Umut

Her yolun sevgiye çıktığını ve sevgiyle iyileştiğini biliriz de niye sevgimizi gösteremeyiz veya sevgimizle çözemeyiz acılarımızı..

Önce kendini sevmekle başlamayı klişe haline getirirken dillerimiz, niye deneyemeyiz?

Biz acaba sevmeyi sevilmeyi yeterince öğrenebildik mi?

Binlerce havuz problemi çözdüren öğretmenlerimiz acaba hiç bu konuyu dert edinip öğretmeye çalıştılar mı bize?

Acaba alfabeyi öğrenirken sevginin 'S' harfiyle başlasaydık daha mı güzel bir dünyaya uyanırdık?

Çok iyiler acaba bildikleri tek yol bu diye mi çok iyiler? Yoksa iyiliğe ihtiyaçları olduğu için mi bu savaşları?

Kötü neye göre kötü? Bir insan size kötülük ederken kendine mi ediyor size mi hiç düşündünüz mü?

Başkalarının size kötü davrandığını düşünüyorken hiç sordunuz mu kendinize; 'Ben bana nasıl davranıyorum' diye?

Kötülük de genetik mi geçer? İnsan sosyal öğrenmeyle mi kötü olur? Yoksa mecburiyetler mi onu kötü yapar?

Kötülük en çok yapana mı zarar verir? Yoksa yapılana mı?

Kendimizi korumayı ne kadar başarabiliyoruz?

Çok inandığım bir klişe var; Dünyayı sevgi kurtaracak!

Sevgi varsa huzur mutluluk sağlık umut vardır.

2020 yılından bana kalan tek öğreti bu; sevgi güçlü hissettirir!

Sevgi; değerli olma duygusu; amaç edinmeyi, tutunmayı sağlar hayata..

Başkalarına kıymet vermeyi, onları düşünmeyi, empati kurabilmeyi sağlar..

Sevgi bağışıklığı güçlü tutar.

Sevgi varsa hem kendini korur, hem de başkalarını korumaya özen gösterir insan..

2020 en güzel öğretisi; sevgisiz bir dünyada yaşıyoruz!

2021 senden tek dileğim sevgi (gerisi zaten gelir..)

Mutlu yıllar!

Ayşe Şengel