20.12.2021 - 17:25 | Son Güncellenme:
Orman sakinlerinden meşe, bir gün, saza demiş:
-Minnacık serçe konsa üstüne, belin bükülür. Seher yeli bile başını eğdirir. Bir de bana ve gövdeme bak, güneş giremez içime, fırtına ise dallarıma yaklaşamaz. Her esen yel sana bora, bana kasırgalar meltem. Bari gelip gölgemde yaşasan da üzerine kanat gersem. Bu yüzden acırım sana.
Saz cevap vermiş:
-Sağ ol çok düşüncelisin ama benim için üzülme. Benden çok sen kork rüzgârdan çünkü ben eğilirim, kırılmam. Doğru, bugüne kadar dayanmışsın, dimdik durmuş, boyun eğmemişsin. Bir gün gelir çok sert bir rüzgar gelir seni yerinden eder.
O anda sert bir rüzgar esmiş. Böylesi görülmemiş. Saz eğilmiş, meşe dayanmış,
Derken karayel arttıkça artmış. Sonunda meşe çatlamış ortasından.