Çocuklarda Su Fobisi

Sudan korkan çocuğu havuza atmak, ömür boyu sürecek yüzme fobisine sebep olabilir!

Bir psikolog anaokulu müdürü anlatıyor. “Yaz okulumuz vardı. 4-12 yaş öğrencilerine yüzme eğitimi veriyorduk. Öğretmenlerimiz profesyoneldi, işi iyi biliyorlardı, onlara güvenmiştim. Çocukların hepsini havuza atıyor, boğulacak gibi olanları da son anda kurtarıyorlardı. Yöntem buymuş. Böyle çok hızlı öğreniyorlarmış. Psikolog olarak bana ters gelmişti ama sesimi çıkarmamıştım. Sabahleyin okulda bir telefon trafiği: ‘Çocuğumuz okula gelmek istemiyor!’ Kimi sebep söyleyemiyor, sadece ağlıyor, anne de ‘ne oldu’ diye okulu arıyor; kimi de ‘ben havuzda boğulacaktım, yüzme dersine katılmayacağım’ diye annesiyle pazarlık ederek okula gitmeyi kabul ediyor. ‘Aslında denizi, havuzu çok severdi, ne oldu anlayamadım hocam!’ Telefonlar artmaya başlıyor, tabii hocalarımızı yanımıza alıyoruz ve onlara, çocuklarda nasıl yüzme, havuz fobisi geliştirdiklerini anlatıyoruz...”

Çocuğunuzda bir ömür boyu yüzme, havuz veya deniz fobisi geliştirebilirsiniz!

Deniz veya havuzda ilk yüzme eğitimi verilirken çocuklar denize veya havuza kademeli olarak yaklaştırılmalıdırlar. Her çocuk farklı tepki gösterir. Bazı çocuk hiç korku, tepki geliştirmez, karşı koymaz ama tepki gösterenler ve ağlayanlar fobi gelişimi için risk gruptur. Uygun yaklaşımlarla bilinçli bir eğitim verilmezse, bu korku çocuğun bilinçaltına yerleşir ve çocuk büyüdüğünde, yetişkinlikte de yüzmeyi reddedebilir. Ağlayan, direnen çocuk için başlama yeri muhakkak çocuğa sorulmalıdır.

Ayşe Hanım, sezgileri güçlü, bilinçli bir anne, anlatıyor:

“İlk çocuğumda böyle olmamıştı. Oğlum mayolarını giydi ve denize koştu ama ikinci oğlum, 4 yaşında, kumsalda bana yapıştı ve ağlamaya başladı. Ona neden ağladığını sorduğumda ‘Korkuyorum!’ dedi. Girmek istemediğini söyledi. Hiç ısrar etmedim. Ona yanında olacağımı, ne zaman isterse o zaman girebileceğini söyledim. O gün denize girmedi, benim yanımda güneşlendi. Ertesi gün beni bıraktı ve sahile daha yaklaştı, abisiyle birlikte kumdan kaleler yaptılar, ben de onlara yardım ettim. 3. gün suya ayaklarını soktu. 4. gün ona can yeleği ve simit alıp gittik denize ve yine abisiyle ve benimle 2-3 adım denizin içinde oyun oynamayı kabul etti. ‘Ördek suya daldı zil çaldı’ deyince abimiz başını denize batırıp çıkarıyordu. Çok güldük ama bizim ördeği yine dalmaya ikna edemedik yine de ısrar etmedik. 5. gün ilerlemek istediğini söyledi. Boyunu aşmadık, ellerimi sıkıca tutuyordu ama benim ‘Sen hazır olduğunda seni bırakacağım’ demem onu çok rahatlattı. O gün ayaklarını çırpmayı öğrettim ona. Çok hoşuna gitti. Ellerini tuttum, oda ayaklarını çırptı. Bir de deniz tahtası aldık. Ayaklarını daha da güçlü çırptı. Artık yüz ifadesi rahatlamıştı, kendini güvende hissettiğini anlamıştım.”

Ayşe Hanım risk grubundaki oğluna, fobi geliştirmeden bir haftada denizi sevdirmişti. Oğlu, 15 gün sonra annesine bakmadan can simidiyle ilerlemeye başlamıştı. “Şimdi de ben korkuyorum!” demişti annesi.

30 yaşındaki Ceyda Hanım ise eşinin şakayla kendisini denizde boğma oyununda çok su yuttuğunu ve o an boğulacak gibi hissettiğini, çok korktuğunu, artık yüzemediğini söylüyordu. “Denize her girdiğimde o sahneler aklıma geliyor ve boğulmaktan korkuyorum” diyordu.

30 yaşında su yutmayla oluşan fobi hikâyesinden yola çıkarak, avazı çıktığı kadar bağırdığı halde çocuklarını zorla denize batırıp çıkaran anne babaların çocuklarına bilmeden travma yaşattıkları herhalde söylenebilinir. Bu da muhtemelen, risk grubundaki çocukların fobi gelişimini kaçınılmaz biçimde destekleyecektir.

Lütfen sudan korkan çocuğunuzu havuza atmayın! Denizden korkan çocuğunuzun kafasını denize batırıp batırıp çıkarmayın! Unutmayın, bu onlar için travma oluyor! Kademeli yaklaştırın, destekleyin, sevdirin!

Fazilet Seyitoğlu
Uzman Klinik Psikolog
www.myfamilyterapi.com

Kaynak: Seyitoğlu, F. (2017). Çocuklarda 20 Psikolojik Problem ve Çözümü. İstanbul: Hayykitap.