Bayramlar çocuklar için daha bir güzel. Çünkü çocukluk, sevgi, umut, daha çok mavi, daha çok deniz demek... Daha da önemlisi düşlerini kaybetmemek, her hikâyenin sonunun güzel biteceğine, inanmak demek…
Bu salı bayram, aklımda çocukluğum. Ne güzel günlerdi o günler!
Annem, günler öncesinden hazırlıklara başlardı. Bu hazırlıklar komşuların yardımıyla daha bir güzelleşir, daha bir renklenirdi.
Gaziantep’in, meşhur yuvalaması, sarması, çiğ köftesi, içli köftesi, zerdesi, sütlacı, kadayıfı, baklavası süslerdi sofraları…
Sandıktan çıkartılıp bakır sinide getirilen pestil, sucuk ve tarhanası…
O artık yok ama hatıraları tek tesellimiz.
***
Biz dört kardeştik, tüm ekonomik zorluklara karşın, annem her bayram her birimize için mutlaka birer bayram hediyesi alırdı.
Akşam heyecandan uyku uyuyamazdık. Bayram sabahı erkenden kalkar yeni giysilerimizi giyerdik.
Alınan bir ayakkabıya, gece defalarca uyanıp baktığımı, hatta yastığımın altına sakladığımı anımsarım.
Annemizin, babamızın elini öptükten sonra öğretmenlerimize, akrabalarımıza ve komşularımıza bayramlaşmaya giderdik. Sonra da bayram yerinde kurulan salıncaklara…
Evimiz konuklarla dolup taşardı. Şehir dışındaki yakınlarımızın gelmesi bir başka mutluluktu. Kırgınlıklar, dargınlıklar bayramlarda sona ererdi.
Bayramlar, el ele verme, yaraları sarma zamanıdır.
Bu bayram nerede olursanız olun, bir telefon, mümkünse bir dost ziyareti, birlikte içilen bir kahve, bence paranın satın almayacağı kadar çok şey demektir. Ve de yaşama sevinci…
Acılar paylaşarak azalır, sevinçler paylaşarak çoğalırmış.
Paylaşacağımız nice güzel sevinçlere, nice güzel bayramlara...
Bu bayram hiç kimsenin yalnız kalmaması dileklerimle...
Cengiz Hortoğlu