Çetin Altan’ın bir tek TAŞ’ını kaçırmadım

1950’li yıllar benim orta ve lise yıllarım. Okuyan bir aileden geliyorum. Günde en az 4-5 gazetenin alındığı ve satır satır okunduğu bir aile. Milliyet, tüm gazeteler içinde hep ayrı bir yere sahipti. Aile büyükleri Refii Cevat Ulunay, Bedii Faik, Peyami Sefa, Neyyire hanım gibi yazarları devamlı okurdu. Benim gazete okuyarak eğitimim şimdi hepsi rahmetli olan Abdi ipekçi, Burhan Felek, Çetin Altan, Metin Toker, Refik Erduran, Talat Halman ve İsmail Cem ile devam etti. Eğitim kelimesini bilinçli olarak kullandım. Zira yıllar boyu bu insanlar bizi eğitti. Abdi İpekçi’nin bir tek DURUM veya YORUM yazısını Çetin Altan’ın bir tek TAŞ’ını kaçırmadım. Çok güzel yıllardı, gazetelerin resmen gazetecilik yaptığı köşe yazarlarının öğretici ve eğitici insanlar olduğu, okuduklarımıza inandığımız ve gazeteleri büyük bir keyif ile okuduğumuz yıllar. Spor sayfası ve Namık Sevik ile başlayan mizahta ve karikatürde Bedri Koraman ve Turhan Selçuk ile devam eden, Hasan Pulur, Hasan Cemal, Sami Kohen, Güngör Uras, Melih Aşık, Fikret Bila, Meral Tamer ile Sedat Ergin’in liderliğinde varlığını sürdüren Milliyet’e çok uzun bir ömür diliyorum. İyiki vardın, iyiki seni devamlı okudum. Senden çok ama çok şey öğrendim. Benim seni satın almak için ödediğim kuruşlar, senin bizlere kattığın bilgi hazinesinin yanında hakikaten bozuk para mertebesinde. İyiki varsın. Şimdi de Mete Belovacıklı önderliğinde, nice nice güzel yıllar diliyorum.-UĞUR YÜCE