HAYALET’i UÇURAN ŞEHiR: LONDRA!

Atalarımızın “Tebdil-i mekanda ferahlık vardır” sözüne gönülden bağlıyım! Arada bir yaşadığım şehirden, çevremdeki iyi kötü herkesten, hayata dair telaşlardan, işten güçten, telefondan, internetten, hatta takıntılı olduğum spor ve sağlıklı beslenme de dahil her şeyden uzaklaşınca yeniden doğmuş gibi oluyorum. Yaşama sevinci ve enerji fışkırıyor her yanımdan! Kendimi bu derece rahat bırakınca, bir-iki de kilo fışkırıyor tabii ama dönüşte derhal ilgileneceğim!

Londra’dayım ve bu şehre gerçekten aşığım. Zira şu hayatta hiçbir erkeğin sürekli olarak veremeyeceği huzur, mutluluk ve neşeyi Londra her seferinde aynı bollukla veriyor! Sadece sabahları kendimi bir filmin içinde gibi hissettiğim ‘Hyde Park’ta yürüyüş yapmak, ördekleri, kuğuları beslemek, etrafı izlemek, canlarım Ru’hi, Cincır ve Kuki’yle şamata yapmak bile başlı başına rüya gibi... Huzurdan ayaklarım yerden kesiliyor yeminle!
(Bkz. Fotoğrafta manasızca uçan Hayalet)
Ve rutin hayatımdan uzaklaşınca ne kadar saçma sapan insanları ve olayları kendime dert ettiğimi fark ediyorum, içindeyken çok önemli sandığımız şeylerin çoğu aslında o kadar ‘üzülmeye değmez’ ki harcadığımız bir dakikaya bile yazık!
Yahu şu Londra’daki ruh halim İstanbul’da da hep benimle olsa fırtına gibi eserim valla!
Bir de burada herkes kendi halinde ve kimse kimsenin ne yaptığıyla ilgilenmiyor, birbirini yargılamıyor ya işte ona bayılıyorum. (Bizde hiç olmayan bir özellik!) Hani ‘kendinizi hediye paketi yapıp kafanıza da huni takıp’ gezseniz bile kimse dönüp bakmaz!
Efendim benim Londra aşkım anlatmakla bitmez, en iyisi birkaç öneride bulunayım...

LONDRA AŞKIM VE BİRKAÇ ÖNERİ...

* Fransız restoranı Colbert: Sekiz yılımı Fransız Lisesi’nde geçirdiğimden zahir, bana bir gına gelmiş! Ne Fransız filmi severim, ne yemeği, ne şehri... Sloane Square’deki ‘Colbert’e yaka paça götürdüler beni! Yemekleri de, ortamı da tek kelimeyle muazzamdı.
* İtalyan restoranı Sale e Pepe: Knightsbridge’deki ‘Sale e Pepe’den yıllardır vazgeçmem. Hayatımda gördüğüm en neşeli ve sevimli restoranlardan biri... Sadece yemekleri değil çalışanları da harika! İtalyanca şarkılar söyleyerek dolaşıyorlar.
* Türk efsanesi Özer ve Sofra: Dünya tatlısı sahibi Hüseyin Özer’in zorluklarla dolu başarı hikayesini kendisinden dinlediğimden beri daha da çok seviyorum yarattığı markayı. Tüm restoranları dolup taşıyor, bir Türk olarak gurur duyuyorum.
‘Sofra’nın şubelerinden St. Christopher’s Place’teki benim favorim. Hem ‘Sofra’lara, hem de Oxford Street’teki ‘Özer’e İngilizler deli divane oluyor, görmeniz lazım!
* Ulaşım aracı bisiklet: Kardeşim Kuki’yle ulaşım aracı olarak tabanlarımızı veya kiralık bisikletleri tercih ediyoruz. Trafiğe çıkınca önce bir geriliyorum; bizim memlekette bisikletle arabaların arasında fink atmak için canına susaman lazım! Burada araba sürücüleri bisikletlileri rahat ettirmek için uğraşıyor adeta! Trafiğe takılmadan güven içinde, “Bütün yollar benim” hissiyle püfür püfür gidiyorsun.