DEMET AKALIN VE İÇİ KOKUŞMUŞLAR!

İçlerindeki kötülüğü her fırsatta kusan, nefret ve kıskançlıkla nefes alan, başkalarının mutsuzluğuyla beslenen, herhangi birinde gördüğü başarıya/mutluluğa tahammül edemeyen, empatiden yoksun, terbiyesiz ve hadsiz insanlar... Daha ne kadar göreceğiz onları, bitmiyorlar! Acaba toplum olarak eskiden de mi böyleydik? Sosyal medyanın hayatımızı ele geçirmesiyle, herkesin sınırsızca atıp tutma fırsatı bulmasıyla mı ortaya çıktı içimizdeki kötülükler? Yoksa insanlar gün geçtikçe mi vicdanını, insanı insan yapan değerlerini unutur oldu? Bu sürüklendiğimiz yol, yol değil; tam olarak “Allah ıslah etsin” denilecek noktadayız.

Son günlerde Demet Akalın’ın ani boşanması var dillerde... Türkiye’nin en popüler yıldızlarından olduğu için konuşulması, yorum yapılması normal de, saygı ve insanlık sınırları içinde kalırsa tabii ki! Boşanması formalite olsun veya olmasın, ortada dağılmış bir yuva, evine haciz gelen bir aile, üzüntülü günler geçiren insanlar varken; onların mutsuzluğuna sevinmek, “Oh olsun!” diyebilmek, eleştiriyi geçip hakaretler, beddualar sıralamak, dört yaşındaki bir çocuğa bile kopasıca dilleri uzatmak neyin kafasıdır ya? İnsanların bu derece kötü olabilmesini anlamıyorum ve asla da anlayamayacağım.

Dimdik ayakta bir kadın

Akalın, dişiyle tırnağıyla, bileğinin gücüyle bugünlere gelmiş, dimdik ayakta kalmış bir kadın, bundan sonra da kalır, kötü günler bitecek elbet. Umarım bir an önce geçer. Peki hasetten içi kokuşmuşlar ne yapacak? Karanlık ve mutsuz köşelerinde pusuda bekleyecekler, birileri tökezlese de yine kötülük saçsak diye! Bunlar için o olmuş, bir başkası olmuş fark etmiyor, amaçları hep aynı. Daha önce de söyledim, sınırını bilmeyenler susturulmalı. Sosyal medyaya kurallar getirilmesi, aklı ve vicdanı yerinde olanların ruh sağlığı açısından şart kanımca!

KARDEŞ CANDIR AMA...

İç yüzünü net olarak bilmemizin mümkün olmadığı ama herkesin kendince hükme vardığı bir diğer konu Hadise’nin kardeşlerinden kopuşu... Ortak düşünce şu: “Kardeş candır, silmek olur mu?” “Kardeş candır” cümlesi benim hayatım için de geçerli, kardeşim Kuki bir yana, dünya bir yana. Ama genele vurursak, herkes bu durumun hakkını veremiyor maalesef.

Hayatının en büyük kazıklarını kardeşlerinden yiyen, en akıl almaz düşmanlıkları onlardan gören bir sürü insan tanıyorum. Bizim sülalede de şahit oldum... Bir arkadaşımın babası, epey yüklü mal varlığını sırf kardeşleri yüzünden kaybetti mesela. Hayatı boyunca kazandığı her şeyi! Bazı kardeşler son derece bencil ve maddi-manevi zararlı olabiliyor. Sonunda da onlardan uzaklaşmaktan başka çare kalmıyor.