Gençlerbirliği karşısındaki Fenerbahçe'yi seyredemediyseniz eğer, iyi ki seyretmemişsiniz!
Bakın maç kötü değil; Fenerbahçe kötüydü. İlk yarıda pısırık, kendi kabuğuna çekilmiş, golü kontrataklara bırakmış -nitekim öyle de buldu- bir Fener sahadaydı. Kendi sahasında bu kadar silik bir takım, o sarı-lacivertli formaya hiç mi hiç yakışmadı.
Zaten kafayı kaldırıp tribünlere baktığınızda da maç Kadıköy'de değil, Ankara'da gibiydi. Daha doğrusu Başkent'te olsa daha fazla Fenerbahçeli gelirdi!
Kimse olayı cezalılara getirmesin. Bu talimat bugün yazılmadı ya... Küfürden tribün kapanıyordu, taraftar boşalıyordu. Çare böyle bulundu.
Bana sorarsanız, suçu sadece yapan çekmeli... Binlerce masum; evinde, cafede maç izlememeli...
Ama bugünler de geçecek.
Gençlerbirliği'nin ilk 45 dakikalık bölümde golü bulamaması, Fenerbahçe savunmasının yetenekleri değil, al-karalıların beceriksizliğiydi. Ama Fenerbahçe tarafından gelen tek gol, Lens-Sow işbirliğinin meyvesi ya da becerisiydi. Aslında bu ikiliye Şener'i de ilave etmek gerekir ki, uzun pasıyla Lens'in fitilini ateşledi. Sow'un vuruşu da akıllıca ve klastı. Gençlerbirliği'nin bir Sow'u olmadığı için sonuç böyle oldu.
Maçın ikinci yarısında Gençlerbirliği daha da palazlandı. Fenerbahçe kalesini adeta şutlarıyla döven kırmızı-siyahlılar gol yapamadıysa, Fenerbahçeliler yatıp kalksın Volkan Demirel'e dua etsin. İyi kalecinin bir takıma neler katabileceğini, nasıl kurtarıcı olabileceğini, nasıl puan kazandırabileceğini gösteren Volkan, yüzde 100 motivasyonla oynadı. Kurtardığı her şutun ardından özgüvenini tazeledi, arkadaşlarını da kolaycılığa itti! Birçoğu, "Bırakın vursunlar... Nasıl olsa Volkan var" aymazlığındaydılar! Sahi bir de direkler vardı.
Kimse kusura bakmasın, skoru değil, sahadakileri yazdığımız içindir ki, farka ulaşan Fenerbahçe için methiyeler düzemedik.
Affola!
Gençlerbirliği, böyle bir maçın ardından puan alamadığı için üzülmeli... Ama böyle oynayıp kaybettiği için de sevinmeli...