Ligin birinci haftasında kadroda olmayan 7 futbolcu ile sahaya çıkmış bir Fenerbahçe vardı sahada; üstelik bu futbolcuların da büyük bölümü ilerleyen haftalarda takıma katılmıştı ki Benzia ve Jailson için henüz on gün oldu bile diyebiliriz.
Şu bir gerçek olabilirdi; eğer transfer sezonu kapanmamış olsa hala bir transfer daha yapabilmeyi düşünürdü.
Böyle bir takımın teknik direktörünün oyunu planı değil olsa olsa kadro veya oyuncu tercihleri konuşulabilir.
Sahadaki oyun da hiçbir şekilde teknik direktör ile ilgili değildir.
Öncelikle kenardaki aktör yaptığı kadrodaki oyuncuların neler yapabileceğini ya da yapamayacağını görür.
Cocu Türkiye’ye geldiğinde elbette kafasında bir oyun kurgusu vardı. Ancak bugün onu oynayamıyor; çünkü bir tarafta ülkenin diğer tarafta Fenerbahçe’nin gerçekleri buna izin vermiyor. Eldeki malzeme bu.
Geçtiğiniz senelerde yapılan teknik direktör eleştirilerinin de bu çerçevede tekrar gözden geçirilmesi öğrenilmiş bir derstir.
Cocu malzemeye göre taktik plan ve takım oluşturuyor; ancak yine de futbolcuların ne yapıp yapamayacağı çok önem kazanıyor.
Dün ilk 60 dakika sahada Aatıf yerine Valbuena olsaydı belkide bugün başka şeyler konuşuyor olurduk. Aatıf çok değerli bir takım ve hamle oyuncusu olduğunu bir kere daha gösterdi.
Çıkışından sonra takımın bir ara dengesi bozuldu ve o sıralarda kalesinde iki net tehlike yaşadı.
Gol biraz daha gecikse yine istenmeyen sonuçlar yaşanabilirdi.
Eljif golü attıktan sonra Aatıf rolünü üstlendi ve Konyaspor’un olası şansını yok etti.
Diğer yanda ilk defa bir arada oynamaya başlamış oyuncular…
Jailson-Topal ne yapacaklarını biliyor muydu?
Ya Benzia?
Bu oyuncuların oyuncu önsezileriyle sahada oldukları o kadar net görünüyordu ki…
Hiç kuşkusuz bir de rakibin birbirleriyle oynamaya alışmış oyuncularının yaptıkları ve yapamadıkları belirledi dün akşamki maçın sonucunu.
28. Dakikada üst direkte patlayan Milosevic’in şutu ilk tehlikeydi.
58. Dakikada Skubic’in şutunu zorlukla da olsa kornere çelen Harun güzel bir kurtarış yapıyordu.
59. Dakikada çizgi üzerinden Harun-Ayew ortaklığında çıkarılan Johavic’in şutu önemli bir sinyaldi.
64. Dakikada Yatabare’nin yarım vole ile yaptığı vuruşta topun yere çarpması futbolcu için şanssızlık Fenerbahçe için büyük bir şanstı.
Konyaspor’un Fenerbahçe’ye oranla daha dengeli ve ne yapmak istediğini bilen bir takım olduğu sayısal verilerde de kendini gösterdi.
Bunu hem pas sayısında, hem topa sahip olma oranında hem kaleye çekilen isabetli şutta gördük.
Konyaspor’un en önemli tehlikelerinde top hep kaleyi buldu ancak Harun kurtardı.
Fenerbahçe’ninse kaleyi bulan ilk şutu gol oldu.
Dün şans gerçekten de önceki haftalarda olmadığı kadar Fenerbahçe’nin yanındaydı.
Sağ kanat organizasyonunda topun Şener-Ayew-Slimani üçlüsünden sonra Benzia’nın önünde kalması ve bu oyuncunun da bekletmeden güzel bir bilek hareketiyle Eljif’e aktarması gecenin golünü getiren asist oldu.
Eljif çok klas bir vuruşla Fenerbahçe’ye hayat veren, ligde tutan golü attı.
Fenerbahçe’nin geçen sezonun çok gerisinde ve işinin çok zor olduğunu söylememiz gerekiyor. Ancak sabırla ve tekrar tekrar deneyerek bir ortalama yakalamayı beklemesi gerekiyor.
Slimani’nin kalitesi zaten her hareketinde görülüyor. Önümüzdeki hafta o beklenen patlamayı gerçekleştirebilir.
Benzia teknik bir oyuncu ve daha ilk maçta yaptığı gol pası üzerindeki gerilimi aldı, güven verdi.
Jailson için aynı şeyi söylemek kolay olmasa da Reyes’e oranla daha hazır ve güçlü olduğu görülüyor.
Cocu’nun golden sonraki değişiklikleri acele ve özellikle Frey hamlesi gereksizdi. Yapacaksa bile 90. Dakikayı beklemeliydi.
Şimdi bir Avrupa sınavı var. Fenerbahçe’nin öncelikle şansı yanında olması gerekiyor.
Rakibe bu kadar çok şut şansı vermek büyük risk; özellikle Beşiktaş maçı için.
Kazanmak takıma güven verecektir. Bundan sonra bir çıkış gelebilir.