Instagram’da sürekli takip ettiğim ve kısa zaman önce sizinle de paylaştığım ‘Gıybet Makinesi’nin bir paylaşımı günlerdir aklımda: “Aslında film çekimi gibidir hayat, tam mutlu oldum derken yönetmenden ses gelir; Kestik!” Hayatı en iyi özetleyen tespitlerden biri. Biz ne yaparsak yapalım, hayat hiçbir zaman sıkıntısız gitmiyor. Bir anda elimizde olmayan sürprizler çıkıyor, öylece izlemekten başka bir şey yapamıyoruz.
En hüzünlü anlarda bile güçlü olmaya, dik durmaya çalışanlardanım. Annem böyle öğretmiş, kardeşimle benim bir an için bile devrildiğimizi görmek istemez. Hani o şarkı sözündeki gibi; “Eğilsem bile devrilmem!” Çünkü bir kez devrildin mi, kalkmak çok daha zordur.
Ama maalesef ki az önce bahsettiğim yönetmenin ‘Kestik’ sözü, bu sefer benim için çok ağır oldu. Efsanevi primadonna, Türkiye’nin tarihine geçen opera sanatçımız Leyla Demiriş’in, bende sonsuz emeği olan canım hocamın, her şeyimi paylaştığım, hep yanımda olacak gibi hissettiğim anne yarımın aramızdan gidişini; aklı mantığı yerinde ve daha önce de kayıplar yaşamış bir yetişkin olsam da kabul etmekte çok zorlanıyorum.
Sanki bir telefon uzakta olacaktı
Sanki birazdan telefon çalacak ve o pamuk sesiyle “Kızım seni merak ettim nasılsın?” diyecek. Ya da ben onu arayacağım; “Hocam gelmek istiyorum, müsait misiniz?” diyeceğim. Sonra yıllarımın geçtiği o eve gideceğim, piyanonun başında hem çalışacağız, hem dertleşeceğiz. Bazı insanlar sonsuza kadar yaşayacakmış gibi gelir bana, belki de bundandır ki, Leyla Hoca’mın gidişine inanamıyorum. O, hayatım boyunca bir telefon uzağımda olacaktı sanki.
Her birimiz kendimizi bir şekilde avutmaya çalışıyoruz. Kızı Arzu, tarifsiz acısına rağmen sakin olmaya çalışarak; “Büyük aşkının, babamın yanına gitti. Orada daha mutlu olacak. Böyle düşünmek istiyorum” diyor. Hocamın çok sevdiği öğrencilerinden Şahnaz Çakıralp, “Ağlama Nazlı. Biz ağlarsak onun ruhunu da huzursuz ederiz” şeklinde konuşuyor.
Henüz bir avunma şekli bulamadım. Ama sanırım benimki de, hocamın bana son ana kadar öğretmeye devam ettiği çok değerli bilgiler ışığında onun beni görmek istediği hedeflere varmak için durmadan çalışmak olacak.
Sizlere genelde keyifli konular seçmeye özen gösteririm ama ‘Cadde’deki Hayalet’ köşem de hayat gibi işte, inişli çıkışlı, bazen mutlu, bazen hüzünlü. Hepinize yönetmenin sadece güzel sürprizler için ‘Kestik’ diyeceği ömürler diliyorum dostlar...
YARAYA TUZ BASANLAR
Bir cümle de Instagram fenomeni ‘Baho Official’dan gelsin: “Yaramızı gören tuzunu esirgemiyor çok şükür.” Zor zamanlarda kim tüm kalbiyle seninle, kim yanında değil çok net görüyor insan. Var sandıklarının aslında hiçbir zaman olmadığını fark etmek yeterince hayal kırıklığıyken; bir de yarana tuz basıyor bazıları. “Zaten üzgün, bir darbe de benden olsun haydi bakalım” dermiş, bundan zevk alırmış gibi! Neyse ki, Allah’ın adaleti er geç işler. Keşke iyi niyetli insanlar; karanlık ruhlu, vicdan yoksunlarıyla hiç karşılaşmasa ve herkesin hayatında sadece kendi gibiler olsa.