AŞKA İNANMA, AŞKSIZ KALMA!
Mahsun Kırmızıgül’ün yabancı bir kadınla teknede çekilen sarmaş dolaş fotoğraflarını görünce önce biraz şaşırdım. Zira Kırmızıgül’ü bu konularda dikkatli biliriz, sonra da “Amaan bana ne” dedim, geçtim.
Ardından kısa süre önce ayrıldığı sevgilisi Mine Cangal’ın “Bu tür pozlar vermek bence basitlik. Gerçi o kadınların oraya nasıl geldikleri malum, nasıl kadın oldukları ortada. Artık herkes kendi hayatını yaşamakta özgür olsa da bu durumu Mahsun’a yakıştıramadım” açıklaması gelince dikkatim tekrar bu konuya yöneldi. Sakin ve “Artık Mahsun umrumda değil” tavrıyla kurduğu cümleler aslında fotoğrafların canını nasıl yaktığını ele veriyor bence.
Aman vakit kaybetme delikanlı!
Buna benzer olaylar yaşamış bir kadın olarak düşündüm. Erkeklerin hayatlarına ne kadar kolay devam ettiğini, aylarını, yıllarını, hayatını paylaştığı kadından vazgeçtiği anda, artık o kadının ne hissettiğine nasıl da önem vermediğini. Eski bir erkek arkadaşımın “Ayrılığımızın 10’uncu gününde ‘bir kadınla bir gece geçirmem lazım, yoksa delikanlılık elden gidiyor’ diye düşündüm” cümlesi geldi aklıma, hemen işe koyulmuş sonra! Aferin sana, ‘delikanlılık madalyası’nı getiriiin!
Kadınların şunu anlaması lazım: “Aşk kadının kafasında yarattığı bir hayal ürününden başka bir şey değil.” Ve benim yaşadığım tüm üzüntülerden sonra bu konudaki çözüm yolum, kendimi fazla kaptırmamak, karşımdakine ‘her an gidecekmiş’ gözüyle bakmak ve onu hayatımın merkezine asla koymamak! Böylece ‘yediğiniz-yiyeceğiniz kazığın’ acısı daha hafif oluyor! Öte yandan özgür ve yalnız olmak da bir çözüm, hem de en eğlencelisi!
BUHRANLARDAYIM!
Normalde boş kaldığım anda kendimi spor salonuna atar, saatlerce çıkmam. Spor bana o kadar iyi geliyor ki, sadece vücudumu değil ruhumu da forma sokuyor. O salondan çıktığımda kendimi dünyanın en mutlu insanı hissediyorum. Son günlerdeyse boş kaldığım anda kendimi yatağa atar oldum. Uyu babam uyu, doymuyorum. Hayaletiniz normalden fazla uyumaya ve her an bitkin dolaşmaya başlamışsa bilin ki buhran geçiriyordur! Evet sanırım yıl içinde 3-4 kez girdiğim depresyon dünyası bana yine kapılarını açtı!
Panzehirim belli!
Canım hiçbir iş yapmak istemiyor arkadaşlar, bırakın beni yorganın-pikenin altından hiç çıkmayayım. Sorunlardan kaçmanın bir numaralı yoludur uyku benim için. Halbuki yapacak çoook işim var. Hafta sonunu depresyonda geçirmek üzere kendimi salıyorum! Yeni haftaya ‘full enerji’ başlayacağım. Benim gibi hisseden herkese sesleniyorum, depresyonun en ucuz ve en güzel panzehiri spordur! Atın kendinizi ormana, deniz kenarına, yürüyüş yapın, bisiklete binin. Bakın nasıl gidiyor zihindeki bulanmalar.