Okul yolu!

İstanbul Başakşehir’de ikamet ederken maddi sıkıtılar nedeniyle 2020 yılının kasım ayında, Elazığ’ın Keban ilçesi, Bademli köyüne taşınmak zorunda kalan okurumuz, “Evimiz Keban ilçesine 9 km, Elazığ merkeze 34 km mesafede. Otobana 150-200 metre mesafede oturuyorum.

Babanın feryadı

25 yıldır İstanbul’da çalıştığım ve maalesef geçim zorluğundan dolayı da Keban’daki evime taşınmak zorunda kaldım. 2500 TL emekli maaşıyla altı nüfusu geçindirmeye çalışıyorum. Köyde her eve su bağlandığı halde ne suyum bağlandı ne de selden dolayı taşkın olan dereye köprü yapıldı. Çocuklarım sabah akşam okula gidip gelebilsinler diye her gün çocuklarımı sırtıma alıp derenin içerisinden tehlikeli bir şekilde yola çıkarıyorum. Tek korkum, dereden karşıdan karşıya geçerken çocuklarıma zarar gelmesi. Lütfen feryadımızı yetkililere duyurun. Bu yaşadığımız zorluklar yetmiyormuş gibi taşımalı eğitim olmaması bahanesiyle çocuklarım ilçe merkezindeki okula iki ders geç götürülüp, 12.30’da çıkan çocuklarımı da başka bir okulun bahçesinde bekletip, saat 16.00’da bekledikleri okuldan alınıp getirilmesiyle o çocukların eşit eğitim hakları ellerinden alınıyor olmasından şikâyetçiyim.

‘Dilekçe verdim’

Defaten il özel idaresi, kaymakamlık ve belediye yetkililerine gerek dilekçeyle, gerek şifahen, içme suyumun bağlanmadığını, yolumun olmadığından selden dolaylı da geçişimin  olmadığını, bu sebeple çocuklarımı yağmur mevsiminde sel sularında sırtımda geçirdiğimi söyledim. Yaparız, yapacağız denilerek bu zamana kadar herhangi bir gelişme  olmadığından, Milliyet gazetesi  vasıtasıyla duyulmayan sesimi duyurmaya çalıştım” dedi.

Bu babanın hakkı ödenmez. Elazığ Valiliği, Keban Kaymakamlığı, Elazığ İl Milli Eğitim Müdürlüğü ve Keban Belediyesi bu çaresiz babanın sesine kulak verecek mi bekleyip göreceğiz.