UÇAĞIN ÖNÜNDE SEFA, ARKASINDA CEFA!

İstanbul’daki 3-5 gökdelene bile tahammül edemeyen, dikilen her yeni yüksek bina karşısında huysuzlanan bir insan olarak beni New York’ta bir düşünün dostlar! O sonsuzluğa uzanan gökdelenler adeta üzerime üzerime geliyor, gökyüzünü göremedikçe nefesim daralıyor, klostrofobim coşuyor. Öylesine haz etmiyorum.

Zamanında iki defa gittiğim şehir için “Daha da hayat boyu işim olmaz, katiyen gitmem” diyordum ama bugüne kadar büyük konuşup da lafımı yemediğim neredeyse hiç olmadı şükür! Kardeşim Kuki ani bir kararla New Jersey’e yerleşip özlem tavan yapınca, biz de annemle birlikte paşa paşa o New York uçağına bindik.

Herkes mutsuz ve gergin

Birkaç saatlik uçuşlarda ekonomi ya da business sınıfında uçmanın hiç farkı yok gözümde ama 11 küsür saat dediniz mi işler değişiyor! Zira tek yön uçuş için 10 bin küsür TL verebilenler yıldız şeklinde yatarak, zevki sefa içinde yolculuk ederken; uçağın arka tarafında adeta bir can pazarı yaşanıyor!

Bizim bindiğimiz uçağın modelinde, ekonomi bölümü için mülteci botlarından ilham almışlar zahir! O kadar rahatsız bir ortam ki herkes mutsuz ve gergin. Şehirlerarası otobüs hattında bile koltuklar daha rahat, bacak mesafesi daha geniş olur! Yani “Business’a verecek 10 bin TL’niz yoksa, dizlerini ağzına dayayıp git” diyorlar! Bir de ben normal boyutlarda bir insanım, uzun boylu ya da biraz kilolu olanların durumu daha da vahim.

Kâbus tadında bir yolculuk!

Yolculuğun konforsuzluğu yetmezmiş gibi; lügatında ‘duş almak’ ve ‘temizlenmek’ fiilleri bulunmayan onlarca insan vardı etrafta... Bazılarının kokusundan burnumuzun direği sızlamadı, dağlandı! Dakikalarca hapşırıp öksürürken, ağzını asla eliyle kapatmayıp etrafa mikrop saçan tiplere de ayrı bayılıyorum! Annem yolculuk başında bana maske uzattığında gülmüştüm ama eğer o maskeyi takmasaydım kesin zatürre inerdim uçaktan.

Manzara nefes kesici!

Bu kadar uzun uçuşlarda ekonomi sınıfı yolcuları on binlerce TL olmasa da, hatırı sayılır miktarda para ödüyor. ‘Business yolcularının canı can, diğerlerininki patlıcan’ şeklindeki uçak düzeni fazlasıyla sinir bozucu. Kâbus gibi bir yolculuktan sonra kardeşime kavuşunca kendime geldim Allah’tan!

İstanbul’dan uzaklaşmak zaten başlı başına bir terapi... Ha bir de New York’un içi keşmekeş ama her akşam nehrin diğer tarafından izlediğim New York manzarası tam anlamıyla nefes kesici! Bu şehri uzaktan sevmek en güzeli olsa da, gelmişken tozunu attırmadan olmaz tabii!