Ayraç: Fang Ailesi
18.01.2013 - 14:43 | Son Güncellenme:
Kevin Wilson, her gün ayrı bir şaşkınlık yaratması gereken gösteri sanatını alıyor ve onu belki de kurumların en tutucusu olan Amerikalı orta sınıf bir aile ile bir araya getiriyor.
‘Şimdi suratına bir tane çaksam, sanat diyebilir miyim buna?’
Fang’lerin yaptığı da tam bu! Tuhaf ve hatırlanacak şeyler... Camille Fang’in tasviri ile ‘Dünyayı sarsıyor; onu sallıyor’lar!
Time, People , Guardian, Amazon, Esquire ve Kirkus’un 2012 yılının ‘En iyi kitabı’ seçtikleri Fang Ailesi’nin yazarı Kevin Wilson, her gün ayrı bir şaşkınlık yaratması gereken gösteri sanatını alıyor ve onu belki de kurumların en tutucusu olan Amerikalı orta sınıf bir aile ile bir araya getiriyor.
Fang ailesi bireylerinin özellikle de halka açık alanlarda kendi sanatlarını ortaya koymaya çalıştıkları sahneler ile başlıyor hikaye; alışveriş merkezleri, parklar, restoranlar... Halk içinde kaosu körüklüyor ve sonra kayıt altına alıyorlar.
Çoğu zaman doğaçlama ortaya konulan rollere bürüneceklerini tek bilen de yine kendileri. Hatta çoğu zaman sadece ebeveyn olan Caleb ve Camille Fang.
Evliliğin sanat hayatlarını baltalayacağını düşünen çift, işi baştan sıkı tutup A ve B diye andıkları çocuklarını doğumlarından itibaren şov’un bir parçası olarak yetiştiriyor. Büyüdükçe hayatlarının hiç de ‘normal’ olmadığını fark eden çocuklar kendi tercihlerini yaşamak için farklı yollara çıkıyor.
Başarılı bir Hollywood aktristi olan Annie, internete sızan üstsüz fotoğrafları ile ilgili bir itibar kaybı yaşamaya başlar. Erkek kardeşi Buster ise bir röportaj gerçekleştirirken kendisini patates bazukası ile vurulmuş halde bulur ve yüzü ciddi şekilde hasar görmüştür.
Kötü durumdadırlar ve yardıma ihtiyaçları vardır ama eve gerçekten dönmeliler midir?
Küçük düşürülmüş ve yoksun düşmüş Annie ve Buster, gerçek ve kötü dünyadan saklanıp az da olsa dinlenmek adına eski çocukluk odalarına(ailelerin evi) çekilirler. Ebeveynleri ise bu durumu ‘medya kültürü ve şöhretin bedelini eleştiren güçlü bir yaratım’ olarak değerlendirir.
Peki sorgusuz sualsiz çocuklarını geri kabul eden ebeveynler neden aniden ortadan kaybolur?
Bu da bir numara mı, yoksa gerçekten kaza mıdır?
Çocuklar yetişkinliğe erdikten sonra anlatılmaya başlanılan ve bol bol geri dönüş içeren bir roman. En basit şekliyle, iki çocuğun avangart performans sanatçıları olan ebeveynleri ile olan ilişkileri.
Ve karakterlerin son performansları ile bu kez okuyucuları sarstıkları soru:
Her birimiz kendi hayatlarımızı mı inşa ediyoruz yoksa sadece başkalarınınkinin figüranları mıyız?
