Fener başkanı, Fener başkanının adını taşıyan bir apartmanda oturuyor

Faruk Ilgaz Moda’da oturuyor.

Sokağın adı Ferit Tek.

Apartmanınki Tevfik Taşçı...

Bu kadarını bile yazsam yeter.

Yetmeli...

Faruk abinin hikayesi adresinin içinde.

Bence...

Ver bir ustaya bu adresi, hikayenin kralını yazar.

Mesela Çetin Altan...

Mesela Hasan Pulur...

Mesela Melih Aşık...

Mesela bizim Ercan...

Ben hırtım, bozarım belki.

Korkuyorum.

Veya...

Bu hikaye beni bozar.

Mı?

Korkuyorum.

Ve...

Bir deneyelim.

Mi?

             *     *     *

Ferit Tek sok. Tevfik Taşçı Apt.Moda.

Adresi bu.

Önünde komodoru olduğu Moda Deniz Kulübü...

Karşısında Faruk Ilgaz Fenerbahçe tesisleri...

Bu da hayatı...

Ve...

Hikayenin feriştahı bu!

Bu da bence.

             *     *     *

Ferit bey ilk siyasetçilerimizden.

Miş.

Faruk bey de siyasetçiydi.

Tevfik bey, Fenerbahçenin 100 yıl önceki başkanı.

Mesela...

İlk tenis oynayanlardan.

Mış.

Rahmetli Nazmi Bari, 100 yıl sonra FB’de tenis şubesi kurduramadı.

Mesela...

Gözü açık gitti adam.

             *     *     *

Faruk Abiye dönelim.

22 doğumlu.

Galiba.

87 diyelim.

Bir eksik bir fazla olur, olsa olsa...

Salonunun her duvarına yüzlerce fotoğraf yapıştırılmış.

Her fotoğrafta Fenerbahçe var.

Tek tek yapıştırmış.

Hayatı salonunun duvarlarında.

Fenerbahçe de...

Müthiş.

Hatıralar sarmış etrafını denir ya...

Öyle.

Hatta sarrrrmış.

Eşi( Allah uzun ömür versin ),evinin bir odasında, komada.

Yani yalnız da...

Ve...

O büyüleyici salona Ali geliyor.

Ali Uras.

Sarılıyorlar birbirlerine.

Hatta sarrrrılıyorlar.

Köşede siyahlar içinde bir adam...

Hırtımsı.

Ben.

Gözünde Oakley siyah gözlük.

Hiç ceket giymeyen hırt adam, siyah ceket giymiş bu defa.

Hayret.

Saygılı.

Ve...

Ağlıyor.

Ve...

Yaşlanıyorum.

Mu?

Ve...

Bu sahneyi anlatmaya ben yetmem.

Keşke Çetin abi, Hasan abi, Melih abi olsaydı orada...

Keşke Ercan olsaydı...

Keşke!

             *     *     *

Napoli de Gianni ile bir sokağa girdim, her taraf kafe dolu ve her kafe dopdolu.

Herkes ıkış tıkış veya ıkış sıkış.

Veya her neyse...

Hemen yanında bir başka sokak...

Kafelerin hepsi boş, bomboş!

Gianni “Bu sokak sübyan, çaylak 20-30 yaşında, daha bir şey yaşamadı”dedi.

Devam etti;

“Şu sokağa bak(kalabalık sokak)şu evde doğdum, okulum bu, şurada karıma aşık oldum, burada yeğenim vuruldu, şurası kız kardeşimin kaçırıldığı yer.Gözyaşı, kan, sevinç, üzüntü, aşk, mutluluk acı her şey var burada ,ne işim var o sokakta”.

Ve...

Gianni’nin sokağında oturduk.

Ve...

Onun gibi düşünüyorum.

Doğduğum yerlerde büyüdüm, yaşıyorum, yaşlanıyorum. Buralarda da öleceğim.

Herhalde...

Çok şanslıyım.

Çok!

FENERBAHÇE BAŞKANININ EVİNDE BİR GALATASARAY BAŞKANI

İki başkanı Alev’le Çizgi Dışı’nda buluşturmak istedik.

“Faruk abi sokağa çıkamıyor” dedi dostları.

Aradım.

Ali Uras’ın ismini duyunca çok heyecanlandı.

Bir saniye geçti, geçmedi...

“Ali’yi çok özledim, sarılıp öpmek istiyorum, bizim eve gelin lütfen” dedi.

Ve Ali’yi aradık.  

Derwalli dönemin karizmatik profesör başkanını, Florya’yı kuran adamı.

“Faruk Ilgaz canlı yayına gelemiyor, rahatsız, seni evine bekliyor abi”.

Bir saniye sonra “evet” dedi.

Ve...

Gittik.

Benim bildiğim 23 doğumlu Ali abi.

86 yaşında...

Bir eksik belki bir fazla...

Bastonuyla, blazer ceketiyle Moda’ya bir girişi vardı...

Aman aman!

Clark Gable’dı.

Ve...

Mahalleye de Clark atarak girdi.

Gururlu...

Vakur...

Yeni model başkanlardan sıtkı sıyrılan mahalleli iki başkanı bağrına bastı.

Bu nesli, ablalarımın neslini, cumhuriyeti yaşatan beni-bizi-yönlendiren, yetiştiren bu nesli seviyorum ben.

Aşığım onlara.

Görgülü, kibar, zarif insanlar.

Başka bir dünyanın insanı onlar.

Saygı duyuyorum.

Onlar olmasa olmazdık.

Ve...

Borçlu hissediyorum kendimi onlara.

             *     *     *

Moda Deniz Kulübü emektar garsonu Adem’i gönderdi.

Adem eldivenlerini giydi,10 numara bir 5 çayı servisi yaptı.

Yayın öncesi Faruk abinin telefonu çaldı.

Arayan Şansal Büyüka.

Duymuş.

Kalamış nezaketi...

O da bu topraklardan, bu kültürden .

Kalamış...

Nasıl anlatsam?

Müzik, edebiyat...

Entellektüellik...

Münir Nurettin, Selahattin Pınar, Timur Selçuk...

Mazhar, Fuat, Özkan, Barış abi, Fikret Kızılok...

Todori, Köhne...

Sinema, tiyatro...

Tabii itlik, serserilik...

Filan...

Falan...

O efsane Kalamış Sahil Sineması’nda büyüyen Şansal Büyüka da hislenmiş belli.

Bir kere o, MFÖ Fuat ve ben buluşmuştuk Kalamış’ta.

Her köşesindeki hatıralar boğmuştu bizi.

Sırayla ağlamıştık.

Önce o, sonra Fuat sonra ben.

Yaş sırasıyla...

Kalamış saygısıyla...

Ve...

O dünlerde sporcu, sporcu dostu başkanlar vardı.

Devlet spor yaptırsınlar diye avantadan lavantadan iki büyüğe koyun en güzel bölümünü verdi.

Güvendi.

Sonra spor gittikçe azaldı.

İki büyük azalttı sporu.

Sporcu da azaldı...

Sporcu ruhlu yönetici de...

Laf olsun diye biraz yelken filan...

Hepsi bu.

O dünlerde Kalamış Nice’i bozardı.

Cannes’ı da...

Hanzosu azdı.

Şakada şukada, çakçuka çakçiki düğünler müğünler de olmazdı.

Ve...

Kadıköyün CHP‘ye verdiği 100 de 70’lik desteğin altında yatan da o dünlerin ruhu.

Ruhu bile böyle. 

Selami Başkan oyları kendisine sanmasın.

Deniz bey’e de değil bu oylar.

Kim olsa 100’de 70 alır burada.

           *       *      * 

Şükrü Birand ‘Eski Dostlar’ı söylerken, iki yaşlı, yorgun başkan dalıp gitti.

Nerelere kimbilir?

Kimbilir...

Siyahlı, hırtımsı adam yayında ağlamamak için zor tuttu kendini.

             *     *     *

Sonunda Faruk abi Galatasaray formasını giydi.

Ali abi de Fenerbahçe formasını...

Metin Oktay ve Can Bartu gibi...

Neler konuştuklarını bir gün birileri yazar okursunuz.

Yazmazsa ben yazarım.

Bugüne kadar yüzlerce program çeken bizim kameraman Muhammet “Ben böyle bir program çekmedim” dedi.

Düşünün!

             *     *     *

Düne bakmam, etkilenirim, dünün dünü dünden güzeldir, dünün dününün dünü de dünün dününden...

Kaşımam eskiyi fazla...

Bu cuma kaşıdım.

Ve...

Yaşlanıyorum.

Mu?