KADIKÖY’ÜN MUTLU SOKAK HAYVANLARI...

Kadıköy’de bir kaldırım taşında verdiği bıçkın pozla ünlü olan Tombili’nin; heykeltıraş Seval Şahin’in gönüllü yaptığı heykelini duymayan kalmadı değil mi? Yazın hayatını kaybeden Tombili’nin heykelinin yapılması için kampanyaya imza atan 17 bin hayvansevere olumlu yanıt veren Kadıköy Belediyesi; Dünya Hayvanları Koruma Günü’nde açtı heykeli. Hayvan sevgisini yaymak, farkındalık yaratmak için yapılan böyle sevimli bir proje içimi açtı doğrusu. Kadıköy Belediyesi’nin hayvanlar için yaptığı çalışmaları tüm belediyeler örnek almalı. Kadıköy’de sokak hayvanlarına periyodik olarak mama dağıtılıyor, parklara sabit su ve mama kapları koymuşlar. (Sadece mamaya değil suya da ihtiyaçları var ama onlara su vermek pek akla gelmiyor, lütfen unutmayalım.) Bütün bakımları, tedavileri, aşıları yapılıyor ve gönüllülerle birlikte hayvanlar için birçok kampanya düzenleniyor.

Sadece sevmek yetmez...

Mesela ‘Satın Alma Sahiplen’ kampanyasıyla yılda 750 kedi ve köpeğe sıcak birer yuva sağlanıyormuş. Sokak kedilerinin barınması için kedi evi projesi, kışın soğuktan korunmak için araba kaputuna saklanan kedilerin ölmemesi için ‘Kaputa Vur’ çalışması, ‘Frene Bas’, ‘Susuyoruz ama Söylemiyoruz’ gibi birçok önemli projeye imza atıyor Kadıköy Belediyesi. Sokak hayvanlarına içi giden bir hayvansever olarak Kadıköy Belediyesi’ni nasıl seviyorum, tüm bunları duydukça anlatamam.

‘Satın Alma Sahiplen’ projesinden konu açılmışken, henüz yeni tanık olduğum kötü başlayan ama mutlu biten bir hikaye anlatacağım. Arkadaşım Yasemen’in evinin önüne akşamları Terrier cinsi bir süs köpeği gitmeye başladı geçen haftalarda. Belli ki insafsız ve şımarık birileri sıkılıp sokağa atmışlar, hali perişandı. Yasemen’in büyük çabasıyla şimdi onu çok seven harika bir aileye sahip oldu. Hayvanları sadece sevmek yetmiyor anlayacağınız, karşımıza çıkan hayvanlar için bireysel olarak da elimizden geleni yapsak, bir sürü can kurtulur.

BIRAK DAĞINIK KALSIN!

Okuduğum bir haber Jennifer Lopez’in oynadığı ‘Enough’ (Yeter) filmini getirdi aklıma. Kocasından gördüğü şiddete dayanamayıp yeni bir hayat kurmak için kaçan kadının hikayesini anlatıyordu. Adam nereye gitse onu buluyor, bir türlü yakasını bırakmıyordu.

Adana’da genç bir kadın da eski kocasının bitmeyen tehditleri ve saldırıları yüzünden defalarca şikayetçi olmasına rağmen son olarak oturduğu eve ateş açıyor eski koca. Her an ölüm korkusuyla yaşamaya çalışıyor daha 21 yaşındaki Sevinç, hayatı kâbusa dönmüş...

Kadın ve çocuklara karşı şiddetin önüne bir türlü geçilemiyor. Ve asıl hayret verici olan, bu gibi olaylar giderek artarken kimsenin çözüm üretmeye çalışmaması, harekete geçmemesi. Sanki ‘bırak dağınık kalsın’ durumundayız! Eskiden kadın kuruluşları, dernekleri ciddi çalışmalar yapar ve bakanlık bazında önemli çalışmalara imza atarlardı. Şimdilerde en korkunç olaylar karşısında bile kimse istifini bozmaz oldu, alıştık her gün başka bir felaket duymaya.

Çocuk tacizi desen dehşet boyutlarda ama ondan da bahseden yok. Nasıl olacak yani; kadınlara ve çocuklara yaşatılan işkenceleri cümbür cemaat oturup seyir mi edeceğiz!