Maçta birinci devre şöyle böyle geçmiş, yani sallapati. Tur gidiyor. Devre arasında takım oyuncularından biri soyunma odasında arkadaşlarına korku saçan bir konuşma yapıyor. Öyle bir konuşma ki maç sonrasında çocuklar ‘turu atlamasaydık, soyunma odasına giremezdik’ diyorlar.
Ne konuşmaymış ama. Zira takım ikinci devre rüzgâr gibi değil, fırtına gibi esiyor. Bir zamanlar şimdilerde de var mı bilemiyorum üfürükçüler vardı. Bir üfürdüler mi her şey yerine gelir, ne isteğiniz varsa olurdu. Doğruya doğru... Şimdi siz de devre arası arkadaşlarını bu kadar motive eden üfürükçünün ne üfürdüğünü merak etmez misiniz? Herhalde ana avrat küfretmiş diyemezsiniz. Olsa olsa üfürmüş işte. Ama maçı alacak kadar adrenalin yüklemesi yapan bu motivasyon üfürüsünün rengini psikolojik açıdan doğrusu bilmekte fayda var.
Zira maç kaybedilseydi soyunma odasına gidilemeyecek kadar korku yaratan bir üfürünün psikoloji literatürüne girmesi gerekir. Ayrıca üfürükçülerin hastalıkları bile iyi edebildikleri söylenir. Eh şimdi iki de bir futbolumuzun hastalıklarından bahsettiğimiz bir sırada böyle üfürükçüleri angaje etmekte fayda görmüyor musunuz, ne dersiniz?