BENGÜ’YE KULAK VER

Bengü‘yü seviyorum... Çünkü o ilk günden bugüne hep kendisini takip eden gençlere, çocuklara ‘iyi örnek bir sanatçı’ oldu. Sansasyonlar, polemikler ve türlü rezaletlerle rol çalıp öne çıkan bazılarına inat, o sadece şarkılarıyla, işiyle var oldu ve bulunduğu noktaya yıllar içinde sabırla, tırnaklarıyla kazıyarak geldi.

Bengü‘yü seviyorum... Çünkü onu yakından tanıdım ve masumluğunu hiç kaybetmeyen güzel ve aydınlık yüzünün, iyi ve asil kalbinin yansıması olduğunu gördüm. O yine bazılarına inat, içtenliğini, mütevazılığını ve tertemizliğini hep korudu. Bazen “Kötü şeyler neden hep iyilerin başına gelir?” diye düşünüyorum, sanki kötüler için hayat çok daha kolay ama geçirdiği trafik kazasından sonra yazdığı mektupta anladım ki, bu acı tecrübe Bengü‘ye ‘yepyeni bir hayat’ kazandırmış ve söyledikleriyle yine ‘iyi örnek’ olmaya devam ediyor.

Bir varmışız, bir yokmuşuz...

“Yaşamayınca bilemiyor insan. Sanki hiç başına gelmeyecek sanıyor... Ama pamuk ipliğine bağlı sanki... Savrulup gidiyoruz hayatta... Bilmiyoruz ki bir saniyeye bakıyor her şey. Bir an varız; bir an yokuz... Kıymetini bilin ne olur. Etraftaki tüm güzelliklere açın gözlerinizi. Doya doya yaşayın. Ben öyle yapacağım!” diye içini dökerken hepimize bir hayat dersi veriyor aslında... Bengü genç yaşında ölümün eşiğinden dönerek birçoğumuzun göremediği, anlayamadığı kıymetini anladı hayatın. Gerçekten de hepimiz kötü şeyler sanki kendi başımıza hiç gelmezmiş gibi yaşıyoruz. Ve ‘aldığımız her bir nefesin’ ne kadar değerli olduğunun farkına varamıyoruz. Halbuki bir dakika sonra ne olacağını kim bilebilir? İş, güç, hedefler, hırslar, onlar bunlar derken içinde bulunduğumuz ‘an’ı hep kaçırıyoruz, hayatın tadını çıkarmayı hep erteliyoruz. Geleceğe odaklanmak yerine bugünü yaşamak lazım. Bengü‘ye kulak vermek, hatta söylediklerini kulaklara küpe yapmak lazım! Mektubunda dediğin gibi, senin daha yaşaman gereken çok ‘an’, seni sevenlere hediye edeceğin çok şarkın var. Nice mutlu, sağlıklı, başarılı, keyifli yıllara.. Yeni doğum günün kutlu olsun Bengü!

TARABYA’DAN SEVDA TEPESi’NE

Daha birkaç gün önce Sarıyer sırtlarında oturan dostların evinden manzaraya bakıp “Şu geriye kalan yeşillikleri ne zaman talan edecekler acaba?!” diye söyleniyorduk ki, hareket başladı!
Köprüden bugüne kadar kaç bin kez geçtim Allah bilir, ama hâlâ her geçişimde İstanbul Boğazı’nın muhteşemliği karşısında nutkum tutulur, gözlerimi alamam. Bu güzelliğin bir sebebi de, çirkin yapılaşmanın arasında tek tük kalan yemyeşil alanlar şüphesiz.. Ama şimdi o yeşillikler de elden gidiyor! Sevda Tepesi‘ne Suudi Arabistan Kralı’nın otel yapmasına onay çıkması ve diğer yeşil arsalara da imar izni çıkması, güzelim Boğaz’ın tam bir beton yığınına dönüşmesi anlamına geliyor.

İstanbul heba olsun canım, ne önemi var, yeter ki arsa sahipleri mağdur olmasın! Tarabya Koyu, denize dökülen dev betonlarla bütün güzelliğini yitirse ne olur, yeter ki 3-5 zengin arkadaş teknelerini rahat rahat bağlasın!

İstanbul‘a bunu yapmaya kimsenin hakkı yok, zaten bu yapılanlar hangi akla mantığa sığıyor, onu da anlamak mümkün değil!