Hacı Bektaşi Veli’ye, Kadıncık Ana için “Eşiniz mi?” diye sorduklarında “Eşim değil, eşitim,” diye cevap vermiş. Bu söz, beni kitaplar dolusu bilgiden daha çok beni etkilemiştir.
Değişim ve dönüşüm için sadece yasalar yetmez, zihniyetin de değişmesi gerektiği kanısındayım.
8 Mart Dünya Kadınlar gününde aklımdaki bazı soruları sizinle paylaşmak istiyorum.
*Bir evde aileden biri mutlu değilse, evin diğer bireyleri mutlu olabilir mi?
*Nezaket, saygı, empati, güler yüz; sadece karşımızdaki insanı değil bizi de mutlu kılmaz mı?
*Şu kısa ömrümüzde kadın-erkek ele ele yürüsek, birbirimize destek olsak dünya daha yaşanılası bir yer olmaz mı?
*Eşler birbirlerinin başarılarıyla gurur duysalar ve birbirlerine destek verseler, bu davranış hem kendi ailelerine hem de toplumun gelişimine büyük katkı sağlamaz mı?
*Eşler birbirlerini değiştirmeye çalışmak yerine farklılıklarını en büyük zenginlikleri olarak görseler bu onların hayatını nasıl etkiler?
*Boşanan bir kadının (Eski eşim bin bir zorluklarla ödeyeceği...) 30 gün nafaka yolu beklemesi yerine, kendi başarı öyküsünü yazmaya çalışması daha doğru olmaz mı?
*Ey kadınlaaar, ey erkekleeer demek yerine kadınlar ve erkekler eşittir desek sizce bu ailenin güçlenmesine de katkı sağlamaz mı?
*Boşanan eşler, (icraya gerek kalmadan) çocuklarını diğer ebeveynle görüştürmek için çaba gösterseler hem çocuklar hem de onlar için daha iyi olmaz mı?
*İkinci eşlerin de kadın olduğunu unutmasak, kadın hakları deyince onların yaşadığı zorlukların da (İlk eşin nafakası için merdiven silen kadınlar...) farkında olsak daha güzel olmaz mı?
*"Ben onun her şeyini alıp süründüreceğim" demek yerine, "Bu evliliği yürütemiyoruz, ikimizin de yolu açık olsun," desek her iki taraf için de daha hayırlı olmaz mı?
Daha güzel bir dünya dileğimle, Dünya Kadınlar Gününüz kutlu olsun, hayalleriniz gerçek olsun.
Cengiz Hortoğlu