Bir fotoğrafta şiiri - Nazım Hikmet
Nazım Hikmet Toplumcu gerçekçi bir şair olarak Türk edebiyatında önemli bir yer edinmiştir. Özellikle toplumun sorunlarına değindiği şiirlerinde eşitlikçi barışçıl bir dünya isteğiyle şiirler kaleme almıştır. Nazım Hikmet düşünceleri sebebiyle çeşitli yıllarda defalarca hapis yatmıştır. Şair aşk hayatıyla ünlüdür ve Nazım Hikmet şiirlerinde lirik, epik unsurları bir arada kullanılmıştır. Sanatçının akıcı bir dili vardır. Şair umut şiirinde kendi yaşadığı dönemi eleştirmiştir.
BİR FOTOĞRAFTA
Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...
Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.
Demiştim sana hatırlarsan:
“Önemli olan ‘zamana bırakmak’ değil,
‘zamanla bırakmamak’tir..”
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır
Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...
NAZIM HİKMET
