Bedir Savaşı kısaca özeti: tarihi, sonuçları, önemi, nedenleri ve sonuçları

Bedir Savaşı, hicretin ikinci yılı olan 624’de Mekkeli müşriklerle Müslümanlar arasında yapılmıştır. Müslümanlar sayıca, müşriklerin 1/3’i olmalarına rağmen, büyük bir zafere imza attılar. Bu zaferle, Müslümanlar, büyük itibar kazanmışlardır. İslam’ın tebliği daha rahat yapılmaya başlanmıştır.

BEDİR SAVAŞI’NIN NEDENLERİ

Peygamber Efendimiz de dahil, Müslümanlar, Mekke’den kaçarak, Medine’ye hicret etmişlerdi. Her ne kadar Medineliler evlerini ve ellerinde ne varsa paylaşsalar da onlar da fakirdi ve yeteri kadar erzak bulunmuyordu.

Hicretin ikinci yılında (624) Peygamber Efendimiz, Kureyşlilerin kapsamlı bir kervan oluşturarak Ebu Süfyan yönetiminde Şam’a gittikleri haberini alıyor. Bu haber üzerine ashabını toplayarak istişare yapıyor. Peygamber Efendimiz, kervana dönüş yolu olan Bedir’de saldırmayı ve mallarına el koymayı teklif etti. Bunu istemesinin amacı, Mekke’de bıraktıkları mallarına karşılık olmasıydı.

Savaşın ikinci nedenide, Kureyşlilerin, Müslümanlara Mekke’de hac izni vermemeleriydi. Hac vazifesini yerine getiremeyen Müslümanlar bunu bir türlü aşmak istiyorlardı. Böyle büyük bir kervanı ele geçirmek, Kureyşlilere iyi bir ders vermek olacaktır.

Hicretin ilk yılında Müslümanlara savaş izni verilmemişti. Buna rağmen Mekkeli müşrikler Medine çevresine kadar gelmekte ve saldırılar düzenliyordu. Savaş izni çıkmasıyla birlikte, Müslümanlar kendilerini savunmak ve karşı saldırı için kervanı fırsat olarak gördüler.

BEDİR SAVAŞI NASIL YAPILDI?

Ebu Süfyan, Müslümanların, kervana saldıracağı haberini alıp, Damdam b. Amr el-Gifârî'yi Mekke'ye göndererek Kureyş'ten yardım istedi. Kervanın yolunu değiştirerek, kullanılmayan eski sahil yolundan Mekke’ye dönüyor.

Müslümanların kervanlarına saldıracağı haberini alan Ebu Cehil, Kureyşlileri kışkırtarak, 1000 kişilik bir ordu hazırlıyor. Peygamber Efendimizin önderliğinde muhacir, Evs ve Hazrec kabilesinden oluşan 305 kişilik ordu, Kureyşlilerden önce Bedir kuyularına geliyor. Kendilerine bir kuyu ayırıp, diğerlerini kapatıyorlar.

İki ordu Bedir kuyularının orda karşı karşıya geliyorlar. Peygamber Efendimiz, kan dökülmesini istemediği için Hz Ömer (ra)’i elçi olarak gönderdi. Fakat Müslümanları yok etmenin hevesinde olan müşrikler bunu kabul etmediler.

13 Mart 624 Cuma sabahı birebir dövüşlerle savaş başlıyor. Müslümanlar sayıca ve ekipman olarak çok az olmalarına rağmen ikindi vakti müşrikleri hezimete uğratıp, zafer kazanıyorlar. Ebu Cehil başta olmak üzere, müşriklerin ileri gelenlerden birçok kişi hayatını kaybetmiştir.

BEDİR SAVAŞI NASIL KAZANILDI?

Peygamber Efendimiz de dahil Müslümanların hiçbiri savaşa hazırlıklı değildi. Niyetleri sadece kervana saldırıp, malları ele geçirmekti. Fakat karşılarına tam donanımlı bir ordu görünce geri çekilmediler. Her ne olursa olsun Peygamber Efendimizi korumaya söz verdikleri için hiç tereddüt etmeden düşmanın üzerine saldırmışlardır.

Müslümanların savaşı kazanmalarında iki önemli etken rol oynuyor. Bunlardan birincisi Allah (CC)’ın emriyle meleklerin de Müslümanların yanında savaşa katılmasıydı. İkincisi ise Peygamber Efendimizin askeri dehası ve stratejisiydi. Ordusunu çok iyi yönetmiş ve maneviyat gücü ve kendisinin de savaşmasıyla savaşın kazanılmasında rol oynamıştır.

BEDİR SAVAŞI’NIN ÖNEMİ VE SONUÇLARI

Bedir Savaşı’na kadar, Müslümanlara her türlü eziyeti ve saldırıyı yapan Kureyşliler ilk mağlubiyetlerini aldılar. Bu savaştan ders çıkaran Kureyşe mensup bazı gruplar Müslümanlara karşı izlenen stratejiyi sorgulamaya başladılar ve İslam dinine daha ılımlı yaklaşmaya başladılar.

Müslümanlar için bu savaşın önemi, eğer kaybetselerdi ellerindeki tek ordu yok olup gidecekti. Bunun sonucunda da Kureyşlilere karşı mücadele edemeyecek ve daha büyük saldırılara maruz kalacaklardı.

Müslümanların, Kureyşlileri yenmeleri Arap yarımadasında itibarlarının artmasını sağlamıştır. Böylece İslam dinini daha rahat yayma imkânına kavuştular.

Bedir Savaşı, aynı zamanda baba ile oğullarının, kardeşlerin, amca ve yeğenlerin karşı saflarda savaştığı bir savaştır.