“Karısının yüzünü falçatayla parçaladı... Teyzesiyle bayram alışverişine çıkan 9 yaşındaki Semanur, maganda kurşunuyla hayatını kaybetti... Yanan evde 3 kardeş anneleriyle birlikte öldü...
İzmir’de eski eşinin barışma teklifini kabul etmeyen kadın pompalı tüfekle vurularak öldürüldü...”
Her Allah’ın gününe bu tip haberlerle uyanan bir millet olarak moralsizlik ve umutsuzlukla doluyoruz maalesef.
Zaten sürekli tonlarca olumsuzlukla çarpışıyorken, bir de üstüne her sene Kurban Bayramı’nda aynı vahşet görüntüleri, acı ve korku içinde kesilen hayvanlar, Boğaz’ın sularına kadar her yerin kan gölüne dönüşü eklenince asabımız iyice bozuluyor. Tüm bu tablolar yüzünden her Kurban Bayramı kâbusa dönüyor. Hele bu yıl bir de ‘Hayvanları
Koruma Günü’yle çakıştı, tam oldu!
İtiraz kesime değil, eziyete!
Bu görüntülere dayanamamanın ‘dini inanç’la ilgisi yok! Kurban kesimine değil, ‘usulsüz’ kesime, hayvanlara eziyet edilmesine itiraz ediyoruz! Bu kesimlerin mezbahalarda, uzman kişiler tarafından, hayvanların ‘en az’ acı çekeceği şekilde yapılmasını
sağlamak neden bu kadar zor?!
Bu vahşet ne zaman engellenecek, daha ne kadar aynı görüntüleri izleyeceğiz?!
Bizdeki can da, o zavallı savunmasız
hayvanlardaki can değil mi?!
Melis Alphan, “Birçokları hayvanları odun sanıyor. Hisleri olmayan, sevgi nedir bilmeyen, insanın hizmetkarı yaratıklar belliyor” diye yazmış.
Halbuki hayvanların sevmek, üzülmek, kıskanmak, korkmak gibi her türlü duyguya sahip olduğunu görebilmek için onlarla birazcık iletişim kurmak yeterli...
Bu yapılan vahşeti de hissediyorlar, korkuyorlar, kaçmaya kurtulmaya çalışıyorlar, acı çekiyorlar. Vicdan sahibi olup da bu durumdan rahatsız olmamak mümkün değil!
DİNİ DEĞİL VİCDANİ...
Leman Sam’ın “Benim için Işid ile bıçağını masum bir hayvanın boğazına dayayan aynı duygudadır” sözleri de
duygularla ve
vicdanla ilgili...
Kör bıçağı bir insanın veya hayvanın boğazına dayayabilme eylemiyle ilgili...
Bu cümle ‘dini’ değil ‘vicdani’
olarak algılanmalı. (Ayrıca sanatçı görüşünü açıkça söyler, her ülkede böyledir, bizde ise görüş bildirip de hakarete uğramayan sanatçı yok!)
Artık kimsenin tahammülü kalmadı hayvanlara göz göre göre yapılan bu eziyetlere! Görmek istemiyoruz, dayanamıyoruz, bir çözüm bulunsun, yeter!
HAYVANLAR EŞYANIZ DEĞİL!
Hayvanları odun sananlar gibi, bir de ‘eşya’ yerine koyup, canı sıkılınca atan insafsızlar var! Ayvalık’ta sokak hayvanlarını besleyen bir hayvanseverin yanında tın tın koşturan Terrier cinsi köpeği görünce
“Bu sizin herhalde” dedim.
“Hayır, tatilciler yaz sonu giderken sokağa atıyorlar; bunun gibi daha bir sürü cins köpek var sokakta” cevabını verdi. Tüm yazlık yerlerde aynı rezalet! O hayvancıkları çöp gibi fırlatıp atarken insanlığınızdan hiç utanmıyor musunuz?! Arkanızdan ağlıyorlar, üzülüyorlar, eve alışan hayvanlar sokağa uyum sağlayamıyor, aç kalıyor, ölüyor...
İçim yandı beyaz tüyleri kir içinde kalmış o ev köpeğini sokakta görünce. Onu atıp arkasına bakmadan gidenlere yazıklar olsun!