Bu tip kader maçlarını oynamak yürek ister. İstediğini elde edebilmek için deneyim, soğukkanlılık ve çelik gibi sinir ister. Son dakikaya kadar mücadele etmeyi, asla vazgeçmemeyi gerektirir. Öyle ya, doksan dakika sonunda koskoca bir sezon ile hasaplaşmak varsa, başka nasıl tanımlanabilir ki bir final maçı?
Samsunspor’a sadece kazanmak yetmeyecekti kümede kalabilmek için. Bedenler sahada, kulaklar aynı amacı taşıyan Antalyaspor’un alacağı yenilgi haberinde olacaktı.
Sivasspor açısından bu kadar hayati olmasa da, ligi ilk sekiz takım arasında bitirmek, krizlerle geçen bir sezonun sonunda Avrupa yolunu aralamak vardı kazanılacak puanların ucunda.
Samsunspor kritik maça beklendiği gibi gergin başladı. Sivasspor’un kontrollü oyunu karşısında ilk 20 dakikalık bölümde sadece kalesini savunmak zorunda kalan Samsunspor, ilk ciddi atağında takımın Fink ile golü bulunca adeta sinirleri boşaldı. Ve bu konsantrasyon zafiyetinin faturasını kesmek Eneramo’ya düştü.
İkinci yarıda olağanüstü bir mücadele vardı sahada. Her iki takım da kazanmak için inanılmaz efor sarf etti. İstanbul’dan gelen gol haberleri tribünleri coştursa da, Samsunspor takımının yapması gereken üstünlük sayısını bulmaktı. O golü yapabilmek için her yolu deneyen kırmızı-siyahlı ekip Uğur Boral ve Serdar Özkan ile öyle iki fırsatı kaçırdı ki, o pozisyonların harcanması Samsunspor’un sonunu getirdi.
Daha sakin ve diri kalan Sivasspor, savunma güvenliğini iyice risk eden rakibinin durumuna aldırış etmeden işini yapmaya çalışınca, istediği skoru yakalaması zor olmadı.
Erman Kılıç’ın golü, son iki haftada aldığı galibiyetlerle bir kurtuluş destanı yazmayı hedefleyen Samsunspor’un tüm umutlarını ve hayallerini alıp götürdü. Dün akşam Samsun’da futbolun en trajik yanlarından birini yaşadık. Bir yanda üzüntüsünden kahrolan takım, diğer yanda hedefini yakalamanın sevincini bile yaşayamayan Sivasspor.