Hem Anne Hem Baba Olmayın

Çocuğun hayatında anne kadar önemli diğer kişi babası olduğunu biliyoruz ancak genel anlamda babaların iş hayatı ve diğer sorumlulukları gibi cümlelerinin altında, baba ile çocuk arasında ki kopuk bir bağ oluştuğunu görmekteyiz. Bu bağ yalnızca baba sevgisinden ve ilgisinden mahrum kalmayı değil; çocuğun yaşamının her tarafında farklı şekillerde yer alıyor. Okulda arkadaşları tarafından dışlanan, kendini zor ifade eden, derslerinde sorunlar yaşayan, ilişkilerinde problemli ya da zayıf ilişkiler kuran, iletişimi az, öfkeli, şiddetli çocuklara dönüşmeleri oldukça mümkün. Bu gibi sorunlarda genelde okul, öğretmen ya da yetiştirilme tarzına aileler yönelirken, öncelikle anne ve baba ile kurulan ilişki ve bağı daha az akıllarına getiriyor.

Annenin sesinin daha fazla olduğu, çocuk için ortak karar ve kurallar alınamayan ya da anne ile daha çok vakit geçiren çocuklarda sıklıkla birçok sorun başka formatlarda kendini gösteriyor. Babanın eksikliğinin nereden ve ne şekilde çıkış göstereceği her çocuğa göre değişebiliyor. Ancak en gerçekçi sonuç çocuğun hayatını olumsuz etkilediğidir. Çocukla baba ilişkisinin en temelinde öncelikle; anne ile babanın ilişkisinin sağlıklı olması gerekiyor. Çocuğunda bu ilişkinin içinde yer alarak, bunları gözlemlemesi gerekiyor. Baba ile anne ne kadar iletişimde bulunuyor, ne kadar iş birliği içinde ya da ne kadar birbirlerine sevgi ve saygı dolu, evde problemler nasıl çözülüyor, anne baba arasında hitap, tavır, iletişim kurma nasıl gerçekleşiyor gibi bir evin içerisinde çocuğun tanık olması gereken en önemli ortam bu şekilde oluşuyor. Çocuğun güvenli bağ kurabilmesi için anne baba ilişkisinde bir denge sağlanmalıdır bu denge ne doz aşımı kadar fazla çocukla fazla alakadar ve baskıcı ne de ilgisiz ve soğuk bir ilişkiden oluşmamalıdır. Çocuğun bakımını ya da sorumluluğunu annenin tamamen üstlenmesi gibi durumunlar hem anne için hem de çocuk için yararlı olmamakta aksine zarar vermektedir.

Annenin çocuğun her işi ile alakadar olması, çocuğa karşı kaygı, güvensizlik ve baskı hissettirirken; annenin kendini çocuğa adaması da kendi içinde sağlıklı bir durum oluşturmuyor. Baba figürü çocuk için özellikle güç ve cesaret yanı iken, anne figürü ise merhamet, güven tarafıdır. Dolayısıyla bir çocuğun her ikisine de ihtiyacı vardır. Annenin babadan rol çalması ya da çocuk ile ekstra fazla ilgisi olumlu bir dönüt olarak geri dönmeyecektir. Çocuğun annesi ve babasına her daim duygusal, sosyal ve bilişsel gelişimi için ihtiyacı vardır. Bu ihtiyacın tek ebeveynle karşılanması, hem anne hem baba olmak bir marifeti değil aksine çocuğun yaşamında ki eksikliği ifade eder. Babaların, ailem için çalışıyorum yoruluyorum durumları ise bir gerekçe olmamalıdır. Eğer çocuğunuz ile her gün en az 30 dakika iletişim kuramıyorsanız, (sağlıklı iletişim özellikle telefon, televizyon olmadan salt çocukla ilgilenmek) bu bir aile problemine dönüşebilir. Her çocuğun babasına ve babası ile kuracağı sağlıklı bir ilişkiye annesi kadar ihtiyacı olduğunu unutmamalıyız. Çocuğunuza verebileceğiniz en iyi şey; ona zaman ayırmaktır.

Psikolog Merve Savaşkan

www.mervesavaskan.com