Memleketin gündemi zaten hepimiz için başlı başına bir stres ve mutsuzluk kaynağı. Kötü şeylerle karşılaşma endişesiyle haberlere bakmaya, başımıza bir şey gelir diye kalabalığa karışmaya korkar haldeyiz. Verdiğimiz şehitler, giden masum canlar büyük bir acı ve isyan sebebi, milletçe çok tatsız ve huzursuz günlerden geçiyoruz. Allah yardımcımız olsun...
Bir de bireysel hayatlarımızın sorunları var tabii... Son birkaç hafta hayatımın en zor, korku ve üzüntü dolu dönemlerinden oldu. Hayattaki en iyi dostum, canımın parçası, diğer yarım Zeynep’in (nam - ı diğer Lavuk Zatto) hâlâ söylemeye dilim varmıyor ama göğüs kanseri olduğu haberini aldık.
O dakikadan itibaren bugüne kadar kafama taktığım, canımı sıktığım, kendime dert ettiğim her şey anlamını yitirdi.
Biz atlattık şükür...
Bir yandan Zeynep’in moralini yüksek tutmak için pozitif görünmeye çalışırken, diğer taraftan yalnız kaldığım her an korkular içinde ağladığım, sabahlara kadar uyumadığım günler geçirdim.
Zeynep de, tüm çevresine karşı hiç sorun yokmuş gibi keyifli görünse de içi öyle değildi aslında.
Şimdi düşünüyorum da ömürlük dostluğumuz boyunca ilk kez birbirimize rol yaptık, birbirinden hiçbir şeyini saklamayan iki arkadaş olarak resmen birbirimize oyun oynadık! Durumun tam olarak ciddiyeti ameliyat sırasında belli olacağı için bu ‘Hiçbir sorun yok, gayet keyifliyiz’ oyunu geride bıraktığımız perşembe gününe kadar sürdü.
O sabah ameliyathanenin kapısından binbir şebeklikle uğurladığımız diğer yarım ameliyattan çıkana kadar zaman geçmek bilmedi.
Ve çok şükür ki güzel haberlerle döndü yanımıza, adını anmak istemediğim hastalık hiçbir yere sıçramamış, sorunlu bölge temizlenmiş, benim kuzum narkozdan gülerek ve hiç durmadan konuşarak bol enerjili bir şekilde çıkmıştı.
Normalde birbirimize sevgimizi göstermek hiç huyumuz değildir ama bu sefer bol bol sarıldık, öpüştük, koklaştık haliyle. Kendisine buradan iletmek isterim ki, bu sevgi gösterileri fazla uzun sürerse bünyemiz kaldırmaz, alışık değiliz ne de olsa! Bütün bu tatsız süreci yüzündeki kocaman gülümsemeyle atlatan Zeynep’imle gurur duyuyorum.
Allah hiçbirimize sevdiklerimizin zor gününü göstermesin... Evet Zeynep, itiraf ediyorum ki seni seviyorum!
Zeynep’imin kampanyası...
Kanseri en çok tetikleyen etkenlerin arasında stres ve üzüntünün olduğunu biliyoruz. Özellikle Zeynep gibi her zaman güçlü duran insanlar, her türlü sıkıntılarını içlerine attıkları için vücut eninde sonunda buna tepki gösteriyor.
Zeynep’in isteğiyle arkadaşlar arasında ufak bir kampanya başlattık. Bundan sonra düşündüğümüz hiçbir şeyi içimizde tutmamaya karar verdik!
#bundansonratutmiycamhashtag’iyle, arkadaşlarımız Gökşen Buğra ve Aykut Şengözer’in Zeynep için sürpriz olarak hazırladığı afişi hepimiz sosyal medyada paylaşmaya başlıyoruz.
Zeynep kendi çevresindekilere; meme kanserinden korunmak için hiçbir şeye kafayı takmamalarını anlatmak istiyor ama belki de minik kampanyamız büyüyüverir, kim bilir!
Lütfen hiçbirşeyi içinize atıp biriktirmeyin, tüm dertleri salın gitsin! Bu hayatta sağlıktan daha önemli hiçbir şey yok. Biz zor günleri çok şükür ki atlattık, darısı sağlık sıkıntısı yaşayan herkesin başına... Unutmayın, bundan sonra ‘tutmiycaz’!