Şimdi konuşulan geçen sene ilk kez İstanbul’a gelen İtalya çıkışlı festival Club to Club’un haziran ayında tekrar gerçekleşeceği. Santralistanbul’un ev sahipliğinde planlanan ikinci Club to Club macerası, “Herkesin özgürce dans edebileceği bir dünya için...” sözüyle hayata geçecek. Peki, kulüplerde neden dans edilmiyor? Özgürce dans etmek için nelere ihtiyacımız var? Bildiri niyetine kulüplere asılası, şahsi dileklerimi sıralıyorum:
Bize; *
“O ne dedi, bu ne dedi” diye düşünülmediği,
* Dans etmek için başkalarının harekete geçmesini beklenmediği,
* Kadınların “Rimel aktı/ruj bozuldu” diye sık sık tuvalete gitmek zorunda kalmadığı,
* Barmene “Alkolü az olmuş bunun” demeye gerek kalınmadığı,
* Kapıya dil dökmeye gerek olmadığı,
* Gördüm/görüldüm kaygısından yoksun,
* ‘Dress code’ zorunluluğunun olmadığı,
* Çakırkeyif olma halinin rahat rahat yaşanabildiği...
* Kulüplerde olanın kulüplerde kalabildiği...
bir gece hayatı lazım.
Dilek listesi, herkese açık. Dans etme özgürlüğünüzü kısıtlayan durumları yazın, paylaşın.
ELİYLE YEMEK YİYEN KADIN SEKSİ MİDİR?
Şehrin şık, cool ve seksi restoranlardan birindeyim. Önüm, arkam, sağım, solum güzel insanlarla dolu. Çapraz masamda şarışın, zarif bir kadın var. Kadın, ufak bir dokunuşla, salatadan bir yaprak rokayı iki dudak arasına götürüp, son derece estetik ve seksi bir pozla rokayı mideye indiriyor. Bir daha, bir daha... Her defasında parmaklarını ince ince emerek eline bulaşan sosları temizlemeyi ihmal etmiyor.
İtiraf edelim beyler, elleriyle yemek yiyen kadının tuhaf bir seksiliği, kışkırtıci bir hali var. Çaprazdaki sarışının roka macerasına tanık olduktan sonra, sanki algıdaki kapalı bir kanal açıldı: Elle yemek yiyen kadınlar. Cümledeki gizli ‘obje’, pizza, patates kızartması gibi hızlı tüketime dayalı, rastgele mideye indirilen yemekler değil. Suşi, çikolata parçacıklı bir tatlı ya da sofistike bir yemeğin üzerine kondurulmuş bir süsten bahsediyorum. Önüm arkam yemeğiyle sevişen on parmağında on marifet kadınlarla dolu.
İstenmeyen görüntülere yol açan yok değil: Ağzından sos akanı, eline hacmi büyük bir parça alıp yarısını yolda masanın ortasına düşüreni ya da tüm parmaklarını aynı anda yemeğe batıranı... En makul/masum sahne; iki parmak kullanarak, ağzınıza ufak bir lokma atmanız. Tabii eller bakımlıysa... Kalem tutmaktan iyice biçimsiz bir hal almış, uzun, ortaokul öğrencisi parmaklarımı kullanarak toplum içinde yemek yediğimi hayal ediyorum da...
Anneme, her elimi yemeğe götürdüğümde, “Oğlum ellerinle yeme” diye söylendiği için buradan bir kez daha kendisine hörmetler...