Sevgiyi bir öğrenseler... Bir umut işte benimkisi... Anlatır mısın bana? Bir insan bir sokak hayvanını neden tekmeler? Bir kadına tacizi, saldırıyı neden onaylar? Sevgilim, hoyratçaydı tepkileri, çok sertti bakışları, kin ve nefret sarmıştı dört yanlarını... Anlattığını değil, anlamak istediklerini anlıyorlardı. Anlamaya çalışıyordum ama boşunaydı... Biz düşünceleri tartışırdık ya şimdi her şey değişti. Ne söylediğinin önemi kalmadı. Bizden mi? karşıdan mı? "Sen kimsin? diye başlayan konuşmalar... "Ben bir Hiçim" desem sakinleşirler mi? bilmem. Kızgın, mutsuz, saldırgan ve kabalardı. Aşk yoktu hayatlarında sevgi de... Bir çocuğun saçını okşamış olsalardı keşke, bir menekşe yetiştirselerdi, ama artık çok geç... Sevdikleri biri olsaydı şu koca dünyada... İyilikten, kalp kırmaktan vazgeçtim, mesela kötülük düşünmeselerdi bir gün için... Hayal işte benimkisi...
Bir ağacın dalı kırıldığında üzülürdük ya, ya da bir çocuk ağladığında, şimdi anlatamam bunları, çünkü gülerler bana...