Çok yaşasın Sultanlar

Kötü bir gece yaşadık. Voleybolda yıllardan beri özenle büyüttüğümüz “Sultan ilan ettiğimiz”, evlat ve melek yerine koyduğumuz Kadın Milli Takımımız, Olimpiyat Şampiyonluğuna giden yolda tökezledi. Şimdi iş üçüncülük maçına kaldı.
Madalya alırlar ya da almazlar... Ne olursa olsun, canları sağ olsun... Cumhuriyetin yüz yıllık tarihinde ilk defa takım oyunlarında saygı duyulan, klası ve gücü kabul edilen bir ekibimiz oldu.
Onlar dün gece çok üzgün yattılar, uyuyamayanlar da olmuştur. Ama ben böyle bir takımımız olduğu için gurur duymaya devam ediyorum.
Biz Egonu’yu durduramadık. Arka alanımız sürekli boş kaldı. İki kez uzun ralli kazandık, sonrasında apışıp kaldık. Melissa Vargas, Ebrar Karakurt, “tek ayaklı” kaptanımız Eda Erdem daha etkili ve verimli olabilirlerdi. Ancak geçen sezon uzun deplasmanlar, üst üste zor maçlar, yorgunluklar ve antrenmanlarla geçen yoğun günlerden sonra sanırım iyi dinlenemediler. Bu arada şu güzelim takımı sürekli çekiştirerek sosyal medyadan konvansiyonel arkadaşlara kadar çok kişi bilerek ya da bilmeyerek bu takımla uğraşmaya başladı. Ne yaptılar? Bu süreç kızların dünya birinciliği sırasından inip yerini İtalya’ya terk etmesine kadar vardı. Dün de finale uzanamadık. Arzu eden buyursun eleştirsin, ben onları alkışlıyorum...
Ve bir soru... Sevgili futbolcular, fiyakalı basketbolcular... Siz neredesiniz?