Maça damgasını vuran iki oyuncu vardı. Trabzonspor’da kaleci Onur, Beşiktaş’ta Fernandes. Aslına bakarsanız Fernandes gibi bir profesyoneli kendimize uydurmuş olmasak, ilk yarısı insanı uyutan maçın ikinci bölümü bu denli tempolu ve keyifli geçmeyebilirdi.
Portekizli oyuncu ilk yarının son dakikasında sırf Olcan’ın sarı kart görmesi için topu öylesine kötü bir yere gönderdi ki, rakip ceza alanı önünde Emerson ile başlayan atak, altı pasta ve 6 saniyede Beşiktaş kalesinde gole dönüştü. Oysa Fernandes, ne bugüne dek oynadığı takımlarda, ne de milli forma altında bu denli sorumsuz davranmamıştı, böyle bir lüksü de olamazdı. Bizden gibi tepki gösterdi, faturası peşin kesildi.
Tabii gol öncesi Halil’in zor pozisyonda topu Sapara’ya aktarması, Slovak oyuncunun Soner ile girdiği işbirliği ve fantastik bitirici vuruşuna ayrı bir parantez açmak gerek.
Aynı Fernandes o goldeki hatasının farkına varmış olmalı ki, ikinci yarıda Beşiktaş’ı öne doğru iten, hücuma zorlayan ve eşitlik sayısını getiren isim idi. Trabzonspor dün akşama değin ligin kalesinde en az gol gören takımı idi. Doksan dakika bitiminde unvanını korudu. Bu başarıda aslan payı kuşkusuz kalecileri ve savunması oldu. Kaleci Onur yediği goldeki hatasını tıpkı Fernandes gibi telafi etmeyi bildi. Genç file bekçisi demoralize olmadan dimdik ayakta dururken, önce Olcay sonra Almedia’nın net vuruşlarında topun ağlara gitmesini engelledi. Beşiktaş’ın maçın ikinci yarısında kurduğu baskıya adeta tek başına direnen Onur, takımının bu zorlu deplasman çıkardığı puanda aslan payı “benim” dedi.
Bordo-mavili ekip bu sezon oynadığı futbol, teknik adam tercihleri ve oyuncularının performansı ile çok eleştirilse de zorluk derecesi yüksek maçlardaki direnci ile dikkat çekiyor. Ancak tüm yük kalecisi ve savunmasının üzerine biniyor.
Bugün hâlâ zirve mücadelesinin içinde kalmayı becerebiliyorsa, Şenol Güneş’in ve oyuncuların kendilerini sorgulayabilmesi için ellerindeki en önemli done bu olmalı. Takımın attığı 7 golün tümünün farklı isimlerden gelmesi ise Trabzonspor’un niçin daha üst sıralarda olmadığının göstergesi.