Nasıl davranırsan tıpkı ayna gibi sana öyle geri yansır. (Goethe)
Evlilikle ilgili yaptığımız çalışmalar sırasında eşlerin birbirlerine değer vermemelerinin evliliği ne kadar olumsuz etkilediğini açıkça gördük.
Bana halen gelen birçok mailde “Eşim bana bir yabancı kadar değer vermez,” sözünü sıklıkla görüyorum.
Bir erkeğin“Sabahın erken saatlerinden gecelere kadar çalışıyorum ama eve geldiğimde eşim bana ‘Hoş geldin, nasılsın?’ demez. ‘
Bir kahve içer misin? Günün nasıl geçti?’ diye sormaz. İçeri girer girmez çocukları şikâyet etmeye başlar. Eve bir yabancı gelse ona daha çok değer verir” sözleri çok şey anlatıyor.
Bir kadının “Sabahtan akşama kadar yemek, ütü bulaşık canım çıkıyor; akşam da sofrayı kurarım. Sabah erkenden çocukları hazırlar okula gönderirim. Sonra da onun kahvaltısını hazırlarım.
Daha bugüne kadar yaptıklarıma teşekkür etmiş değil. Yemeği yer kalkar, televizyonun karşısına geçer. Çayı veya kahvesi gecikse kıyameti kopartır.
Ne çocuklarla ne de benimle ilgilenir. Birbirimizle konuştuğumuz süre günde beş dakikayı geçmez. Bir misafirimiz gelse ve ben ne zaman konuşmaya başlasam ‘Sen sus ne anlarsın?’ der.
Ekonomik gücüm olsa bir gün dahi durmazdım. Evlenmeden önce bana deli gibi âşıktı. Evlendikten sonra bir demet çiçek getirdiğini görmedim.
Ne üzerime giydiğim elbisenin ne de yaptırdığım saçımın farkına varır. Ama parasal hiçbir sorunumuz yoktur. Keşke bir kulübede yaşaydık da eşim bana değer verseydi” sözlerinde kitaplar dolusu dersler vardır.
Sizce eşlerin birbirlerine değer vermedikleri evliliklerde mutluluk olur mu?
Mutluluk ve sağlık dileklerimle…
Cengiz Hortoğlu