Siz de Ultimate Survival hayranlarından mısınız?

"Ne kadar yavaş gidersen o kadar hızlı gidersin."

Programın bir bölümünde böyle söylemişti Bear Grylls. Hayranlık uyandıracak bir hayat felsefesi... Bir yerden başlamalısın ama nefes alarak, anın tadına vararak, algını açarak, her saniyeni hafızana kaydederek... Yoluna engeller çıkacak, zorlanacaksın, ama devam etmelisin. Çözüm yolları arayıp bulmalı ve hedefini unutmamalısın.

"Hayatta bazı şeyler paha biçilemez."

Bir bölümünde de böyle diyordu. Tam da karlar arasından güldür güldür akan suyu izlerken... Doğa dert veriyorsa, devasını da veriyor. Mesela bir sülük yapıştıysa vücuduna, bir ot çiğneyip yapıştırıyor yaranın üstüne. Tabii bunlar hep bilgi birikiminden! Benim bacağıma sülük yapışsa Vietnam’dan koşarak gelirim, bırak anın tadını çıkarmayı...

Sadece bilgi birikimi değil; cesaret, anotomi bilgisi, kimya, biyoloji, marangozluk becerisi, pratiklik, korkusuzluk ve birçok donanıma sahip olmanız gerekiyor doğada hayatta kalabilmek için. Ve yemek seçmemek gerekiyor tabii!..

Annenizin yaptığı bamyayı yemiyorsanız, ormandaki yılanı yiyeceğinizi hiç sanmam. Ya da mutfağınızda gezen karıncaları yediniz mi hiç? Bear Grylls, protein deyip çatur çutur yiyor. Hatta ağaçların altındaki tahtakurularını cips niyetine yiyor! "Kurbağalara dokunmayın, elinizde siğil çıkar" derlerdi bize. Adam şişe geçirip çöp şiş gibi yiyor kurbağaları! "Bugün yemekte ne var?" diye sormadan, o gün ne çıkarsa avlayıp kendine öğün yapıyor.

Bunların hiçbirini yapmaya cesaret edemesem bile, yapabilen birini izlemeye bayılıyorum. Gününü dolu dolu yaşamasına, hayatta kalma beceri ve bilgisine her seferinde şaşırıyorum. İzlerken birkaç şey de öğreniyorum ama neye yarar ki? Örneğin renkli ve parlak böceklerin, yılanların zehirli olduğunu biliyorum artık... Ama maalesef zehirli olduğunu bilmek, gördüğüm anda 10 metre havaya zıplayıp, çığlık atacağım gerçeğini değiştirmiyor.

Ne kadar uzak geliyor değil mi doğada yaşama fikri?