Erkek İsimleri 2024: Keşfedilmemiş, Yeni Nesil, Popüler, Değişik Erkek Bebek İsim Önerileri

Anne baba olmaya hazırlanan çiftlerin hamilelik dönemi veya öncesinden en çok düşündüğü konulardan birisi de bebeğe verilecek isimdir. Erkek veya kız çocuğu sahibi olmaya hazırlanan ebeveynler çocuklarını hayat boyu taşıyacağı isme karar verirken seçici davranırlar. Erkek bebek bekleyen çiftlerin çocuklarını verebileceği birbirinden güzel ve anlamlı pek çok isim yer alıyor. Abad: Şen, bayındır, Sonsuz gelecek zamanlar. Abadın: Ezeli. Abak: Köylü. Abakan/Abakay: Bir Türk boyunun adı. Abakay: Bir Türk boyunun adı Abamüslüm: İslamiyete inanların ulusu, yücesi. Abat: Şen, rahat, mutlu olmuş Abay: Hüner, beceri Abaza: Kafkaslarda yaşayan bir Türk soyu. Abbad: Allaha itaat ve ibadet eden, kulluğunu hakkıyla yerine getiren. Yasaklarından kaçınan kişi manasındadır. Abbad b. Bişr. Ashab dan. Abbas: Sert, çatık kaşlı kimse. 2. Arslan – Abbas b. Abdülmuttalib. Rasûlullah (s.a.s)’ın amcası, Mekke’nin fethinde müslüman olmuştur. Abdal: Derviş, bilgili kişi. Abdi: Kulluk ve itaat edendir. Kullukla, kölelikle ilgili Abdulhamit: Hamdolunmuş, övülmüş, bütün varlığın diliyle övülmüş Allah’ın kulu Abdulkadir: Her şeye gücü ve sözü yeten Abdullah: Allah’ ın kulu Abdulrezzak: Yukarıdan gelen ilk kullardan biri Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah’ın kulu. Abduş: “Abdullah” isminin kısaltılarak bir başka söyleniş biçimi. Abdülalim: Herşeyi bilen Tanrı’nın kulu. Abdülaziz: En yüce, en değerli olan Allah ın kulu. Büyük ve aziz olan, izzet ve şeref sahibi Allah ın kulu. Aziz Allah’ın isimlerindendi r. – Sultan Abdülaziz Abdülbaki: Her zaman var olan Allah ın kulu. Sonsuz, ebedi olan ve ölmenin kendisi için sözkonusu olmadığı. Allah ın kulu-Allah’ın isimlerinden. Abdülbari: Yaratan, yaratıcı Allah’ın kulu. Bari ismi, Allah ın isimlerindendir. Abd takısı almadan kullanılmaz. Yaratan, yaratıcı olan Allah’ın kulu Abdülbasir: Her şeyi görüp gözeten ve gizliliğin kendisi için söz konusu olmadığı yüce Allah’ın kulu.Her şeyi görüp anlayan Allah ın kulu. Abdülbasit: Genişlik, ferahlık ve kolaylık verici olan Allah ın kulu. – Allah ın isimlerinden.Rızkı yayıp bollaştıran Allah ın kulu Abdülbedi: Allah’ın isimlerinden. Bedinin kulu. Abdülberr: Berr in kulu. Cömert ve ihsan edicinin kulu.Berr, Allah ın isimlerindendir. Abdülcabbar: Zorlayıcı güce sahip olan Tanrı’nın kulu. Abdülcebbar: Cebredici, zorlayıcı, kuvvet ve kudret sahibi Allah ın kulu. Cebbar, Allah ın isimlerindendir. Zorlayıcı güce sahip olan Allah ın kulu. Abdülcelil: Büyük, ulu, yüce Allah ın kulu. Celil, Allah ın isimlerindendir. En yüce olan Allah ın kulu Abdülcemal: Güzellikleri kendinde toplayan Allah ın kulu. Abdülcevat: Cömert olan Allah ın kulu. Abdüleelal: Tanrı’nın kulu. Abdülehad: Şeriki ve ortağı bulunmayan, tek olan Allah ın kulu. Ehad, Allah ın isimlerindendir. Abdülesed: Aslan ın kulu.- Hz. Rasûlullah (s.a.s) m reddettiği isimlerdendir. Müslümanlar kullanmazlar. Abdülevvel: Herşeyin evveli, ilk olan, varlığının başlangıcı bulunmayan Allah ın kulu. Abdülezel: Ezelden beri var olan varlığı için başlangıç söz konusu olmayan Allah ın kulu. Ezelden beri var olan Allah ın kulu. Abdülferid: Tek, eşsiz, eşi olmayan, kıyas kabul etmez, üstün olan. Allah ın kulu. Abdülferit: Üstün olan Tanrı’nın kulu. Abdülfettah: Gizli şeyleri açığa çıkaran Allah ın kulu. Zafer kazanmış, üstün gelmiş, fetheden-açan, kullarınının kapalı-müşkil işlerini açan Allah ın kulu. Allah ın isimlerindendir. Abdülgaffar: Kullarının günahlarını affeden Allah ın kulu. Allah ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz. Abdülgafur: Bağışlayan, acıyan Tanrı’nın kulu. Abdülgani: Zengin ve eli açık Tanrı’nın kulu. Abdülhak: Yüce Tanrının kulu Abdülhakim: Her şeyi bilen Tanrı’nın kulu. Abdülhalik: Yaratan Tanrı’nın kulu. Abdülhalim: Anlayışlı, izanlı Tanrı’nın kulu. Abdülhamit: Övülen Tanrı’nın kulu. Abdülkadir: Kudretli ve güçlü olan, Allah`ın kulu. Abdülkerim: Kerem sahibi, cömert, ulu olan Allah ın kulu. Abdüllatif: Zenginliğini paylaşan Tanrı’nın kulu. Abdüllazim: Büyük, yüce, ulu, yüksek. Abdülmecit: Şan ve şeref sahibi Tanrı’nın kulu. Abdülmelik: Tüm evrene egemen olan Tanrı’nın kulu. Abdülmetin: Kudrete sahip Tanrı’nın kulu. Abdülrezzak: Soylu, gücüne güç katan Abdülvahap: Eli açık Tanrı’nın kulu. Abdülvahip: Üstün olan Tanrı’nın kulu. Abdülvahit: Üstün olan Tanrı’nın kulu. Abdürrahman: Rahmet sahibi olan Tanrı’nın kulu. Abdürrauf: Çok merhamet eden, esirgeyen Allah ın kulu. Rauf olan Allah ın kulu. Abdürreşit: Doğruluğu öğreten Tanrı’nın kulu. Abdürreşit-Abdürreşid: Allah´ın isimlerinden. Reşid´in kulu, doğru yolu gösteren Allah´nın kulu. Abdürrezzak: Bütün mahlûkların rızkını veren Allah´ın kulu. – Rezzak, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz. Tüm yaratıklara rızkını veren Allah´ın kulu. Abdüssamed-Abdüssamet: Kimseye ve hiçbir şeye ihtiyacı olmayan Allah´ın kulu. Kimseye hiçbir şeye muhtaç olmayan, Allah´ın kulu. – Samed, Allah´ın isimlerindendir. Abdüsselâm: Barışçı olan Tanrı´nın kulu Barış, rahatlık, selamete çıkaran, selam eden, zevalsiz ebedi olan Allah´ın kulu. – es-Selam kelimesi, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılamaz. Abdüssemi: Her şeyi işiten, duyan Allah´ın kulu. Her şeyden arınmış olarak bütün sesleri, sözleri ve kelimeleri işitip ayırdeden yüce Allah´ın kulu. Abdüssettar: Günahları örten, gizleyen Allah´ın kulu. Abdüşşahid: Şahid´in kulu. Görünen ve görünmeyen eşyanın hepsini görücü ve tasarruf edici olan ve her şeyi müşahade altında bulunduran Allah´ın kulu. Şahid, Allah´ın isimlerindendir. Abdüşşekür: Emrine uyan, yasaklarından sakınan kullarını seven ve çok ikramda bulunan Allah´ın kulu. Şekür, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz. Abdüzzahir: Varlık ve birliği sonsuz sayıda eserler ve delillerle belli olan Allah´ın kulu. Ez Zahir, Allah´ın isimlerindendir. Aber: Hz. Nuh´un erkek torunu. Abgun: Mavi renk. Gök. 2. Parlak. 3. Nişasta Abıd: Dindar, sofu, din kurallarına bağlı. Abır: Huzur, barış. Abid: Dini bütün, dindar, sofu. Abide: Anıt önemli ve değerli yapıt anlamındadır Abidin: Dua eden, duacı Abir: Güzel kokan, mis, güzel koku. Aborkar: Tutumlu, tutumlu davranan. Abrek: Yaşadığı toplumun düzenine karşı gelen, savaşçı Abuşka: Kadının kocasına verilen bir ad. Abuzer: Altın suyu. Altın suyu misali parlak ve görkemli Abuzettin: Dindar, din yolunda hızlı giden. Acabay: Güçlü kuvvetli kişi. Acabey: Güçlü kuvvetli kişi. Acahan: Güçlü kuvvetli kişi Acar: Becerikli, atılgan, ele avuca sığmaz Acaralp: Yiğit, becerikli, cesur kişi Acarbay: Zengin, kuvvetli Acarbey: Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse. Acarer: Güçlü, becerikli, gözü pek kimse. Acarkan: Atılgan, güçlü, kuvvetli Acarman: Çevik, becerikli, girişken insan. Acaröz: Özü güçlü, yiğit kimse Acarsoy: Yiğit soy, güçlü soy Acartürk: Yiğit Türk, güçlü Türk, gözüpek Türk Acatay: Güçlü tay Acem: Açık ve doğru Arapça konuşamayan kimse 2. İran haklarından birine mensup. Aclan: Yerinde duramayan, aceleci. Acun: Dünya, varlık Acunal: Dünyayı kapsayan, dünyayı fetheden; Dünyayı fethet; dünyaya yayıl” anlamında kullanılan bir isimdir. Acunalp: Dünyaca tanınmış yiğit. Acuner: Dünya eri, dünya yiğidi Acunseven: Evreni seven, dünyayı seven Açıkalın: Alnı açık kimse, temiz kişi Açıkel: Cömert insan. Açıker: Doğruluğun, dürüstlüğün savunucusu olan Açıkgün: Güneşli gün, bulutsuz gün Ada: Deniz veya göl suları ile çevrilmiş küçük kara parçası. Adahan: Ada ve han sözlerinden oluşan bir ad. Adal: Adın yayılsın, ün kazan” manasında. Adalan: Adı bilinen, tanınan, iyi ünü olan Adalettin-Adaleddin: Dinin adaleti. Adalı: Ada halkından olan kimse. Adalır: Adlanır, ad alır, bilinir Adamış: Adak yapmış olan kimse. Adanır: Adı ünlenen kimse. Adar: Uygur metinlerinde geçen bir Türk adı, olgunluk, erginlik, süre zaman, omuzdaş Adaş: Adları eş olanlar, aynı adı taşıyanlardan her biri, kardeş, edinilmiş olan, arkadaş Adem: İyi, temiz insan. İlk insanın adı Hz. Adem Adıcan: Adı ile sevilen, adı sevgili olan. Adıgün: Adı aydınlık, gün gibi olan Adıgüzel: İsmi güzel anlamında. Adın: El, kimse. Adınamlı: İsmiyle ünlü olan. Adısanlı: İsmiyle ünlü olan. Adısoylu: İsminin çok elit olduğu anlamında. Adısönmez: Adı sürekli olarak yaşar, adı sürer gider, kuşaktan kuşağa sürer. Adıvar: Adı yok değil adsız değil, adlandırılmış. Adıyahşi: İsmi güzel anlamında. Adil: Adaletli Adilhan: Doğruluğun, Hakkın Hükümdarı. Adin: Cennet Adiyan: Bervari ilçesi halkından kabile. Adlı: Zamir Adlığ: Adı var, adı sanı bilinen, tanınmış ünlü Adnan: Cennette ölümsüzlüğe kavuşan kişidir. Bir yere yerleşip ikamet eden kişi manasındadır ayrıca. Adni: Cennetlik insan Adsay: Moğol hakanlarından biri Adsız: Adı olmayan, isimsiz Adsoy: İsmi soyunu ifade ediyor anlamında. Aduşan: Ateş, alev Afacan: Ele avuca sığmaz, çok zeki. Afer: Çok beyaz, bembeyaz. Affan: Kendini kötülüklerden uzak tutan Afgan: Çabuk sinirlenen. Afif: Temiz, namuslu. Afra: Beyaz toprak. 2. Ayın 13. gecesi. Afrin: Suriye'de bir şehir Afşin: Zırh, silah Aga: Haber, bilgili kişi, bilen. Agah: Bilgili, uyanık Agâh: Bilgili, uyanık Ager: Temiz, doğru kimse Agıl: Akıl, zeki. Agid: Yiğit, güçlü, yürekli. Agir: Ateş. Agra: Çok sevimli, çok yakışıklı. Ağa: Ağabey, köy ve kasabalarda büyük toprak sahibi olan Varlıklı kimse Ağababa: Bir yerde sözü geçen ve ileri gelen kimse. Ağabay: Ağa ve çok varsıl kimse Ağabey: Ağa, çok varsıl, güçlü kişi. Ağacan: Cömert, içten kimse. Ağahan: Ağaların ağası. Ağakan: Ağa soyundan gelme. Ağan: Geceleri gökte, ara sıra, hızla akıp gittiği görülen ışıklı nokta, göktaşı, akanyıldız Ağaner: Akanyıldız gibi güzel er, akaner Ağansoy: Yüksek soylu. Ağaoğlu: Saygı duyulan birinin oğlu. 2. Beyzade. Ağar: Sadık kişi. Ağarantan: Sabahın erken vakti, tan vakti Ağca: Çok beyaz, apak Ağcabey: Temiz ve kişilikli insan. Ağçelik: Çok iyi su verilmiş, çelik, ak çelik Ağer: Temiz kişi, temiz erkek, ak er Ağırtaş: Ağırlığı çok olan taş, ağırbaşlı kimse Ahen: Demir gibi sert. Ahıska: Gürcistan’da bir kent. Ahi: Dost canlısı. 2.Erkek kardeş. 3. Eli açık, cömert. Ahlas: Saf, halis, karışımsız. 2. İyi yürekli, temiz kimse. 3. Kur´anî ıstılahta, Allah´a halis olarak yönelip ihlaslılıkta ileri bir dereceye varmış kul. Ahmed: Çok, en çok övülmüş, methedilmiş kimse manasındadır. Kur’an-ı Kerim’de Saf suresinin 2. ayetinde Ahmet: Övgüye değer. Ahter: Yıldız. Ahves: Cesur, kahraman, yiğit. Aka: Saygıdeğer kimse, ağa Akabay: Varlıklı kimse, ağa Akabey: Varlıklı kimse, ağa ve bey Akad: Soyluluk, Onurlu bir kişiliğe sahip olmak Akadlı: Adı ak, soyu temiz Akagündüz: Asıl adı Enis Avni olan bir yazarımızın takma adı Akal: Akal Akalan: Ak alan, ak meydan, beyaz alan Akalın: Temiz alın, açık alın, ak alın. Akalp: Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse. Akam: Etki, sonuç, vargı. Akan: Akıp gitmekte olan Akaner: Akıp giden yiğit Akansel: Akan, uzun mesafeden sonra denize dökülen su. Akansu: Akıp giden su Akant: Temiz, dürüst, sözünün eri. Akar: Akmak eylemini yapar Akarca: Akıp giden su, akan su, akarsu Akarçay: Akıp giden su, akıp giden çay Akarsel: Akıp giden sel Akarsoy: Soyun devam etmesi. Akartuna: Tuna gibi gürül gürül akan. Akartürk: Akıp giden Türk. Akasoy: Ağa soylu, soyunda ağalık bulunan kimse ağa soyu Akata: Temiz ata, namuslu ata, lekesiz ata Akatay: Temiz ve herkesçe bilinen kimse Akay: Dolunay, ayın ondördü. Akaydın: Aydınlık, temiz Akba: Sazlık, bataklık, ağba Akbal: Beyaz, temiz, bal gibi. Akbaran: Ak güç Akbaş: Tane tutamamış ekin, başağı, bir tür ak buğday, şahinden büyük bir av kuşu Akbaşak: İnce sık yapraklı, beyaz çiçekli bir bitki. Akbatu: Yiğit erkek Akbatur: Namuslu ve yiğit Akbay: Namuslu ve varsıl, Mısır Türk Kölemenlerinden bir kişi. Akbayar: Namuslu, temiz ve yüce Akbeğ: Namuslu ve varsıl, akbay, ak bey Akbek: Namuslu ve varsıl Akbel: Ak, beyaz, ile bir dağın iki tepesi arasında geçit veren çukurca yer anlamına gelen bel sözcüğünden gelmektedir Akbey: Temiz ve güvenilir kişi. Akbilge: Bilge, temiz bilge Akbora: Ak yel, ak fırtına Akboy: Temiz ve güvenilir bir soydan gelen. Akbudak: Ak renkli budak Akbulut: Beyaz bulut Akburç: Ak renkli kale burcu Akburçak: Bir metre boyu olabilen bir burçak türü Akcebe: Savaşlarda kullanılan beyaz zırh Akçakaya: Oldukça ak renkli kaya, beyazca kaya Akçakıl: Ak renkte küçük taş, akarsu kıyılarındaki ak renkli küçük taş Akçal: Ak renge yakın, beyaza yakın beyaza çalan Akçalı: Para ile ilgili, parası olan zengin Akçar: Temiz ruhlu. Akçasu: Duru su, ak su Akçay: Duru çay, ak su Akçıl: Beyaza yakın, beyazı çok, içinde ak renk bulunan, kırçıl Akçınar: Bir çınar türü Akçit: Aydınlık yüz, ışıklı yüz Akdağ: Ak renkli dağ. 2. Kar kaplı dağ. Akdal: Beyaz dal Akdamar: Beyaz damar, akan damar Akdemir: Demir gibi güçlü Akdeniz: Ülkemizin güneyindeki deniz Akdik: Ak renkte ve dik Akdiken: Gövemeriği ya da geyik dikeni de denilen bir bitki alıç Akdil: İyi, güzel konuşan Akdoğ: Doğ ve ak git Akdoğan: Kıvrık ve kısa gagalı, yırtıcı bir kuş. Akdoğdu: Tertemiz doğan Akdoğmuş: Akça pakça doğmuş, beyaz tenli doğmuş Akdoğu: Beyaz şafak, ak ışıklı doğu. Akdora: Ak renkte dağ tepesi, ak doruk Akdoru: Karla kaplı zirve. Akdoruk: Beyaz renkte, ağaçsız dağ tepesi Akduman: Beyaz duman Akdur: Akıp git ve dur, akıp dur Akel: Güvenilir kişi anlamındadır bunun yanında doğru, dürüst işler yapan kişi Aker: Dürüst, er kişi. Akergin: Ak ve olgun Akerman: Soylu kişi Akersan: Yiğit sanlı Akersoy: Yiğit soylu, dürüst, namuslu Akgil: Soyu temiz olan Akgiray: Temiz ve yaraşır Akgüç: Namuslu ve güçlü Akgün: Sevinçli gün Akgündüz: Aydınlık gündüz. Akgüner: Aydınlık sabah vakti Akhan: Ak soylu han Akı: Yiğit, ağa, kardeş, eli açık Akıalp: Eli açık, yiğit, yiğitler yiğidi Akıl: Zeka. Akıman: Eli açık, yiğit, yiğit kimse Akın: Her engeli aşan, güçlüklerden yılmayan, hızlı hareket kabiliyetine sahip Akınal: Saldır ve kazan. Akınalp: Akın eden yiğit. Yiğit. Akıner: Akın eri, akın yapan er Akıneri: Akın yapan yiğit, akıncı yiğit Akınsoy: Savaşçı soyu. Akıntan: Tan vakti, tanyeri ağarırken yapılan akın Akıntürk: Akıncı Türkler. Akış: Akma eylemi Akif: Bir şeyde sebat eden. 2. İbadet eden, ibadet maksadıyla mübarek bir yere çekilen. İ’tikafa giren. Akil: Akıllı, Rüştünü kanıtlama konumuna gelmiş, yaptıklarının farkında olan. Akimaş: Şelale Akkan: Soyu temiz insan. Akkaş: Beyaz renkli yeşim taşı Akkaya: Beyaz kaya. Akkerman: Yüksek burçları olan kale . Akkılıç: Kirlenmemiş kılıç. Akkın: Arzulu, aşık. Akköz: Ak renkte göz, ak kor Akkurt: Beyaz renkli kurt. Akkuş: Yırtıcı bir kuş türü. Aklan: Hızlı akan derecik Akman: Temiz, beyaz, güzel insan. Akmaner: Lekesiz yiğit, ak alınlı kimse Akmeriç: Duru akan Meriç. Akozan: İçten, duygulu şair. Akönder: Güvenilir lider. Aköz: Özü ak, temiz Akpolat: Temiz, güçlü kuvvetli kişi. Aksal: birçok kalın direğin yan yana bağlanmasıyla yapılan, düz ve korkuluksuz Deniz ya da ırmak taşıtı. Aksan: Temiz, lekesiz ün. Aksay: Ak renkte yassı taş, boz renkli kayalık yer. Aksoy: Temiz soy, lekesiz soy. Aksun: Temizlik, dürüstlük, veren. Aksungur: Atmacaya benzeyen bir kuş, akdoğan Akşın: Teni ve kılları ak renkli kimse Akşit: Kutlu, uğurlu. Ak güneş, nur, aydınlık. Aktan: Aydınlık sabah manasındadır. Güneşin ağırma vakti. Aktaş: Beyaz taş, kireçtaşı. Aktay: Beyaz renkli at. Aktekin: Parlak, görkemli, temiz huylu. Aktemür: Beyaz demir. Akter: Beyaz ter Aktimur: Dövme demir, akdemir Aktolga: Ak kargı Aktöre: Ahlakçı Aktuğ: Değerli, önemli. Aktuna: Duru, berrak akan Tuna nehri. Aktunç: Beyaz tunç. Aktün: Aydınlık gece, ışıklı gece Aktürk: Beyaz, temiz Türk. Akünal: Temiz ün sahibi olan Akyel: Güneyden esen yel, lodos, (kimi yerde) doğudan esen yel, (kimi yerlerde) kuzeyden esen yel, poyraz Akyiğit: Temiz ve güvenilir kişi. Akyol: Dürüstlüğün yolu. Akyurt: İyi ve güzel bir vatan. Akyürek: Yüreği temiz olan, içten yürekli. Akyüz: Dürüstlüğü yüzüne vurmuş olan kişi. Ala: Karışık renkli, çok renkli, alaca. 3. Kekliğin boynundaki siyah halka. Alaaddin: Dinin yücesi, ulusu, büyüğü. Dini yüceltmek için din uğruna çalışan kimse. Alaatin: Dini yükseltmek, yüceltmek için çalışan Alacan: Renkli kişiliği olan. Aladoğan: Bir kuş türü. Alakoç: Kürkü karışık renkli olan koç. Alakurt: Derisi karışık renkli olan kurt. Alakuş: Tavus kuşu. Alaner: Alan eri, meydan yiğidi Alangu: Altın geyik Alasay: Kişiliğiyle çevresinde saygı uyandıran. Alasoy: Çok renkli bir soydan gelen. Alatan: Seher vakti rengi. Alataş: Karışık renkli taşlar Alatay: Karışık renkli tay. Alatürk: Çok renkli bir kişiliğe sahip olan. Alaz: Ateş Albora: Kırmızı fırtına. Alcan: Yürekli, cesur Alçın: Kırmızıya çalan küçük bir kuş Alçin: Kızıl ve parlak renkli küçük bir kuş. Aldemir: Ateşte ısıtılıp kırmızı hale getirilen demir Al-Demir. Aldoğan: Bir tür doğan Alem: Dünya, cihan, halk. Alemdar: Bayrak taşıyan, bayraktar anlamındadır. Önder. Alen: Ermenice kökenlidir. Saygınlık başarı anlamlarında Algan: Fetihler yapan. Algın: Sevdalı, tutkun, vurgun, âşık, güçlü, dolgun, keskin, iyi, güzel Algur: Sakinlik, sessizlik. Algün: Kızıl gün, al renkli Güneş Alhan: Al renkli prens Alışık: Kırmızı renkli ışık. Ali: Yüce, üstün, yüksek Alican: Yüce olan can Aligir: Yandaş, taraftar Alikan: Hizan’da yaşayan Kürt aşireti. Alim: Bilen bilgili, çok okumuş kişi manasındadır. Alinur: Işık saçan yüce kişi. Aliş: Ali adının sevecenlik verilmiş biçimi. Alişah: Ulu hükümdar. Alişan: Ünü büyük. Aliyan: Nusaybin, cizre arasında yaşayan. Aliyar: Yar, dost, sevgili anlamlarını taşır. Bunun yanında birleşik isimdir Alkan: Kırmızı kan, soylu. Alkım: Gökkuşağı Alkın: Korkusuz, yiğit, kızıl kın. Alkin: Korkusuz ve kin dolu. Alkor: Kıpkırmızı ateş, kızıl köz Alkun: El gün, herkes Allahverdi: Allah’ın inayetiyle anlamında. Aloz: Haşin kimse. Alp: Yiğit bir sıfat, kahraman anlamı taşır. Alpagu/Alpagut: Tek başına düşmanla savaşan kahraman. 2. Eski Türklerde kurda verilen bir ad. Alpagut: Mal mülk sahibi, çiftlik sahibi, kurt seçkin yiğit Alpağan: Yiğit Alpak: Cesaret sahibi, kahraman kişi. Alpan: Etrüsk mitolojisinde bir tanrıça. Aşk tanrıçası, yeraltı tanrısı Alpar: Yiğit, kahraman, yiğit er, alp er, yiğit kişi Alparslan: Korkusuz, yiğit, Soylu, aslan gibi anlamında Alparslan/Alpaslan: Kahramanlar kahramanı. Alpartun: Yiğit ve onurlu Alpas: Kızıl pas al renkli pas Alpaslan: Aslan gib yiğit Alpat: Yiğit al Alpay: Güçlü, cesur Alpaydın: Yiğit ve aydınlık, yiğit ve bilgili yiğit ve aydın Alpayer: Güçlü ve delikanlı olan. Alpbilge: Güçlü ve aynı zamanda da akıllı olan kişi. Alpçetin: Yiğit ve çetin kişi Alpdemir: Yiğit ve demir gibi Alpdoğan: Cesur doğan Alper: Yiğit kişi Alperen: Yiğit ve ermiş kişi. Alpergin: Yiğit ve ergin, yiğit ve olgun Alpermiş: Yiğit ve ermiş kişi Alpertunga: Bir Türk destanı kahramanı. Alpgiray: Kırım hanlarından, Giray Kırım hanlarına verilen bir ünvan Alphan: Yiğit han. Alphun: Yiğit. Alpkan: Yiğit, yiğit kanlı, soyca yiğit olan Alpkartal: Yiğit kartal. Alpkutlu: Yiğit ve uğurlu, uğurlu yiğit Alpman: Yiğit kimse Alpsoy: Soyca yiğit olan. Alpsu: Yiğit ve su gibi. Alpsü: Yiğit asker, yiğit subay, yiğit er Alptekin: Yalnız ve uğurlu cesur kişi Alptuğ: Yiğit tuğu, yiğitlik simgesi. Alptuğrul: Yiğit alıcı kuş, yiğit doğan Alpyürek: Yüreğinde yiğitlik, bulunan. Alsan: Yiğitlik sanı. Alsoy: Soyu sıcak insanlardan oluşan. Altan: Altın Altaner: Kızıl tan eri, kızıl şafak yiğidi, altın renkli şafak Altar: Tapınaklarda üzerinde dini törenler yapılan taş, masa Altaş: Kızıl renkli taş. Altay: Asya’da Batı Sibirya ile Moğolistan’ı ayıran dağlık alan. Altemur: Kırmızı demir Altemür: Kızıl renginde demir. Altınbaran: Altın gibi kıymetli. Altınel: Altın gibi kişiliğe sahip olan. Altıner: Altın gibi değerli kimse Altınhan: Çok değerli kahraman. Altınkaya: Altın gibi parıldayan kaya. Altınkılıç: Altın gibi kıymetli kılıç. Altınok: Altın gibi kıymetli ok. Altınöz: Özü altın gibi olan kimse Altınsoy: Değerli bir soydan gelen. Altıntuğ: Çok değerli tuğ Altmay: Altın gibi değerli ve ay gibi ışıklı. Altuğ: Kırmızı tüy. Altuna: Kızıl renkli Tuna. Altunç: Kızıl tunç. Altuner: Çok değerli kimse, altın yiğit. Alvin: Soylu arkadaş. Alya: (Arapça.) Er. Yüksek yer, yükseklik. 2. Gök, sema. Amade: Hazır, istenen, dilek. Amber: Güzel koku. 2. Güzellerin saçı. Amil: Faal olan Amir: Devlete ait, şenlendiren Ammar: İlk Müslüman olanlardan Anak: Kibar, zarif bey. 2. Soyu temiz olan. Anapa: Temel, esas, köken. Andaç: Ajanda, hatırlatıcı. 2. Anılar, hatıralar. Andak: Ak ant, temiz yemin, diken, sellerin oyduğu yar Andarkan: Ateşin efendisi, eski Kırgızlarda bir bitki tanrıçası Anday: And içmek, yemin etmek Andıç: Anılar, armağan, hediye. Anı: Yaşanmış olgulardan belleğin sakladığı her türlü iz, bir olguyu anımsatan şey, hatıra Anıl: Amaç, maksat. Anıt: Abide Anlı: Namı yürümüş olan. Ansıma: Hatırlanmayı beklemek. Ant: Yemin, söz verme. Anter: Arap edebiyatında kahraman. Anya: Kutsal kitapta adı geçen İsrail peygamberi Apa: Büyük kız kardeş, abla Apan: Aniden Apaydın: Işıklar içinde, çok aydınlık Ape: Amca, büyük. Ar: Ateş . Arabul: Arabuluculuk yap, iki yanın arasını bul, ara ve bul Araf: Cennet ve cehennem arasındaki yer. Arafat: Mekke'de bir tepenin adı Aral: Büyük bir göl Aram: Sakin, huzurlu. Aran: Sıcak yer, ova, ılımlı yer. At ahırı. Aras: Kalın Yün, At kılı anlamında (Aras nehri) Arat: Yürekli cesur Araz: İşaret, alamet Arbas: Çok güçlü erkek Arbaş: Mavi gözlü ve sarı saçlı erkek, yaramaz Arbay: Mütevazi insan. Arca: Çam ağacı, temiz Arcan: Temiz saf, namuslu Arda: Asa, işaret için dikilen değnek. Ardıl, sonra gelen, halife. Ardakan: Arda nehri civarındakilerin soyu Ardıç: Güzel kokulu yapraklarını kışın da dökmeyen bir ağaç, dağ servisi, çamgillerden kokulu bir ot Ardıl: Arkadan gelen, sonra gelen (ilk ya da birkaç çocuktan sonra doğan), öncekinden sonra, ardından gelen Ardil: Yürek ateşi. Aref: Pek maruf, fazlaca bilinen. Arif, anlayışlı ve bilgili Arel: Dürüst ve temiz kimse. Aren: Kum tanesi. Arer: Temiz ve güvenilir kişi. Ares: Mitolojide geçen savaş tanrısı Argın: Yorgun, bitkin Argon: Ateş rengi. Arguç: Gururlu. Argun: İlhanlı hükümdarlarından biri Argüden: Erdemlilik peşinde olan. Argüder: Erdemlilik peşinde olan. Argün: Temiz gün, günlük güneşlik, yaşama sevinci veren gün. Arhan: Temiz han, temiz yönetici, yiğit han Arıbal: Arının yaptığı bal, arı balı, tatlı kimse, hoş kimse, katışıksız, bal, temiz bal, saf bal Arıbaş: Temiz kimse, çalışkan kimse, arı gibi çalışan baş Arıca: Temizce arı gibi Arıcan: Temiz kimse. Arıç: Dirlik, düzenlik, barış Arıel: Dürüst, temiz kimse, temiz elli Arıer: Temiz er, katışıksız, er, temiz kimse Arığ: Arı, temiz, saf, katışıksız, eti yağı erimiş, arık zayıf Arık: Eti yağı erimiş, zayıf Arıkal: Temiz kal Arıkan: Saf kan, temiz kan, soylu kan. Arıkar: Yardım, yardımcı. Arıker: Temiz kimse, çelimsiz erkek Arıkut: Temiz ve kutlu Arıman: Dürüst ve temiz kişi Arısal: Arı gibi çalışkan Arısan: Adı, sanı temiz kimse Arısoy: Temiz soy, soyu temiz kimse Arış: Kağnı otu Arıt: Arınmasını sağla, temiz bir duruma getir, arılaştır Arıtan: Temiz bir duruma getiren, temizleyen Arıtaş: Temiz taş Arıyüz: Temiz yüz, temiz yüzlü Ari: İran’dan geçerek Kuzey Hindistan’a yerleşen halk veya bu halktan olan kimse. Arif: Bilen, bilgili Aril: Temizlenmek, tohum zarı. Arin: Temiz, saf Arjen: Volkan alevi Arjin: Yaşam ateşi, yiğit. Arkadaş: Birbirlerine karşı sevgi ve anlayış gösteren kişilerden her biri, bir işte birlikte bulunanlardan her biri Arkan: Arı kan, temiz kan, soylu kan Arkın: Arkada, geride olan, ağır, yavaş, sakin dingin Arkış: Haberci. 2.Kervan. Arkoç: Temiz ve güçlü. Arkun: Yavaş, geri kalan. Arkut: Temiz ve uğurlu arı ve kutlu Arma: Yelken takımı, halat, ip, seren, 2. Bir devletin, bir hanedanın veya bir şehrin sembolü olarak kabul Armağan: Birini sevindirmek, mutlu etmek için verilen şey, hediye. 2. Ödül. 3. Bağış, ihsan. Arman: İstek, amaç, dürüst, temiz insan, arı insan. Armanç: Hedef. Armin: Özgürlük ve barış yanlısı. Arol: Arı ol, çalışkan ol Arpad: Arpacık. Arpağ: Büyü sihir Arpak: Büyü, sihir. Arpat: Hun Uygur halkının önderi. Arpatlar hanedanının kurucusu. Arpınar: Su gibi temiz. Arsan: Temiz adlı Arsen: Kurtuluş, özgürlük. Arslan: Güçlü, yırtıcı. Arslaner: Aslaner Arsoy: Arısoy Artaç: Utanma duygusunu baş tacı eden Artam: iyilikçilik, doğruluk, erdem. Artanç: ince ruhlu, duyarlı, sanatkar. Artemis: Orman ve savaş tanrıçası Artuç: Ucuna sivri demir eklenmiş mızrak. Artuk: Artmış olan, artan, üstün, ünlü Selçuklu emiri Artun: Kendine güvenen, onurlu, ağırbaşlı. Artunç: Arı tunç, katışıksız tunç. Aru: Arı, katışıksız Arukan: Soylu kan, temiz kan, arı kan Arya: Operalarda solistlerden birinin orkestra eşliğinde söylediği, genellikle kendi içinde bütünlüğü olan parça. Aryüz: Arı yüz, temiz yüzlü Arzık: Dine çok bağlı kimse, uysal, iyi huylu Arzüdar: istekli. Asaf: Vezir. 2. Erdem, ileri görüşlülük, yönetimde başarı. hz. süleyman’ın ünlü veziri. süleyman (a.s.)’ın en çok güvendiği kişiydi. Neml suresinde anlatılanlar Asaf üzerine yorumlandı, daha sonra padişahın vezirlerine Asaf unvanı verildi. Asal: Bir şeyde öğe olan, temel Asan: Rahat. Asar: Vezir, nazır, bakan. Asgar: Küçük, ufak Asıf: Çok şiddetli esen rüzgâr Asıl: Başlıca, başta gelen, bir şeyin kendisi, başkası değil, kök, köken, gerçeklik Asım: Temiz, namuslu, sağlam karakterli. Asi: Başkaldırıcı, dikbaşlı. Asil: Yüksek duygularla hareket eden kişi; soyu sopu belli, sağlam soylu kişi demektir. Aslan: Gürbüz, cesur, yiğit adam Aslaner: Yiğit erkek, yiğit kimse, aslan gibi kimse Aslanhan: Aslanların aslanı. Asli: Asıl, tek. Asrın: Bu asıra ait, bu devire uygun Asri: Modern. Asur: Mezopotamya’da bir devlet ve bu devletin halkı. Asutay: Yaramaz, huysuz tay, yaramaz çocuk Aşan: Öte yana geçip giden, yüksek bir yerin, ötesine geçen, Uygur yazıtlarında geçen bir ad Aşar: Aşıp gider, öte yana geçer Aşık: Bir kimseye veya bir şeye karşı aşırı sevgi ve bağlılık duyan, vurgun, tutkun kimse. Aşir: Samimi dost, arkadaş Aşkan: Renk, beniz Aşkın: Ölçüyü kaçırmış olan, coşkun. 2. Muadillerinden yeğ, üstün. 3. Fazla Aşkınay: Ay’ın çok değişik ve çok güzel görünmesi. Aşkıner: Üstün er, üstün kimse Ata: Soy Atabay: Saygıdeğer ve varsıl kimse, Seçuklu döneminde bir unvan, atabey Atabek: Selçuklu döneminde şehzadeleri eğiten kimse. Ataberk: Selçuklu Devleti’nde şehzadelerin terbiyesiyle vazifeli şahıs, lala. Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle görevli kişilere verilen ünvan24 Atacan: Hoşgörüsü olan kimse, babacan. Ataç: Atalardan sürüp gelen Atadan: Atalardan sürüp gelen, ataç Ataeli: Ata yurdu, ataların doğup büyüdüğü, yaşadığı yer Atagün: Büyüklerin günü. Atahan: Büyük yönetici, ata durumundaki han. Atak: Atılgan yiğit, yürekli Atakan: Atasının kanını taşıyan, atasının kanından gelen gücü barındıran88 Ataker: Atılgan yiğit, atılgan ve yiğit Atakol: Atılgan ol Atakul: Ataya kul, ataya kul olan, ata kulu, lala Atakurt: Kurt soyundan gelen. Atalay: Kolaylıkla ileri atılabilen, cesur kimse Atalay/ Atılay: Kolaylıkla ileri atılabilen, cesur kimse Ataman: Kazak lideri Atamer: Benim atam er kişidir, yiğit atam. Ataner: Senin atan er kişidir, yiğittir Atanur: Atasından aldığı nuru taşıyan. Ataol: Gelecek kuşaklara baba, ata olasın Ataöv: Atalar seni övsün Atar: İleriye fırlatır. 2.Gücü yeten. Atasagun: Hekimlerin babası, atası Atasan: Soyuyla ünlü olan, övünen kişi. Atasay: Atayı say, ataya saygı göster Atasev: Atayı, ataları, babayı sev Ataseven: Atasını, babasını seven Atasever: Atalarını seven kimse. Atasevin: Atalarınla sevin Atasoy: Ata soyu, atadan Atasöz: Büyük sözü dinleyen. Atasü: Asker babası, asker atası Ataullah: Allah'ın hediye ettiği ilk erkek çocuk, Allah'ın bağışladığı, hediye ettiği, ihsanı, lütfü Atay: Herkesçe bilinen, tanınmış, ünlü Ateş: Yanıcı maddelerin yanmasıyla ısı ve ışığın ortaya çıkması Atıf: Eğilimli, birine şefkatle eğilen, sevgi duyan / Bir şeye yönlendirilen Atıl: Fırla Atılay: Kolaylıkla ileri atılabilen, cesur kimse Atılgan: Güçlüklerden ve tehlikelerden yılmayarak daima ileriye atılan, Girişken, tez canlı Atılhan: Dinamik hükümdar. Atım: Atılan bir şeyin gidebildiği uzaklık Atınç: Atılgan, atak Atik: Çok hızlı davranan, çevik Atilla: Hunların “Tanrının Kırbacı” denilen büyük hükümdarı Atlan: Ata bin, at sahibi ol Atlas: Üstü ipek, altı pamuk kumaş, büyük harita. Atlı: Atı olan, iyi bir adı bulunan, ünlü, tanınmış, adlı Atlığ: Namlı, şöhretli. Atlıhan: Atlı yönetici. Attila: Hun imparatoru Atuf: Birine sevgisi olan, sevgi duyan. Allah’a karşı sevgi duyan Avar: Orta Avrupa’da yaşamış bir Türk boyu. Avcı: Avlanmayı seven veya avı kendine iş edinen kişi. 2. Bir şeyi büyük bir istekle izleyen ve bulup ortaya çıkaran tanıtan kimse. Avedis: İyi haber getiren kişi Aver: Sert ve dik bakışlı kişi. Avni: Yardım etmek, yardımda bulunmak, yardımla ilgili Avşar: Bir Türkmen boyu. Avunç: Teselli, avunma. Ay Temiz: Ay gibi berrak ve temiz olan. Ay Timur: Ay gibi ışıltılı ve demir gibi sağlam. Ayalp: Ay gibi güzel ve yiğit. Ayanç: Saygı Ayas: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, ayaz Ayata: Eski Türklerin inanışına göre gökyüzünün ikinci katında oturan tanrı, Ay tanrısı Ayaydın: Çok aydınlık, ay gibi aydınlık, ay ışığı Ayaz: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, bulutsuz ve Ay ışıklı gecede Çıkan soğuk. Ayaz Ada: Soğuk ve durgun hava Aybala: Ay gibi çocuk, Ay gibi parlak ve güzel çocuk. Aybar: İnsanda saygı uyandıran görünüş, görkem Aybars: Ay gibi parlak vegüzel, pars gibi yırtıcı. Aybay: Ay kadar güzel ve zengin Aybek: Hindistan komutanı. Ayberk: Güçlü Aybey: Ay gibi doğan erkek, bey Aybora: Ay kadar güzel, fırtına kadar yıkıcı, ay ve fırtına Ayca: Yüzü ay gibi aydınlık ve güzel olan Ayçetin: Ay kadar güzel ve çetin. Aydar: Perçem, Manas destanındaki kahraman. Aydemir: Demir kadar sert kimse manasındadır. Aydın: Bilge. Aydınalp: Aydınlık ve yiğit. Aydınay: Ay’ın çok parlak hali. Aydınbay: Saygın ve de bilgili olan kimse. Aydınbey: Saygın ve de bilgili olan kimse, bilge kişi. Aydınel: Aydınlık yer, ışıklı yer. Aydıner: Aydınlık yüzlü kimse. Aydınol: Okumuş ve bilgili biri ol. Aydıntan: Işıklı sabah vakti, aydınlık sabah vakti Aydıntuğ: Üzerine ışık düşmüş tuğ. Aydınyol: Doğruyol. Aydinç: Ay gibi güzel, ışıklı ve dinç. Aydoğan: Ay gibi doğmuş olan. Aydoğdu: Ay gibi doğmuş olan, ay gibi doğan Aydoğmuş: Ay gibi doğmuş, ay kadar güzel olan Aydolun: Dolunay gibi. Ayet: Kuran surelerindeki cümlelerin her biri. Aygün: Ay gibi parlak ve ışıklı güzel gün Ayhan: Büyük hükümdar Ayık: Anlayışlı, uyanık, açıkgöz, zeki Aykaç: Güzel söz söyleyen, ozan Aykal: Aydınlık kal. Aykan: Kanı ay gibi parlak ve temiz Ay Kanlı. Aykın: Işıltılı kın. Aykul: Ay gibi kutlu, ay kadar uğurlu Aykurt: Üzerine ay ışıltısı düşmüş kurt. Aykut: Ay gibi uğurlu. Aykutalp: Uğurlu, cesaretli. Aykutlu: Ay gibi güzel ve uğurlu, uğurlu ay Ayman: Ay gibi güzel kimse Aymete: Hun İmparatoru Mete’nin bir adı. Aymutlu: Ay gibi güzel ve mutlu. Aypar: Görkem, saygı uyandıran görünüş, aybar Aypars: Ay gibi güzel ve pars gibi yırtıcı Aypolat: Ay gibi güzel ve polat gibi sağlam. Aysal: Ayla ilişkili, ay gibi. Aysar: Ayın etkisiyle huyu değişen kimse Aysoy: Aydınlık soydan gelen. Aysungur: Ay gibi güzel, sungur, gibi, akdoğan gibi avlayıcı kimse Aytaç: Başında ay gibi ışıklı taç bulunan. Aytar: Olanları bildiren, haber veren Aytek: Ay gibi. Aytekin: Ay gibi parlak ve biricik. Çok değerli. Aytemur: Ay gibi güzel ve demir gibi sağlam Aytok: Ay gibi güzel ve tok Aytolun: Dolunay. Aytop: Yuvarlak ay, nurtopu gibi Aytuğ: Mızrağın ucuna yapılmış ayın üstüne yapılan tüy. Aytuna: Ay gibi güzel ve Tuna Irmağı gibi görkemli. Aytunca: Ay gibi güzel ve Tunca Irmağı gibi görkemli Aytunç: Ay gibi güzel ve tunç gibi sağlam. Aytün: Aylı gece Aytürk: Ay gibi güzel ve Türk gibi güçlü Ayvaz: koca, eş. Güzel, yakışıklı. Ayyüce: Yücelerdeki Ay Azad: Bağımsız olan. Azadi: Bağımsızlık, özgürlük. Azam: En büyük, ulu. Azamet: Büyüklük, ululuk, Yücelik. 2. Gurur. 3. Görkem, heybet. 4. Çalım, kurum. 5. Debdebe. Azametdin: Dinin yüceliği. Azat: Özgür, kimseye bağlı olmayan. Azem: Arkadaş. dost. Azer: Ateş Azim: Bir şeyler yapmak için kararlı kişi, azmeden, azimli Aziz: Onur sahibi yüce, Saygıdeğer, Manevi gücü çok üstün Azmi: Kemikli, kemikle ilgili, azim sahibi Aznavur: Cesur, kahraman, yiğit. Azrak: Çok az bulunur, değerli Babacan: Cana yakın, olgun, güvenilir kimse. Babaç: Azameti olan, gösterişli. Babayiğit: Güçlü kuvvetli. 2. Mert, korkusuz adam, kabadayı. 3. Bir girişimde kendine güvenebilecek Babek: Kafkas kökenli ayaklanma kahramanı Babür: Hindistan aslanı Babürşah: Moğol Devleti'ni kuran hükümdar Badak: Ufak tefek, ufak yapılı Badakalp: Ufak tefek yiğit Badi: Rüzgarla ilgili Bafun: Tunç. Bagatur: Yiğit, kahraman, batur, alp, bahadır Bagay: Afacan, yaramaz. Bager: Karla birlikte esen şiddetli rüzgar, fırtına Bağatur: Yiğit, kahraman, cesur. Bağdaç: Bağdaşan, uyuşan dost Bağdaş: Dost, yakın arkadaş. Bağır: Göğüs. 2. Ok yayı ve dağda orta bölüm. Bağış: Bağışlamak işi veya biçimi. 2. Bağışlanan şey, hibe. Bağışhan: Hükmeden bağışlayıcı. Baha: Değer, güzellik Bahadır: Yiğit, kahraman, atak, gözünü daldan budaktan esirgemeyen Bahadırhan: Güce ve kuvvete hükmeden. Bahai: Samimi toplum ilişkisi kuran.Toplumun bir parçası olan. Bahattin: Dinin güzelliği. Bahir: Derya, deniz Bâhir: (ba Bahra: Eski bir sınır kalesi Bahri: Denizci, denizle ilgili Bahşı: Bilgin, öğretmen. 2. Saz şairi, âşık. 3. Hekim. Bahti: Yazgıyla ilgili olan. Bahtiyar: Mutlu, şanslı Bakanay: Açık, ortada. 2. Gökyüzünde duran ay. Bakır: Kızıl renkli maden Bakırhan: Bakır gibi işe yarayan hükümdar. Baki: Kalıcı, sürekli Baksı: Bilgin, öğretmen. 2. Saz şairi, âşık. 3. Hekim. bk. Bahşı Bakur: Kuzey. Bala: Yavru, çocuk. Balaban: Bir tür yırtıcı kuş, iri cins bir tür Doğan Balabey: iri cüsseli ve saygı duyulan kişi. Balaman: İri, büyük. 2. Şişman, gürbüz kimse. 2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş. bk. Balaban Balamir: Tarihimizde bir kağan, hükümdar Balatekin: Küçümen ve biricik, küçük şehzade Balatürk: Güçlü kuvvetli Türk. Balay: Ay yüzlü Balaz: Ağaç, sürgün. Balbal: Eski Türklerde kişinin anılması için mezarının veya bazı kurganların etrafına dikilen taş. Balbay: Bal-bay. Balbey: iyiliksever, hoşgörülü, saygın ve sevecen kişi. Balcan: Bal gibi sevimli ve tatlı olan. Baldaş: Bal gibi tatlı, taş, gibi sağlam, sert Baldemir: Sevimli ancak yeri geldiğinde de demir gibi sert olabilen kişi anlamında Baler: Bal gibi tatlı kimse, bal gibi erkek, yiğit Balhan: Bal gibi tatlı yöneten. Balı: Büyük kardeş. 2. Sevgi gösterilen kimse. 3. Veli, ermiş. Balıbaş: Ermiş kimse. Balıbey: Değer verilen olgun bey. Balibey: Değer verilen olgun bey. bk. Balıbey. Balk: Şimşek. 2. Parıltı, parlayış. Balkan: Sarp ve geniş ormanlıklarla bezeli sıradağlar. Balkı: Şimşek, ışık, parlayış. Balkır: Işıl ışıl parıldar, ışık saçar Balkırtan: Tan ışığı. Balkış: Güzel geçen bir kış mevsimi anlamında. Balkoç: Bal gibi tatlı ve sevimli yiğit. Balla: şimşek, ışık, parlayış. Balsan: Sevecen ve hoşgörülü hükümdar anlamında. Baltaş: Bal gibi tatlı, taş gibi sağlam, sert Bangu: Çığlık, tiz, ses, yüksek ses, bağırtı, yankı Barak: Akıllı kişi, şaşkın Baran: Ulu, yüce, yüksek, iri. Baran Ege: yağmur mevsimi, büyük ulu Baranalp: Güçlü yiğit Baransel: Güce, kuvvete ait Baray: Ezeli, öncesi olmayan, öncesiz. Barayı: Öncesi, başlangıcı olmayan. Barbaros: Büyük denizci, kırmızı sakal Barça: Hükümdar Barçın: İpekli bir kumaş. Barın: Güç, kuvvet. Barış: Uzlaşma, sulh. Barışcan: Barışı yürekten isteyen. Barışkan: Barışçıl Barışta: Barış zamanı doğmuş olan Barik: Dar, ince, narin. 2. Parıldayan. Barka: Büyük bir çeşit sandal Barkal: Sağlam, güçlü, sert ol Barkan: Arap çöllerindeki kumul yapısı Barkev: Hediye Barkın: Gezip, dolaşan, seyyah, gezgin Barksal: Güçlü, sağlam. Barlas: İyi savaşçı Bars: Arının oğul vermesi. Bartık: Heykel. Bartu: Eski bir hükümdar. Bartunç: Güçlü tunç. Baruk: Eskiden kalan kişi. Barut: Yanıcı, yakıcı madde Basim: Sempatik kişi Baskan: Düşmanı alt etme, yengi. Baskı: Kuvvet uygulamak Baskın: Beklenmeyen ani saldırı Basri: Gören, görme ile ilgili, görebilmek. Başağa: Ağaların başı, kıdemli Başar: Yaptığın işlerde başarıya ulaş, başarılı ol. Başaran: Ereğine ulaşan, işlerini yapan. Başat: Hepsinden üstün, benzerlerinden üstün, egemen, en başta gelen Başaydın: Aydınlık baş. Başbay: Çok varsıl kimse, baş zengin Başbuğ: Eski Türklerde ordunun başındaki komutanlar ya da hükümdarlar. Başdemir: Demir gibi sağlam. Başdoğan: İlk doğan Başeğmez: Güçlü, baş eğmeyen, yenilmez Başer: Başta gelen kimse, başta gelen er. Başhan: Hanların başı. Başkal: Her zaman baş kalasın Başkan: Baş olan kimse, bir topluluğun başı, önder Başkara: Başı kara anlamında. Başkaya: Temel, esas ve kaya gibi sağlam. Başkurt: Başkurdistanıda yaşayan Türk halkı veya bu halkın soyundan olan kimse. Başkut: Şanslı, talihli Başman: İleri gelen, sözü geçen kimse, bir topluluğun ileri gelen başı Başol: Lider ol, başa geç. Başöz: Asıl hükümdar, öz yönetici. Başsoy: Başkanlar soyundan gelen anlamında. . Baştemir: Demir gibi sert başkan anlamında. Baştugay: Tugay komutanı. Baştuğ: Başkanlara yaraşacak kadar güzel tuğ anlamında. Baştürk: Türk ileri gelenlerinden anlamında. Başur: Güney. Batı: Bir yön Batıbay: Batıda sözü geçen, saygı duyulan kişi. Batıbey: Batıda sözü geçen, saygı duyulan kişi. Batıcan: İçten ve sevecen kişiliği olan anlamında. Batıhan: Batının sultanı, hanı Batıkan: Batı'nın Hanı ya da Batı'nın Kanı anlamında Batın: İç, gizli, görünmeyen manasındadır.Allah’ın 99 isminden biri. Batır: Kahraman, savaşçı yiğit. Batıray: Yiğit Ay, hem yiğit hem ay gibi. Batırhan: Yiğit han Batırkan: Yiğitlik geçmişine sahip anlamında. Batırsoy: Yiğitler, kahramanlar soyundan olan anlamında. Battal: Büyük, iri Batu: Güçlü Batuğ: Güçlü, yiğit, alp, güneşin battığı yön, batı Batuğhan: Güçlü han, yiğit, yönetici Batuhan: Güçlü Kuvvetli Handır. Altınordu devletinin kurucusu Batuhan. Batuk: Güçlü, alp, yiğit Batur: Kahraman Baturalp: Yürekli yiğit, yiğitler yiğidi. Baturay: Hem yiğit hem Ay gibi olan. Baturhan: Yiğit yönetici. Baver: güvenmek, inanmak Bayal: Saygın ve kudretli. Bayalan: Saygın ve etkili kişi. Bayar: Büyük, yüce Bayat: Devlet erkanında saygınlığı olan kişi. Baybars: Bir cins kaplan. Baybaş: Zenginliği, saygınlığı ve de bilgeliği nedeniyle kendisine danışılan kişi. Baybora: Zengin Baycan: Zengin kimse Bayça: Zengin ve cömert kişi. Baydak: Alem, bayrak. Baydar: Zengin Baydır: Cesur ve güçlü kişi. Baydıralp: Cesur ve güçlü kişi. Baydoğan: Çok zengin doğmuş olan kimse, varsıl doğan Baydu: İlhanlı hükümdarı. Bayduhan: Kutluk Devleti şehzadelerinden Baydur: Zengin ve ölümsüz olan Bayduralp: Zengin ve ölümsüz yiğit Bayer: Zengin ve varlıklı kimse. Bayezid: Birçok Osmanlı şehzadesinin ortak adı. Bayezit: Birçok Osmanlı şehzadesinin ortak adı Bayezit/Bayazıt: Bazı Osmanlı şehzadelerine verilen ad Bayfun: Çok yorulmuş, yorgun Baygüç: Zengin ve güçlü Bayhan: Zengin han, bay ve han kelimelerinden meydana gelmiştir. Bayhun: Zengin. Bayık: Doğruluğu tartışılmayan söz. Bayındır: İmar edilmiş, onarılmış. Bayır: Bir tepenin eğilimli yeri, yokuş Bayırhan: Sert hükümdar. Baykal: Yabani at. Orta Asya’ da büyük bir göl ismidir. Baykam: Sağlığa kavuşturan kimse Baykan: Soylu kimse, zengin ve soylu Baykara: Doğan türünden yırtıcı bir kuş. Baykır: Mehtap. Baykoca: Kadının eşi. Baykor: Saygın ve zengin kişi. Baykul: Saygın ve yardımsever kişi. Baykurt: Malı mülkü çok olan kurt, zengin ve kurt gibi olan. Baykut: Kale muhafızı, zengin. Baykuta: Zengin uğurlu ve aydınlık kişi. Baykutay: Zengin, kutlu ve Ay gibi güzel kimse Baylan: Nazlı, şımarık. 2. Olgun ve kibar. Bayman: Zengin kimse Bayol: Zengin ve saygın olması temenni edilen. Bayraktar: Bayrak taşıyan Bayram: Toplumsal özel kutlama günleri. Neşe, sevinç, kutlama. Bayrav: Çok yeğin, şiddetli Bayrı: Soyu çok eskilere dayanan kimse. Bayru: Geçmişi çok eskilere dayanan. Bayruk: Eskimiş Baysal: Barış ortamı Baysan: Varlıklı ve ünlü kişidir. Baysoy: Soyu zengin ve saygın olan kimse anlamında. Baysu: Varlıklı ve su gibi değerli. Baysungur: Bir tür yırtıcı kuş. Baytal: Kısrak. Bayır, yokuş. Baytaş: Bir beye hizmet eden kimse Baytekin: Zengin ve biricik, varlıklı şehzade. Baytimur: Demir gibi sert ve saygın kişi. Baytok: Zengin ve gönlü tok, bir kırgız oymağının kurucusunun adı Baytüze: Varlıklı ve haktan yana olan. Baytüzün: Varlıklı ve adaletli Bayülken: Eski türk inanışına göre göğün on altıncı katında oturan barış Bedevi: Çölde, çadırda yaşayan göçebe. 2. Bedevilik tarikatından olan derviş. Bedi: Bir eşi daha bulunmayan benzersiz. Bedih: Çok saygın ve çok büyük bir ünü olan anlamında. Bedii: 2. Güzellik ölçülerine uyan, gözü gönlü okşayan, beğenilen. Bedir: Ayın ondördüncü gecesi. Dolunay hali. Bedirhan: Ay+ Han gibi Bedir + Han. Ay gibi parlak ve tam han, hükümdar manasındadır. Bediz: Açık, belli, görünen. 2. Süs. Bedrettin: Ayın ondördü gibi ışık saçan, temiz ve yüce. Dinin dolunayı. Bedri: Ay gibi, aya benzeyen, Aya ait. Bedük: Ulu kişi, havalı insan. Beğenç: Beğeni, güzel bulmak. Beha: Ender, zor bulunan. Behçet: Sevinç, güzellik Behiç: Gürleryüzlü, şen Behir: Deniz. Behit: Mucize, garip, şaşma. Behlül: Çok gülen, hayır sahibi, güleryüzlü. Behman: Güleç, iyi huylu, hep gülen. Behnan: İyimser ve sempatik kişi anlamında. Behram: Merih (Mars) yıldızıdır. Her ayın 20. Günü manasındadır. Farsça bir isimdir. Eski İran hükümdarlarından da birinin adıdır. Behzat: Doğuştan iyi, soylu kişi. Bejin: Boy, endam. Bejmer: Değerli, layık. Beka: Kalıcı, ölümsüz Bekam: İsteklerini elde etmiş kişi. Bekata: Geçmişi tavizsiz ve sert olan anlamında. Beker: Güçlü, kuvvetli. Beki: El değmemiş, bakir, tertemiz, bozulmamış Bekir: Sabahları erken kalkmayı alışkanlık edinen, çalışkan ve cömert kimse manasındadır. Bekri: El değmemiş, bakir, tertemiz, bozulmamış Bektaş: Akran, eş, yaşıt. Hacı Bektaşi Veli tarikatın mensubu olan kişidir. Bektöre: Geleneklerine bağlı olan. Bektürk: Türk geleneklerine güçlü bir şekilde bağlı olan anlamında. Beledi: Kıvılcım. Belek: Armağan, hediye Belekan: Siirt’te bir aşiret. Belemir: Peygamber çiçeği, mavikantaron olarak bilinen çiçek Belen: Dağlık, sarp yer. 2. Sırt, bayır, yamaç, dağ eteği. 3. Yüksek, dağlık yerlerde görülen düzlük. 4. Issız yer. Beler: Hun İmparatoru Attilla’nın dedelerinden. Belger: Benzerlerinin içinde seçilen, farklı olan Belgin: Kesin olarak belirlenmiş, bilinen. 2. Alamet, iz. Beliğ: Telafuzu düzgün olan. Belin: Şaşkın. Bellisan: Geçmişinin ünlü olmasından dolayı iyi tanınan kişi. Bellisoy: Soyu iyi bilinen kişi. Benam: Şöhretli ve iyimser kişi. Bender: Liman. Bendis: Yunan mitolojisinde Ay tanrıçası. Bener: Kendisinin koruyucu olduğuna inanan kişi. Bengialp: Yiğitliği ve kahramanlığıyla sonsuza dek anılacak olan kişi Bengibay: Saygınlığıyla sonsuza dek anılacak olan kişi. Bengisan: Adı sonsuza dek anılacak olan. Bengisoy: Soyu sonsuza dek yaşayacak olan. Bengitaş: Anıt 2. Ölümsüzlük taşı. Benhur: Özgürlük. Bentürk: Türklüğüyle övünen kişi. Benzer: Nitelik, görünüş ve yapı bakımından bir başkasına benzeyen veya ona eş olan şey. Bera: İlim ve irfan sahibi üstün erdemli kişi, fazilet. Seçkin olma vasfı. Beraat: iyimserlik, olgunluk, güzellik. Beran: Kötülükten uzak, erdemli Berat: Bir buluştan, bir haktan yararlanmak için devletçe verilen belge, patent. Nişan, rütbe. Beray: Ayın en ışıltılı en parlak hali. Berdan: Çukurova yöresinde bir nehir ismi, hoş kokulu dağ otu. Berdar: Verimli, faydalı. 2. Yetişkin. Beren: Güçlü, kuvvetli, akıllı anlamlarındadır. Berez: Saygı, değer verme, saygın. Berezan: Loşkan ve Alişan aşiretlerinden bir kabile. Berge: İz, eser. Berger: Yönetici, direktör. Bergin: Güçlü, kuvvetli. Berhan: Han soyundan, Hanla ilgili, han üzerine. Berin: Soylu, yüce kişi Berk: Sert, katı, sağlam, kuvvetli, şimşek, arı, yaprak Berkal: Sağlam, güçlü, sert ol. Berkalp: Sağlam yiğit kişi. Berkan: Parıltı, parıldama. Berkant: Sağlam ant. Berkay: Işığı güçlü ay. Berke: Kamçı, kırbaç. Berkel: Yiğit, güçlü Berkem: Sağlamlaştırılmış. 2. Silahlanmış halk. Berker: Güçlü, sağlam kişilikli kimse. Berketi: Saygıdeğer, önemli kişi. Berki: Çok parlak. Berkin: Sağlam güçlü. Berkkan: Geçmişi sağlam olan anlamında. Berkman: Kişiliği sağlam olan kimse anlamında. Berkmen: Kişiliği sağlam olan kimse anlamında. Berkok: Güçlü ok. Berkol: Sağlam ol, güçlü ol Berksal: Güçlü, sağlam. Berksan: Adı, sanı güçlü sağlam bilinen. Berksay: Sert kaya. Berksin: Güçlü, sağlam, kuvvetli. Berksoy: Güçlü, kuvvetli soy. Berksu: Sert su. Berksun: Gücünü ver. Berktan: Günün aniden ağarması. Berktin: Güçlü ruh. Berktuğ: Berk sağlam sancak, tuğ Osmanlıda bir nişan demektir. Berkün: Sağlam ün, şan. Beröz: Özü sağlam olan kişi anlamında. Berran: Keskin. Bersu: Suyun berrak hali. Berşan: Bir peygamberin din ve kitabını kabul ve tasdik eden kimse Bertan: Sabahın en erken meyvesi, şafak yemişidir. Berter: Yetenekli, üstün, değerli. Bertuğ: Engel tanımayan, güçlükleri aşan. Bervari: Doğu’da bir Kürt aşireti. Berzah: İnsanların ölümden sonra kıyamete kadar bekleyeceği yer. Berzan: Kam, şaman, yol gösteren. Besat: Düz arazi. Besim: Güler yüzlü, güleç adam. Beste: Bir müzik eserini oluşturan ezgilerin bütünü Beşaret: Sevin veren haber. Beşarettin: Din açısından sevinçli bir haber. Beşer: İnsanoğlu. Beşir: Müjde getiren müjdeci Betik: Yazılmış şeyler, kitap, mektup. Betim: Bir şeyin resmi ya da heykeli. 2. Bir şeyi, bir kimseyi, bir olay veya duyguyu betimleyen söz veya Betin: Güçlü, kuvvetli. Bey: Zengin ve saygın olan. 2. Bir yerin reisi ya da başkanı. Beyani: Sabah. Beyazıt: Osmanlı şehzadelerinin ortak adı Beyazıt/Beyazit: Kimi Osmanlı şehzadelerine verilen ad. Beybars: Pars gibi yırtıcı. Beybolat: İradesinin gücüyle anılan saygın kişi anlamında. Beybora: Bora gibi fırtınalı Beycan: Saygın ve çelik gibi güçlü kimse. Beyda: çöl. Beydağ: Ödemiş’te bir yöre. 2. Anadolu’da çeşitli dağların adı. Beydaş: Dürüstlük, doğruluk, hakkaniyet. Beydoğan: Zengin doğan. Beykan: Soylu olan kimse. Beykara: Saygın ve sert kişi. Beyna: iki el arasındaki sevgi anlamındadır, Kur’an ‘da yer alan bir kelimedir. Beyrek: Çok nazik olan kimse, beyefendi Beysan: Bey, efendi. 2. Zenginlik. 3. Ün, şöhret; Beytullah: Allah’ın evi, Kâbe. Beyut: Doğuştan soylu. Beyzade: Saygın ve zengin kişinin oğlu. 2. Şımarık büyütülmüş. Beyzat: Bey olarak doğmuş olan Bezirgan: Tüccar. 2. Çok kar peşinde olan. Bican: Cansız olan anlamında. Bihay: Bilgili. Bilal: Su gibi ıslatan, ıslaklık, ıslaklık Bilan: Değerli taşlarla süslenmiş kılıç kemeri Bilbaşar: Bilgili olursan başarırsın. Bilbay: Saygın ve de bilgili kişi. Bilegil: Akıllı, gerçeği gören ve ona göre davranan. Bilek: Bileğine sağlam ve güçlü kişi Bilen: Bilgisi olan bilgili. Bilge: Bilgili, iyi ahlaklı, olgun ve örnek kimse. Bilgealp: Bilgili ve cesur kişi Bilgebay: Bilgili ve saygın kişi. Bilgeç: Bilen, bilgili. Bilgeer: Bilgili ve sözüne güvenilir kişi. Bilgehan: Bilgil, ve hükümdar kişi. Bilgekağan: Bilgili ve savaşçı kişi. Bilgekan: Bilgili ataları olan kişi. Bilgen: Derin bilgi sahibi kimse. Bilgetay: Çok bilen. Bilgetürk: En bilgili Türk. Bilgiç: Her konu hakkında bilgisi bulunan. 2. Bilgisi olmadığı halde bilir gibi görünen. Bilgier: Bilen kimse. Bilgihan: Göktürk İmparator’u. Bilgin: Her konuda bilgisi olan. Bilginay: Ay gibi aydınlık ve bilgili. Bilginer: Bilgili kimse. Bilgütay: Bilgili ve bilgi peşinde olan. Bilhan: Bilgili olmak yönetici olmak. Bilkan: Bilgili Bilsay: Bilgili ve saygın kişi. Biltan: Tan yeri gibi ve bilgili. Biltaş: Bilgili ve taş gibi. Biltay: Bilgili ve bilgi peşinde olan. Bilyap: Bilginin semeresini gör. Binal: Bin çeşit kırmızı Binali: Ali’nin oğlu. Binalp: Çok yiğit, cesur kişi, Binan: Yaşam boyu an beni anlamında. Binbaşar: Yaşam boyu başarılı ol anlamında. Binbay: Yaşam boyu saygı gör anlamında. Binışık: Yaşam boyu ışık saç anlamında. Binkan: Soyu çok eskilere dayanan. Binkaya: Bin kaya gibi sert. Binyaşar: Yaşamın çok uzun sürsün. Biran: Aniden etkileyen anlamında. Birant: Tek yemin, tek ant. Bircan: Eşi benzeri olmayan, tek. Birge: Hep beraber anlamında. Birgit: Birlikte, beraberce anlamında. Birhan: Tek hükümdar manasındadır. Birhat: Derin huylu, güzel ahlaklı. Biriz: Hep beraberiz, anlamında. Birkan: Soylu Birmen: Tek olan, eşsiz olan. Birol: Tek ol, anlamında Birsoy: Soyu bir, kökü bir. Birtan: Tek, eşsiz Birtaş: Tek, bir tane, taş gibi. Bişar: Altın, gümüş işlemeli değerli eşya Bitek: Eşsiz. Boğaç: Dede Korkut hikâyelerindeki bir kahraman. Küçük yaşta bir boğayı öldürüldüğü için yiğitliğini simgelemek adına kendisine bu isim verilmiştir. Boğaçhan: İnanılmaz derecede güçlü, insanüstü gücü olan. Boğatay: Güçlü, kuvvetli. Boğatır: Savaşçı. Bolat: Çelik gibi sert. Bolcan: Herkese karşı sevecenliğini yürekten gösteren kişi. Bora: Şiddetli fırtına Bora / Boran: Ardından yağış getiren şiddetli rüzgar. Borahan: Hükümdar, yönetici. Borakan: Kanı kaynayan anlamında. Boran: Ardından yağış getiren şiddetli rüzgâr Boranalp: Sert yiğit. Boranbay: Saygın ve sert. Boransü: Fırtına gibi olan er, asker Borasu: Rüzgarlı, yağmurlu su, deniz. Boratav: Sert ve olgun kişi. Boray: Cesur, yürekli, örnek insan. Borga: Hüküm veren kişi Botan: Dicle Nehri'nin bir kolu Boydak: Özgürlüğü seven. Boysal: Her bir yana yayıl anlamında. Boysan: Sırım gibi yakışıklı delikanlı. Bozbala: Cesur ve yiğit genç. Bozdemir: Boz renkli demir. Bozdoğan: Bir şahin türü. Bozkaya: Boz renkli kaya anlamında. Bozkır: Uçsuz bucaksız yabanıl alan. Bozkurt: Türklerin Orta Asya’dan çıkışında yol gösterdiğine inanılan efsanevi kurt. Bozok: Özel ezgili türkü. Bozyel: Yağmurdan önce esen lodos rüzgarı. Bozyiğit: Güçlü, kuvvetli kişi. Böke: Güçlü ve kahraman kişi. 2. Reis. 3. Pehlivan. Börteçin: Yoğun sevgi, tapınma Börühan: Savaşçı hükümdar. Bucak: Dağ zirvesi. Budak: Ağacın dal olacak sürgünü. 2. Dalın gövde içindeki başlangıç yeri. Bugra: Büyük erkek deve, Turna kuşu, Harizm hükümdarlarından birinin lakabı, Orta Asya’daki İlk Türk-İslam Devletlerinin hükümdarlarına verilen bir unvan. Buğra: Erkek deve demektir. Bir diğer manası da turna kuşudur. Buğrahan: Yürekli hükümdar, korkusuz hakan Bulak: Pınar, kaynak. Bulgan: Bilge kişi anlamında. Bulgu: Yeni bulunan şey. 2. Anlayış. Bulgubay: Saygın ve anlayışlı kişi. Buluç: Buluş. Bulunç: İç evren, vicdan. Buluş: İlk defa yeni bir şey yaratma. 2. Bilinen bilgilerden yararlanarak daha önce bilinmeyen yeni bir bulguya ulaşma veya yöntem geliştirme. 3. Konu, duygu, düşünce ve hayalde başkalarının etkisinden sıyrılarak, bunların işlenişinde yeni bir yol tutma. Bulut: Havadaki su buharı kütlesi Bulutay: Bulut gibi buğulu, ay gibi güzel. Buluthan: Bulut gibi yükseklerdeki hakan. Bumin: Baykuş, Göktürk devletinin kurucusu. Bura: Burası, bu yer. Burak: Hz. Muhammedin Miraçta bindiği efsanevi bineğe verilen isimdir. Burç: Kale kulesi Burçak: Işkın, filiz. Burhan: Delil, kanıt, İlah, put manalarını taşır. Burhanettin: Dinin kanıtı, dinin delili, isbatı. Burkan: Uygur Türklerinin Budaya verdikleri ad. Burkay: İncinmiş kimse. Burla: Ay gibi beyaz yüzlü siyah anlamındadır Burtaş: Kapı altına konulan taş. Buyruk: Emir. Buyrukçu: Emirveren, emreden. Büke: Pehlivan. 2. Bilgili, zeki kişi. 3. Ejderha. Büker: Bükme işini yapan, kıvıran. Bülent: Yüksek, ulu. Bünyamin: Hz.Yakup’un en küçük oğlunun adıdır. Bürçe: Kurt yavrusu. Bürkan: Yanardağ· Bürküt: Kartal. Cabbar: Güç ve kuvvet sahibi kimse. Cabir: Galip gelen, aziz ve kuvvetli olan Cafer: Çay, dere, küçük akarsu Cahit: Çok çalışan Cahiz: Gözü pek, cesur. 2. Gözleri büyük kimse. Calp: Güçlü Camer: Centilmen. 2. Cesur adam. Cameri: Eliaçık, cömert. Can: İnsan ve hayvanlarda yaşamayı sağladığına ve ölümle vücuttan ayrıldığına inanılan madde dışı varlık. 2. Yaşama. 3. Güç, dirlik. 4. İnsanın kendi varlığı, özü. S. Gönül. 6. Bektaşilik ve Mevlevilikte tarikat kardeşi. 7. Çok içten, sevimli, sevilen, şirin. Canalp: Can yiğit Canaltay: İçten, yürekten. Canat: “Şiddetle iste” anlamında kullanılan bir ad. Canay: Ay gibi temiz ve parlak yüzlü kimse. Canaydın: Yüreği temiz, ferah kişi. Canbay: Saygın ve yüreği temiz kişi. Canbek: Özü pek, güçlü kişilikli kimse. Canber: Sert kişi, sağlam kişi, canı sağlam. Canberk: Sağlam, canlı, metin Canbey: İçten davranan. Canbolat: Canı, özü çelik gibi güçlü kimse. bk. Canpolat Canbulat: Canı, özü çelik gibi güçlü kimse. bk. Canpolat Canda: İçte, özde, yürekte olan kimse. Candaner: Sevecenliğin koruyucusu. Candar: Candan, içten Candaş: Dost, yakın. Candeğer: Uğruna herşey göze alınabilecek kadar sevilen anlamında. Candemir: Canı demir gibi sağlam, demir gibi kimse, demir canlı. Candoğan: Doğuştan sevimli ve içten olan. Candost: Gercek arkadaş ve dostluk. Caner: Yürekten sevilecek kimse. Canfer: Aydın bilgili, güçlü saygın. Cangiray: Sevecenlik ve içtenlik yaraşır anlamında. Cangür: Yaşam dolu, canlı. Canip: Yan, taraf, yön. Cankan: Özü hareketli olan kimse. Cankat: Yaşamına can ekle, sevinçle dol Cankaya: Özü sağlam olan kimse. Cankılıç: Özü klıç gibi keskin olan kimse. Cankız: Sevilen, sevimli, şirin kız. Cankoç: Sevimli, cana yakın kimse. Cankorur: Canlı, neşeli ve koruyan anlamında. Cankurt: İçten ve sadık anlamında. Cankut: Neşe, mutluluk, talih, baht. Canol: yaşamım ol, canım ol, bana can ol Canören: Gerçek dost olan. Canpolat: Canı polat gibi sağlam, canlı, çelik gibi kimse. Cansal: içtenliğini ve sevecenliğini çevresine de saçan anlamında. Cansay: “Şirin, sevimli, cana yakın olarak kabul et” anlamında kullanılan bir ad. Cansen: Sevilen ve hoşlanılan kimseye hitaben. Canser: Yaşama gücü. Canset: Genç kraliçe ya da prenses. Cansoy: Candan bir soydan. Cansu: Hayat ve tazelik veren su, sevgili, sevimli. Cansunay: Yaşam sun ve Ay gibi güzel ol. Cansuner: Canını feda eden kimse. Cantaş: içtenlik ve sevecenlik iradesi gösteren. Cantekin: Dost, huzur dolu. Cantez: Aceleci, yerinde duramayan. Cantürk: Yaşam sevinci veren Türk. Canyurt: Yurdunu büyük bir içtenlikle seven kişi anlamında. Caran: Güzel kokan bir tür çiçek. Carim: Suçlu. Carullah: Allah'a yakın olan Cavit: Ebedi, sonsuz Cavit/ Cavid: Ebedi, sonsuz. Caymaz: Sözünden dönmez, verdiği sözü tutar, vazgeçmez Cazim: Karar veren, kesen. Cazip: Çekici, ilgi uyandırıcı, albenili olan. Cebbar: Kuvvet ve kudret sahibi Allah. Cebe: Zırh, zırhlı giysi. 2. Savaşla ilgili silah ve araçlar. Cebealp: Silah kuşanmış savaşçı. Cebel: Dağ. Ceben: Bir Oğuz boy’u. Cebesoy: Silahlarla ilgilene soydan gelme anlamında. Cebrail: Allah tarafındanPeygamberlere vahiy getirmekle görevlendirilen dört büyük melekten biri Cedit: Yeni 2. Yeni var olmuş, yeni ortalığa çıkmış anlamında Cefa: Sıkıntı, zahmet. Cefali: İlahi olan. Celadet: Yiğitlik. Celal: Yücelik, ululuk, değer. Allah’ ın adlarındandır. Öfke, kızgınlık enerjisini temsil eder. Celalettin: Büyüklük ululuk, hışım Celâli: Yüceliğe mensup. Celasun: Kahraman, cesur. Genç, sağlıklı, yiğit kimse Celâsun: Kahraman, cesur, atak delikanlı, yiğit. 2. Genç ve sağlıklı, gürbüz kimse. Celasun/Cilasun: Babayiğit, boylu, poslu, sağlıklı. Celayir: Moğolların kollarından birinin adı. Celâyir: Moğol ırkının büyük kollarından biri. Celil: Ulu, yüce, manevi değeri yüksek olan. Celilay: Ulu, yüce, yüksek ay. Cem: Toplanma bir araya gelme. Birlik. Hükümdar, şah. Cemal: Yüz güzelliği, fertteki güzellik Cemalettin: Güzellik taşıyan Ceman: Kürt inanışlarına göre il merkezi. Cembeli: Konusu Hakkari’de geçen bir halk kahramanı. Cemi: Toplanmış Cemil: Güzel erkek, iyilikle anma. Cemşah: Hükümdar. Cemşir: Hükümdar. Cemşit: Mitolojide İran şahı. Cenan: Yürek, gönül kalp Cenani: Yürekten, gönülden. Cenap: Şeref, onur Cengaver: Savaşçı, bahadır. Cengel: Orman. Cengiz: Gözüpek, cesur Cengizhan: Eski Moğollarda, Moğol hükümdarı. Cenk: Savaş Cenker: Savaşçı. Cenup: Güney. Cerbeze: Mahir, ustalık. 2. Serinkanlılık. Cerit: Bekar. Cesaret: Yiğitlik, mertlik, atılım. Cesim: Büyük, iri, kocaman Cesur: Cesaretli, yürekli Cetik: Olgun. Cevahir: Kıymetli taş, cevher. Cevan: Farsça’da genç, delikanlı anlamına gelir. Cevat: Cömert, eli açık Cevdet: İyilik, güzellik, olgunluk Cevher: Maden kaynağı Cevheri: Bir şeyin özü ile ilgili anlamında. Cevri: Güçlü, kuvvetli. 2. Anlayan kavrayan. Cevval: Hareketli, yerinde duramayan. Ceyhan: Akdeniz'e dökülen bir nehir. Ceyhun: Tevrat’a göre cennetin 4 nehrinden biri. Cezair: Adalar. Cezlan: Mutluluk içinde olan. Cezmi: Kesin karar veren. Cezri: Köktenlikle ilgili. Cibran: Kürt komutanIarından biri. Cidal: Kavga, savaş. Cihan: Dünya. Cihanbay: Dünyanın en saygın kişisi. Cihanbey: Dünyanın en saygın kişisi . Cihandar: Dünyayı zaptetmek isteyen. Cihaner: Dünyaya bedel. Cihanerk: Tüm dünyanın en kudretlisi, güçlüsü. Cihangir: Cihanı ele geçiren. Cihanhan: Dünyanın hÜkümdarı. Cihanmert: Dünyanın en dürüst insanı Cihanşah: Cihan'ın şah'ı Cihanşan: Dünyaya nam salmış olan, bununla şana şöhrete kavuşmuş olan. Cihantürk: Dünyaya, aleme nam salmış Türk. Cihat: Din uğruna savaşmak. Cindoruk: Bir dağın en yüksek noktası, doruğu Civan: Yeni yetme, körpe, genç. Civanmert: Mert yaradılışlı, yüce gönüllü yiğit. Civanşir: Genç aslan. Coşan: Coşku duyan, heyecanlı. 2. İçi içine sığmayan. Coşar: Heyecan dolu, kabına sığmayan. Coşkun: Yerinde durmayan Coşkunay: Ay’ın parıltısını heyecanla içinde taşıyan anlamında. Coşkuner: Kabına sığmayan kimse, coşkun yiğit, coşkun erkek. Coşkunsu: Taşmış olan akarsu Coşkuntürk: Coşkulu, heyecanlı içi içine sığmayan Türk. Cömert: Pinti olmayan, eliaçık, gönlü yüce Cudi: Cömert, eli açık. Cuma: Müslümanlar için haftanın kutsal günü. Toplanma manasına gelir. Cumali: Cuma günü doğan. Cumhur: Halk topluluğu Cura: Dost, arkadaş, yaren. 2. Güzel ve uyumlu ses. 3. Bir tür halk sazı. 4. Küçük atmaca. Cüneyt: Küçük asker, askercik anlamındadır. Büyük bir mutasavvufun adıdır Cüret: Atılganlık, cesaret, yiğitlik. Çaba: Zorlukların üzerine giden. Çağ: Başı ve sonu belli olan ve belli bir özellik taşıyan zaman dilimi Çağa: Küçük çocuk, yavru, küçük kuş yavrusu Çağacan: Yeni bir çağ başlatan kimse, çağ açan Çağacar: Yeni bir çağ başlatan kimse, çağ açan Çağaçan: Yeni bir dönem başlatan kişi. Çağakan: Çağ, yani zaman gibi akan Çağan: Mutlu gün, bayram Çağatay: Yavru at, tay. Çağatay hanlığından olan kimsedir. Cengiz Hanın oğludur. Çağbay: Bu çağın zengini, efendisi. Çağda: Çağın içinde Çağdan: Çağın içinden. Çağdaş: Aynı zamanda yaşayan, çağımıza uygun, çağımıza yaraşır. Çağer: Bir çağda yaşayan yiğit. Çağhan: Çağın hanı; Çağdaş han Çağıl: Çağlamak eyleminden çağıl; Küçük taş parçacıkları, çakıl Çağın: Yuıldırım. Çağır: Şarap, şıra, 2. Patika. Çağkan: Canlı, dinamik, çalışkan kimse. Çağlar: Çağıldayarak akan su, şelale Çağlayan: Köpürerek yüksekten düşen su Çağlayangil: Coşkulu insanlar birliği. Çağlayantürk: Coşkulu Türk. Çağlı: Güçlü, kuvvetli. 2. Namusuna düşkün. Çağman: Çağdaş kimse, çağın insanı. Çağrı: Birini çağırma, davet. Doğan, çakır kuşu. Rütbe, unvan, san. Çağrıbey: Selçuklu çağveren Çaltı Devleti’nin kurucularından. Çağveren: çağa adını veren. Çaka: Savaş baltası Çakabey: Oğuzların XI yy. da İzmir bölgesine egemen olan beyi. Çakan: Parıldayan, ışık veren. Çakar: Kıvılcım, deneyimli kişi. Çakıl: Deniz ya da akarsu kıyılarındaki yuvarlak küçük taşlar. Çakım/Çakın: Şimşek. 2. Kıvılcım, şerare. Çakır: Doğan ya da atmacaya benzeyen bir avcı kuştur. Ela gözlü kimselere de çakır denir. Çakırbey: Mavi gözlü ve saygın. Çakırca: Çakıra benzeyen. Çakırer: Çakır kuşuna benzeyen kimse, ela gözlü kimse. Çakmak: Kıvılcım çıkaran çelik. 2. Ateş çıkartan taş. Çakman: Amacına erişen, ulaşan kimsedir. Süt mavisi. Çakmur: Eli sıkı kimse Çalak: Atak, çabuk davranan. Çalap: Tanrı. 2. Ateş. Çalapkulu: Tanrı kulu. Çalgan: Yatağı taşlık olan ve gürültüyle akan dere. Çalık: Çabuk ve delice hareket eden. Çalıkbey: Çabuk hızlı ve zengin. Çalım: Gösteriş, karşısındakini etkileme amacıyla yapılan davranış, kurum. 2. Kılıcın keskin yanı. 3. Biraz benzeme, andırma. 4. Bir oyuncunun topla yaptığı kıvrak hareketler. Çalış: Emek harcama. 2. Cenk, çarpışma. Çalışkan: İşten yılmayıp çok çalışan Çalkan: Su birikintisi. Çaltı: Küçük ve dikenli orman. Çambel: Çamlık yöre, yer. Çamego: Şair. Çamer: Çam ağacı gibi güzel ve yiğit Çandar: Osmanlı İmparatorluğu ‘nda büyük bir ailenin adı. Çandır: Melez. 2. İnatçı, kavgacı. Çanga: İyi bir soydan gelen, soylu Çankaya: Ankara ilinin ilçesi. Çapan: Ulak, postacı, haber getiren. Çapar: Durmadan koşan yiğit, atlı ulak Çapın: Çok hızlı koşabilen Çapkan: Saldırı amacıyla hücum eden. 2. Hızlı koşan. Çarman: Neşeli. Çavbal: Açık göz. Çavdar: Buğdaygillerden çok türü bulunan bir un bitkisi. Çavlan: Bir akarsuyun yüksekten köpürerek döküldüğü yer, çağlayan Çavlı: Tanınmış, ünlü, Selçukluların devlet adamlarından birkaçının adı Çavsar: Yiğit, kahraman, yılmaz. Çavuş: Yol gösteren. 2. Orduda bir rütbe. Çayan: Mavi gözlü kişi. 2. Kızak. Çaylan: çay ve ırmağın geçit yeri. Çeber: El işlerinde becerikli olan. 2. Korkusuz ve uyanık kimse. Çebi: Bir yaşındaki keçi yavrusu. 2. Meyve vermiş bağ. Çebüri: Olgunluk. Çeçen: Kafkasya’da yaşayan bir halka verilen ad. 2. Zeki kişi. 3.Hitabet yeteneği olan. 4. Yakışıklı. Çelebi: Bey, ağa, görgülü ve ince kimse. Çelem: Yiğit, Şalgam. Çelen: Yakışıklı, güzel gözüken. 2. Tepelerin kar tutmayan zirvesi. 3. Becerikli ve kurnaz kimse. Çelik: Su verilip sertleştirilen demir, polat. Çelikbaş: Güçlü ve saygın. Çelikel: Eli çelik gibi olan, çelik elli. Çeliker: Çelik gibi sağlam kimse Çelikhan: Güçlü ve kuvvetli hükümdar, yönetici manasındadır. Çelikkan: Sağlam kan demektir. Çelikkanat: Her yanından güç ve kuvvet fışkıran. Çelikkaya: Çelik gibi kuvvetli, kaya gibi sert. Çelikkol: Kolları çelik gibi kuvvetli olan. Çeliköz: Özü çelik gibi sağlam olan kimse, çelik özlü. Çeliksoy: Soyu güçlü, kuvvetli olan. Çeliktaş: Çelik gibi güçlü, taş gibi sert. Çelikten: Çelik gibi sağlam olan. Çeliktürk: Çelik gibi kuvvetli, sağlam, güçlü Türk. Çelikyay: Güçlü ve esnek. Çelim: Gösterişli. Çerçi: Köy, pazar ve benzeri yerlerde dolaşarak ufak tefek tuhafiye eşyası satan gezginci esnaf. Çeri: Asker, yeniçeri Çerkez: Kafkas halklarından birinin adı. Çerme: Çay kıyılarında sulu ve yeşil yer. Çetin: İstenilen yola getirilmesi, elde edilmesi zor, güç olan, Kolay olmayan, sert, sarp. Çetinalp: Zorlu ve yiğit, sert yiğit. Çetinay: İnatçı ama ay kadar zarif kişi. Çetinel: Zorlu el, güçlü el. Çetiner: Sağlam ve güçlü kimse, çetin kimse. Çetinkaya: Sağlam kaya, kaya gibi çetin. Çetinok: Hızlı ve sert kişi. Çetinöz: Özü çetin kimse, çetin özlü. Çetinsoy: Kolayca yenilmeyen soy. Çetinsu: Çok hızlı, güçlü akan su. Çetintaş: Taş gibi sert ve de inatçı kişi. Çetintürk: Sert ve inatçı Türk. Çetinyiğit: Sert ve inatçı ve de cesur kişi. Çevik: Kolaylıkla, çabuklukla davranan, hareketleri hızlı, canlı Çevikbir: Çeviklikte üstüne olmayan. Çevikel: Eli hızlı olan kimse. Çeviker: Hızlı yiğit. Çeviköz: Özü çevik olan, çevik kimse Çeviksoy: Atikliği ve hareketliliği soyundan gelme olan. Çeviktürk: Atik ve hareketli Türk. Çevikyiğit: Korkusuz ve atılgan kişi. Çevren: Gökyüzünün yerle birleşmiş gibi olduğu yer, göz erimi, ufuk Çevrim: Bir süreklilik içinde değişim. 2. Sınır. 3. Girdap. Çıdal: Sabır. Çıdam: Güçlü olma, dayanıklılık. Çıdamlı: Sabırlı kişi. Çığıl: İnsan kalabalığı. Çınar: Boyu otuz metreyi bulan, uzun yıllar yaşayan, geniş yapraklı ağaç. Çınay: Soylu ay, ayın parlak zamanı. Çırağ: Işık, meşale. Çıray: İnsan yüzü Çıvgın: Rüzgar ve karla karışık yağan yağmur Çilen: Çişe, hafif yağış. Çiltay: Çilli tay. Çiner: Doğru, dürüst insan. Çintan: Tan zamanı. Çiray: Yüz, sima Çizmen: Yol açan, yol gösteren; klavuz, önder. Çoğan: Çöven. 2. Kökü ve dallan köpüren bitki. Çoğaş: Isı ve ışık kaynağı olan gökcismi, Güneş Çokan: Dağın en yüce yeri doruk Çokar: Asil. Çokay: Köyağası. 2. Eşkiya. Çoker: Çok yiğit Çokman: Gürz. Çokmert: Herkese karşı mert ve dürüst olan. Çolak: Sakatlığı olan kişi. Çolpan: Çoban Yıldızı, Zühre, Venüs. Çoşkuntan: Tan vaktinin coşkusunu yüreğinde taşıyan. Çölaşan: Zorlukların üstesinden kolaylıkla gelebilen. Çölbey: çöl ağası. Çölbeyi: Çöl ağası. Çölgeçen: Zorlukların üstesinden kolaylıkla gelebilen. Dadak: Büyük kardeş, ağabey. 2. Bebek. 3. Bir yiyeceğin tadına bakmak için yenilen parçası, tadımlık. 4. Şeker, akide şekeri. Dadaloğlu: 19. yy. da yaşamış. Anadolu halk Ozanı. Dadaş: Erkek kardeş. 2. Delikanlı. yiğit kimse. 3. Doğu illerinde seslenme sözü olarak kullanılır. Dağaşan Dağ: Çevresindeki araziye göre çok yüksek olan toprak, kaya Dağa: Yayla, yüksek yer. Dağardı: Dağın sırt kısmı, arkası Dağaşan: Dağları aşıp giden, engel tanımayan Dağdelen: Dağları delecek denli azimli olan. Dağhan: Dağ ve han kelimelerinin birleşimden oluşmuştur. Eski Türklerde dağ tanrısının adıdır. Dağıstan: Türk kökenli Kafkasya ülkesi Dağlı: Dağlık yerleşim yerlerinde yaşayan kimse Dağtek: Tek dağ. Dağtekin: Yalnız ıssız dağ Dahi: Olağanüstü zeki ve yetenekli. Dai: Dua eden, duacı. 2. Davet eden, çağıran. Daim: Sürekli, Sonsuz. Dalan: Dal gibi olan, dal gibi ince yapılı Dalay: Deniz. Dal gibi ince Ay gibi güzel. Dalayer: Deniz adamı. Dalbaş: Koruyucu. Dalboğa: Koruyucu yürekli kimse. Dalca: Dal gibi ince, uzun, narin. Dalda: Kuytu yer, barınak. Daldal: Kahraman, cesur kişi. Daldiken: Ağaç yetiştiren kimse. Dalga: Denizin rüzgarla kabarması sonucu oluşan hareketlilik. 2. Denizdeki hareketli su kütlesi. Dalgıç: Genellikle özel donanımla su yüzeyi altında çalışmayı meslek edinen kimse. Dalım: “Gücüm, kuvvetim” anlamında kullanılan bir ad. Dalkılıç: Kılıcı elinde olan, hazır bekleyen. Dalkoç: Koruyucu, arka çıkıcı kimse. Dalokay: Çokça beğenilen Dalsar: Saldır ve sar, saldır ve kuşat Daltekin: Koruyucu, kayırıcı hükümdar. Dalyan: Deniz, göl ve nehirlerde kıyılara yakın kurulan büyük balık avlama yeri. 2. Denizde yüzeye yakın yosunlu kaya. 3. Deniz kıyılarında ve denizin dibinde dalgalı biçimde görülen kum. Damar: Canlıların kan akışını sağlayan sistem. 2. Madenin bol bulunduğu kanal. 3. İnsandaki inatçı karakter. Damra: Peygamber efendimizin sütkardeşinin adı. Danış: Bilgi, bilme, danışma Danışman: Belli konularda bilgisine başvurulan kişi. Danışment: Başvurulan kimse. Daniş: Bilim, bilgi. 2. Bilhi sahipleri. Danyal: Kutsal kitapta adı geçen İsrail peygamberi. Daraş: Kartal. Darcan: Sıkıntılı, sabırsız kimse, serçe büyüklüğünde boz renkli kuş Dardoğan: Zamanını beklemeden doğan, sabırsız doğan Dare: Yoldaş, arkadaş. Davas: İlaç, umar. Davaz: Katık. Daver: Doğru, adil yönetici. Davran: Hamle yap, atak yap Davud / Davut: Er. Kendisine kitap olarak Zebur’un gönderildiği büyük peygamberlerden biri. Kur’an-ı Kerim’de 16 yerde ismi geçer. – Türk dil kuralına göre d/t olarak kullanılır. Davut: İsraillilerin, sesinin güzelliği ve şairliği ile tanınan hükümdar ve peygamberi.İbranca’da “sevgili, aziz” anlamında olduğu sanılıyor. Dayanç: Katlanma gücü, dayanma gücü, dayanış Dayanışma: Yardımlaşma, destekleme. Dayar: Hazır, tamamlanmış olan. Dayende: Bağışlayan Dayı: Birini kollayıp gözeten kimse. 2. Annenin erkek kardeşi. 3. Külhanbeyi. Debernuş: Eshab-ı Kehf´den – 7 Uyurlar´dan. Efsus ya da Yarpuz denilen bir şehirde Dakyanus (Dakyus) adındaki zalim hükümdar, halkı kendisine ve putlarına tapmaya zorlar. Allah´ın varlığına ve birliğine inanan birkaç genç ise gizlice ibadet ederek bu zalimin buyruğu dışına çıkar. Bunu haber alan Dakyanus´tan kaçan gençler, yolda kendileri gibi inançlı bir çobana rastlar. Çobanın bildiği ve yanında su olan bir mağaraya sığınan yedi kişi, burada uykuya dalar.Bu konu Kuran’da Kehf süresin de geçmektedir. Debernuş, bu 7 kişiden biridir. Dede: Ata, annenin ya da babanın babası. 2. Ata. 3. Bazı dervişlere verilen ad. Değer: Bir şeyin önemi, ederi Değmer: Seçkin, nitelikli, kabul gören. Deha: Dahi. Dehal: Aziz, dost, canayakın. Dehri: Çok bilgili kimse. Delal: Cilve, naz, işve. İnsana güzel ve sevimli görünecek hal, durum. Delali: Azizlik, aziz; naz. Deli Dumrul: Adı dede korkutta geçen Türk Yiğidi Delice: Deli gibi taşkın Delikan: Coşkulu, yerinde duramayan – Çocukluk çağından ergenliğe eren kimse. Delikanlı: Çocukluk çağından çıkmış genç erkek. 2. Sözünün eri, dürüst, namuslu kimse. Demir: Çok sağlam bir metal Demirağ: Demiryolları. Demiralp: Demir gibi sağlam yiğit Demiray: Demir gibi sağlam ve Ay gibi güzel. Demirbağ: İlişkilerinde demir gibi sert olan. Demirbaş: Her zaman için var olan. 2. Bir yerde kullanılan, bir yere kayıtlı olan, bir görevliden öbürüne Demirbilek: Sağlam bilekli, güçlü kimse. Demirbüken: Demiri bükebilecek denli yiğit kimse Demircan: Çok canlı, sağlam. Demirdelen: Demiri delebilecek güçte olan. Demirdöven: Demirci, demiri işleyen. Demirel: Güçlü el Demirer: Demir gibi sağlam kimse, güçlü kimse. Demirezen: Demiri ezebilecek kadar gücü olan. Demirgüç: Sağlam ve güçlü kimse. Demirhan: Güçlü hükümdar Demirkan: Sağlam ve güçlü kan. Demirkaya: Demir ve kaya gibi sağlam kimse. Demirkıran: Güçlü kimse, babayiğit. Demirkol: Demir gibi güçlü kollan olan. Demirkök: Kökleri sağlam olan. Demirkurt: Güçlü, kuvvetli, sert kimse. Demirkut: Güçlü, kuvvetli, sert kimse. Demirman: Demir gibi güçlü, sağlam kimse. Demirok: Sağlam ok, demirden yapılmış ok. Demirol: Demir gibi güçlü ol. Demiröz: Özü demir gibi sağlam olan. Demirpençe: Elleri demir gibi sert olan. Demirsoy: Soyu güçlü olan kişi. Demirsu: Demir gibi sağlam ve su kadar berrak olan. Demirşah: Demir gibi sağlam hükümdar. Demirtaş: Demir ve taş gibi kimse, güçlü kimse, demir gülle. Demirtekin: Sağlam ve uğurlu. Demirtiken: Demir gibi sağlam biricik olan, demir şehzade Demirtuğ: Demirden yapılmış sorguç. Demirtürk: Demir gibi Türk. Demiryürek: Yürekli, yiğit, korkusuz, güçlü kimse. Demren: Okun ucuna geçirilmiş demir parçası Deng: Ses, seda, haykırma. Dengiz: Deniz. Dengizer: Denizci, deniz eri, deniz adamı Deniz: Derya, büyük tuzlu su birikintisi Denizalp: Denizler yiğidi. Denizcan: Deniz adamı, denizci. Denizel: Eli deniz gibi bolluk getiren kişi. Denizer: Denizci, deniz eri, deniz adamı. Denizhan: Denizler hakanı. Denizman: Denizci, deniz adamı Denizmen: Denizi seven adam. Deniztekin: Deniz adamı, denizci. Denk: Uygunluk, eşitlik durumu Denkel: Eşitlik, uygunluk, eşit insanlar. Denker: Uygun er Denktaş: Yük yüklemeye yarayan, taş, denk taşı, aynı yaşta bulunan, Yaşıt, akran, eşit özdeş. Denli: Terbiyeli ve saygılı. Denlisoy: Terbiyeli ve saygılı bir soydan gelen. Denlitürk: Terbiyeli ve saygılı Türk. Deran: Güzellik.Derhal, o anda hemen anlamlarındadır. Derda: Kur’an fıkıh ve hadis ili. Deren: Derleyen, tırmık Derin: Çok gelişmiş, çok ilerlemiş. 2. Yoğun. 3. İçten gelen. Derinkök: Kökü çok eskilere dayanan. Derinöz: Özü derin olan kimse, derin özlü. Derinsoy: Soyu, geçmişi çok eskilere dayanan. Derlen: Başkaları seni toplasın, derleme işine konu ol, toparlasınlar, toplan Derviş: Alçak gönüllü, hoşgörü sahibi Derya: Deniz. 2. Çok bilgili, engin kimse. 3. Çok, pek çok. Deryavan: Denizci. Deste: Bağlam, demet, 10 parçadan oluşan bütün. Deva: İlaç, çare. Devan: Koşmak, hızla gitmek Devin: Hareket. Deviner: Emek harcayan yiğit. Devlet: Toprak bütünlüğüne bağlı kalarak siyasi açıdan teşkilatlanmış tüzel varlık. 2. Mutluluk; talih. Devran: Çağ, zaman. Devrim: Dünya görüşünde, felsefede, bilimde, sanatta veya toplumsal düzende birdenbire olan niteliksel değişme. Devrimer: Devrimci, devrim yapan kimse, devrimin yiğidi Dicle: Bir ırmak ismi Didar: Görüş, görme gücü. 2. Yüz, çehre, suret. Dijdar: Kale bekçisi Dikalp: Dik başlı yiğit Dikbaş: İnatçı, bildiğinden dönmeyen, büyüklerinin sözünü dinlemeyen, boyun eğmez. 2. Kurumlu. Diken: Bazı bitkilerin dal, yaprak, meyve kabuğu gibi bölümlerinde ve bazı hayvanların derisinde bulunan sert, ucu sivri ve batıcı çıkıntılardan her biri. Diker: Başı dik kimse, dik başlı yiğit Dikmen: Koni biçiminde sivri tepe, dağların en yüksek yeri, doruk, dik yerdeki orman, yayla, Dikran: Bir kral ismi Diksoy: Baş eğmeyen gelenekten gelen. Diktaş: Eğik olmayan taş. Dilaver: Yiğit / Yürekli Dilbirin: Gönül çekmek, sevdalı. Dildayı: Seven erkek. Dilercan: Dileyen can, dileyen kimse Dilgir: Kızgın, öfkeli. Dilkeş: Çekici, cazip. Dilkoçer: Sevimli, neşeli şakacı. Dilmaç: Dili çok iyi bilen, dil ustası. Dilmen: Dil bilen kimse, dilci. Dilsafa: Derdi olmayan, rahat Dilsozi: Samimi, içten, sadık. Dilşad: Gönlü hoş. Dincel: Dinç bir duruma gel, dinçleş, dinç el güçlü el Dinç: Güçlü, kuvvetli, dayanıklı Dinçalp: Güçlü yiğit, güçlü ve yiğit Dinçay: Güçlü ve ay gibi Dinçel: Eli güçlü ve sağlıklı, sağlam kişi. Dinçer: Güçlü yiğit kişi Dinçerk: Güçlü kuvvetli kişi Dinçgil: Sağlam, sağlıklı aileden gelen. Dinçkal: Hep dinç ol manasındadır. Dinçkaya: Güçlü kaya, kaya gibi sağlam güçlü Dinçkol: Sağlıklı ve güçlü koL. Dinçkök: Kökü sağlam olan. Dinçmen: Sağlam, güçlü, kimse, güçlü erkek Dinçok: Sağlam ok, güçlü ok Dinçol: Gücü kuvveti yerinde biri ol, güçlü ol Dinçöz: Dinç kimse, dinç özlü, güçlü kimse Dinçsan: Dinç ve ünlü Dinçsay: Saygın ve sağlıklı kişi. . Dinçsel: Güçlü sel Dinçsoy: Soyu sağlam. Dinçtaş: Güçlü taş Dinçtürk: Sağlıklı, sağlam Türk, güçlü Türk Dindar: Allah’a inanmış, bağlanmış olan kimse. Diren: Karşı koy, dayan, harmanda sapları yaymaya yarayan, uzun çatallı, ağaçtan yapılmış bir tarım aracı. Direnç: Karşı koyma Dirican: Sağlıklı güçlü kimse Dirim: Hayat, yaşam, yaşama gücü Dirimtekin: Hayat dolu şehzade Dirisoy: Güçlü soy, canlı soy Dirlik: Düzen içinde mutlu yaşam, mutluluk, sevinç, iyi geçinme, erinç Diyar: Memleket. Dizdar: Kale komutanı Doğa: Tabiat. Doğaç: Önceden düşünülüp hazırlanmadan ortaya çıkan düşünce Doğal: Olağan olarak ortaya çıkmış olan, doğaya uygun, yapay Olmayan, yapmacıksız Doğan: Yırtıcı bir kuş Doğanalp: Şahin ve yiğit, yiğit kimse Doğanay: Ayın ilk günlerinde Ay, yeni Ay (ayın ilk günleri doğan çocuklara verilir) Doğaner: Şahin gibi kimse, şahin gibi yiğit Doğangün: Doğmakta olan, doğan güneş Doğantan: (şafakta doğan için) tan gibi doğmuş olan, yeni tan Doğar: Doğmazlık etmez Doğruer: Yalan söylemeyen, haksızlık yapmayan kimse, içi dışı bir kimse Doğrul: Herhangi bir yöne doğru yönlen, toparlan, dik duruma gel doğru ol Doğruol: Eğrilikten kaçın, haksızlık etme, içi dışı bir ol Doğruöz: İçi dışı bir kimse, özü doğru Doğu: Bir yön ismidir. Doğuer: Doğu yiğidi Doğuhan: Doğunun hükümdarı. Doğukan: Doğunun hakanı demektir Doğuş: Hayata geliş Dolay: Etraf, çevre. Dolun: Dolgun, dolarak biçimi yuvarlaklaşmış, ayın ondördü Dolunay: Ayın bütün olarak görüldüğü hali. Domaniç: Tümsek, yokuş. 2. Kambur. Donat: “Donat, süsle” anlamında kullanılan bir ad. Dora: En yüksek yer, uç. Bir şeyin uç kısmı yukarısı tepesi. Dağ doruğu anlamlarını taşır. Dorak: Tepe, en yüksek yer, doruk. Doru: Gövdesi kızıl, ayakları ve yelesi kara olan at. 2. Doruk. Doruk: Zirve, dağların en yüksek noktası Dorukhan: Yüksekteki hükümdar Doruktekin: Yüce ve biricik, yüce şehzade Dost: Sevilen ve güvenilen yakın arkadaş, gönüldeş Dönmez: İnandığından geri dönmeyen kişi Dönmezer: İnandığını yapan kimse, inandığı yolda giden kimse, sözünde duran yiğit Dönmezsoy: Sözünden dönmeyen soy. Duha: Kur’anı Kerim’de 93. surenin ismi, kuşluk vakti. Duhan: Kıyamet gününde çıkacak duman Dumrul: Dedem Korkut öykülerinde geçen bir ad Duran: Yerinde kalan, bekleyen Duraner: Duran yiğit Durcan: sen cansın, sevgilisin ve yaşamalısın anlamında, (çocuğu yaşamayan Ailelerin koyduğu bir ad) Durguner: Sakin kimse Durhan: Turhan Durkan: Soyu tükenmeyen. Durmuş: Çocukların sık ölümleri karşısında konulan dilek ifadesi Durmuş/Dursun: Çocukların sık ölümleri karşısında konulan dilek ifadesi Dursun: Uzun ömürlü olsun Dursunali: Kız çocuğu olmayan ailelerin en son doğan erkek çocuklarına verdikleri isim. Durualp: Temiz ve yiğit kimse Duruiz: Özü temiz kimse. Duruk: Durulmuş, duru, berrak. 2. Doruk. 3. Belli bir süre değişmeyen, olduğu gibi kalan. Durukal: Temiz kal, berrak kal Durukan: Soylu kan sahibi Durul: Suyun durulması, aklanması Duruöz: Temiz özlü kimse Durusan: Adı sanı temiz kimse Durusel: Saf ve berrak akan sel. Durusoy: Temiz soylu, saf kanlı Durutekin: Temiz ve biricik, pırıl pırıl ve bir tane olan kimse, temiz şehzade Durutürk: Temiz, dürüst Türk. Duyal: Duygulu duyarlı çabuk duygulanan Duygun: Hislerini yoğun yaşayan, duygusal. Dülge: Deste. Dülger: Yapıların tahta işlerini yapan kimse. Dündar: bk. Dindar 2. T. Eski ordu düzeninde artçı birlik. Dündaralp: Dinine bağlı yiğit. 2. T. Eski ordu düzenindeki artçı birlikte yer alan yiğit. Dünya: Yeryüzü Dürri: Parlak, parlayan, inci gibi parlayan. Düzey: Bir kimsenin başkalarına göre değer ve yücelik derecesi. Düzgün: Yamuk olmayan, doğru Ebecen: Akıllı çocuk. Ebed: Sonsuzluk. Ebet: Sonu olmayan zaman, sonsuzluk. Ebrak: Çok parlak olan. Ebrar: Hayır sahipleri, iyiler, dindarlar, özü sözü doğru olanlar; sadıklar ve iyiler manasındadır. Ebubekir: İlk halife olan Hz. Ebubekir’in ismidir. Bekir’in babası manasındadır. Ecebay: Varlıklı ve ulu kişi. Ecebey: Saygın, yüce. Ecehan: Ulu hükümdar. Ecekan: Geçmişinde yücelik saygınlık barındıran. Ecem: Acem. Ecemiş: Çok bilmiş. Ecer: Güzel, yeni. Ecevit: Açıkgöz, çevik, çalışkan ve sinirli anlamlarındadır. Ecir: Güzel işler karşılığında alınan mükafattır Ecmel: Çok güzel, yakışıklı. Ecvet: Mükemmel. 2. Eli açık olan. Edayi: Dua eden. Ede: Ata, dede. 2. Büyük erkek kardeş. 3. Kendisine saygı gösterilen kimse. Edebali: Osman Gazi’nin hocası. Edeb ve Ali isimlerinin birleşimi ile oluşur. Edgü: İyi Edgüalp: İyi ve yiğit Edgübay: İyi zengin. Edgüer: İyi kimse, iyi er manasındadır. Edgükan: İyi soydan gelen kimse. Edhem: Karayağız at. Edip: Edepli terbiyeli / Edebiyatla ilgilenen kişi. Edis: Yüce, yüksek Ediz: Değerli, ulu, yüce, yüksek Edra: Vücudu beyaz, başı siyah at. Efdal: En değerli en yüksek. Efe: Ege yiğidi, ağabey Efe Buğra: Ağabey, büyük kardeştir. Buğra; büyük erkek deve, iki hörgüçlü devedir. Efecan: Afacan, hareketli, ele avuca sığmaz anlamlarını taşır. Efecan / Afacan: Hareketli, ele avuca sığmaz, akıllı Efehan: Yiğitlerin başı. Efekan: Yiğit bir soydan gelen. Efendi: Saygıdeğer, ince çelebi kimse. 2. Sözü geçen, buyruğu yürüyen kişi. 3. Eğitim görmüş kişi için Efgan: Ağlamak, feryat etmek. Efgen: Düşüren yıkan kimse. Efkan: Çığlıklar, inlemeler. Efkar: Tasa, kaygı, üzüntü. 2. Düşünceler, fikirler. Eflah: Feraha kavuşan, kurtulan. Eflal: Eflal (افلال) kelimesi Arapça sözlüklerde ‘kurak, bitkisiz yer’, ‘hezimete uğrayan’ manalarına gelen el-fell (الفل) kelimesinin çoğulu olarak geçmektedir. Buna göre Eflal, ‘kurak, bitkisiz yerler’, ‘hezimete uğrayanlar’ manalarına gelir. Kötü enerjili bir isimdir. Eflatun: Açık mor, leylak rengi ile erguvan arası / Bilgin, bilgili, herşeyi bilerek doğan çocuk. Efnan: Türler, çeşitler. Efrahim: Hz. Yusuf un ikinci oğlu. Orta Filistin’de yerleşen İsrail kabilesine adını verdiği söylenir. Bu kabile Hz. Süleyman’ın ölümünden sonra asıl İsrail topluluğunun 12 kola ayrılmasında etken oldu. Efran: Sevinçli, mesut, neşeli kimsedir. Efsane: Kulaktan kulağa yayılan öyküdür. Efser: Taç, padişah tacı ve subay anlamına gelir. Eftal: En değerli en yüksek. Ege: Bir çocuğu koruyan, işlerine bakan ve her hâlinden sorumlu olan kimse. 2. Yaşça büyük. 3. Sahip Egealp: Egeli yiğit Egebay: Saygın egeli. Egebey: Saygın egeli. Egecan: İçten ve sevecenlikle sahip çıkan. Egehan: Engin denizlerin hükümdarı Egemen: Sözünü geçirendir. Egesal: Egeli olmasıyla nam salmış olan. Egesan: Egeli olmasıyla anılan. Egesay: Egeli saygın kişi. Egetay: Genç egeli. Egetürk: Engin görüşlü Türk. Egezade: Egeli oğlu. Eğilmez: Boyun bükmeyen. Eğit: Kahraman, yiğit. Eğmen: Talihli, uğurlu, kısmetli Ejder: Bir masal yaratığı, korkulan, güçlü Ejderhan: Acımasız hükümdar. Ekber: Allah’ ın sıfatlarındadır. En büyük manasındadır. İsim olarak kullanılması uygun olmayabilir. Eke: Usta, bilgili, deneyli, yetişkin, açıkgöz, zeki Ekemen: Açıkgöz kimse, zeki kimse, bilgili, görgülü, deneyli kimse, manalarındadır. Eken: Tarım ile uğraşan kişidir. Ekenel: Elleriyle toprağı eken kişi. Ekener: Toprağa tohum serpen kimsedir. Ekin: Ekilmiş tahılın filiz vermiş biçimi, tarlada bitmiş tahıl. 2. Buğday. 3. Kültür. Ekinci: Ekip biçen kimse. Ekinel: Tanm1a, uğraşan. Ekiner: Tarımla uğraşan kimse Ekmel: Daha, pek kâmil, mükemmel ve kusursuz olan. En uygun, en eksiksiz olandır. Ekmel-i Enbiya Ekmeleddin: Dinin en olgunu, dinin tamamı. Ekrem: Pek cömert, iyiliksever manasındadır. Elbek: İl beyi, ellerin beyi demektir. Elber: İyiligi ve ihsani bol olan demek Elbir: Uzlaştırıcı, arabulucu, bir işi birlikte yapan Elbruz: Boyu uzun yakışıklı Elçi: Bir devleti başka bir devlet katında temsil eden kimse, sefir. 2. Bir Uzlaşma sağlamak veya iş bitirmek için birinin yanına gönderilen kimse. 3. Yalvaç, peygamber, resul. Elçialp: Yiğit temsilci. Elçibey: Temsilci. Eldem: Ehli. 2. Cana yakın. Elfida: Feda etme, gözden çıkarmak. Elgün: Kamu, herkes. Elit: Seçkin, üstün. Elitez: Elitez, eline çabuk. Elvan: Renkler, çeşitler. 2. Rengârenk. Elver: Yardımcı ol. Elverdi: Yardım eden, yardımcı. Elveren: Yardımcı olan. Elyesa: Kur’an-ı Kerim’de adı geçen bir peygamber. Kur’ân-ı Kerîm’de, “İsmail, Elyesa’, Yûnus ve Lût’a da yol gösterdik; hepsini âlemlere üstün kıldık” (el-En’âm 6/86), “İsmail’i, Elyesa’ı, Zülkifl’i de an. Hepsi de iyilerdendir. (Sâd 38/48) mealindeki iki âyette anılması ve İslâmî kaynaklarda verilen şeceresi dışında onunla ilgili herhangi bir bilgi bulunmamaktadır. Eman: Emniyet, güvence gibi anlamları vardır. Emanet: Korunmak birine veya bir yere bırakılan eşya, kimse. 2. Bir kimse ile birine gönderilen şey. 3. Eşyanın emanet olarak Embiya: Peygamberler, Evliya. Emcet: Onurlu. Emek: Uzun ve yorucu çalışma. 2. Bir amaç uğruna harcanan yoğun beden ve zihin gücü. Emet: Nihayet. Emetullah: Allah’ın bereketi. Emin: Güvenilir, kararlı. Eminel: Güvenilir kişi Emir: Buyruk. Emir Efe: 'Emir''', Müslüman Ortadoğu ülkelerinde bey, askeri komutan, vali ya da yüksek rütbeli subay Emir Kaan: Buyruk, komutan, talimat, ferman anlamlarındadır. Emir Taha: Taha; Hz. Ömer’e Müslüman olmadan önce okunan ilk suredir. Emir+ Taha isimlerinin beraber kullanımı ile oluşan bir addır. Emiray: Emir ve ay isimlerinden oluşmuş. Emirbey: Yöneten saygın kişi. Emircan: Bir kavmin, bir şehrin başı; büyük bir hanedana mensup kimse anlamlarındadır. Peygamberin soyundan gelendir. Emirhan: Emir veren han, yönetici Emirkan: Bir kavmin, bir şehrin başı. Emirsoy: Buyuran, hükümran bir soydan gelen. Emrah: Saz çalan oynayan Emran: Kürkler, hayvan derileri. Emre: Aşık, halk ozanı, arkadaş Emri: Emirle ilgili. Emrullah: Allah’ ın emri manasındadır. Enbiya: Peygamberler. Enç: Güvenilir kimse, erinçli kişi Endam: Gül boylu, ince uzun, güzel endamlı. Ender: Çok az, çok seyrek, az bulunan. Eneç: Dağlardaki karın erimesiyle kendine yatak oluşturan ve yaz gelmesiyle de kuruyan su yatağı. 2. Enek: Kapital. Ener: En yiğit, en er kişidir. Eneren: Çok ermiş, ermişlerin ileri geleni. Enes: Soylu Arap atı, küheylan manasındadır. Enez: Cılız, zayıf, güçsüz Enfal: Ganimet. Engin: Ucu bucağı görünmeyecek kadar geniş, çok geniş. Enginalp: Engin yiğit Enginay: Uçsuz bucaksız ay. Enginel: İyi yetiştirilmiş derin bilgi sahibi kişi. Enginer: Engin yiğit, engin er, engin kimse. Enginsoy: Geniş soy Enginsu: Uçsuz bucaksız deniz. Engintürk: Her yanı sarmış olan Türk – Derin bilgiye sahip Türk. Engiz: Derelerde sık ağaçlardan oluşan karanlık. Ağaç filizi. Engür: Hepsinden gür olandır. Enis: Arkadaş, dost Enis / Enes: Sevimli, dost canayakın Ensar: Koruyup gözeten, yardımcı olan. Ensari: Ensar kişilerden biri. Enver: En ışıklı, en parlak, nurlu güzel kişidir. Er: Erkek, yiğit, kahraman, yürekli, yetenekli, rütbesiz asker anlamlarını taşır. Eracar: Güçlü er gürbüz kimsedir. Erakalın: Alnı açık yiğit, ak alınlı kimsedir. Erakıncı: Akıncı yiğit, akıncı askerdir. Eral: Korkusuz yiğit. Eralan: Her anlamda yiğitliğini gösteren. Eralkan: Al kanlı yiğit… Eralonc.: Korkusuz akıncı. Eralp: Yiğit erkek, yiğit kimse, yiğitler yiğidi. Eraltay: Altay dağlarından gelmiş yiğit. Eran: Yiğit diye anılacak kişi; anmakta geç kalma. Erandaç: Başkasından anı kalmış yiğit Eranıl: Yiğit olarak anılasın manasındadır. Eraslan: Aslan gibi korkusuz ve güçlü olan kişidir. Eray: Yiğit kişi Eraydın: Aydın yiğit aydınlık yiğit Erbaşat: Egemen olan yiğit Erbatur: Yiğitler yiğidi, er yiğit, bahadır. Erbay: Saygın, yiğit. Erberk: Cesur ve şimşek gibi hızlı. Erbey: Yiğit bey. Erbil: Yiğitliği ile bilinen. Erbilek: Yiğit bilekli, bükülmez bilekli Erbilen: Bilgili, yiğit, bilen er Erbilir: Bilen kimse, bilgili ve yiğit Erboğa: Boğa gibi güce sahip olan. Erboy: Yiğit, boylu, endamlı. Erbuğ: Yiğitler başı, komutan Erbuğa: Boğa gibi yiğit kimse, yiğit boğa Ercan: Yiğit, korkusuz olan candır. Erce: Yiğitçe, yiğide benzer bir biçimde. Ercenk: Savasçi erkek. Ercihan: Korkusuzluğuyla, yiğitliğiyle dünyaya nam salmış kişi. Ercivan: Yiğit ve genç. Erciyes: Kayseri’deki dağın ismi. Ercümend: İtibarı olan, çevresinde saygı gören. Ercüment: Saygın, onurlu Erçelik: Çelik gibi yiğit, çelik er kişi Erçetin: Sağlam yiğit çetin er, güç er, zorlu er kişi Erçevik: Canlı, hareketli yiğit Erçin: Erken doğan, En erken davranan Erda / Erdağ: Dağ gibi er, dağ gibi yiğit Erdağ: Dağ gibi er, dağ gibi yiğit Erdal: Yeni dal, taze dal. Erdem: Fazilet, ahlak, ruhsal ve manevi olgunluk Erdemalp: Erdemli yiğit Erdemer: Erdemli yiğit Erdemir: Demir kadar güçlü Erdemli: Ahlaki açıdan her alanda yeterliliğe sahip olan, faziletli. Erden: İnsan eli değmemiş, bakir, Erdenalp: Dürüst ve iyiliksever yiğit· Erdenay: Ay kadar bakir Erdener: El değmemiş yiğit Erdeniz: Denizci yiğit kişi Erdi: Ulaştı, yetişti, olgunlaştı, büyüdü, başakları olgunlaşmış ekin Erdibey: Ermişliğiyle itibar gören kişi Erdik: Ulaştık, yetiştik, kavuştuk, eriştik Erdil: Gönül eri Erdilek: Erken dilenen şey Erdim: Tanrı yolunda ermiş durumuna geldim” “eriştim” “olgunlaştım” anlamındadır. Erdin: Ereğine ulaştın; Tanrı yolunda ermiş duruma geldin, olgunlaştın yetiştin anlamındadır. Erdinç: Sağlam, güçlü esen Erdiner: Amacına ulaşan yiğit. Erdoğ: Erken doğ, yiğit doğ Erdoğan: Yiğit doğan kişidir. Erdoğdu: Yiğit olarak doğdu, erken doğdu Erdöl: Erkek çocuk Erdölek: Ağırbaşlı, yiğit, uslu yiğit Erdönmez: Ağzından çıkanı sahiplenen ve sözünden dönmeyen Erdur: Yiğit kal. Erduran: Duran, yaşayan yiğit. Erduru: Katışıksız er, duru er Erek: Ulaşılmak istenen, ardından koşulan şey, amaç, erişilmek İstenen sonuç Ereken: Vaktinden önce eken, erken eken Erel: Yiğit el Erem: Cennet. Eren: Erkek. 2. Olağanüstü sezgileriyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimse. 3. Deneyimli, akıllı kimseler. 4. Dost. 5. Hayırlı çocuk. Erenalp: Ermiş yiğit Erenay: Ermiş ve ay gibi aydınlık. Erencan: Ermiş kimse, ermiş can Erençer: Huzur veren. Erendiz: En büyük gezegen, jüpiter. Erenean: can dost. Erenel: Ermiş el, yiğit el Erener: Ermiş yiğit. Erengüç: Ermiş ve güçlü kimse Erenler: Olağanüstü sezgileriyle bazı gerçekleri gördüğüne inanılan kişi. 2. Kendini tüm benliğiyle Tanrı’ya adamış kimse. Erenöz: Özü ermiş kimse Erensoy: Ermiş soy, yiğit soy Erensü: Ermiş asker, yiğit subay Erentürk: Her şeyi bilen Türk. Erenulu: Ermiş ve ulu kimse Erenuluğ: Ermiş ve ulu kimse Erer: Yiğit er, yiğit erkek Ereren: Benliğinden ayrılmış, kendini Tanrıya adamış. Erez: Buğday ve arpa tarlalarında yetişen deliceotu da denilen bir bitki. Acı bağdem ağacı. Ergalip: Gücüyle üstün gelen. Ergazi: Yiğit, kahraman, savaşçı. Erge: Şımarık, nazlı Ergen: Buluğ çağına erişmiş olan. 2. Henüz evlenmemiş olan, bekar. Ergenç: Genç erkek. Ergene: Çadır kapısı. 2. Dağ yamacl. Ergenekon: Dağın zirvesi Ergener: Henüz evlenmemiş evlenecek çağa girmiş yiğit Ergi: Güzelliği yakalama. 2. İyi bir şeye erişme durumu, mazhariyet- Ergican: İstenilen iyi ve güzel şeye erişmiş kimse; erişmiş can; kendisine kavuşulmuş cananlamalarındadır. Ergiden: Yiğit erkek. Ergil: Er ile ilgili. Ergin: Olmuş, yetişmiş, kemale ermiş. 2. Haklarını kullanabilecek yaşa gelmiş olan. Erginalp: Yetişkin yiğit Erginay: Ay gibi parıldayan delikanlı. Erginbay: Erişmiş, yetişmiş, olgunlaşmış ve zengin Ergincan: Olgunlaşmış kimse Erginer: Yetişmiş, olgunlaşmış er. Erginsoy: Ergin bir hale gelmiş soy Ergisoy: İstediğine ulaşmış soydan olan kimse Ergökmen: Gök yüzlü ve sarışın erkek Ergönül: Gönülden dürüst kişi. Ergör: Erken gör Ergun: Hızlı, atak, sert başlı at. Ergun / Ergün: Sert başlı oynak hızlı at / Sulu serpken kar Ergun/Ergün: Sert başlı oynak hızlı at / Sulu serpken kar (Ergün) Ergüç: Güçlü er, erkek ve güçlü Ergüden: Yiğit erkek. Ergüder: Başka erleri güdecek denli yiğit Ergül: Yeni açan gül. Ergüleç: Güler yüzlü kimse, güleç yiğit Ergülen: Güler yüzlü, sempatik. Ergüler: Durmaksızın gülen anlamında. Ergümen: istediklerini elde etmiş olan. Ergün: Yumuşak, uysal kimsedir. Sulu kar. Ergünay: Ay gibi sessiz. Ergüner: Mütevazi. Ergüneş: Erken doğan güneş Ergüney: Her ilişkisinde mütevazi olan. Ergüven: Kendine güvenen, kendiyle barışık olan. Ergüvenç: Güvenç olan kimse, güvenilir er Erhan: Yiğit hükümdar Erhun: Hun yiğiti Erışık: Yiğit ışık Erışın: içindeki cevheri paylaşan. Eriker: Ermiş ve yiğit, yetişkin yiğit Eril: Erkek. Erim: Bir şeyin erebileceği uzaklık. 2. İyi bir şeye işaret olan durum. 3. Sevgi. 4. Müjde. Erimer: Sevilen kimse, muştu olan er Erin: Erginleşmiş kimse. Erinçer: Mutluluk içinde yaşayan kimse, dirlik düzenlik içinde yaşayan erkek Erip: Bilgisi ve yeteneğiyle zeki olduğunu belli eden kişi. Eris: Uyanık, zeki. Eriş: Saldırı, hücum. Erişen: Olgunlaşan, erginleşen, ulaşan, yetişen Erişken: Erişkin Erişkin: Yetkinliğe ermiş, gelişmiş. Eriz: iz bırakan yiğit. Erizgi: Akıllı kimse zeki erkek Erk: Yaptırma gücü, güç sözü geçerlilik Erkal: Yiğit kalmanasındadır. Erkam: Rakam, sayı işaretleridir. Erkan: Erkek kanlı Erkaya: Kaya gibi güçlü. Erke: İşe çevrilebilen güç Erkel: Güçle ilgili, güçsel Erker: Güçlü erkek, güç sahibi kimse Erkılıç: Kılıç gibi kudretli kişi. Erkınay: Çalışkan kimse Erkış: Erken gelen kış Erkin: Tekbaşına iş gören, serbest Erkinel: Özgür el, özgürlüğünü seven. Erkiner: İstediği gibi davranabilen erkek, özgür kimse, özgür yiğit Erkmen: Güçlü kimse, güçlü erkek, sözü geçen kimse Erkoç: Yiğit koç, koç gibi erkek Erkoçak: Eliaçık erkek, cömert kimse, yiğit er, koçak er Erkol: Güçlü ol, güç sahibi ol, yiğit ol Erksal: Güç Sal, güç gönder Erksan: Güç sahibi ün, güçlü ad Erksoy: Güçlü soy Erksun: Güç ver güç sun Erktin: Güçlü ruh Erkul: Yiğit kul, yiğit kimse Erkunt: Sağlam er, dayanıklı er Erkurt: Yiğit kurt Erkut: Uğur getiren yiğit, uğurlu yiğit Erkutay: Yiğit, uğurlu ve Ay gibi kimse Erkutlu: Uğurlu yiğit, kutlu yiğit Erlaçin: Sarp er, yalçın kaya gibi erkek, şahin gibi erkek Erman: Erdemli yiğit Ermiş: İstediğine kavuşmuş – Dini inançlara göre kendisinde olağanüstü manevi güç bulunan kişi, evliya, veli. Ermutlu: Mutluluk içinde yaşayan er Ernoyan: Cesur, korkusuz komutan anlamında. Eroğan: Yiğit barış tanrısı, güçlü er Eroğlu: Yiğit kişinin oğlu Eroğul: Yiğit oğul Eroğuz: İyi ve doğru erkek, iyi erkek arkadaş, tosun gibi erkek Gürbüz erkek Erokay: Elit, beğenilen. Erol: Erkek ol sözünde dur anlamında Erolan: Yiğit olan, erkek olan, er olan Eronat: Güvenilir kimse Erozan: Yiğit ve şair kimse, yiğit şair Eröz: Özü yiğit, yiğit özlü, yiğit kimse Ersal: Erkenden gönder, erken salıver Ersan: Yiğit ünlü, er sanlı Ersavaş: Yiğitçe savaş. Ersay: Yiğit olarak saygı göster Ersayın: Saygıdeğer yiğit, saygı gösterilmesi gereken kimse Erseç: Yiğit seç, Ersel: Yiğit sel Ersen: Kolay, zor olmayan Ersev: Erkek ol ve sev, erken sev Erseven: Erken seven kimse, yiğit kimse Ersever: Yiğit sever. Ersevin: Erkenden, vaktinden önce sevinç duy, vaktinden önce sevin Ersezen: Vaktinden önce sezen kimse Ersezer: Erken sezer, vaktinden önce sezer Erson: son yiğit, son erkek anlamında, ailenin sonuncu erkek çocuğuna verilen ad Ersons: Son yiğit, son erkek anlamında, ailenin sonuncu erkek çocuğuna verilen ad Ersoy: Erkek soy, yiğit soy Ersöz: Yiğit sözü Ersun: Erken sun, vaktinden önce sun Ersungur: Yiğit ve doğan gibi yırtıcı Ersü: Yiğit asker, yiğit subay Erşan: Yiğit, ünlü, yiğit şanlı Erşat: Doğru yolu bulan Erşen: Şen, yiğit, şen erkek Erşet: Dürüstlükten hiç ayrılmayan. Ertaç: Erkekliği taç gibi taşıyan Ertan: Tan gibi ateş renkli er Ertaş: Yiğit ve taş gibi sağlam kimse Ertay: Yiğit tay Ertaylan: Yiğit ve uzun boylu kimse Erte: Sonraki, gün; şafak sökme zamanı; herhangi bir işteki ilk başarı Ertek: Yiğit, ve tek er Ertekin: Yiğit ve tek, yiğit prens Ertem: Erdem, fazilet Erten: Sabah, gündoğumu anı Ertingü: Hayranlık uyandıran. Ertok: Gözü yükseklerde olmayan, gözü tok yiğit Ertöre: Törelerine bağlı yiğit. Ertöz: Yiğit ve cevherli kimse Ertugay: Yiğitler topluluğu anlamında Ertuğ: Sorguçlu yiğit, tuğlu yiğit Ertuğrul: Temiz yürekli doğru yiğit Ertuna: Yiğit, Tuna ırmağı Ertunca: Yiğit, Tunca ırmağı Ertuncay: Yiğit ve tunçtan yapılmış ay Ertunç: Tunçtan yapılmış, sağlam, yiğit erkek Ertunga: Yiğit, hükmeden Erturan: Yaşayan yiğit Ertün: Akşamın ilk saatleri, gecenin başlangıç saatleri Ertüre: Yiğitler ara- Ertürk: Yiğit Türk, erkek Türk Ertüz: Yiğit ve adaletli Ertüze: Adaletli yiğit. Ertüzün: Düzgün er, yiğit ve düzgün kimse Erülgen: Ulu yiğit, yüce yiğit, metin yiğit Erün: Yiğit diye tanınan, ünlü yiğit Erünal: Yiğit olarak tanın, yiğit olarak ün al Erüstün: Üstün yiğit Ervan: Yiğit, cesur Eryalçın: Çıplak, yalçın kaya gibi yiğit kimse Eryaman: Her bakımdan alışılmışın üstünde olan yiğit Eryavuz: Çok sert yiğit, yavuz erkek Eryetiş: Çabuk gel Eryılmaz: Hiçbir şeyden korkusu olmayan yiğit, gözü korkusuz yiğit Eryiğit: Yiğit erkek Erzade: Yiğit oğlu. Erzan: Uygun, münasip, layık Erzen: Darı. Erzi: Dini vecibelerini yerine getiren. Esad: Çok uğurlu ve mutlu Esad/Esat: Çok uğurlu ve mutlu Esat: Çok uğurlu ve mutlu Esenalp: Sağlıklı yiğit Esenbay: Sağlıklı ve saygın kişi. Esenbey: Sağlıklı ve beyfendi kişi. Esendal: Sağlıklı, huzurlu kişi. Esendemir: Sağlıklı ve demir gibi Esener: Sağlıklı yiğit Esengür: Rüzgar gibi gürleyen. Esenhan: Sağlıklı hükümdar. Esenkal: Sağlıklı ve huzurlu ol. Esenkul: Sağlıklı ve huzurlu insan. Esentan: Tan vaktinde esen rüzgar. Esentaş: Sağlıklı, taş gibi. Esentay: Sağlıklı ve genç. Esentürk: Sağlıklı Türk Eseralp: Yiğitliği dilden dile rüzgar gibi dolanan Eserbey: Çok yakışıklı ve beyefendi kişi Eserhali: Arkasında büyük eserler bırakan hükümdar Eserkaya: Heykel gibi güzel. Esersoy: Eserleriyle anılan bir soydan gelen. Esertaş: Sert ve taş gibi sağlam. Esertürk: Büyük eserler bırakmış Türk. Esil: Soylu, zengin. Esinalp: Yiğitliği çok kişiye örnek olan. Esinbay: Saygıdeğerliliğiyle çok kişiye örnek olan. Esiner: Sabah yeli gibi tatlı ve yiğit kimse, esin veren kimse Eskin: Yel, sert esen yel Eskinalp: Sert esen yel gibi yiğit Eslek: Çalışkan. 2. Girişken. Eşfak: İçten, çok şefkatli olan. Eşit: Niteliği, görünüşü aynı olan. Eşkin: Atın bir tür hızlı yürüyüşü. Eşmen: Eş, dost, arkadaş, akran. Eşref: Şerefli, şeref sahibi / Uğurlu Etem: Eksiksiz, tam. Ethem: Kara, yağız at Ethem/ Edhem: Kara, yağız at Etika: Günah işlemeyen Etiz: Yüce, yüksek, değerli Etka: Takvayla yaşayan, Allah korkusu ile günahtan çok fazla çekinen Etkin: Etkileyici, yaptırıcı Evgin: Gecikmemesi gereken, acil, aceleci… Evliya: Ermişler – Koruyup gözetenler – Allaha yakın olanlar. Evran: Uzun boylu. 2. Kasırga. 3. Kainat. Evre: Bir olayda birbiri ardınca gelen değişik durumların Her biri, alınan yol aşama Evren: Kâinat Evrensel: Dünya ölçüsünde olan Evrim: Aşamalarla kendini gösteren ilerleme, değişim Evsad: Ahlak, huy Eylem: Bir durumu değiştirmek için gösterilen çaba. Eymen: Daha uğurlu, çok talihli, hayırlı, kutlu Eymür: Varlıklı, iyi durumda olan oğuzlarda boy adı. Eyüp: Sabırın simgesi olmuş bir peygamber Ezdi: Ezmek eylemini yaptı, ezip geçti, yendi Ezel: Başlangıcı olmayan demektir. Ezgütekin: İyi şehzade Ezman: Gökyüzü. Fadıl: Erdemli, üstün, parlak Fahim: Yüce kişi. 2. İtibarı olan kişi. Fahir: Şanlı, şerefli, onurlu, övülecek kimse manasındadır. Fahmi: Yüce. Fahrettin: Dinin övünç kaynağı manasındadır. Karşılıksız kabul edilen görev, iş diğer anlamıdır. Fahrettin / Fahri: Karşılıksız kabul edilen görev, iş Fahri: Gönüllü kişi, onuru için bir işi yapan anlamı taşır. Faik: Başkalarından daha ileri, üstün. Faiz: Başarı kazanan, isteğine kavuşan. 2. İşletmek için bir yere ödünç verilen paraya karşılık alınan kar. Fakib: Anlayışlı, zeki. 2. Fıkıh bilgini. Fakih: Anlayışlı, zeki kimse. 2. Fıkıh bilgini. Fakir: Yoksul. Fakirullah: Allah’nın büyüklüğü karşısında âciz olan kimse. Fakri: Yoksulluğun getirdiği gariplik. Falaz: Fırtına, tozu toprağı savurarak esen sert rüzgardır. Falih: Başarılı ve mutlu kimse. 2. Toprağı süren, eken kimse. Fani: Ölümlü. 2. Geçici. 3. Yaşlı. Farabi: Farap adlı ilden olan kimse. 2. 870-950 yılları arasında yaşamış büyük Türk İslâm düşünürünün adı. Farik: Benzerlerinden farklılığını belirten özellik. Faris: Binici, ata binmekte maharetli olan kişi, anlayışlı. Faruk: Adaletli, hukuklu, keskin kararlı kişidir. Fasih: Hitabet yeteneği olan. Fatih: Ülkeleri ele geçiren, fetheden. Fatih Mert: Mert Fatin: Zekası sayesinde her şeyi çabuk kavrayan anlamında. Faysal: Keskin kılıç, hâkim, hükümdar. Fazh: Fazilet sahibi. Fazıl: Erdemli, manevi değerce üstün Fazlı: Fazilet sahibi Fazlullah: Allah’ın erdemi, üstünlüğü. Fazullah: Allah’ın fazileti. Fecri: Tan kızıllığı. Fedai: Bir ülkü uğruna tehlikeli işlere girişerek canını esirgemeyen korkusuz kimse Fedakar: Özverili. Fehamettin: Dinin büyüklüğü, ululuğu… Büyüklük, ululuk gösteren kişidir. Fehim: Anlayışlı, çabuk kavrayan Fehim / Fehmi: Anlayışlı, çabuk kavrayan Fehimdar: Zekâ, anlayış, kavrayış sahibi kimse. Fehmi: Anlayışlı kişi Fehmi / Fehim: Anlayışlı, çabuk kavrayan Felat: Susuz çöl. Felek: Gökyüzü. Dünya, âlem. Feleytun: Lider Felit: Açık düşünceli. Fena: Kargaşa, düzensizlik. Fenni: Fene, bilime ilişkin, bilimle ilgili. Fer: Aydınlık, ışık. 2. Güç, kuvvet. Feragat: Hakkından vazgeçme, el çekme. Ferahi: Bolluk, genişlik, ucuzluk. Feramuş: Unutma, akıldan çıkma. Feramuz: Kale muhafızı, koruyucu. Fercan: Güçlü, parlak, canlı kişiliği olan kimse. Ferda: Yarın, gelecek zaman Ferdal: Dal tomurcuğu. Ferdane: Tek, yalnız. Ferdar: Güce, saygınlığa sahip kimse. Ferdari: Bilgi veren. Ferdi: Bireysel, tek başına Fereç: Zafer, utku. 2. Sevinç, teselli. Ferhan: Sevinçli, mutlu Ferhat: Zorluklarla savaşan Ferhat/Ferhad: Zorluklarla savaşan, güçlükleri yenen kişidir. Ayrıca sevinç, neşe anlamlarını da taşır. Ferhattin: Dinin coşkusu, sevinci. Ferhun: Güçlü, şanlı soydan gelen kimse. 2. Sevinçli. Ferid: Bir tane, eşsiz Ferid/Ferit: Bir tane, eşsiz. Feridun: Tek, eşsiz, benzeri olmayandır. Ferih: Mutlu, sevinçli. Ferit: Eşsiz benzersiz Feritkan: Eşi olmayan, soylu kandan gelen kimse. Feriz: Ekini alınmış tarla. Ferkan: Saygın soydan gelen. Ferman: Buyruk, emir Fermandar: Hükümdar. Fermande: Hakim. Fermani: Buyrukla, fermanla ilgili olan. Ferran: İki isimin baş ve son parçalarından oluşturulmuş Ferruh: Uğurlu, kutlu, aydınlık yüzlü kişi Fersan: Bir tür sansar. Fersoy: Güçlü, saygın bir soyu olan, eşsiz. Feruzat: Hayırlı, kutlu. Feryat: Çığlık, haykırış. Ferzan: Bilim ve hikmet. Ferzane: Delikanlı. Ferzend: Oğul, çocuk. Fesal: Biçim, tavır. Fesih: Aydınlık. Fethi: Fetih ile ilgili Fethullah: Tanrının fethi. Fetih: Bir şehir veya ülkeyi savaşarak alma. Zapt etme, ele geçirme… Fettah: Allah’ ın 99 esmasından biridir. Ferahlık yayan, açan ferahlatan manasındadır. Fevzi: Üstünlük, başarı, zafer ile ilgilidir. Fevzullah: Tanrının üstünlüğü. Feyiz: Verimlilik. 2. Bilim bilgelik. Feyyaz: Bereket ve bolluk verendir. Feyzettin: Dinin verimliliği. Feyzi: İlim, irfan, suyun akıp taşması gibi manaları vardır. Ayrıca Bereket, bolluk ile ilgilidir. Feyzullah: Allah’ın feyzi, bereketidir. Feza: Gökyüzü, uzay boşluğu… Fezahan: Kainatın hükümdarı. Fezai: Uzayla ilgili. Fıda: Özveri. Fırat: Eski İran dilinde; “Geçit veren; üstünden geçmeye uygun olan anlamındadır. Fırat, Doğu Anadolu’dan geçen büyük akarsuyumuzun adıdır aynı zamanda. Fırtına: Yağmur ve kasırga getiren çok güçlü rüzgar. Fikret: Düşünen, düşünce ile ilgi. Fikrettin: Dini düşünce. Fikri: Düşünceyle ilgili olandır. Filinta: Namlusu kısa kurşun atan tüfek, 2. Uzun boylu, yakışıklı ve çevik kişi. Filizer: Genç, toy, delikanlı. Firas: Yiğit, mert, binici, at yetiştirici gibi anlamlar taşır. Firdevsi: Cennete ait, cennetle ilgili. 2. İran’ın ünlü şairi, Şehname’nin yazarı. Firuz: İnce, uzun boylu. 2. Sevinçli, mutlu, uğurlu. Fişengi: Namus uğruna atılan kurşun Fuad: Yürek, kalp gönül Fuat: Yürek, kalp, gönül Fuat/Fuad: Yürek, kalp, gönülanlamındadır. Furkan: Kuran’ı Kerimin yazılı Mushaf haline Furkan denir. Manası; Hak ile batılı birbirinden ayıran. İyi ile kötüyü, doğru ile yanlışı fark edip ayırandır. Fuzuli: Boşuna gereksiz, haksız. Fürkan: Hakkı, batıldan, doğruyu yanlıştan ayırma, tefrik Fütüvvet: Mertlik, yiğitlik. 2. Soy temizliği. 3. Cömertlik. Gaffar: Acıyan, bağışlayan Gaffur: Bağışlayan, acıyan Gafir: Bağışlayan, atfeden. Gafur: Bağışlayıcı, günahları affedici Galip: Kazanan, üstün Gani: Zengin, cömert, bol çok, elindekiyle yetinen Garabed: Liderlik yapan, öncü. Garip: Kimsesiz, yalnız, yabancı / Tuhaf Gavsi: Yardım, destekle ilgili. 2. Derine dalan kimse. Gayret: Olağanüstü çalışma, çaba, çalışma isteği – Koruma, kayırma, esirgeme duygusu. Gayur: Çok çalışkan, gayretli. Gazanfer: Yüreği ve bileği sağlam olan Gazel: Divan edebiyatında bir nazım biçimi. 2. Türk müziğinde belli bir kurala bağlı olmadan bir kişi tarafından sesle yapılan taksim. 3. Sonbaharda kuruyup dökülen ağaç yaprağı. Gazi: Savaşta yara alan Gedik: Dağ geçidi. 2. Boşluk, eksiklik. 3. Güçlük, güç durum. Gediz: Çukurdaki su birikintisi. 2. Ege’de akarsu adı. Gencal: Genç al. Gencalp: Genç, yiğit Gencalp/Gençalp: Genç, yiğit Gencaslan: Arslan gibi yiğit. Gencay: Genç, güçlü kişi Gencel: Genç eli. Gencer: Delikanlı, genç yiğit Gencer/Gençer: Delikanlı, genç yiğit Genco: Genç o anlamına Genç: Dinç, güçlü, sağlıklı Gençalp: Genç yiğit. Gençer: Kuvvetli delikanlı. Gençkal: Hiç yaşlanma, herzaman genç kal Gençsoy: Yaşlı olmayan soydan, dinç kimse, soylu genç Gençtan: Tan vaktinin çok canlı görünüşü. Gençtaş: Taş gibi sert olan genç. . Gençtürk: Genç Türk. Geray: Açık maviye yakın, gök rengindeki Ay Gerçek: Doğru, hakikat, var olan Gerçeker: Aslına uygun nitelikler taşıyan yiğit, gerçek yiğit German: Hisar, kale. Gernas: Kahraman. Gerok: Etkin, faal. Gevheri: Özlü, değerli. Geylani: Cennette çıkan ilk kiraz Gezegen: Uzay boşluğundaki ışığı yansıtan cisimlerin ortak adı Gezgin: Yeni yerler görmek ereğiyle geziye çıkan kimse Gıyas: Yardım. Gıyaseddin: Dinin yaratılmasına yardımcı olan Gıyaseddin/Gıyasettin: Dinin yayılmasına yardımcı olan. Giran: Ağırbaşlı, sakin. Giray: Kırım hanı Girayalp: Halk tarafından sevilen kahraman kişi. Girayhan: Sevilen hükümdar. Girgin: Girişken, sokulgan Gizay: Gizlenmiş Ay, saklı Ay Gizer: Giz gibi saklanan yiğit Gizmen: Giz saklayan kimse, sırdaş Gokay: Gök ve ay gibi güzel olan. Gorani: Şarkı, türkü. Göçer: Göçebe yaşamı süren. Göçmen: Kendi ülkesinin dışında yaşayan. Göğem: Yeşile çalan mor. Göğen: Gök, mavi, yeşillik Göğüş: Sarı saçlı ve mavi gözlü kimse, gökmen Gökalp: Gök gibi, yiğit, kuvvetli Gökay: Gökteki ay gibi parlak Gökbaran: Gökteki güç; gök gücü Gökbay: Gökyüzlü ve zengin kimse Gökbel: Yeşil bir dağın geçit veren yeri Gökbelen: Yeşil bir dağın geçit veren yeri; yeşil tepe Gökben: Mavi renkli benek Gökberk: Yeşil yaprak Gökbey: Mavi gözlü bey Gökbora: Fırtınalı gökyüzü. Gökbulut: Bulutlu gökyüzü. Gökcan: Yeşermiş, taze can, özlemle dolucan Gökçe: Gösterişli, yiğit Gökçebel: Mavi geçit Gökçebey: Mavi gözlü yiğit bey. Gökçeer: Mavi gözlü yiğit, sevimli yiğit Gökçek: Güzel, sevimli, hoş kimse. 2. Yiğit, cesur. 3. Taze, körpe. Gökçel: Gök ile ilgili, gök rengini andıran Gökçem: Mavi gözlüm Gökçen: Güzel, sevimli, mavi gözlü ve sarışın Gökçener: Mavi gözlü yiğit Gökçer: Mavi gözlü, yiğit, güçlü Gökçesu: Mavi su, yiğit su. Gökçin: Külrengi, kır, kurşuni Gökçül: Gökyüzü ile ilgili. Gökdağ: Göğe ermiş dağ. Gökdal: Yeşil dal Gökdemir: Demir rengi, yeşil-mavi renk Gökdeniz: Büyük mavi deniz Gökdoğan: Gökyüzünün doğuşu. Gökduman: Dumanlı gök. Gökel: Mavi el. Göker: Çok yiğit Gökhan: Göklerin hükümdarı Gökhun: Eski Türk isimlerinden Gök+Hun Gökmen: Yiğit, mavi gözlü Gökmenalp: Mavi gözlü ve sarışın yiğit Gökmener: Mavi gözlü sarışın yiğit Göknel: Mavi gökyüzü. Gökra: Gökyüzündeki muhteşem güzellik. Göksagun: Mavi gözlü hekim Göksal: Mavi gözlerinin güzelliğiyle tanınan. Göksan: Şanı yüksek kimse. Göksay: Mavi gözlerinin güzelliğiyle tanınan. Göksekin: Gökyüzü senindir anlamında Göksel: Gökle ilgili Göksenin: Gökyüzü senin anlamında. Gökser: Gökle ilgili. Gökseven: Mavi seven, gökyüzünü seven Göksever: Mavi sever, göğü sever, gökyüzünü sever Göksoy: Gökyüzünden gelen. Göksun: Yüksel, yücel anlamında kullanılan bir ad. Göktan: Mavi şafak, mavi tan Göktaş: Mavi taş, uğur Göktay: Mavi gözlü çocuk. Göktekin: Gökyüzlü ve biricik, mavi gözlü şehzade Gökten: Gökyüzünden gelen. Göktuğ: Gök renkli Tuğ sahibi Göktulga: Savaşçı kimse. Göktuna: Mavi Tuna Göktunç: Mavi gözlü ve tunç gibi Göktürk: Bir Türk boyu Gönder: Bayrak direği. Gönen: Mutlu, sevinçli Gönenç: Refah, huzur, mutluluk. Gönüldaş: Birbirleriyle uyum içinde olanlar. Görgün: Görme yetisi olan, gören, görmüş olan, iyi gören Görkay: Güzel Ay, görkemli ay Görkel: Heybetli el, Görkem: Gösterişli, göz alıcı olma Görker: Güzel ve yiğit kimse Görkmen: Alımlı, yakışıklı yiğit, görkemli erkek Göymen: Gözleyen, araştıran. Gözdetürk: Beğenilen Türk. Gözen: Albenisi olan, göze güzel görünen, çekici, pınar, kaynak, göze Gubbettin: Allah’ın adamı, mübarek insan. Gujan: Atik, güçlü Gurbet: Doğup yaşanılmış olan yerden uzak yer, gurbetlik Gurur: Kendini beğenme, büyüklenme, kibir. Gücal: Kuvvet al. Gücüm: Dayandığım şey, dayanağım, güç aldığım Gücümer: Benim dayanağım olan yiğit, gücüm olan yiğit Güçal: Güç al Güçalp: Güçlüklerin üstesinden gelen yiğit. Güçel: Güçlü el. Güçer: Çetin yiğit. Güçeren: Güçlü ermiş. Güçhan: Çetin han, güçlü han Güçkan: Güçlü soydan olan kimse Güçlü: Dayanıklı, zorlu, gücü olan, kuvvetli, sözü geçer Güçlü Bey.: Süs, bezek. Güçlüer: Dayanıklı, zorlu yiğit, güçlü yiğit, sözü geçer yiğit Güçlühan: Kuvvetli hükümdar. Güçlütürk: Dayanıklı, zorlu Türk, kuvvetli Türk Güçmen: Kuvvetli kişi Güçsal: Gücün ve kuvvetinle nam sal anlamında. Güçsan: Gücü ve kuvvetiyle nam salmış olan. Güçsel: Çetin sel, zorlu sel, güçle ilgili, enerjik Güçyener: Yenici güç, zorlu güç Güçyeter: Yeter güç Güder: Amacının peşinde olan Gülan: Ortadoğu takvimine göre bahar ayı. Gülbay: Gül gibi zarif ve saygın kişi. Gülbek: Gülümseyen bey. Gülbey: Gül gibi zarif ve saygın kişi. Güldoğan: Gül ağacının çiçeğinin doğuşu. Güleç: Herzaman gülen, güler yüzlü, güler yüzlü ve sevimli Güleçer: Güler yüzlü yiğit Gülek: Yüzünden tebessümü eksik etmeyen. Gülener: Güler yüzlü yiğit, güleç er Gülertan: Gülümseyen sabah vakti Gülesin: Gülmek eyleminden bir iyi dilek Gülez: Gülü ayaklarında çiğne Gülhan: Gül gibi güzel hakan Gülkan: Güler yüzlülüğü içten olan. Gülmen: Güler yüzlü kimse, güleç Gültan: Sabah vaktinin gülü, tan gülü Gültekin: Güvenilir kişi Günaç: Günün doğması gibi doğ anlamında. Günaııan: Kızıl sabah güneşi. Günak: Ak gün. Günal: Kırmızı Güneş Günalan: Güneş gören alan. Günalp: Güzel gün Günaltan: Kızıl sabah vakti ve Güneş Günaltay: Kızıl güneş. Günaydın: Sabahları söylenen bir esenleme sözü, gününüz aydın olsun Günbay: Günün adamı, günün kişisi. Günberk: Güneş gibi yakıcı ve sert Gündaş: Aynı günde doğanlardan her biri, gündeş Gündemir: Çok iyi bir gün, sağlam gün Gündeniz: Güneş ve deniz Gündeş: Aynı günde doğanlardan her biri, aynı günde olan Gündoğan: (güneş doğarken doğan çocuklara konulan adlardan) Doğan Güneş, doğan gün Gündoğar: Güneşin doğuşu. Gündoğdu: Güneş doğdu, gün başladı anlamında. Gündüz: Günün aydınlık zamanı Gündüzbey: Saygın kişi. Gündüzhan: Gündüz hükümdarı. Güneri: O günün popüler kişisi. Güneş: Gezegenlere ve yer yuvarlağına ışık ve ısı veren büyük gök cismi. Güney: Temel yönlerden biri. 2. Güneş gören yer. Güngör: İyi günler yaşa anlamında Günhan: Aydınlıklar hükümdarı Günkan: Sıcakkanlı. Günkaya: Güneş gibi sıcak, taş gibi sert. Günkul: Günün uğuru. Günol: Aydınlık ol. Günşiray: Aydınlık yüzlü, güneş gibi parlak yüzü olan kimse. Güntekin: Güneş gibi. Güntürk: Işık saçan Türk. Günver: Bereketli, ışıklı. Günyol: Aydınlık yol. Gür: Çok, bol, fazla Gürak: Çok beyaz, temiz. Gürakın: Sıkça akın. Güral: Çok al, çok yaşa Güralp: Yiğit Güran: Bol bol hatırlaanlamında kullanılır. Güray: Bereketli, bolluk içinde olan ay Gürbüz: Sağlıklı, sağlam Gürçay: Bol sulu akarsu. Gürdağ: Bol ağaçlı dağ. 2. Gür ormanlı tepe. Gürdal: Güçlü dal Gürdemir: Güçlü sağlam demir Güre: Güçlü, dinç, ürkek Gürel: Canlı hareketli. 2. Çetin bir gücü içeren. Gürer: Gürbüz yiğit. Güreralp: Gürbüz yiğit kişi. Güresin: Sert esinti. Gürgen: Karadeniz’de yetişen bir ağaç türü. Gürgüner: Gürbüz, aydınlık yiğit. Gürhan: Güçlü, gürbüz hükümdar Gürkal: Güçlü kal Gürkan: Güçlü kanlı, kuvvetli Gürkaya: Güçlü ve de kaya gibi sert. Gürkök: Kökleri güçlü olan. Gürler: Gürül gürül haykıran kalın ses. Gürman: Güçlü, gürbüz. Gürmen: Gücü kuvveti olan gürbüz kişi. Gürol: Güçlü ol Gürpınar: Gürül gürül akan pınar. Gürsal: Her tarafa nam salmış olan. Gürsan: Önemli, güçlü bir üne, soya sahip olan kimse. Gürsay: Güçlü, saygın. Gürsel: Güçlü sel, çok güçlü Gürses: Güçlü ses. Gürsoy: Güçlü soy Gürtan: Çok koyu şafak Gürtekin: Uğurlu, çok şanslı kişi. Gürtuğ: Bereketli tuğ, Gürtuna: Gürül gürül akan Tuna. Gürtunca: Gürül gürül akan Tunca. Gürtunç: Sağlam tunç Gürtürk: Güçlü Türk. Güven: Korku, çekinme ve kuşku duymadan inanma ve bağlanma duygusu, sevinç, mutluluk. Güvenalp: Güvenilen yiğit. Güvenç: İnanç, inanış Güvenel: Cesaret al, cesaretlen. Güvener: Güvenli yiğit. Güventürk: Güvenilir Türk. Güyer: Su yolu Güzcan: Sonbaharda doğan. Güzek: Yer yuvarlağı, küre, dünya, yeryüzü. Güzelbey: Yakışıklı ve saygın erkek. Habib: Sevgili, dost Habibullah: Allah’ın en sevdiği, Hz. Muhammed’in lakabı Habil: Yeryüzünde öldürülen ilk insan Habip: Sevilen kişi, yaren, dosta verilen ad Hacı: Kabe’yi ziyaret eden kişi. Hacip: Osmanlıda devlet büyüklerine verilen bir san. Hades: Birisini yenmek, kötülük Hadi: Yol gösterici.El Hadi, Allah’ın isimlerindendir. Hadim: Birisine yol gösteren. Hadin: Dost, yoldaş. Hadis: Hz. Muhammed'in söz ve davranışları Hadra: Çok yeşil, en yeşil manasında. Hafız: Ezberleyen/ Özellikle Kuran-ı Kerimi ezbere okuyan Hakan: Kağan, eski Türk imparatoru Haki: Yeşile çalan koyu sarı renk, toprak rengi. Hakim: Akıllı, becerikli, hekim. Hakkı: Doğruluk, adaletli Haktan: Allah’tan gelen, Allah’ın verdiği Haktanar: Her anlamda haktan yana olan. Hakverdi: Allah’tan gelen hak anlamında. Halas: Kurtuluş, özgürlüğe kavuşmak. Halâskâr: Kurtarıcı. Haldun: Kalp, yürek / Yüreklilik Halef: Birinin ardından gelip onun yerine geçen kimse. Halet: Hal, durum. Halife: Birinin yerine geçen kimse. 2. Hz. Muhammed´in vekili ve dünyadaki Müslümanların başı olan kimse. Halik: Yoktan var eden, yaratıcı. Halil: İçten dost, yakın arkadaş Halilullah: Allah’ın sadık dostu. 2. Hz. İbrahim’e verilen san. Halim: Yumuşak huylu, sakin yaradılışlı Halime: Peygamberimizin (s.a.s) süt annelerinden Halis: Saf, katkısız, duru Halit: Süregelen, sürekli Halittin: Dinin sonsuzluğu, ölümsüzlüğü. Haluk: İyi ahlaklı, uyumlu Hamaset: Cesaret, kahramanlık, yiğitlik. Hamdi: Hamd eden, şükreden / Tanrı ile ilgili Hamdullah: Allah övgüsü Hami: Koruyan, arka çıkan, koruyucu Hamid: Şükredici Hamil: Sahip olan. 2. Destek. Hamis: Beşinci. Hamit: Şükreden, ; övgüye değer Hamza: Aslan Han: Eski Türk hakanına bağlı, hükümdar. 2. Osmanlı padişahlarının adlarının sonuna getirilen ünvan. 3. Konaklamak amacıyla yapılan yapı. Hanalp: Han’a bağlı yiğit, kahraman. Hanbek: Güçlü, kuvvetli hükümdar. Hanbey: Hana bağlı beylik. Hanedan: Hükümdar, ya da devlet büyüğü gibi bir kişiye dayanan soy, aile. 2. Belli ve büyük soydan gelen aile. 3. Eli açık, konuksever. Hanefi: Allah´ın birliğine iman eden. Hani: Yumuşaklık ve vakar sahibi Hanif: İslam dinine sımsıkı bağlı olan kimse. 2. İslamiyetten önce tek Tanrı´ya inanan. Hanifi: Mezhep adı. Hankan: Han soyundan gelen. Hansoy: Han soylu, bey soyundan gelen Hanzala: Uhud Savaşı şehitlerinden biri Harabi: Bekçi, gözcü. Haris: İstekli, aç gözlü, bir şeyi çok fazla isteyen, hırslı. 2. Pinti, cimri, parayı çok seven. 3. Gözcü, Harun: Huysuz at / Postacı / İnatçı Has: Özgü, mahsus. 2. Katışıksız, en iyi cinsten olan. 3. Hükümdara özgü olan. Hasan: Güzellik, iyilik Hasanalp: Güzel yiğit. Hasane: Güzel, iyi. 2. İyi, hayırlı iş, iyilik. – bk. Hasene Hasbek: İyi, dürüst, saf insan. Hasbi: Kişisel değeri olan, ünlü bir soydan gelen Hascan: Güzel dost. Hasefe: İyi efe. Hasip: Kişisel değeri olan, ünlü bir soydan gelen Hasip / Hasbi: Kişisel değeri olan, ünlü bir soydan gelen Haskan: İyi kan. Haslet: İnsanın yaradılışındaki huyu¸ doğası. Haspolat: Saf, temiz kimse. Hasret: Özlem Haşim: Ezen, kıran, parçalayandır. Haşmetli, gösterişli, muhteşem Haşmet: İhtişam, büyüklük, görkemlilik Haşmettin: Dinin görkemliği. Hatay: İl adı, Antakya olan kentimiz inadı Hatem: Sonuncu en son olan / Mühürcü Hatem/ Hatemi: Sonuncu en son olan / Mühürcü Hatemi: Sonuncu en son olan / Mühürcü Hati: Sempatik, ikramda kusur etmeyen Hatif: Sesi işitilen fakat görünmeyen kişi. 2. Gaipten seslenir gibi haber veren melek. Hatim: Sona erdirme, bitirme Hatin: Ürün, gelmek, ulaşmak Hatip: güzel konuşan, hitap eden, topluluk karşısında ikna edici konuşan Hatit: Torun. Hatiz: Esirgeyen, gözeten. Hattat: El yazıları çok güzel olan. Havar: İmdat, çağrı. Havbeş: Ortak, paylaşımcı. Haver: Güneşin doğduğu taraf. Havi: Boş çöl, ıssız, tenha yer. Havin: Yaz mevsimi. Hawar: Çığlık, çağrı. Hayalî: Hayal niteliğinde veya hayal ürünü olan, düşsel, imgesel. 2. Karagöz oynatan kimse, karagözcü. Hayati: Yaşamsal, yaşamla ilgili önemli olan Haydar: Aslan, cesur, korkusuz kişi Hayır: İyilik, karşılık beklemeden yapılan yardım. Hayim: Şaşkın, hayrette. 2. Sevgiden dolayı şaşkına dönmüş. Hayret: Saşma, şaşkınlık. Hayrettin: Hayır eden, hayır sahibi Hayri: Hayırla, iyilikle ilgili Hayrullah: Hayırlı kişi. Hayyam: Çadırcı. Hazan: Sonbahar. Hazar: Barış / Bir yerde oturma hali Hazerlen: Çok bilen yetenekli. Hazık: Usta, mahir, becerikli. Hazım: Hezimete uğratan Hazin: Hüzünlü, üzüntülü, acıklı Hazni: Değerli eşya, büyük servet, hazine. Hazra: Türk musikisinde bir makam. Hazret: Kutsal sayılan insanların adlarının önüne konulan san. Hebun: Varlık, yaratılmış olan. Hedar: Hali vakti yerinde, zengin. Hedef: Nişan alınacak yer. 2 Amaç, gaye. Heja: Kıymetli, değerli, biricik, makbul Hekim: İnsanlardaki hastalıkları teşhis ve onları ilaçlarla veya bazı araçlarla tedavi eden kimse, doktor, tabip. Helat: Güneş, doğmak. Hemdem: Birlikte yaşayan, arkadaş. Hemden: çağdaş. Hemşar: Hemşeri, yurttaş. Heper: Her zaman yiğit Hepyener: Her zaman yener, hiç yenilmez Hepyüksel: “Her zaman gözün yükseklerde olsun, yüksel” anlamında kullanılan bir ad. Herji: Güvenli, emin. Hesin: Demir. Heşar: Uyanık Heşin: Haşin. 2. Mavi renk. Hetan: Eski Kürtçede Güneş. Heval: Arkadaş, dost, yoldaş. Hevbeş: Özdeş. Hevi: Umut 2. Düş, rüya. Hevin: Aşk, sevda Heybet: İnsanlara korku ile birlikte saygı uyandıran görünüş. 2. Büyüklük, ululuk. Heybetli: Görünüşü, korku ve saygı uyandıran. 2. Büyük, ulu, azametli. Hıdır: Hızır manasındadır. Bir işin kolaylıkla ve çok hızlı yapılmasını sağlayandır. Hıfzı: Saklamak, korumak, hafızaya almak Hıncal: İntikamını al Hızır: Darda kalanların yardımına koşan Hızlan: Elini çabuk tut, hızını artır Hızlıer: Çabuk davranan. Hicabi: Utanma, utanç. Hicap: Acı ve üzüntü duyma. Hicret: Bir ülkeye göç etmiş olan, göç etme. Hicri: Göç eden / Hicrete ait, hicretle ilgili Hiçyılmaz: Tüm zorluklara karşı koyabilen, 2. Bütün zorlukların üstesinden gelen. Hidayet: Doğru yolu arama, bulma Hidiv: Vezir Hikmet: Gizine erişilmeyen Hikmettin: Müslümanlığın gösterdiği doğru yol. Hikmetullah: Allah’ın hikmeti Hilet: Alışkanlık, huy. Hilkat: Yaradılış. Hilmi: Yumuşak huylu, sabırlı Himmet: Çalışma, çaba Hinkari: Çalışkan, işçi. Hira Nur: Işık saçan güzel huylu Hisar: Bir şehrin veya önemli bir yerin korunması için taştan yapılmış yüksek duvarlı ve kuleli, çevresinde hendekler bulunan küçük kale. 2. Türk müziğinde bir birleşik makam. Hişam: Eski bir Endülüs hükümdarının adı Hitit: Anadolu’da bir uygarlık, Eti. Hoşgör: Anlayışlı, görgülü ol. Hudavendigar: Bir işte emir verme yetkisi bulunan kimse anlamına gelir. Hudayi: Tanrı ile ilgili tanrının yarattığı. Hulki: İyi ahlaklı iyi huylu Hulusi: Saflık, doğruluk, içtenlik Hunalp: Yiğit hükümdar. Hurmız: Jüpiter yıldızı. 2. Zerdüşt dininde iyilik Tanrısı, Hurnet: Saygı göstermek, değer vermek. Hurşit: Güneş Huzeyfe: Peygamber efendimizin sır katibinin adı. Hüda: Doğru yol gösteren.hidayet eden Hüdai: “Hüdayi” isminin bir başka söyleniş biçimi. Hüdavendigar: Hükümdar. Hüdavendigâr: Amir, hâkim. 2. Osmanlı Padişahı I. Murat’ın sanı. – bk. Hudavendigâr Hüdavent: Allah. 2. Hükümdar. 3. Sahip olan, efendi. Hüdaverdi: Allah verdi, çocuk özlemi çeken aileler ilk çocuklarına genellikle bu adı verirler Hüdayi: Allah’ın yarattığı. Hükümdar: Kral, padişah, taht sahibi. Hünkar: Padişah, kral, sultan. Hür: Özgür, bağımsız Hürbay: Özgürlüğüne düşkün olan saygın kişi. Hürbey: Bağımsız bey. Hürdoğan: Bağımsız doğan. Hürdoğmuş: Doğuştan özgürlüğüne düşkün olan. Hürel: Özgür ülke. Hürer: Özgürlüğüne düşkün yiğit kişi. Hürgün: Özgür gün. Hürkal: Hep özgür ol! Hürkan: Özgürlüğüne düşkün bir soydan gelen. Hürol: Özgür ol. Hürtan: Özgürlüğüne düşkün ve romantizmden hoşlanan Hüryaşa: Özgür, bağımsız yaşa. Hüryaşar: Tüm yaşamı boyunca özgürlüğünü düşünerek yaşayan. Hüsam: Keskin kılıç / Dinin keskin kılıcı Hüsam / Hüsamettin: Keskin kılıç / Dinin keskin kılıcı Hüsam / Hüssam: Keskin kılıç. 2. “Hüsamettin” isminin kısaltılarak söyleniş biçimi. Hüsamettin: Keskin kılıç / Dinin keskin kılıcı Hüseyin: Güzellik, iyilik Hüsmen: Hüsamettin adının Anadolu halkınca söyleniş biçimi. Hüsnü: Güzel, güzellik ile ilgili Hüsrev: Büyük padişah, hükümdar Hüşenk: Akıl ve düşünce. Hüzeyfe: Peygamberimizin sırdaşı. Ibra: (AR) Beri kılma, beraat etme, çıkarılma, aklanma temize. Icab: (AR) Lazım gelme, gerçek. Bir sözleşme için ilk söylenen söz. Olumlama, olumlu hale gelme. Idık: (TR) Kutsal, mübarek. Ikdam: (AR) İlerleme. İlerlemeye çalışma. Iksir: (AR) Ortaçağ kimyacılarının olağanüstü etkili güçte varsaydıkları cisim. Etkili, yarar şurup. En etkili neden. Ilbeyi: Eski Osmanlı ileri gelenler için kullanılan unvan Ilcan: Ağacın gövdesi, ılımlı. Ildır: Alacakaranlık. 2. Parıltı, ışıltı. Ildız: Yıldız. Ilgar: Akın Ilgaz: Atın dörtnala koşması, hücum, akın gibi manaları vardır. Ilgazer: Ilgaz dağlarının yiğidi Ilgı: Soy, köken Ilgısoy: Köken. Ilgıt: Esinti ve akış için kullanılan yavaş yavaş anlamında Ilıcan: Yumuşak, ılımlı kimse Ilkutay: Kutsal ülke. Ilsu: (TR) Ülkenin suyu, bereketi, bolluğu. Iltifat: (AR) Yüzünü çevirip bakma. Dikkat. Hatır sorma, gönül alma. Sözünü başka bir kişiye çevirme. Imren: (TR) Görülen bir şeyi veya herhangi bir isteği elde etmek istemi, gıbta. Ira: Öz yapı, karakter, kişilik. Irade: (AR) İstem. Emir. Irak: Uzak. Iraz: Uzak. Irgun: (TR) Sabahın erken saatleri. Irhan: Rehin koyma ya da başkaları tarafından rehin koyulma. Irız: Cesur, yiğit. Irkd: Kehanette bulunan. Irşa: Doğru yolu gösterme, uyarma Irşat: Doğru yolu gösterme, uyarma. Isra: Hz. Peygamberin miraç gecesi Işık: (TR) Aydınlık. Ziya. Işıkalp: Işıklı yiğit Işıkay: (TR) (bkz. Işık). Işıker: Aydınlık yiğit, ışıklı yiğit Işıkhan: (TR) (bkz. Işık). Işıldak: Parlayan, ışıltılı, 2. Karanlıkta bir hedefi aydınlatmak için kullanılan dar, uzun bir ışın demeti çıkaran ışık kaynağı. Işıman: Aydın yüzlü insan. Işınbay: Aydınlık ve zengin. Işınbey: Işık saçan saygın kişi. Işıner: Işın saçan yiğit Işınkan: Aydın soydan/kandan gelen. Işınsoy: Aydınlık bir soydan gelen. Işıt: (ışımak”tan buyruk) ışık ver, aydınlat Işıtan: Aydınlatan, ışık veren Işkın: Filiz. Itri: Itır kokulu; kokusu büyüleyici olan… Izhar: (AR) Gösterme, meydana çıkarma. İbiş: Soytarı, palyaço İbo: “İbrahim” adının kısaltı1mışı. İbrahim: İnananların babası, hakların babası İbrani: Yahudi. İçöz: İçi özü olan İdi: Güç, kuvvet İdris: Meyvesi hoş kokulu, kerestesi güzel bir kiraz türü. 2. İlim ve fende ileri seviyede olan anlamında. 3. Kur’an-ı Kerim’de ismi geçen İdris Peygamber 4. ilk kez giysi dikip giydiği için terzilerin, ilk kez kalem kullandığı için yazarların piri sayılmaktadır. İğdemir: Araba okunun demiri, dülgerlerin ve heykelcilerin ağaç yontma aracı İhlas: Gönülden gelen bağlılık, dostluk, samimiyet manalarındadır. Kuran’ dan sure ismidir. İhsan: Bağışlamak, yardım etmek, iyilik etmektir. İhvan: Yakın dostlar, arkadaşlar. 2. Aynı okul veya tarikattan olan kimseler. İhya: Canlandırma, diriltme. 2. Umut verme, güçlendirme. 3. Çok iyi duruma getirme, geliştirme, güçlendirme. İkan: Yurttaş, vatandaş. İkram: Sunma İkrami: Misafirperver. İlaydın: Aydınlık, mutlu, demokratik ülke. İlbaş: Ülke lideri. İlbay: Bir ilin, bir obanın yöneticisi İlbey: Egemen olan İlbilge: yurdun bilgesi İlçi: Elçi İldem: Pişmanlık duyan. İldemir: Sağlam, kuvvetli kişi.13 İldeniz: Ülkenin denizi İldeş: Hemşeri İleri: Henüz gelmemiş zaman, gelecek sonraki. 2. Herhangi bir şeye göre daha ötede olan. 3.Önde bulunan. 4. Amaca doğru durmadan yürü anlamında. İlgin: Gurbette yaşayan, garip. İlginç: İlgi uyandıran, ilgi ve dikkat çeken. İlgü: Engel. İlgün: Halk, ulus, ahali. İlham: Gönülden gelen, esin. İlhami: İçine doğmakla ilgili İlhan: Hükümdar, imparator, yönetici. İlkan: İran’da devlet kuran bir Türk hükümdarı. İlk+ An İlkay: Ayın ilk günlerindeki hali. İlk+Ay İlkcan: İlk çocuk. İlkem: Temel kanı. İlker: İlkle ilgili, ilk erkek çocuk İlkgün: Bir edimin ilk defa olduğu gün . İlki: (ilk çocuk için) birincisi İlkin: Öncelikle, ilkle ilgili, ilk olan İlksoy: Önde gelen soy. 2. İlk ata. İlktürk: İlk Türk. İlkut: Kutlu ülke, kutlu yurt İlon: EylüL. İlsavaş: Ülke için savaş İlsavun: Ülkeyi savun İlsev: Ülkeyi sev İlseven: Ülkeyi seven İlsever: Ülkeyi sever, ülke sever İlsu: Sularla kaplı ülke. İltan: Ülkenin ışığı İltaş: Yurdundaki taş gibi. İltay: Ülkenin yavrusu, çocuğu İlteber: Vali, kumandan. İltekin: Ülkenin şehzadesi İltemiz: Temiz vatan. İlter: Yurdunu seven, yurduyla övünen. İlteriş: Ülkeyi derleyip toparlayan İltüzer: Ülkeyi düzene sokan, derleyip toplayan İlvan: Gösteriş, süs, bezek. İlyas: Mersin ağacı İmam: Müslümanlıkta mezhep kuran kimse. En önde bulunan. Cemaate namaz kıldıran kimse. 4. Hz. Muhammed’den İman: İnanç. İmar: Şekillendirme, şekil verme. İmat: Sütun. İmdat: Yardım dilemek, yardım istemek, yardım beklemek İmran: Evine bağlı kalan. 2. Hz. Meryem’ in babası, Al-i İmran İmre: Dost, arkadaş, ağabey, büyük birader İnalbey: Kendisine inanılan, güvenilen bey. İnalkut: İnanılır ve uğurlu kimse, İnaltekin: Güvenilir ve biricik olan, İnan: İnanmak İnanç: Kabullenme, bağlanma. İnanır: İnanan kişi, inanan ve güvenen kimse İnanöz: İnanan kimse, özüyle inanan kişi İnayet: İyilik, lütuf İncebey: İnce yapılı ve soylu kişi, incelikli bey kişi İncesu: İnce akan su. İnkdap: Evrim, dönüşüm. 2. Devrim. İnkılap: Evrim, dönüşüm – Devrim. İnönü: T.C.’nin ikinci cumhurbaşkanının soyadı. İnsel: İnden, mağaradan çıkan sel, in seli İpar: Yüksek dağların kar tutmayan yerlerinde yetişen Bir çeşit dikenli otun güzel kokulu sarımtrak çiçeğin kurusa bile kosusu gitmez. Güzel koku, misk, amber gibi manaları vardır. İra: Bağış yapma, iyilikte bulunma. Çıplak bırakma soyma. Otlatma. İrade: Bir şeyi yapıp yapmamaya karar verme gücü. Buyruk, emir. İren: Özgür, hür İrfan: Bilme, anlama sezme gücü. İrsal: Gönderme, yollama. İrşad: Doğru yolu gösteren, uyaran. İrşat: Gerçeği söyleme, uyarma. İrtek: Erken doğan, er doğmuş İsa: Hristiyanlığın kurucusu peygamber, Hz. İsa İsfendiyar: İran mitolojisinde adı geçen hükümdar. İshak: Hüzünlü öten bir tür kuş İskender: Tarihte fetihleriyle ünlü bir hükümdar İslam: Hz. Muhammed’in yaydığı din, müslümanlık. 2. Hz. Muhammed’in yaydığı dinden olan kimse, müslüman. İsmail: Duası kabul olunan manasındadır. Peygamberlerdendir. İbrahim’in (A.S.) oğludur. Küçükken İbrahim’e (A.S.), oğlunu Allah için kurban etmesi emredildi. Halilullah olan İbrahim, İsmail’i (A.S.) kurban etmek isterken Cenab-ı Hak koç gönderdi. Mucize zahir oldu. Bıçak İsmail’i kesmedi, yerine koç kurban edildi. Resul-i Ekrem’in (A.S.M.) de ceddi olan İbrahim ve İsmail (A.S.) Kabe’ yi yeniden inşa ettiler. İsmet: Haramdan ve günahtan çekinen İsot: Biber. İsrafil: Dört büyük melekten biri İstemi: Göktürklerin ünlü hakanı İstemihan: Göktürklerin ünlü hakanı İstikbal: Gelecek zaman. 2. Karşı çıkma, karşılama. İstiklaı: Bağımsızlık, İsvan: Saç ekmeğini tutmak için kullanılan maşa, İşcan: Becerikli, çalışkan, işçen İşcen: İşsever, İşeri: İşçi, emekçi. İşger: Emekçi, işçi. İşgüder: İş yapan, çalışkan. İşmen: Çalışkan. İşseven: Çalışmaktan hiçbir zaman yılmayan İşsever: Yaptığı işi seven. İteriş: Ülkeyi derleyip toparlayan İvecen: Aceleci. İyibay: Efendiliği ve saygınlığıyla anılan. İyibey: Efendiliği ve saygınlığıyla anılan, tanınan. İyikan: Efendi ve iyi bir soydan gelen İyisoy: Temiz ve iyi tanınan soy. İyitürk: İyi bir Türk olmanın tüm özelliklerini karakterinde taşıyan. İzer: İzci Eri İzgü: İyi, güzel.2. Akıllı, adaletli. İzgütay: İyi yavru, iyi tay İzhan: Hükümdar izinden giden. İzzet: Değer, kıymet, ululuk, yücelik İzzettin: Değer, kıymet, ululuk, yücelik Kaan: Hükümdar, han Kaan / Kağan: Hükümdar, hanların hanı Kabadayı: İyi dövüşen, korkusuz, kendine özgü namus kurallarının dışına çıkmayan kimse. 2. Yürekli. Kaban: Savaşçı, dövüşken. Kabil: Kabul eden, olabilir mümkün, önde ve ileride olan. Kadagan: Buyruk, emir. Kadem: Adım, ölçü. 2. Uğur. Kader: Alın yazısı, yazgı. 2. Genellikle kaçınılmaz kötü talih. Kadim: Ayak basan, ulaşan, varan. Ezeli, evvelsiz olandır. Çok eski zamanlara ait eski atik. Yıllanmış. Kelam-ı Kadim, Kur’an-ı Kerim Kadir: Değer, onur Kadrettin: Dinin kudreti, gücü. Kadri: İtibar, değerle ilgili Kadrihan: Değerli, kıymetli ve de güçlü hükümdar. Kafar: Batırıcı, kahreden. Kağan: Hükümdar, hanların hanı Kahhar: Kahreden, üzen manasındadır. Allah’ın esmalarındandır. Kahir: Kahredici, yok eden, ezici kuvvet. Kahra: Yeraltı. Büyük taşlık yer. Bir diğer anlamı da hayvan yiyeceğidir. Kahraman: Yiğit, cesur Kaim: Birinin yerine geçen. 2. Bir işte sebat eden, direnen. 3. Ayakta duran. Kainat: Yer, gök, var olan her şey; evren; kozmos dur. Kakınç: Öfke, kızgınlık, sitem. 2. Vurma, vuruş. 3. Harekete geçiş, ayağa kalkış. Kala: Kale, hisar. 2. (T.) Atmaca. Kalagay: Al, kırmızı renk. Kalender: Gösterişsiz, sade, tokgözlü anlamındadır. Kalgay: İzci başı. Kalkan: Koruyucu. Kalmuk: Göz kapağı. 2. Tüylü yün kumaş. 3. Asya’da eski bir Moğol kabilesinin adı. Kam: Hekim. 2. Düşünür. Kamacı: Top kaması yapan veya onaran kimse. Kaman: Dağların zirvesine yakın olan yer. Kamanbay: Saygın, değerli kimse. Kamar: Hekim, doktor. Kambay: Hekim, tabip. Kamber: Hz. Ali’ nin sadık kölesi; bir eve çok gelen kimse gibi anlamları vardır. Kamber/Kanber: Halife Ali’nin yanından hiç ayrılmayan kölesi. 2. Sadık hizmetkar. Kamer: Ay uydusunun Kuran’daki adıdır. Kamet: Endam. Kamil: Olgun, eksiksiz kişidir. Kamran: Mutlu, muzaffer, isteğine kavuşmuş olan Kamuran: Dileğine, kavuşmuş olan, bahtiyar, mutlu kişidir. Kanat: Kuşların ve uçucu böceklerin uçmalarını sağlayan organlarıdır. Kanbore: Kahraman. Kandemir: Çok güçlü olandır. Kaner: Soyu yiğit olan, er olan kimsedir. Kanık: Elindekinden hoşnut olan, azla yetinen, yetingen, kanaatkar. 2. Tok gözlü. Kani: İnanan, inanmış. Kanka: Kan kardeş. 2. Can ciğer arkadaş. Kansu: Soyu su gibi saf ve temiz olan manasındadır. Kantürk: Türk soyundan olan. Kanun: Kaide, kural, yasa. Kanuni: Kanuna ait kararla ilgili. Sultan Süleyman’ın Sıfatıdır Kapkın: Uygun, düzenli anlamındadır. Kaplan: Hindistan ve Afrika ormanlarında yaşayan, aslan büyüklüğünde, postu çizgili, kedigillerden yırtıcı bir hayvandır. Kaptan: Gemideki en yüksek görevli. 2. Takımbaşı. Kara: En koyu renk, siyah. 2. Esmer. Karaalp: Kara ve alp yiğit kişidir. Karabaş: Hiç evlenmemiş erkek. Karabay: Esmer ve saygın kişi. Karabey: Esmer bey. Karabulut: Yağmur yüklü bulut. Karaca: Geyik türünden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı, Dağkeçisi, yaban keçisi Karacabey: Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk beyi. Karacael: Karayağız el. Karacan: Esmer kimse manasındadır. Dedem Korkut öykülerinde bir yiğit adıdır. Karaçelik: Çelik gibi güçlü esmer delikanlı. Karademir: Demir gibi sert esmer delikanlı. Karadeniz: Türkiye’nin kuzeyindeki deniz. Karadoğan: Bir kuş türü. Karaduman: Siyah duman anlamında. Karaer: Esmer yiğit. Karagöz: Gözü açık, çalışkan bir kimsedir. Karahan: Tarihte bazı hanlara verilen addır. Anadolu’da bir devlet ismidir. Karakaş: Kara kaşları olan. Karakaya: Siyah kaya. Karakoç: Siyah koç. Karakoyun: Kara koyun. Karakurt: Siyah kurt. Karakuş: Siyah kuş. Karaman: Esmer, karayağız insan. Karamuk: Böğürtlen. Karan: Kahraman yürekli ve diğer anlam olarak karanlık demektir. Karanalp: Kara yağız yiğittir. Karani: Veysel Karani’ nin doğduğu köydür. Çok karanlık anlamına gelir. Karaoğlan: Esmer delikanlı. Karasın: Esmersin. Karasu: Ağır akan su, esmer su, acı su. Karatan: Alaca karanlık. Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamıdır. Karatekin: Uğurlu esmer. Karayağız: İri yarı, esmer yakışıklı kimse manasındadır. Karayel: Kuzeybatıdan esen yel, soğuk rüzgar. Kardani: Eylem. Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek Kardeş: Aynı ana babadan doğmuş veya ana babalarından biri aynı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Yaşça küçük olan kardeş. 3. Aralarında çok değer verilen ortak bir bağ bulunanlardan her biri. Kardeşcan: Çok yakın arkadaş, dost. Karer: Yağız yiğit Kargın: Kabarmış su, eriyen karların oluşturduğu akarsudur. Karhan: Karların hükümdarı anlamındadır. Karık: Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış. Karındaş: Kardeş. Karlık: Kar kuyusu. Karlukhan: Karluk boyunun hanı. Karmen: Parlak kırmızı. Kartal: Yırtıcı bir tür kuş adıdır. Kartay: Kar gibi beyaz tay. Kartekin: Kar gibi beyaz ve de temiz kişidir. Kasal: Kibir, gurur, övünme. Kasar: Hatır. Kasım: Bölen, kısımlara ayırananlamındadır. Yılın 1Ayının adıdır. Kasırga: Şiddetli fırtına. 2. Duyguların patlak verişi. Kaşif: Bulan, meydana çıkaran kişi Kâşif: Bulan, meydana çıkaran kişidir. Katip: Değerli çalışkan Kâtip: Değerli çalışkan, yazıcı anlamlarındadır. Kava: M. Ö. 612’de Şedadilerin kralı Dehak’ı öldürerek bir ihtilal yapan ve o günden beri Nevroz bayramının kutlayıcısı olan Kürt kahramanı. Kavas: Koruyan, koruyucu. Kavruk: Kara sevdalı, aşık. Kaya: Büyük ve sert taş kütlesidir. Kayaalp: Kaya gibi sert yiğit Kayacan: Kaya gibi güçlü dost. Kayaer: Kaya gibi sert ve sağlam er kişidir. Kayagün: Kaya gibi sert gün Kayahan: Kaya gibi sert hakan Kayan: “Kaymaktan” kayma işini yapan, akar gibi yer değiştiren, kayıcı Kayansel: Gürül gürül gelen sel. Kayar: Gurur. Kayarak: Giden akarsu, sel, çığ Kayasoy: Güçlü soydan gelen. Kayaş: Sülale, akraba. Kayatekin: Kaya gibi sağlam şehzade Kayatimur: Kaya+Timur Kayatürk: Kaya gibi sağlam ve sert Türk Kaygısız: Endişesiz, hiçbir şeye aldırış etmeyen. Kayhan: Güçlü hükümdar Kayhan/Kayıhan: Güçlü hükümdar Kayı: Osmanlıların kökeni olan Oğuz boylarından birinin adı, sağlam, sert, güçlü, sağanak, bora Kayıhan: Güçlü kağan, sert han, sağlam han Kaymaz: Dağ eteği. Kaynak: Bir suyun çıktığı yer, pınar Kayra: Yüksek tutulan veya sayılan birinden gelen iyilik, lütuf, ihsan, atıfet, inayettir. Tanrı’nın insana iyilik getirici, kurtarıcı ilişkisi için kullanılan, özellikle dinsel bir kavramdır. Kayraalp: Yardımsever yiğit. Kayrabay: Yardımsever saygın kişi. Kayrabey: Yardımsever saygın kişi. Kayrahan: Yardımsever hükümdar. Kayrak: Ekime elverişli olmayan toprak. 2. Yassı, düz taş. Kayral: Gözetilen, esirgenen. Kayran: Orman içindeki ağaçsız çıplak alan. Kayrasoy: Himaye edilmiş, korunmuş soydan gelen kişi anlamında. Kazan: Su çevrisi, girdap. Kazgan: Kazan Kazım: Kızgınlığını, öfkesini belli etmeyen Kebir: Ulu, yüce. Kelami: Sözle ilgili. Kelemer: Kuvvetli karakteri olan adam. Keleş.: Güzel, yakışıklı.2. Yiğit, cesur, bahadır. Kemal: Olgunluk, erdem Kemalettin: Bilgi ve erdem sahibi Kemali: “Kemal” isminin bir başka söyleniş biçimi. Kemallettin: Dinin olgunluğu, eksiksizliği ve değeri Kemar: Cumhuriyet. Kenan: Hazreti Yakup’un ülkesi, vaat edilmiş ülke; Cennet, Filistin.2. Hz. Yakup’un memleketi, Filistin. 3. Yusuf-i Kenan Kendal: Yamaç, uçurum kenarı, sel yarığı gibi anlamları vardır. Kent: Şehir. Kenter: Kentli Keramettin: Dinin kerameti, doğa üstü gücü, bağış, ihsan, ağırlama anlamlarındadır. Kerami: Mert, cesur soylu kişi. Kerem: Soyluluk, eli açıklık, cömertlik anlamlarındadır. Kerim: Kerem sahibi, cömert, soylu, eli açık olandır. Allah’ın adlarındandır. Kerimhan: Cömert hükümdar. Kerman: İran’da Kürt bölgesi. Kervan: Uzak yerlere yolcu ve ticaret eşyası taşıyan yük hayvanı katarı. Keser: Hüzün, keder. Keskin: Kesici, kararlı, kesin Keskinay: Parıltıyla ışıldayan ay. Keskinel: Elleri sert olan. Keskiner: Sert yiğit, keskin erkek Keskinsoy: Sert soydan gelen. Keskintürk: Sert Türk. Kevin: Yaşlı, ihtiyar, eski. Keyan: Büyük hükümdar, şah. Keyhan: Dünya. Far Kezer: Kahraman Kııilkurt: Kızıl renkli kurt. Kılıç: Uzun keskin bir bıçak, silah Kılıçali: 1500-1578 yılları arasında yaşamış olan Türk denizcisi. Kılıçalp: Kılıç gibi keskin yiğit Kılıçaslan: Selçuklu şehzadesinin adı. Kılıçbay: Kılıcıyla saygınlık kazanmış olan. Kılıçbey: Kılıcıyla saygınlık kazanmış olan. Kılıçel: Kılıç gibi keskin eli olan. Kılıçer: Kılıç gibi keskin er kişi Kılıçhan: Kılıcıyla nam salmış hükümdar. Kılıçsoy: Kılıcıyla nam salmış bir soydan gelen. Kılıçtürk: Kılıç gibi keskin Türk. Kınay: Çok çalışkan Kınaytürk: Çok çalışkan Türk. Kıncal: İnce, zayıf. Kıraç: Su bulunmayan toprak, kurak toprak, verimsiz toprak Kıralp: Rengi kırçıl olan yiğit, kırçıl renkli yiğit, kır yiğit Kıran: Kırma işini yapan kişi. Çevre, ufuk, tepe, yamaç… gibi anlamları vardır. Kıraner: Vurup ezerek parçalayan yiğit Kırat: Değer, düzey – Kır renkli at. Kıray: Genç, delikanlı. Kırbay: Saygın genç. Kırbey: Saygın genç. Kırca: Kırçıla yakın, kıra benzer, kır gibi Kırdar: İtidalli olan. Kırgız: Kırgızistan’da yaşayan Türk soyundan gelme halk. Kırhan: Kırçıl han Kırman: Saçları kırlaşmış kişi. Kırtay: Kır renkli at yavrusu, kır renkli tay Kırtekin: Kırçıl şehzade Kıvanç: Sevinç, mutluluk halidir. Kıvançer: Sevinç olan yiğit, övünç olan yiğit, sevindiren kimse Kıyan: Dağdan hızla inen sele verilen addır. Kıyas: İki ayrı şeyi karşılaştırıp değerlendirme. Kızan: Erkek çocuk 2. Delikanlı; silahlı köy delikanlısı. Kızıl: Parlak, kırmızı renk. 2. Altın. Kızılalp: Kızıl yiğit. Kızılateş: Alevli, harlı ateş. Kızılcan: Kızıl soydan gelen. Kızıldemir: Kor halindeki demir. Kızıler: Kızıl asker. Kızılgün: Gökyüzünün kızıllığı. Kızıltan: Şafak vaktinin kızıllığı manasındadır. Kızıltaş: Kırmızı taş. Kızıltuğ: Kızıl renkli tuğ. Kızıltunç: Kırmızı tunç. Kimya: Maddelerin temel yapılarını¸ bileşimlerini¸ vb.ni inceleyen bilim adıdır. Bir şeyin ana yapısı, birleşimi gibi özünü temsil eder. Kinyas: Geniş yüzlü kişi. Kiper: Canlı, dayanıklı, sağlam kimse anlamındadır. Kiram: Soylu, cömert. Kirman: Hisar, kale. Kiyan: Dağdan hızla inen sel, 2. Dede korkut kahramanı. Kobra: Zehirli bir yılan türü. Koca: Kadının eşi. 2. Büyük, iri. 3. Yaşlı, ihtiyar. 4. Büyük, ulu. Kocaalp: Büyüklüğü ve iriliğiyle nam salmış yiğit. Kocabay: Yüce ve saygın kişi. Kocabey: Yüce bey. Kocademir: Büyük demir. Kocaer: Büyük, ulu, yiğit. Kocataş: Büyük taş. Kocatay: Genç irisi. Kocatürk: Büyük Türk. Koç: Sağlıklı, gürbüz genç erkek. Koçak: Cömert, eli açık. 2. Yürekli, yiğit, kabadayı. Koçakalp: Yiğit, kabadayı. Koçar: Döğüş için yetiştiriImiş iri boynuzlu koç. Koçaş: Yol gösteren, klavuzluk eden. 2. Yağmur bulutu. Koçay: Koç gibi güçlü, ay gibi parıltılı. Koçer: Koç yiğit, yiğitler yiğidi Koçhan: Yiğit kağan Koçkan: Yiğit, yürekli kan bağından gelen. Koçsoy: Kahramanlık soyundan gelen. Koçtürk: Koç gibi gösterişli ve güçlü Türk. Koçubey: Koç gibi gösterişli ve saygın kişi. Koçyiğit: Yiğitler yiğidi. Kolçak: Pazıbent. 2. Zırhın kola geçirilen parçası. Koldaş: İş arkadaşı. Koman: Umut. Konan: Misafir, Kongar/Kongur: Kestane rengi. Konur: Açık sarı, boz, bozla sarı arası renk. 2. Yanık kırmızı, yağızımsı al. 3. Kimseyi beğenmeyen, gururlu, kibirli. 4. Kahraman, yiğit. 5. Süslü, çalımlı, şık, kurumlu. 6. İnatçı, aksi. Konuralp: Yiğitler yiğidi, gururlu yiğit Konurata: Yiğit ata, onurlu ata Konurbay: Onurlu ve varsıl, onurlu bey Kopan: Muzaffer. Kopuz: Ozanların çaldığı telli Türk sazı. Kor: İyice yanarak içine, özüne değin ateş olmuş kömür ya da odun parçası, (mecaz olarak) kıpkırmızı Koral: Sınır muhafızı Koralp: Kor gibi, kor ateş gibi yiğit Koraltan: Kızıl tan. Koraslan: Ateş gibi Yakıcı, arslan gibi yırtıcı. Koray: Kamış, kargı gibi, içi boş şeyler Korban: Kor gibi kızgın hükümdar. Korcan: Kanı sıcak, kanı kaynayan Korçak: Heykel. Korçan: Çağlayan. Korday: Kuğu kuşu. Korel: Kor ateş durumuna gelmiş el Korer: Kızıl ateş gibi yiğit, kor gibi erkek Korgan: Kale, burç. Korgün: Kızıl Güneş, kor durumdaki Güneş Korhan: Çok güçlü hükümdar Korkan: Kor gibi bir geçmişi olan kişi. Korkmaz: Korku bilmeyen Korkut: Büyük dolu tanesi. 2. Cin, şeytan gibi hayalî yaratıklar. 3. Korkusuz, yavuz, heybetli. Korkutalp: Korkusuzluğuyla başkalarına korku salan yiğit kişi. Korman: Kor gibi kızgın ve hareketli insan. Kortan: Sabah ateşi Kortaş: Kızgın taş. Kortay: Kızgın tay. Koryak: Kıpkırmızı Koryiğit: Ateşli yiğit. Koryürek: Ateş gibi sıcak yüreği olan. Kostak: Çalımlı, iyi giyinmiş Yakışıklı. 2. Yiğit, kabadayı, yürekli. Koşa: çift, eş, ikiz. Koşak: Taş yığını. 2. Çokgüzel. Koşal: Koşarak git ve al Kovan: Hüzün, keder. Koyak: Vadi, dere, dağlar arasındaki doğal çukurlar, etkili, dokunaklı. Koyaş: Güneş. Koygun: Dokunaklı, etkili, acıklı. Koytak: Rüzgar olmayan çukur yer. Koytan: Yalçın, kesik, kaya. Kozak: Kozalak. 2-Padişah mektuplarının konulduğu kutu. Kökcan: Asıl dost. Kökel: Sağlıklı el. Köken: Temel, soy, çıktığı yer Köker: Soyca yiğit olan kimse, kökü yiğit olan er kişidir. Köknar: Çam türünden, yatay dallı, kerestelik bir orman ve süs ağacı Köksal: Köksal, iyice yerleş, uzun yaşa Köksalan: Kökleşmiş olan, kök salmış olan Köksan: Köklü ün, köklü ad Köksoy: Kökü derinlere giden soydan olan Köksu: Derinden çıkan su. Köksur: Soyunun devam etmesini sağla. Köktan: Kökleri çok eskiye dayanan. Köktaş: Toprakta kalıcı taş. Köktay: Sağlam, genç. Kökten: Soylu Köktürk: Nam salmış Türk. Köroğlu: Türk halk hikayesinin kahramanı. Köse: Bıyığı, sakalı çıkmayan, seyrek sakallı. Kösten: Ilıca. Köymen: Köylü. Köz: Küçük kor parçası. Közcan: Ateş gibi dost. Közer: Ateş gibi yiğit. Kral: En yüksek devlet otoritesini, bütün devlet başkanlığı yetkilerini, kalıtım veya soylularca seçilme Kuban: Kafkasya’da bir uygarlık. Kubar: Kibar, nazik. Kubat: Kaba, biçimsiz Kubilay: Moğol imparatoru Kuddosi: Kutsal kişi. Kuddus: Temiz. 2. Tanrının adlarından biri. Kudret: Güç, kuvvet Kudsi: Kutsal kişi. Kula: Sarışın, mavi gözlü. Kulan: Muzaffer olan. Kulubey: Uğurlu bey. Kunaylı: Soylu, zengin aile. 2. Etkin, faal. Kunduz: Postu değerli bir kemirgen. Kunt: Sağlam yapılı, sağlıklı, dayanıklı, kalın, sert Kuntay: iri yapılı genç. Kunter: Sağlam yapılı yiğit, sert yiğit Kuntman: Sağlam ve iri yapıl erkek Kuntürk: Sağlam ve güçlü Türk. Kuntyiğit: İri yapılı yiğit. Kuraner: Kurucu kişi Kuray: Ay gibi güzel. Kurban: Dinin bir buyruğu, adağı yerine getirmek için kesilen hayvan. 2. Bir amaç uğruna feda edilen ya da kendini feda eden, Kurcan: Çabala, uğraş, Kurçak: Heykel. Kurman: Üstün ve yetenekli kişi. Kurt: Sürülere saldıran, köpek türünden yırtıcı, yabanıl hayvandır. Mecaz olarak işini iyi bilen, aldanmaz anlamında da kullanılır. Kurtalp: Kurt gibi yiğit Kurtar: Zor durumda olana yardım et. Kurtaran: Kurtulmasını sağlayan. Kurtbay: Kurnaz ve saygın kişi. Kurtbey: Kurnaz ve saygın kişi. Kurtcebe: Zırhlı kale burcu. Kurtdemir: Kurnaz ve sert. Kurtdoğan: Kurnaz ve yırtıcı. Kurtel: Yırtıcı el. Kurter: Aldanmaz yiğit, işini iyi bilen yiğit, kurt yiğit Kurthan: Kurnaz hükümdar. Kurtul: Güç bir durumdan kendini kurtar Kurtulmuş: Aydınlığa kavuşmuş Kurtuluş: Zor bir dorumdan başarı ile sıyrılma, rahata erme. Kuru: Suyu, nemi olmayan, çelimsiz, sıska Kuruç: Cesur. 2. Çelik. 3. Toprak içinde bulunan büyük taş. Kusay: Hz Muhammed'in bir akrabası Kuşay: Uzaklaşmak. Kut: Uğur, talih, şans Kutal: Uğur al, uğurla ilgili, uğursal Kutaldı: Mutlu oldu. Kutalmış: Mutlu olmuş. Kutalp: İyilik getiren yiğit, uğurlu yiğit Kutan: Saban 2. Saka kuşu. Kutat: Mutlu olmuş kişi. Kutay: Uğurlu ay. Kutbay: Uğurlu bey Kutberk: Uğurlu ve sağlam Kutbettin: Arapçada dinin yücesi anlamına gelir. Kutcan: İyilik getiren kimse, kutlu kimse Kutel: Uğurlu el. Kuten: Adaletli Kuter: İyilik getiren yiğit, kutlu yiğit Kuterdem: Mutlu ve faziletli kişi. Kuterden: Mutlu ve yiğit kişi. Kutgün: Uğurlu gün, mutlu gün. Kuthan: Uğurlu kağan, kutlu kağan Kutkan: Uğurlu kan, kutlu kan Kutlan: Kutlu, mutlu ol. Kutlar: Mutluluklar. Kutlu: Kutlanmış, mutlu, uğurlu Kutluad: Adı uğurlu. Kutlualp: Uğurlu yiğit Kutluay: Uğurlu, kutlu ay Kutlubay: İyilik ve zenginlik getiren. Kutlubey: Uğurlu bey Kutlucan: Uğurlu ve can kimse. Kutluel: Uğur getiren el Kutluer: Uğurlu yiğit. Kutluğ: İyilik ve uğur getirdiğine inanılan, uğurlu, kutlu Kutluğhan: Uğur getiren kağan. Kutluhan: Uğur getiren kağan Kutluk: Uğurlu olan, iyilik getiren Kutlutay: Uğurlu genç. Kutlutekin: Uğurlu ve biricik, uğur getiren şehzade, uğurlu prens Kutlutin: Kutsal ruh Kutlutöre: Kutlu büyük dava sahabi Kutlutürk: Uğurlu Türk, kutsal Türk Kutman: Uğur getiren, uğurlu kimse Kutsal: Mübarek, kutlulukla ilgili Kutsalan: Uğur getiren, uğur salan Kutsalar: Uğur getiren kimse, uğur getiririr, kut gönderir Kutsan: Uğurlu ad, kutlu ad. Kutsay: Uğurlu say Kutsel: İyi su. Kutsi: Kutlanan, kutluluk sahibi Kutsoy: Kutlu soydan gelen, soyu kutlu Kutun: Kutsal, mukaddes. Kutunalp: Kutsal, yiğit. Kutuner: Kutsal yiğit. Kutyar: Uğurlu kimse Kuzey: Bir yön Kuzgun: Bir tür karga Küce: Etkileyici. Küçümen: Çok ufak, küçük. Kültigin: Göktürk komutanı. Küntay: Sağlam yapılı, kunt Ay Kür: Yürekli, bileği güçlü. Küre: Yer yuvarlağı. 2. Daire biçiminde olan Küren: Sarı ile dolu arası bir at rengi Kürhan: Yiğit, yürekli han. Kürşad: Eski Türklerde yiğit, alp Kürşad/Kürşat: Eski Türklerde Yiğit, alp Kürşat: Eski bir Türk adı Kürümer: Topluluk. Lacin: Bir cins şahin, sarp, yalçın Laçin: Bir cins şahin – Sarp, yalçın Laden: Pembe çiçekler açan, hekimlikte kullanılan bir ağaççık. Lahik: Yetişen, ulaşan. 2. Eklenen. Lâhut: Tanrı âlemi, ilahi âlem. Lala: Çocuğun eğitimi ve öğretimiyle görevli kişi. 2. Padişahların vezirlerine seslenirken kullandıkları Lami: Parıldayan, parlak, ışık veren. Lâmi: Parıldayan, parlak, parıltılı. Lâmih: Parlayan, parlak. Laşa: Bir Gürcü kralının adı. Latif: Yumuşak, hoş, nazik Lavani: Genç, gençlik, tazelik. Lavekar: İstekli. arzulu, hevesli. Lavik: Destan. Layık: Yaraşır, yakışır. Lâyık: Uygun, değer, yakışır. Lebib: Akıllı, zeki Lebip: Akıllı, zeki, uyanık. Ledün: Tanrı katı. Lefter: Muhtaç, meteliksiz. Lehatin: Şans, talih. Lema: Parıltı, parlayış, Lemi: Parlak, parıldayan Levent: Eski deniz erlerine verilen ad Levin: Renk, boya. Levne: Renkler, türler. Levniz: Renk. 2. Yüz. Lezgi: Kuzey Kafkasya'da yaşayan bir halk Lezgin: Hızlı, süratli, acele. Lezir: Akıllı. 2. Akla uygun. Lider: Önder, şef, rehber kişi manasındadır. Liva: Bayrak Livin: Hareket, devinim. Lokman: Tarihteki en ünlü tabibin adı (Lokman Hekim) Lut: Bir peygamber adı. Lutfi: Cennette ölümsüzlüğe kavuşan Lutfi/ Lütfi: İyi muamele, güzellikle hoşlukla ilgilidir. Lutfullah / Lütfullah: Tanrının lütfu. Lütfi: Cenneti gören, Cennet'te ölümsüzlüğe kavuşan kişi Lütfü: İyi muamele, güzellikle hoşlukla ilgili Lütuf: İyilik, güzellik, hoşluk. 2. Bağış, ihsan. Lütufkar: İyi davranan, hoş görülü. Maarif: Bilgi, kültür. Macid-Macit: Şan ve şeref sahibi Macit: Ünlü, isim sahibi Macit-Macid: Şan ve şeref sahibi Mağrip: Batı. 2. Akşam. Mağrur: Gururlu. Mahabat: Mehebat, eski İran’da tanınmış bir peygamber. Maharet: İş görmeye becerikli, beceri, ustalık, yetenek. Mahbup: Sevilen, sevilmiş, sevgili. Mahfi: Gizli, saklı, örtülü Mahfuz: Korunmuş, gözetilmiş. 2. Gizlenmiş, saklanmış. Mahi: Mahveden, yok eden. Mahir: Usta, yetenekli, becerili Mahmur: Sarhoşluğun verdiği sersemlik. 2. Süzgün ve dalgın bakışlı göz. Mahmut: Övgüye değer Mahmut/ Mahmud: Övgüye değer Mahra: Değerli kimse. Mahser: Huy, özellik Mahsun: Güçlü, güçlendirilmiş Mahsut: Biçilmiş ekin. Mahur: Klasik Türk müziğinde bir makam. Mahya: Ramazan ayında camilere ışıkla yazılan yazı, resim. Mahzar: Yüksek makamlı bir kimsenin yanı, huzuru. 2. Yüksek bir makama sunulmak için yazılan çok imzalı dilekçe. Mahzun: Kederli, dertli Mail: İstekli. 2. Eğik Makal: Söz, kelam. 2. Söyleyiş, Makbul: Alınan kabul olunan Maksud: Amaç, gaye, maksat Maksum: Taksim edilen, bölünmüş. Maksur: Kısaltılmış. 2. alıkonulmuş. 3. Elinde olmadan zoraki. Maksut: Ulaşılması istenen şey. Makul: Akla uygun, mantıklı. Malik: Sahip, efendi Malkoç: Osmanlıda akıncılar ocağının komutanı. Malkoçoğlu: Kale koruyucusunun oğlu. Malum: Herkesçe bilinen Manas: Kırgızların ulusal destanı Mançer: Yabani kiraz ağacı. Manço: Manda yavrusu Mançu: Kuzeydoğu Çin´de yaşayan Moğol asıllı halktan olan. Mançuhan: Mançuların hükümsarı. Manga: On kişilik askerî birlik. Mangalay: Alın. 2. Binici, süvari. Mansur: Türk musikisinde bir düzen Manuk: Delikanlı, küçük Manzur: Nazar olunan, bakılan. 2. Beğenilen gözde olan. Mardik: Mücadele eden Maruf: Herkesçe bilinen ve tanınan kişi, ünlü Masum: Suçsuz, günahsız. 2. Küçük çocuk. Maşallah: “Allah´ın istediği gibi” anlamında kullanılan bir ad. 2. “Allah nazardan saklasın” anlamında kullanılan bir ad. 3. Hayret ve memnunluk anlatan söz. Maşide: Şan ve şeref sahibi anlamındadır Maşuk: Sevilen, aşık. Matlup: İstenilen, aranılan, talep edilen şey. Matuk: Özgürlüğü bağışlanmış. Mavi: Gökyüzünün rengi. Maya: Asıl, öz, kendi, yaradılış. 2. İktidar, güç. 3. Bilgi. 4. Para, mal. 5. Dişi deve. 6. Uzun hava, türkü. Mazhar: Birşeyin göründüğü ortaya çıktığı yer, kimse manasındadır. Ayrıca şereflendirme, onurlandırma anlamı da vardır. Sahip olma, nail olma anlamı da vardır. Mazlum: Yumuşak, sessiz, zülüm görmüş Mebruk: Kutlamaya değer kimse. Mebrur: Hayırlı, beğenilmiş, makbul. Mebus: Gönderilmiş, yollanmış. 2. Milletvekili. 3. Öldükten sonra diriltilmiş olan. Mecdi: Büyüklük, ululuk, şan ve şerefle ilgili. Mecdut: Talihi açık, mutlu, şanslı kimse. Mecid: Çok şerefli, büyük şan sahibi Mecit: Büyük, ulu. 2. Şan ve şeref sahibi. 3. Tanrının adlarındandır.4. Çok şerefli, büyük şan sahibi Mecittin: Dinin ululuğu, büyüklüğü. Mecnun: Deli, aklı başında olmayandır. Allah aşkından kendinden geçmiş, aklını kaybetmiş kişiye verilen sıfattır. Leyla ile Mecnun efsanesindeki gibi Medayin: Şehirler, kentler. Medeni: Uygar, terbiyeli, görgülü, kibar. Medet: Yardım eden Medih: Övme, övgü. Medit: Uzun, çok uzun süren. Mefhar: Övünme. 2. Övünmeyi gerektiren şey. Meftun: Gönül vermiş, tutkun. Mehay: Sevgini ölümsüzlüğü. Mehcur: Ayrı, uzak. Mehdi: Doğru yolda giden Mehip: Heybetli, azametli. 2. Aslan. Mehmet: Aslı Arapçada Muhammed, çok övülmüş anlamında Mehmet Akif: Mehmet, Muhammed isminin Türkçesidir. Akif Mehmet Can: Çok hamt eden, Allah’a çok şükreden can, kişi manasındadır. Mehmetçik: Türk ulusunun sevgi duygusuyla Türk askerine verdiği ad. Mehti: Doğru yolu bulan, hidayete eren. – bk. Mehdi Mekin: Nüfuz sahibi, oturup yerleşen. Mekki: Mekkeli. 2. Mekke´yle ilgili. Mekselina: Eshab-ı Kehf´den – 7 Uyurlar´dan. Efsus ya da Yarpuz denilen bir şehirde Dakyanus (Dakyus) adındaki zalim hükümdar, halkı kendisine ve putlarına tapmaya zorlar. Allah´ın varlığına ve birliğine inanan birkaç genç ise gizlice ibadet ederek bu zalimin buyruğu dışına çıkar. Bunu haber alan Dakyanus´tan kaçan gençler, yolda kendileri gibi inançlı bir çobana rastlar. Çobanın bildiği ve yanında su olan bir mağaraya sığınan yedi kişi, burada uykuya dalar. Bu konu Kuran’da Kehf süresin de geçmektedir. Mekselina, bu 7 kişiden biridir. Melen: Kıraç toprak Meli: Çılgın aşık. Melih: Güzel, şirin Melik: Hükümdar, han Melikcan: Hükmeden kişi. Melikhan: Hükümdar. Melikşah: Selçuk sultanı Melodi: Belli bir kurala göre yaratılan, kulağa hoş gelen ses dizisi. Memati: Ölüm Memduh: Övülmüş, övülmeye değer Memet: Mehmet’in farklı söylenişi. Memik: “Mehmet” adının kısaltılarak söyleniş biçimi. Memiş: “Mehmet” adının kısaltılarak söylenmiş başka bir biçimi. Memnun: Sevinç duyan, kıvançlı, mutlu. Memo: “Mehmet” adının kısaltılarak söylenmiş bir başka biçimi. Memun: Cesaret sahibi, sağlam Menderes: Akarsuların kıvrımları Mengi: Ölümsüz, sonsuz Mengü / Mengi: Ölümsüz, sonsuz. Mengüalp: Ölümsüz yiğit Mengüç: Yaşlı Mengüer: Ölümsüz yiğit Mengühan: Ölümsüz kağan. Mengütaş: Ölümsüz taş, bengi taş Mengütay: Ölümsüz genç Mengütekin: Ölümsüz şehzade Mengütimur: Ölümsüz ve demir gibi sağlam, ölümsüz demir Mennan: İhsan eden, verici Mensur: Saçılmış, serpilmiş. 2. Düzyazı. Menşur: Yayılmış, dağıtılmış. 2. Ferman. Menzur: Adanmış, adak olarak belirtilmiş. Meran: Sis, duman. Merani: Cesaret. Mercan: Bir tür balık adı; deniz dibinde yaşayan bitki, hayvan, taş türü bir canıdır; deniz hayvanlarının evidir. Merdan: Mertler, insanlar, erkekler, yiğitler Merdemer: Cömert, yüce gönüllü. Merdi: Cesaret, mertlik, yüreklilik. Mergen: Usta nişancı. Mergup: istenilen, aranan nitelikte. 2. Beğenilir, gözde. Meriç: Bir akarsu ismi Merih: Mars gezegenin adıdır. Merksas: Cesur, yiğit. Merkür: Güneşe en yakın gezegen olarak bilinir. Mernuş: Eshab-ı Kehf´den – 7 Uyurlar´dan. Efsus ya da Yarpuz denilen bir şehirde Dakyanus (Dakyus) adındaki zalim hükümdar, halkı kendisine ve putlarına tapmaya zorlar. Allah´ın varlığına ve birliğine inanan birkaç genç ise gizlice ibadet ederek bu zalimin buyruğu dışına çıkar. Bunu haber alan Dakyanus´tan kaçan gençler, yolda kendileri gibi inançlı bir çobana rastlar. Çobanın bildiği ve yanında su olan bir mağaraya sığınan yedi kişi, burada uykuya dalar.Bu konu Kuran’da Kehf süresin de geçmektedir. Mernuş, bu 7 kişiden biridir. Mert: Cesur, yiğit, korkusuz Mertcan: Yiğit kimse, can Mertel: Eli açık, cömert Merter: Sözünün eri; yiğit Mertkal: Herzaman mert olarak yaşa Mertkan: Mert soydan gelen, mert Mertkol: Yiğitliği her yerde konuşulan. Mertol: Sözünün eri ol, yiğit ol Merttürk: Yiğit Türk. Mervan: Emevi sülalesinin Mervan kolu Merzuk: Mutlu. 2. Rızkı verilmiş, rızklı. Mesih: İsa peygambere verilen adlardan biri. Mesrur: Memnun, sevilen. Mestan: Savruk. Cüret sahibi Mestur: Örtülü. 2. Gizli, saklı. 3. Namuslu. Mesud: Mutlu, sevinçli, neşeli Mesut: Mutlu, sevinçli Meşed: Şehitlik, şahadet. Meşhur: Ünlü, tanınmış, herkesçe bilinen. Meşkur: Beğenilmiş, övgüye değer. Meşru: Yasaya, kurallara uygun. Metaan: Huzur, mutluluk Metanet: Metin olma, dayanma, dayanıklılık Mete: Tarihte bir hükümdar Metehan: Büyük Hun İmparatorunun adıdır. Metin: Dayanıklı, sağlam, soğuk kanlı Metiner: Sağlam ve yiğit. Metinkaya: Kaya gibi sağlam. Metkan: Eğitilmiş, yüce kişi. Meva: Yurt, memleket. 2. Sığınılacak, güvenilir yer. Mevlana: 1207-1273 yılları arasında yaşamış, Mevlevi tarikatinin kurucusu. 2. Sahibimiz, efendimiz. Mevlevi: Efendiliği, hazretliği haketmiş. 2. Mevlevilik tarikatine bağlı kimse Mevlut: Doğma, dünyaya gelme ( Mevlid-Mevlüd) Mevlüd / Mevlüt: Doğma, dünyaya gelme. Mevlüt: Dünya'ya geliş, doğuş Mevzun: Biçimli düzgün. Mezit: Artırılmış. Mezun: İzinli, izin almış. 2. Diploma almış kişi. 3. Yetki verilmiş. Mısra: Şiirin dizelerinden her biri. Midhat/Mithat: Övme, methetme. Mihan: Sıkıntı Mihin: Büyük, ulu. Mihrali: En büyük komutan Mihran: Nehir Mihri: Güneş ile ilgili. 2. Sevgi. Mihrima: Güneş ile Ay Mikail: Allaha en yakın olduğuna inanılan dört melekten birinin adı Milis: Halk gücü Minas: Büyük Mir: Baş, komutan, amir, bey. Mirac/ Miraç: Hz. Muhammed’in göğe yükseliş haline verilen addır. Miraç: Yükselme, çıkma. 2. Hz. Muhammet'in göğe yükselmesi. Miran: Beyler Miras: Birine, ölen bir yakınından kalan mal mülk, para veya servet. 2. Kalıtım yoluyla gelen herhangi bir Mirat: Ayna. 2. Bir çeşit lale. Mirek: Prens. Mirel: Demir gibi güçlü. Mirkelam: Hatiplik yeteneği olan kimse Mirsad: Durak; gözetleme yeri, rasat yeri Mirza: (Farsça.) Emiroğlu beyi, hükümdar soyundan gelen. 2. Doğu Türk devletlerinde asalet unvanı. 3. Dubb-i Ekber yıldız kümesindeki parlak yıldız. Mirzah: Üzüm çubuğunu bağladıkları ağaç. 2. Çekirdek ve ona benzer şeyleri dövüp ezdikleri taş. Mirzat: Amir, komutan. Misbah: Aydınlatma, ışık, nur. Mithat: Övüş Mizan: Denge, terazi Mizgin: Kürtçe; Müjde, müjdeli haber. Mocan: Soğukkanlı, dayanıklı, direngen. Molla: Büyük kadı. 2. Medrese öğrencisi. 3. Büyük bilgin. Moran: Dereden büyük akarsu, ırmak, müren Moray: Mor renkteki ışık. Muaffak: Başarılı olan, başarı kazanan. Muallim: Öğretmen. Muammer: Yaşayan Muaz: Aziz, izzet sahibi, saygı uyandıran, çok kıymetli, muhterem Muazzam: Çok büyük. 2. Saygıdeğer. 3. Önemli. Mucip: Gerektiren, gerektirici Mucit: İcat eden, buluş yapan. Muğdat: (Arapça Mudad’tan))Çorak su, tatlı su, buruk. Muhammed: Bir çok defalar hamdu senalar olunmuş, övülmüş manasındadır. Hz. Muhammed’ in (SAV) isimlerindendir. Muhammed Kaan: Muhammed; Çok övülmüş, hamt edilmiş. Kaan; Çin ve Moğol imparatorlarına verilen isim. Muhammed Talha: Birçok defalar hamdu sena olunmuş, tekrar tekrar övülmüş. İslam dinini kabul eden ilk 10 kişiden biri. Muhammed-Muhammet: Çok övülmüş, hamd edilmiş Muhammedcan: Peygamber s.a.s in isimlerindendir. Can Muhammet: Birçok defalar hamdu sena olunmuş, tekrar tekrar övülmüş. 2. Birçok güzel huylara sahip. Hz. Peygamber (s.a.s)’in isimlerindendir. Dedesi Abdülmuttalib tarafından, gökte hak yerde halk övsün niyetiyle bu ad konulmuştur. Muharrem: Din tarafından yasaklanan Muhiddin/Muhittin: Dini geliştiren, canlandıran. Muhip: Seven, sevişen Muhittin: Dini güçlendiren Muhlis: İnanç ve eylemlerinde içtenlikle davranan Muhsin: İyilik yapan Muhtar: Dilediği şekilde hareket edebilen Muhteşem: Görkemli, gözkamaştırıcı Mukaddem: Sunulan, takdim edilen. 2. Önde olan, önde giden. 3. Değerli, üstün. Muktedir: Bir şeyi yapmaya gücü yeten Munar: Pınar, çeşme. Mungan: Cömert, eli açık Munis: Sıcakkanlı sevimli Munzur: Büyük kaynak su Murat: İstek, arzu Muratcan: istekli kişi, arzulu. Murathan: istekli hükümdar. Murtaza: Mürteza- Seçkin seçilmiş Musa: Sudan gelmek anlamındadır. Hz. Musa’ nın adıdır. Musab: İsabet etmiş olan. Musaddık: Onaylayan. Musap: Başına bir felaket bir kötülük gelmiş olan. Mushab/Mushap: Zor, güçlü, dayanıklı Mustafa: Temizlenmiş, saf hale getirilmiş Mustan: Tarihi güzellikleri dolu olan ilimiz Muştu: Müjde, sevindirici haber. Mut: Kader, talih, kısmet. Mutahhar: Temizlenmiş, temiz. Mutalip/Muttalip: Arzu eden, talep eden. Muti: İyi kalpli, yumuşak başlı Mutlu: Mesut, mutluluğa ulaşmış Mutlualp: Özlem ve isteğine kavuşmuş yiğit Mutluay: Mutlu ve ay gibi olan Mutlubay: Mutlu ve saygın. Mutlubey: Mutlu ve saygın. Mutlucan: Dertsiz, kedersiz. Mutluer: Mutluluğa ermiş kişi. Mutlugün: Sevindirici gün; mutluluk veren gün Mutluğ: Mutlu. Mutluhan: İsteklerine kavuşmuş kağan Mutluk: Mutlu. Mutlukan: Geçmişi mutluluklar içinde olan. Mutlukhan: Mutlu hükümdar. Mutlutekin: Özlem ve isteklerine kavuşmuş ve biricik kimse, mutlu şehzade Mutlutürk: Mutlu Türk. Muttaki: Sakınan, çekinen, Allah’tan korkan Mutver: Mutluluk ver, mutlu et Muvaffak: Başarılı olan, başarı kazanan. Muvakkar: Ağır başlı olan. Muzaffer: Zafer kazanan, çok başarılı Mübarek: Verimli, bereketli. 2. Kutlu. Mübin: İyiyi kötüyü ayırabilen. 2. Apaçık, besbelli. Mücahit: Savaşçı, Cihada katılan Mücap: Duası kabul edilen. Müçteba: Seçkin, seçilmiş Müderris: Medrese öğretmeni. Müdrik: Anlayan, kavrayan. 2. Yaklaşan, ulaşan. 3. Ergin. Müfit: Faydalı, yararlı Müjdat: Müjdeler, muştular, sevinçli haber Mükerrem: Yardımsever, ikram sever Mükremin: Konuksever, ikram sever Mükrim: Güler yüzlü. Mülayim: Yumuşak huylu ağır başlı. Mülazım: Bir kimseye bağlı olan. Müldür: Berrak. Mülhim: İlham eden. Mülket: Ülke. Mümin: İnanan, iman eden Mümtaz: Seçkin, başkalarından ayrı tutulan Münci: Kurtaran, kurtarıcı. Münib: Tanrıya yönelmiş kişi. Münif: Yüksek, ulu. Münim: Nimet veren, Yedirip içiren. 2. İyiliksever, velinimet Münip: Tövbe eden. 2. Bereketli yağmur. Münir: Aydınlatan, ışık veren Münür: Yüksek, ulu, büyük. Müren: Irmak, nehir, akarsu. Mürit: Buyuran. emreden, Mürsel: Yollanmış, gönderilmiş olan Mürşit: İrşad eden, doğru yolu gösteren Müslim: Din bilgisi olan Müslüm: İslam dininden olan / Teslim olan Müşfik: Acıyan, şefkat gösteren Müşir: Haber veren, bildiren, emir ve işaret eden. 2. Mareşal. Müştak: Özleyen, göreceği gelen Müzahir: Yardım eden, koruyan, kollayan. Nabi: Yüksek, yüce, haber veren Naci: Kurtulmuş, selamete kavuşmuş Nacil: Soyu sopu temiz olan kimse.. Nad: Kurtulmuş, selamete ermiş. 2. Cennetlik. Nadi: Bağıran, haykıran, nida eden Nadim: Pişmanlık duyan, pişman olan. Nadir: Ender, az bulunur, seyrek Nafi: Yararlı, faydalı Nafih: Genizden gelen ses. Nafiz: İşleyen, içeriye giden, delip geçen işleyen, sözü etkili olan gibi anlamları vardır. Nahid: Venüs, Zühre yıldızı Nahit: Venüs, Zühre yıldızı Nail: Ele geçiren, muradına eren Naim: Bolluk varlık içinde yaşayandır. Cennetin bir bölümünün adıdır. Naip: Birinin yerine geçen. 2. Kadı. 3. Nöbet bekleyen. Nakıp: Bir kavim, kabile başkanı. Naki: Temiz, çok ince ve zarif Nakip: Bir kavim veya kabilenin başkanı. 2. Bir tekkede, şeyhin yardımcısı olan en eski derviş veya dede Namal: Ün al, adını duyur Namdar: Nam salan. Namık: Yazar, yazan kişi Nami: Tanınmış, ünlü şöhretli Namzet: Aday. Nara: Haykırma, söylenme Narız: Delip geçen. 2. İçe işleyen. 3. Sözü geçen, çok etkili. Nart: Yürekli, yiğit Narter: Yürekli yiğit, yiğitler yiğidi Nas: İnsanlar, halk, herkes. Nasıf: Ekmek. Nasıh: Öğüt veren. Nasır: Yardımcı, yardım eden. Nasih: Kopyasını çıkaran. 2. Battal eden. Nasip: Birinin önceden alnına yazıldığına inanılan şey, kısmet Nasir: Yayan, saçan. 2. Nesir yazan. Nasreddin: Yardımcı, imdada yetişen Nasrettin: Dine Yardımcı olan. Nasri: Tanrı yardımıyla üstünlük. Nasrullah: Allah’ın yardımcısı. Nasuh: Öğüt veren. Nasuhi: Kesin şekilde tövbe eden, tövbekar. Naşid: Şiir söyleyen, şiir okuyan Naşir: Yayan, dağıtan, yayımlayan. Naşit: Şiir söyleyen, şiir okuyan Natık: Konuşan. 2. Düşünen. 3. Bildiren. Natuk: Düzgün konuşan, konuşmayı seven. Natuvan: Zayıf, güçsüz. 2. Beceriksiz. Navdari: Ün, şöhret. Navdayi: Aday, namzet. Nayır: Arkadaş, dost Nayman: Moğolistan’da yaşayan Türk topluluğu. Nazım: Düzenleyen, tanzim eden Nazır: Bakan, gözeten. 2. Bir yüzü bir yöne bakan. Nazif: Temiz, güzel Nazir: Naz, eş, niyaz, taze. Nazmi: Vezinli, kafiyeli sözle ilgili/ Düzenli Nebahattin: Dinin şanı ve şerefi. Nebez: Boyun eğmeyen. Nebi: Mesaj ileten, haberci Nebi Berzah: Ölümden sonra kıyamete beklenen yer Nebih: Namlı, ünlü, onurlu. Nebil: Şerefine düşkün olan. 2. Yüksek zekalı. 3. Faziletli. Necabet: Asalet. Necabettin: Dinin soyluluğu. Necaip: Onurlu, soylu kişi. Necat: Kurtuluş, selamet Necati: Kurtuluşa ermek Neccar: Dülger. 2. Marangoz. Necdet: Güçlü ve korkusuz, kahraman, yiğit kişi demektir. Necear: Dülger, marangoz. Necil: Soylu, soyu temiz. 2. Evlat, çocuk. Necip: Soyu temiz, cömert Necmeddin: Dinin yıldızı. Necmettin: Dinin yıldızı. Necmi: Yıldızlarla ilgili, yıldızlara ait Nedim: Yakın dost, samimi arkadaş Nedret: Az bulunurluk, seyreklik Nefer: Bir adam, tek kişi. 2. Er, asker. Nefi: Çıkar ile ilgili faydacı. 2, Divan şairi. Nehar: Gündüz Nehidar: Yararlı, faydalı, iyi. Nehip: Korku salan. Nehri: Nehire ait. Nejat: Soy, asıl, hesap Nemır: Ölümsüz. Nemutlu: Çok mutlu. 2. Sevinçli. Nenkvaz: Çetin, sert. Nergiz: Sarı beyaz açan soğanlı bir çiçek Nerim: Cesur, yiğit, pehlivan Nermi: Yumuşaklık, gevşeklik. Nesihet: Nasihat, kollama. Nesil: Aynı çağda yaşayan ve hemen hemen aynı yaşta bulunan kimselerin tümü, kuşak. Nesim: Hoşa giden hafif rüzgar Nesime: Hafif esen rüzgar Nesimi: Esen rüzgarla ilgili Nesip: Soylu, soydan. Nesren: Nesir olarak, düz yazı olarak yazılan yazıya denir. Neşat: Sevinç, neşe, şenlik, keyif Neşet: Yetişme, meydana gelme Neşit: Sevinçli, neşeli. Nevcivan: Genç, delikanlı. Nevfel: Deniz, derya Nevit: İyi, sevinçli haber, müjde. Nevrettin: Dinin ışığı. Nevri: Işıltıyla ilgili. Nevroz/Nevruz: Eski bir İran takvimine göre, yılın ve baharın ilk günü sayılan martın yirmiikisine rastlayan gün. 2. Nevruz günü kırlara çıkılarak yapılan bayram. Nevsal: Yeni yıl Nevşah: Dal anlamındadır bunun yanında yeni bitmiş geyik boynuzu olarak da bilinir Nevşekar: Şair, ozan. Nevzad: Yeni doğmuş çocuk Nevzat: Yeni doğmuş çocuk Neyyir: Nurlu, parlak. Işıklı cisim. Güneş Neyzen: Ney çalan kimse. Nezih: Temiz, pak, seçkin Nezihi: Temizlik, saflıkla ilgili Nezir: Birini doğru yola (Sıratı Müstakim’e) yöneltmek için Allah’ın azabıyla gözdağı vererek korkutmak Nida: Bağırma, sesle çağırma, haykırma. Nidai: Haykırmayla ilgili, haykıran. Nihad: Yaradılış, kişilik Nihat: Tabiat, huy Nilova: Şimdiki Musul. Nimetullah: Tanrı’nın nimeti. Nisani: Nisan ayında doğan. Nişan: İz, belirti. 2. Onurlandırmak üzere devletçe verilen paye. Niviskar: Yazar, yazıcı. Niyaz: Yalvarma, yakarış. 2. İhtiyaç hissetme. 3. Dua etme. Niyazan: Açık yürekli, saf. Niyazi: Yalvarma, yakarma Nizam: Sıra, dizi, düzen, kural Nizamettin: Dinin düzeni, tertibi Nizami: Kurallara uygun, düzenle ilgili Nizar: Zayıf. Nogay: Bugün Kuzey Kafkasya'da yaşayan bir Türk boyunun adı Nova: Bir yıldız grubunun adı Noyan: Ordular komutanı, başkomutan, soylu kişi Nuh: Eski metinlerde rahat anlamında / Bir peygamber adı Nuhkan: Nuh Peygamber soyundan olan. Numan: Kan 2. Gelincik Nur Sena: Aydınlık, parıltılı Nural: Işık alan Nuralp: Aydınlık saçan yiğit Nurani: Işık saçan Nuratay: Aydın genç, entellektüel. Nurbaki: Üzerinden aydınlık, parıltı eksik olmayan. Nurbay: Aydınlık saçan erkek Nurcemal: Aydınlık yüzlü güzel insa. Nurer: Aydınlık saçan yiğit Nurettin: (Nureddin) Aydınlatın, dinin getirdiği nur Nuri: Işıklı, ışıktan geleni Nurihak: Allah’ın ışığı, aydınlığı, Nurkan: Temiz, aydınlık soydan gelen. Nurlan: “Işıklan, ışık saç” anlamında kullanılan bir ad Nursal: Işık saç. Nurseza: Nura, ışığa ve aydınlığa layık Nurşah: Nur saçan. Nurşat: Nura boğulmuş Nurtaç: Nurlu taç taşıyan Nurtekin: Eşsiz aydınlık. Nurullah: Allah’ın nuru anlamında Nurver: Işık ver. Nurzat: Nurlu, aydınlık kişi. Nusret: Tanrı yardımı Nusret/ Nusred: Tanrı yardımı Nusrettin: Dinin başarısı. Nuyan: Soylu kişi, noyan Nücivan: Genç, delikanlı. Nüjen: Modem, yeni. Nüvedan: Mucit, yaratıcı. Nüvit: İyi haber Nüza: Yeni, yeni doğan. Nüzhet: Zevk, keyif, istek, tat, eğlence, sevinç Oba: Üstün yetenekli. 2. Göçebelerin meydana getirdiği topluluk. Obe: Aşiretin bir bölümü. Oben: Erkek deve, o benim anlamlarındadır. Obuz: Su gözesi, göze kaynak Ocak: Ev, aile. Ocan: O dost 2. İçten kişi. Od: Ateş. Oder: Ateş gibi canlı, coşkulu, hareketli kimse. Odhan: Ateş kağan, ateş han Odkan: Ateş kan, ateşli kan, kaynayan kan, deli kan Odkanlı: Canlı, coşkulu, ateşli kimse. Odman: Ateşli, canlı, çoşkulu kişi. Odyak: “Ateşli ve coşkulu ol” anlamında kullanılan bir ad. Odyakar: Ateş gibi can yakan kimse. Odyakmaz: Ateş yakmaz. Oflas: bk. Oflaz Oflaz: Güzel, iyi, sevilen Oflazer: Yakışıklı. 2. Cesur, yiğit. Ogan: Barış tanrısı, gök tanrısı, güneş Oganalp: Güneş gibi yiğit, gök tanrısı gibi yiğit, güçlü yiğit Oganer: Gök tanrısı gibi yiğit, güçlü yiğit. Ogansoy: Tanrı soyundan, gök tanrısı soylu Ogeday: Akıllı, zeki. Ogün: O bilinen gün, hayatımızın değiştiği gün Oğan: Tanrı. Oğanalp: Gök tanrısı gibi yiğit, güçlü Oğaner: İlahi gücü olan. Oğansoy: İlahi bir güce sahip soydan gelen. Oğantürk: İlahi bir güce sahip Türk. Oğanverdi: “Allah bağışladı” anlamında kullanılan bir ad. Oğul: Evlat, erkek çocuk. Oğulbal: Tatlı oğul, oğul balı, oğul arılarının yaptığı ak bal Oğulbey: Beyin oğlu. Oğulcan: Can oğul Oğultan: Tan vakti Oğultay: Genç. Oğultekin: Biricik oğul, şehzade Oğultürk: Türkoğlu Oğur: İçten dost, samimi Oğuralp: Samimi, içten erkek. Oğuz: Gürbüz, delikanlı, temiz yaratılmış, iyi, doğru Oğuzalp: Güçlü yiğit, iyi yürekli yiğit, dost yiğit Oğuzata: İyi huyluluğu atalarından, soyundan gelen. Oğuzbay: İyi huylu, saygın kişi. Oğuzcan: İyi huylu, candan dost. Oğuzer: Sağlam yiğit, dost yiğit Oğuzhan: Oğuzların başı / Mete Oğuzkan: Hükümdar soyundan gelen Oğuzman: Sağlam, gürbüz, güçlü kimse, iyi yürekli dost kimse Oğuztan: İyi huylu kişi. Oğuztay: İyi huylu genç kişi. Okan: Akıllı, anlayışlı, öğrenen 2. Tanrı, Güneş, Oğuz Okanalp: İlahi bir güce sahip olan. Okanay: Güçlü Ay, yiğit ay, Güneş ve Ay Okaner: İlahi bir güce sahip olan yiğit. Okansoy: Tanrı soyundan, gök tanrısı soylu Okat: Ok atan, savaşcı. Okay: Beğeni, onaylamak Okayer: Ok gibi doğru, Ay gibi yiğit Okaygün: Ok gibi doğru, Ay gibi güzel, Güneş gibi yakıcı kimse Okbay: Ok gibi doğru ve varsıl kimse Okcan: Ok gibi doğru can Okçun: Uzak, ilerde, uzaklaşmış. Okdemir: Demirden yapılmış ok Oker: Hızlı ve kuvvetli. Okgüç: Ok gibi doğru ve güçlü Okhan: Ok gibi hızlı, delici hükümdar. Okkan: Ok gibi delici soydan gelen. Okman: Okçu, ok atan kimse Oksal: Okla ilgili, hızlı Oksar: Okları hazırlayan. Oksu: Düzenli ve hızlı bir şekilde akan su Oktan: Ok kadar hızlı Oktar: Ok taşıyıcı / Ok+dar (Bayraktargibi) Oktaş: Ok gibi delici, taş gibi sert. Oktay: Çok hiddetli, kızgın Oktuğ: Ok atan, okçu. Oktunç: Ok tuncu; tunçtan yapılmış ok Oktürk: Ok gibi Türk Okumuş: Bilgili, öğrenimli. Okur: Bilgilenmeyi, okumayı seven. Okuş: Akıl, zeka, mantıklılık. Okutan: Eğitim ve öğretim işini yapan. Okutman: Öğreten. Okuyan: Okumayı seven. Okyan: Okçular, okçuluk. Okyanus: Kıtaları birbirinden ayıran engin deniz. Okyar: Oku parçala Olca: Savaş ganimeti. Olcan: Canlı, hareketli Olcay: Şanslı, şans Olcayhan: Kısmetli hükümdar. Olcayto: Şanslı Olcaytu: Şanslı; talihli, kısmetli. Olcaytuğ: Şans getiren başlık. Olcaytürk: Şansı olan Türk. Olça: Savaş ganimeti Olçum: Bilgiçlik taslayan. Olçun: Becerikli Oldaç: Şişman, iri yapılı. Oldağ: Dağ gibi yüksek ol. Older: Dindar, sofu. Olgu: Gerçekte var ol Olgun: Yetişmiş, bilgili Olgunay: Dolunay durumundaki ay Olgunel: İyi el. Olguner: Bilgi ve görgüce gelişmiş erkek, olgunlaşmış erkek Olgunsoy: Gelişmiş soy, olgunlaşmış soy Olguntürk: İyi yetişmiş Türk. Olpak: Her zaman temiz, dürüst olan. Olperest: Dinine sıkıca bağlı kimse, dindar, dinini çok seven. Olsan: Ad ol, san ol Oltan: Şafak ol, tan ol Oltun: Saygı gösterilen ol, saygın ol Oltunç: Tunç ol, tunç gibi sağlam ol Oluş: Varlık halini alma, meydana gelme. 2. Bir durumdan öteki duruma geçiş. Omaç: Hedef, gaye, amaç. Omariya: Mardin, Nusaybin’de Kürt aşireti. Omay: Beğenilen, sevilen Omet: Ümmet, topluluk. Omur: Omurgayı oluşturan kemiklerin herbiri, herhangi bir şeyin iskeletinin her bir parçası. Omurtak: Küçük kartal. Onan: Daha iyi bir duruma giren, eksiği kalmayıp gönül huzuruna Eren, iyileşen Onar: (“onmak”tan) eksiği kalmayıp gönül erincine ulaşır, daha iyi bir duruma gelir, mutlu olur Onaran: Düzelten, tamir eden Onart: İşler bir duruma getirilmesini sağla, düzelttir. Onat: Özenli, düzgün Onatkan: İyi, dürüst soydan gelen. Onatkut: İyi ve uğurlu Onay: Uygun bulunmuş Onel: Elleriyle her tarafı sarmalamış olan. Oner: On kişiye bedel yiğit Ongan: Özlem ve istekleri yerine gelmiş, mutlu Onganer: Mutlu yiğit Ongay: Kolay, zorluğu olmayan. Ongu: Onmuş olma durumu, sağlık, mutluluk Ongun: Bol verimli, yararlı duruma gelmiş, mutlu, kutlu, gelişmiş, Gürbüz, tapılan kişi, beğenilen kimse Ongunalp: Mutlu yiğit, yararlı yiğit, kutlu yiğit, gürbüz yiğit Onguner: Mutlu yiğit, yararlı yiğit, kutlu yiğit, gürbüz yiğit Ongunsu: Gürbüz ve su gibi duru kişi. Ongur: Kurtuluş. Ongün: Uğurlu gün. Onkut: Daha iyi ve şanslı yaşa. Onuk: Sevgili; dürüst Onuker: Herkesçe sevilen, sayılan kişi. Onuktan: Sevilen, saygı duyulan ve tan gibi ışıltılı kişi. Onuktekin: Sevilen, saygı duyulan, uğurlu. Onul: İyi ol, sağlıklı ol. Onultan: İyileştiren, sağlığa kavuşturan. Onur: Özsaygı, şeref Onural: Onur sahibi ol Onuralp: Saygıdeğer, aziz, yiğit Onuray: Onurlu ve Ay gibi güzel Onurhan: Şeref sahibi hükümdar Onurkan: Onurlu, şerefli soydan gelen. Onursal: Onurla ilgili, onur niteliğinde; saygı göstermiş olmak için verilen Onursan: Dürüstlüğüyle nam salmış kişi. Onursay: Şeref sahibi saygın kişi. Onursev: Kendin gibi olanı sev. Onurseven: Onurlu insanları seven. Onursoy: Onurlu bir soydan gelen. Onursu: Saygın, şerefli ve su gibi temiz. Orak: Hasat, ekin biçilen araç. Orakay: Orak ayı. 2. Temmuz. Oral: Türklerin ilk yurtlarından Oralmış: Zaptedilmiş yer. Oraltan: Tan vakti yapılan savaş. Oran Oran: Karşılıklı uygunluk, iki şeyin birbirini tutması, iki şey arasında ya da parça ile bütün arasında bulunan fark Oraner: Anlayışlı, hesaplı ve yiğit kimse. Oransal: Oranla ilgili Oray: 1.Ateş kırmızısı. 2. Şehirli. Orbay: Ordu komutanı Orbek: Kentli bey. Orbey: Bekçi, koruyucu, muhafız. Orcan: Üstün, kıdemli kişi Orçum: Sağlam adam Orçun: Arkadan gelenler, halefler 2. Ahlak Orean: Direnen kişi. Oreaner: Direngen ve yiğit kimse. Orgun: Gizli, gizemli. Orgunalp: Sır dolu yiğit. Orgunay: Bulutların arkasında kalmış ay. Orguner: Sır dolu yiğit. Orgunhan: Sır dolu hükümdar. Orgunkan: Geçmişi sır dolu olan. Orgunsoy: Sır dolu bir soydan gelen. Orguntay: Sır dolu genç. Orgün: Kapalı havası olan gün. Orhan: Kentin hükümdarı 2. Osmanlının ikinci padişahı Orhon: Eski bir türk alfabesi Orhun: Asya da bir nehir Orkan: Orhan adının bir başka biçimi Orkun: Or+kun (han) Kentin hanı Orkuş: Ateş kırmızısı renkli bir kuş. Orkut: Kutlu kent Orkutay: Kutlu, uğurlu şehir. Orman: Ağaçlarla örtülü geniş alan Orsa: Geminin, rüzgârın geldiği yöne döndürülmesi/ rüzgâra karşı Ortaç: Tepe, kendine miras kalan kimse; bir hükümdarlığın tahtına geçecek kimse, veliaht Ortak: Ortak zevkleri paylaşanlar, arkadaşlar. 2. Birlikte iş yapan, ortaklaşa yararlarla birbirlerine bağlı kimselerden her biri. 3. Kuma. Ortan: Tan renginin kızıllığı. Ortun: Ortanca kardeş Ortunç: Tunçtan yapılmış gibi sağlam kale Oruç: Müslümanların yeme içmeden vs. uzaklaştıkları bir ibadet Oruk: Çare, yol, imkan. Orun: En büyük makam Orunbay: Büyük görevi olan kimse, makam sahibi Orus: Saadet, mutluluk, talih. Oruz: Düşünce, düşün, ide. Oskan: Zeki kişi. Oskay: Neşeli, sevinç içinde olan. Osma: Bulgaristan Türklerinin yaşadığı yörelerden birindeki nehrin adı. Osman: Hz. Muhammet’in damadı üçüncü halife. 2.Osmanlı İmparatorluğu’nun kurucusu ve ilk hükümdarı. 3. Bir tür kuş ya da ejderha. Oşan: Şanlı, şöhretli, adı duyulmuş olan. Otacı: Hekim, doktor. Otağ: Yüksek direkli, süslü, büyük çadır Otağ / Otak: Büyük, süslü çadır. Otamış: İyileştiren, düzelten. Otaran: Beğenip arzu eden. Otay: Alev kızıllığında ay. Oxır: Uğur. Oyal: Düşünceye önem veren, görüş alan. Oyalp: Düşünceli ve yiğit. Oyhan: Düşünceli hükümdar. Oykan: Düşünce ve fikir erbabı soydan gelen. Oykut: Düşünceli ve kutlu insan. Oymak: Aşiret, küçük izci birliği Oyman: Belli bir görüşe sahip kişi. Oysan: Düşünce, fikirleriyle tanınan. Oytun: Beğenilen, güzel yer, kutsal. Oytunç: Düşünce sahibi sağlam kişi. Ozan: Şair, halk şairi Ozanalp: Şair ve yiğit kimse Ozanar: Namuslu, şerefli, şair kişi. Ozanay: Şair ve Ay gibi kimse Ozaner: Şair ve yiğit Ozankan: Ozan soyundan gelen Ozansoy: Şairler soyundan gelen. Ozansu: Şair dilli ve su gibi berrak kişi. Oba: Üstün yetenekli. 2. Göçebelerin meydana getirdiği topluluk. Obe: Aşiretin bir bölümü. Oben: Erkek deve, o benim anlamlarındadır. Obuz: Su gözesi, göze kaynak Ocak: Ev, aile. Ocan: O dost 2. İçten kişi. Od: Ateş. Oder: Ateş gibi canlı, coşkulu, hareketli kimse. Odhan: Ateş kağan, ateş han Odkan: Ateş kan, ateşli kan, kaynayan kan, deli kan Odkanlı: Canlı, coşkulu, ateşli kimse. Odman: Ateşli, canlı, çoşkulu kişi. Odyak: “Ateşli ve coşkulu ol” anlamında kullanılan bir ad. Odyakar: Ateş gibi can yakan kimse. Odyakmaz: Ateş yakmaz. Oflas: bk. Oflaz Oflaz: Güzel, iyi, sevilen Oflazer: Yakışıklı. 2. Cesur, yiğit. Ogan: Barış tanrısı, gök tanrısı, güneş Oganalp: Güneş gibi yiğit, gök tanrısı gibi yiğit, güçlü yiğit Oganer: Gök tanrısı gibi yiğit, güçlü yiğit. Ogansoy: Tanrı soyundan, gök tanrısı soylu Ogeday: Akıllı, zeki. Ogün: O bilinen gün, hayatımızın değiştiği gün Oğan: Tanrı. Oğanalp: Gök tanrısı gibi yiğit, güçlü Oğaner: İlahi gücü olan. Oğansoy: İlahi bir güce sahip soydan gelen. Oğantürk: İlahi bir güce sahip Türk. Oğanverdi: “Allah bağışladı” anlamında kullanılan bir ad. Oğul: Evlat, erkek çocuk. Oğulbal: Tatlı oğul, oğul balı, oğul arılarının yaptığı ak bal Oğulbey: Beyin oğlu. Oğulcan: Can oğul Oğultan: Tan vakti Oğultay: Genç. Oğultekin: Biricik oğul, şehzade Oğultürk: Türkoğlu Oğur: İçten dost, samimi Oğuralp: Samimi, içten erkek. Oğuz: Gürbüz, delikanlı, temiz yaratılmış, iyi, doğru Oğuzalp: Güçlü yiğit, iyi yürekli yiğit, dost yiğit Oğuzata: İyi huyluluğu atalarından, soyundan gelen. Oğuzbay: İyi huylu, saygın kişi. Oğuzcan: İyi huylu, candan dost. Oğuzer: Sağlam yiğit, dost yiğit Oğuzhan: Oğuzların başı / Mete Oğuzkan: Hükümdar soyundan gelen Oğuzman: Sağlam, gürbüz, güçlü kimse, iyi yürekli dost kimse Oğuztan: İyi huylu kişi. Oğuztay: İyi huylu genç kişi. Okan: Akıllı, anlayışlı, öğrenen 2. Tanrı, Güneş, Oğuz Okanalp: İlahi bir güce sahip olan. Okanay: Güçlü Ay, yiğit ay, Güneş ve Ay Okaner: İlahi bir güce sahip olan yiğit. Okansoy: Tanrı soyundan, gök tanrısı soylu Okat: Ok atan, savaşcı. Okay: Beğeni, onaylamak Okayer: Ok gibi doğru, Ay gibi yiğit Okaygün: Ok gibi doğru, Ay gibi güzel, Güneş gibi yakıcı kimse Okbay: Ok gibi doğru ve varsıl kimse Okcan: Ok gibi doğru can Okçun: Uzak, ilerde, uzaklaşmış. Okdemir: Demirden yapılmış ok Oker: Hızlı ve kuvvetli. Okgüç: Ok gibi doğru ve güçlü Okhan: Ok gibi hızlı, delici hükümdar. Okkan: Ok gibi delici soydan gelen. Okman: Okçu, ok atan kimse Oksal: Okla ilgili, hızlı Oksar: Okları hazırlayan. Oksu: Düzenli ve hızlı bir şekilde akan su Oktan: Ok kadar hızlı Oktar: Ok taşıyıcı / Ok+dar (Bayraktargibi) Oktaş: Ok gibi delici, taş gibi sert. Oktay: Çok hiddetli, kızgın Oktuğ: Ok atan, okçu. Oktunç: Ok tuncu; tunçtan yapılmış ok Oktürk: Ok gibi Türk Okumuş: Bilgili, öğrenimli. Okur: Bilgilenmeyi, okumayı seven. Okuş: Akıl, zeka, mantıklılık. Okutan: Eğitim ve öğretim işini yapan. Okutman: Öğreten. Okuyan: Okumayı seven. Okyan: Okçular, okçuluk. Okyanus: Kıtaları birbirinden ayıran engin deniz. Okyar: Oku parçala Olca: Savaş ganimeti. Olcan: Canlı, hareketli Olcay: Şanslı, şans Olcayhan: Kısmetli hükümdar. Olcayto: Şanslı Olcaytu: Şanslı; talihli, kısmetli. Olcaytuğ: Şans getiren başlık. Olcaytürk: Şansı olan Türk. Olça: Savaş ganimeti Olçum: Bilgiçlik taslayan. Olçun: Becerikli Oldaç: Şişman, iri yapılı. Oldağ: Dağ gibi yüksek ol. Older: Dindar, sofu. Olgu: Gerçekte var ol Olgun: Yetişmiş, bilgili Olgunay: Dolunay durumundaki ay Olgunel: İyi el. Olguner: Bilgi ve görgüce gelişmiş erkek, olgunlaşmış erkek Olgunsoy: Gelişmiş soy, olgunlaşmış soy Olguntürk: İyi yetişmiş Türk. Olpak: Her zaman temiz, dürüst olan. Olperest: Dinine sıkıca bağlı kimse, dindar, dinini çok seven. Olsan: Ad ol, san ol Oltan: Şafak ol, tan ol Oltun: Saygı gösterilen ol, saygın ol Oltunç: Tunç ol, tunç gibi sağlam ol Oluş: Varlık halini alma, meydana gelme. 2. Bir durumdan öteki duruma geçiş. Omaç: Hedef, gaye, amaç. Omariya: Mardin, Nusaybin’de Kürt aşireti. Omay: Beğenilen, sevilen Omet: Ümmet, topluluk. Omur: Omurgayı oluşturan kemiklerin herbiri, herhangi bir şeyin iskeletinin her bir parçası. Omurtak: Küçük kartal. Onan: Daha iyi bir duruma giren, eksiği kalmayıp gönül huzuruna Eren, iyileşen Onar: (“onmak”tan) eksiği kalmayıp gönül erincine ulaşır, daha iyi bir duruma gelir, mutlu olur Onaran: Düzelten, tamir eden Onart: İşler bir duruma getirilmesini sağla, düzelttir. Onat: Özenli, düzgün Onatkan: İyi, dürüst soydan gelen. Onatkut: İyi ve uğurlu Onay: Uygun bulunmuş Onel: Elleriyle her tarafı sarmalamış olan. Oner: On kişiye bedel yiğit Ongan: Özlem ve istekleri yerine gelmiş, mutlu Onganer: Mutlu yiğit Ongay: Kolay, zorluğu olmayan. Ongu: Onmuş olma durumu, sağlık, mutluluk Ongun: Bol verimli, yararlı duruma gelmiş, mutlu, kutlu, gelişmiş, Gürbüz, tapılan kişi, beğenilen kimse Ongunalp: Mutlu yiğit, yararlı yiğit, kutlu yiğit, gürbüz yiğit Onguner: Mutlu yiğit, yararlı yiğit, kutlu yiğit, gürbüz yiğit Ongunsu: Gürbüz ve su gibi duru kişi. Ongur: Kurtuluş. Ongün: Uğurlu gün. Onkut: Daha iyi ve şanslı yaşa. Onuk: Sevgili; dürüst Onuker: Herkesçe sevilen, sayılan kişi. Onuktan: Sevilen, saygı duyulan ve tan gibi ışıltılı kişi. Onuktekin: Sevilen, saygı duyulan, uğurlu. Onul: İyi ol, sağlıklı ol. Onultan: İyileştiren, sağlığa kavuşturan. Onur: Özsaygı, şeref Onural: Onur sahibi ol Onuralp: Saygıdeğer, aziz, yiğit Onuray: Onurlu ve Ay gibi güzel Onurhan: Şeref sahibi hükümdar Onurkan: Onurlu, şerefli soydan gelen. Onursal: Onurla ilgili, onur niteliğinde; saygı göstermiş olmak için verilen Onursan: Dürüstlüğüyle nam salmış kişi. Onursay: Şeref sahibi saygın kişi. Onursev: Kendin gibi olanı sev. Onurseven: Onurlu insanları seven. Onursoy: Onurlu bir soydan gelen. Onursu: Saygın, şerefli ve su gibi temiz. Orak: Hasat, ekin biçilen araç. Orakay: Orak ayı. 2. Temmuz. Oral: Türklerin ilk yurtlarından Oralmış: Zaptedilmiş yer. Oraltan: Tan vakti yapılan savaş. Oran Oran: Karşılıklı uygunluk, iki şeyin birbirini tutması, iki şey arasında ya da parça ile bütün arasında bulunan fark Oraner: Anlayışlı, hesaplı ve yiğit kimse. Oransal: Oranla ilgili Oray: 1.Ateş kırmızısı. 2. Şehirli. Orbay: Ordu komutanı Orbek: Kentli bey. Orbey: Bekçi, koruyucu, muhafız. Orcan: Üstün, kıdemli kişi Orçum: Sağlam adam Orçun: Arkadan gelenler, halefler 2. Ahlak Orean: Direnen kişi. Oreaner: Direngen ve yiğit kimse. Orgun: Gizli, gizemli. Orgunalp: Sır dolu yiğit. Orgunay: Bulutların arkasında kalmış ay. Orguner: Sır dolu yiğit. Orgunhan: Sır dolu hükümdar. Orgunkan: Geçmişi sır dolu olan. Orgunsoy: Sır dolu bir soydan gelen. Orguntay: Sır dolu genç. Orgün: Kapalı havası olan gün. Orhan: Kentin hükümdarı 2. Osmanlının ikinci padişahı Orhon: Eski bir türk alfabesi Orhun: Asya da bir nehir Orkan: Orhan adının bir başka biçimi Orkun: Or+kun (han) Kentin hanı Orkuş: Ateş kırmızısı renkli bir kuş. Orkut: Kutlu kent Orkutay: Kutlu, uğurlu şehir. Orman: Ağaçlarla örtülü geniş alan Orsa: Geminin, rüzgârın geldiği yöne döndürülmesi/ rüzgâra karşı Ortaç: Tepe, kendine miras kalan kimse; bir hükümdarlığın tahtına geçecek kimse, veliaht Ortak: Ortak zevkleri paylaşanlar, arkadaşlar. 2. Birlikte iş yapan, ortaklaşa yararlarla birbirlerine bağlı kimselerden her biri. 3. Kuma. Ortan: Tan renginin kızıllığı. Ortun: Ortanca kardeş Ortunç: Tunçtan yapılmış gibi sağlam kale Oruç: Müslümanların yeme içmeden vs. uzaklaştıkları bir ibadet Oruk: Çare, yol, imkan. Orun: En büyük makam Orunbay: Büyük görevi olan kimse, makam sahibi Orus: Saadet, mutluluk, talih. Oruz: Düşünce, düşün, ide. Oskan: Zeki kişi. Oskay: Neşeli, sevinç içinde olan. Osma: Bulgaristan Türklerinin yaşadığı yörelerden birindeki nehrin adı. Osman: Hz. Muhammet’in damadı üçüncü halife. 2.Osmanlı İmparatorluğu’nun kurucusu ve ilk hükümdarı. 3. Bir tür kuş ya da ejderha. Oşan: Şanlı, şöhretli, adı duyulmuş olan. Otacı: Hekim, doktor. Otağ: Yüksek direkli, süslü, büyük çadır Otağ / Otak: Büyük, süslü çadır. Otamış: İyileştiren, düzelten. Otaran: Beğenip arzu eden. Otay: Alev kızıllığında ay. Oxır: Uğur. Oyal: Düşünceye önem veren, görüş alan. Oyalp: Düşünceli ve yiğit. Oyhan: Düşünceli hükümdar. Oykan: Düşünce ve fikir erbabı soydan gelen. Oykut: Düşünceli ve kutlu insan. Oymak: Aşiret, küçük izci birliği Oyman: Belli bir görüşe sahip kişi. Oysan: Düşünce, fikirleriyle tanınan. Oytun: Beğenilen, güzel yer, kutsal. Oytunç: Düşünce sahibi sağlam kişi. Ozan: Şair, halk şairi Ozanalp: Şair ve yiğit kimse Ozanar: Namuslu, şerefli, şair kişi. Ozanay: Şair ve Ay gibi kimse Ozaner: Şair ve yiğit Ozankan: Ozan soyundan gelen Ozansoy: Şairler soyundan gelen. Ozansu: Şair dilli ve su gibi berrak kişi. Öcal: Öç almaktan, intikal alan Öçal: “Yapılan kötülüğün acısını çıkar, öcünü al” anlamında kullanılan bir ad. – bk. Öcal Öge: Çok akıllı olmasıyla ünlenmiş kişi. Ögeday: Çok akıllı, bilgili, Moğol hükümdarı Cengiz Han’ın oğlu Öger: Bilge, akıllı, zeki kişi. Öget: Akıllığıyla beğenilen kişi. Ögetürk: Akıllı, bilge Türk. Öğe: Unsur. 2. Bir sınıf ya da topluluğun her biri. Öğet: Beğenilen, aranılan, övülen.2. İyi, güzel. – bk. Öget Öğmen: Nitelikleriyle sevilen kişi. Öğrünç: Sevinç. Öğünç: Övünülecek şey, kıvanç, övünç Öğür: Akran. Öğüş: Torun; çok; övme biçimi, övüş Öğüt: Birine, yapması ya da yapmaması gereken şeyler üzerine söylenen söz Öğütal: Söylenen sözleri dinle anlamında. Ökcan: Akıllı, zeka sahibi. Öke: Olağanüstü yetenekleri olan kimse, dahi Ökeer: Bilge kişi. Öker: Bilge, akıllı, zeki kişi. Ökkeş: Erkek örümcek 2. Bir dağ adı Öklü: Akıllı. Ökmen: Akıllı, zeki Ökmener: Akıllı, yiğit Öksel: Akılla ilgili, zeka ile ilgili, ussal, akılsal Ökte: Üstün zekalı. Öktem: Yürekli, yiğit, güçlü, görkemli; ünlü Öktemer: Yürekli yiğit, güçlü yiğit, görkemli yiğit, ünlü yiğit Ökten: Güçlü, yiğit Öktener: Akıllı, bilgili kimse.2. Kahraman, cesur kimse. Öktürk: Bilge Türk. Ölçüm: Yetenekli. Ölçün: Tahmin etme. Ölen: Çiçek açmış çayır, şarkı, sulak arazi. Ömer: Dirlik, canlılık yaşam gücü Ömür: Dünya üzerinde yaşanan sürenin toplamına verilen addır. Ömüral: Çok yaşa, uzun ömürlü ol. Ömürcan: Yaşam boyu süren dostluk Ömürlü: Çok uzun yaşayacak kişi. Önad: Adıyla tanınan. Önal: Daima önde olmak Önalan: Önce davranan, önde giden, başa geçen Önaydın: Öğrenimi, bilgisi ve görgüsü olan. 2. İleri düşünceli. Öncel: Birine göre kendinden, önce gelen, selef; yol açan, yol gösteren Öncü: Önder, yol gösteren, önde giden, bir işte yol açan Öncübay: Başarılı ve saygın kişi Öncübey: Başarılı ve saygın kişi. Öncüer: Önde giden yiğit, öncülük eden yiğit Öncül: Önce gelen. 2. Rehber. 3. İlk. Önder: Lider, yönetici, şef Öndersarp: Ulaşılması zor lider Öndeş: Yol gösteren. Öndünç: Lider olan, önder. Önel: Bir işin yapılması için verilen süre Önem: Bir şeyin nitelik ya da nicelik yönünden değeri olma durumu, değer Önemli: Değerli Önen: Hak, adalet. Öner: (ilk ya da ikiz doğumda önce doğan çocuk için) önde gelen yiğit Önde giden erkek Öneri: Öne sürülen görüş, düşünce, teklif. Öneş: Kılavuz, inat. Öney: Önde gelen, lider olan. Öngay: Jüpiter gezegeni. Öngel: Oturaklı ve olgun kişi. Öngen: Başarı, zafer. Önger: Ön görülü, ileri düşünerek davranan. Öngör: Önceden gör, ilerde olacakları sez Öngören: Önceden gören, önceden kestiren Öngü: Bir önceki gün, arife. Öngün: Önemli bir günün ya da bir bayramın öncesindeki gün, arife Öngüt: Sızarak baskın yapan. Önkal: Liderliği benimseyen. Önol: Önderlik et Önsav: Liderliğinle övün. Önsay: Saygı gören lider. Önsel: Hiçbir denemeye dayanmadan, yalnızca akıl yordamıyla Önsoy: Önde gelen soy Öntaş: Taş gibi sert lider. Önumut: Önde gelen umut, ilk umut Önür: İlk. 2. Liderliği, yakalayan. Ör: Köz haline gelmiş kömür. 2. Köken, öz. 3. Ulu, büyük. Ören: Eski yapı, kent kalıntısı, harabe. Örener: Eskiden beri bilinen yiğit. Örfi: Törenlerle, adetlerle ilgili. Örs: Çelik yüzeyli demir araç. Örsal: Örs gibi sağlam, oturaklı Örsan: Yüce adı olan Örscan: Sağlam dost Örsel: Örs gibi sağlam el Örskan: Sağlam kan, örs gibi sağlam kan Örtan: Tan vakti gibi. Örük: Yüksek, yüce, 2. Saç örgüsü. Örüner: Buğday renkli insan. Ötnü: Yalvararak isteme. Ötüken: oğuz destanında ormanlık kutsal bir yer. Ötün: İstemek, dilemek, arzu etmek Öveç: iki-üç yaşındaki erkek koyun. Över: Bir kimsenin ya da bir şeyin iyiliklerini söyleyebilerek onun değerini belirtir Övet: Tanrı’ya minnet duygusunu sunmak. Övüş: Birinin iyiliklerini söyleyerek beğenildiğini belirtme, övme biçimi, övme yolu Öykü: Ayrıntılarıyla anlatılan olay.2. Hikâye Öymen: Uğurlu, talihli Öz: Bir kimsenin benliği, içsel varlığı; bir şeyin temel öğesi (mecaz olarak) ana nokta, can alıcı nokta Özak: Özü ak, özü beyaz, ak öz, beyaz öz Özakan: Temiz ve duru akan. Özakar: Temiz ve duru akar. Özakay: Özü ak ay, özü beyaz ay Özakın: Akıncı, savaşan. Özal: Özü kırmızı, özü al renkte, gerçek al Özalp: Özü yiğit, öz yiğit Özalpaslan: Yiğitler yiğidi. Özalpman: Özünde yiğitlik olan kişi. Özaltan: Yürekli ve tan yeri gibi ışıklı kişi. Özaltay: Altaylı, Altay yöresinin yedisi. Özaltın: Altın gibi bir geçmişi olan. Özan: Özü düşünceli, düşünen. Özar: Özü namuslu, temiz, dürüst. Özarda: İşaretlenmiş, işaret çubuğu. Özarı: Özü temiz özü arı Özark: Çok dürüst kişi. Özarkın: Özünde sakin bir kişilik barındıran. Özaslan: Aslan gibi, güçlü kişi. Özata: Özü soyu bilinen, iyi olan. Özatay: Geçmişi herkesce bilinen kişi. Özay: Özlü, özü ay gibi aydınlık olan Özaydın: Özü temiz aydınlık bilge kişi. Özbal: Kişi1ikli, sevecen kişi. Özbay: Özü zengin olan Özbek: Güçlü, cesur Özben: Soyluluk ve asalette öz Özberk: Özü sert, özü sağlam Özbey: Özü Bey olan Özbil: Özünü tanıtan, bilgili. Özbilek: Güçlü, kuvvetli bilek. Özbilen: Herşeyin özünü bilen, az ama öz bilen Özbilge: Özce bilge kişi, özü bilge Özbilgin: Bilgin kimse, özce bilgili kimse Özbilir: Her şeyin özünü bilir Özbir: Özü sözü bir, doğru özlü Özbmr: Kendini iyi tanıyan anlamında. Özcan: Candan, içten Özçam: Çam gibi sağlam kişiliği olan. Özçelik: Özü çelik olan kimse, sağlam özlü Özçetin: Özü çetin olan kimse, çetin kimse Özçevik: Hemen durum alabilen kimse, çevik kimse Özçın: Özü doğru, saf, temiz kimse. Özçınar: Özü çınar gibi ulu olan. Özdağ: Dağ gibi yüksek ve cüsseli. Özdal: Dal gibi kimse, özü değerli Özdamar: İnatçı kişiliği olan. Özdeğer: Değerli kimse, özü değerli Özdek: Duyularla algılanabilen, nesne, madde. 2. İnsanın çalışmasıyla bir amaç uğruna biçim verdiği Özdem: İçsel varlığım olan özü demir olan, demir özlü Özdemir: Gerçek, özlü demir Özden: Soyu temiz olan Özdener: İçtenlikli davranan, kimse; soyca temiz yiğit Özdeş: Ayırt edilmeyecek kadar benzer olan. Özdil: Özü dilli, tatlı dilli Özdilek: İçten dilenen şey, içsel dilek Özdilp: Özü dilli, tatlı dilli Özdinç: Dinç kimse, özü dinç Özdinçer: Canlı, dinç, hareketli. Özdoğa: Özce doğaya benzeyen kimse Özdoğal: Özce doğaya uygun, doğal kimse Özdoğan: Özce şahin gibi olan kimse Özdoğdu: Kişilikli doğdu anlamında. Özdoğru: Doğru kimse, özü doğru Özduran: Özü kalan, isim bırakan. Özduru: İçsel varlığı duru kimse, temiz kimse Özdurul: İçsel varlıkça durulaş, özünü durulaştır, duru özlü ol Özek: Ağacın, bitkinin içi, özü, çalışkan, güç, soluk, nefes, okla Boyunduruğu birbirine bağlayan demir Özel: Yalnız bir tek şeye, bir ereğe ya da kimseye ayrılmış olan; her Vakit görülenden ayrı, alışılmıştan Özen: Dikkat, heves, itina Özenç: Bir şeyi elden geldiğince iyi yapmaya çalışma işi, özenme işi, özen Özender: Zor bulunan. Özengin: Geniş, derin kişiliği olan. Özenir: Çaba gösteren, en iyiyi yapan. Özer: Özü er olan Özercan: Özce erkek olan sevgili kimse, yiğit ve sevgili kimse Özerdal: Özce yiğit ve dal gibi kimse Özerdem: Özce erdemli kimse, özce iyilikçi, alçak gönüllü kimse Özerdinç: Dinç, canlı, hareketli erkek. Özerhan: Dürüst hükümdar. Özerinç: Gerçek, tam mutluluk. Özerk: Kendi kendini yöneten Özerkin: Özgür kimse, özerk kimse Özerman: Özü yiğit kişi. Özerol: Özce yiğit ol Özertan: Özce şafak vakti gibi olan Özertem: Özce erdemli kimse, iyilikçi, alçak gönüllü Özge: Başka, ayrı; başka bir yaradılış ve huyda olan; iyi, güzel; Cana yakın, sıcakkanlı Özgebay: Yaradılışça başka ve zengin kimse Özgeer: Yaradılışça başka olan yiğit Özgen: Yapıp ettiklerinden hiç kimseye karşı sorumlu olmayan, özgür Özgenalp: Özgür yiğit Özgenç: Genç kimse, özce genç Özgener: Özgür yiğit Özger: Özge er, başka er, özge yiğit Özgun: Benzersiz, ayrı, başka Özgü: Belli bir şeyde ya da kimsede bulunan, başkasında olmayan Özgüç: Özü güçlü Özgül: özü gül kimse; özellikle bir türle ilgili olan, o türe özgü olan Özgüleç: Güler yüzlü kimse, özü güleç Özgün: Orijinal, diğerlerine benzemeyen Özgünay: Hiç kimseye benzemeyen ve Ay gibi kimse Özgüner: Hiç kimseye benzemeyen yiğit Özgüneş: Güneş gibi kimse, özü güneş Özgür: Serbest, hiçbir koşula bağlı olmayan Özgürcan: Özgür kimse, başkasının kölesi olmayan can, hür can Özgürel: Özgürce iş gören el Özgüven: İnsanın kendine inanma duygusu, insanın kendi özüne duyduğu güven Özhakan: Hükümdar soyundan gelen. Özhan: Han soyundan gelen Özilhan: Gerçek hükümdar olan. Özilter: Özü yurdu savunan Özinal: Özü inanç verici Özinan: Özü inandırıcı Özkal: Karekterinin her zaman için dürüst olması temenni edilen. Özkan: Temiz kan, soylu kişinin kanından gelen Özkar: Kar gibi bembeyaz, temiz. Özkaya: Özü kaya, özü sağlam Özkayra: İçten gelen bağış, iyilik. Özke: Sağlam, sağlıklı. 2. Temiz yürekli. Özkent: Gerçekten şehirli olan kimse. Özker: Sağlam, sağlıklı, er; temiz yürekli yiğit, özger; iyilikçi; yardımsever Özkerman: Sağlam, temiz yürekli kimse. Özkın: Özü kın gibi korucucu, saklayıcı olan. Özkınal: Özü kın gibi koruyucu olan kimse. Özkoç: Koç gibi kavgacı kişiliği olan. Özkök: Geçmişi köklü bir aileye dayanan. Özkul: Tanrının sevgili kulu. Özkula: Gerçekten kula renginde olan. Özkurt: Kurt gibi korkusuz olan. Özkut: Uğurlu kimse, özü kutlu Özkutal: Tüm mutluluklar benliğinde bulunsun. Özkutay: Uğurlu Ay gibi kimse, özü uğurlu Özkutlu: Özü uğurlu, kutlu kimse Özkutsal: Kutsal bir benliği olan. Özlek: Toprağın özlü, verimli yeri; zaman; doğaüstü güç Özlem: Bir kimseyi ya da sevilen bir şeyi görme isteği, göreceği gelme Özlen: Kendini özlet, özlenilecek biri ol; kaynak; küçük dere; ağaç kökü Özler: Göreceği gelir, hasret çeker Özlü: Özü olan, öz bölümü çokça olan; özleşmiş olan; içten gerçek Özlüer: Özü olan yiğit Özmen: Özlü kimse, içten kimse Özmert: Paylaşımcı, yardımsever mert ve dürüst kişi. Özmuştu: Özü müjde olan kimse Özmut: Mutluluk veren Özoğuz: Tam Oğuz olan Özok: Özü ok gibi doğru kimse, doğru özlü kimse Özol: Bir şeyin en güçlü bölümü ol Özozan: Özü olan kimse, şair kimse Özöğe: Bir şeyin aslı, özü. Özön: Liderlik vasfı yüksek olan. 2. Yüreği herkese açık olan, sevecen. Özönder: Gerçek önder olan kimse Özpala: Keskin ve yırtıcı bir kişiliği olan. Özpeker: Özü sağlam yiğit Özpolat: Özü çelik gibi yiğit Özsan: Karakteriyle nam salmış kişi. Özsel: Özü sel gibi olan, kimse; içle ilgili, içsel Özsoy: Özü temiz, soylu kimse Özsöz: Özü sözü bir. Özsun: Özverili kişi. Özsungur: Soğukkanlı bir kişiliğe sahip olan. Özşahin: Şahin gibi yırtıcı bir kişiliğe sahip olan. Özşan: Şan yapmış, ünlü. Özşen: Neşeli kişiliği olan. Öztan: Gerçekşafak Öztanır: Kişiliğiyle tanınan dürüst kişi. Öztaş: Özü taş, taş gibi sağlam kimse Öztay: Tay gibi atik, hızlı. Öztaylan: Kibar ve zarif bir kişiliğe sahip olan. Öztek: Eşi benzeri olmayan kimse, özü tek olan Öztekin: Biricik kimse, benzeri olmayan kimse; öz şehzade, tam bir şehzade Öztimur: Özü demir olan, öz demir Öztin: Gerçek ruh, öz ruh Öztiner: Gerçek ruh olan yiğit Öztok: Herşeye doymuş kimse, özü tok Öztuna: Gerçek Tuna Irmağı Öztunç: Tunç gibi sağlam kimse, özü tunç Öztürk: Gerçek Türk; özü Türk, öz Türk Özü: Duru, katıksız olan. Özüak: Temiz özlü kimse Özüdoğru: Doğru kimse, doğru özlü Özül: Özü sözü olan, sözünü yerine getiren, gerçek, verimli. Özün: Şöhretli bir kişiliğe sahip olan. Özüpek: Sağlam kimse Özütok: Herşeye doymuş kimse Özver: Herkese kendi kişiliğinden bir şeyler katabilen. 2. Özverili. Özverdi: “Özveride bulundu” anlamında kullanılan bir ad. Özveren: Kendi özünden veren kimse, özverili Özveri: Karşılık beklemeden veren, verimli Özvermiş: Yoluna baş koymuş. Özyay: Özü yay gibi sert olan kimse. Özyörük: Gerçek yörük. Özyurt: Anayurt, anavatan. Özyuva: Gerçek yuva. Özyürek: Güçlü, korkusuz. Padaş: Ödül, mükafat. Padişah: Hükümdar, sultan. Pak: Temiz Pakalın: Temiz, şerefli Pakan: Kutsal kişiler. Pakân: Ermişler, azizler. Pakar: Savaşçı, mücadele Pakbaz: İçten bağlı, vefalı. 2. Aziz. Pakdaw: Erdem, fazilet, adil. Pakel: İyiliksever kimse. Paker: Temiz dürüst. Paki: Doğruluk, dürüstlük. Pakkan: Temiz soydan gelen kimse. Pakman: Dürüst ve saygın bir kişilik. Paksan: Dürüstlüğüyle, saygınlığıyla nam salmış kişi. Paksoy: Dürüst ve saygın bir soydan gelen. Paksu: Temiz su, billur gibi duru. Pakzat: Dürüst kişilik. Pala: Kısa, geniş kılıç Palaalp: Azametli, yiğit, Palatekin: Uğurlu kılıç. Palatürk: Kılıç gibi keskin Türk, Palay: Yedek at Palaz: Varlığı artmak, zenginleşmek. 2. Kuş yavrularının irileşip semirmesi. Palepal: Sağlam, dayanıklı. Palmiye: Süs olarak kullanılan hurma ağacı, Pamir: Yüksek dağlık külle Pamirhan: Pamirlerin hükümdarı. Par: Çeşme; bahçe, gül bahçesi, alev Parani: Lütuf. Pardari: Ortak, paylaşımcı Parez: Oruç Parlar: Hiç durmaksızın ışık saçan. Pars: Yırtıcı bir hayvan Parsbay: Güçlü, çevik ve saygın kişi. Parshan: Pars gibi güçlü ve çevik hükümdar Parskan: Kanında atılgan, saldırganlık taşıyan. Pasin: Eski bir Türk oymağının adı Pasiner: Türk oymağındaki yiğitler. Paşa: Bir askeri unvan / ağabey, erkek kardeş Paşabeyim: Çok saygın ve ağırbaşlı kişi. Paşeroj: Gelecek. Payam: Badem. Payan: Ortak, şerik. Paydan: Üleştiren, paylaştıran. Paydaş: Eşit pay alanlarından her biri Paye: Aşama, rütbe. Payidar: Kalımlı, kalıcı, sabit. Payiz: Güz, sonbahar. Payzen/Payzın: Tutsak. 2. Ayağına pranga vurulmuş kişi. Pedük: Ulu, yüce, yüksek kişi. Pehlivan: Güreşçi Pejn: Yankı, eko. Pekak: Çok beyaz Pekal: Sağlam ol. Pekalp: Güçlü yiğit, sert yiğit, pek yiğit Pekant: Yeminine düşkün olan. Pekar: Savaşçı. Pekay: Çok aydınlık, Ay gibi ışıklı. Pekbay: Çok zengin. Pekcan: Dayanıklı Pekçetin: Çok çetin; çok güç Pekdeğer: Çok değer, değeri çok Pekdemir: Sağlam, dayanıklı, demir Pekean: Çok can, çok cana yakın. Pekel: Güçlü el Peker: Güçlü kişi Pekergin: Vaktinden evvel olgunlaşmış kişi. Pekin: Kesin bilinen Pekiner: Pek yiğit, kuşkuya yer olmayacak denli yiğit Pekintürk: Kuşkuya yer olmayacak denli Türk, kesinlikle Türk Pekkan: Güçlü kan, sağlam kan, dayanıklı kan, sert kan Pekkoç: Maşallah dedirtecek kadar sağlıklı olan. Pekkurt: Çok kurnaz kişi. Pekol: Sağlam ol, dayanıklı ol, sert ol, pek ol Peköz: Özü. manevi varlığı sağlam. Peksoy: Çok soylu, çok güçlü bir aileden olan. Peksu: Çok su. Pekşen: Şen şakrak, neşeli, mutlu. Pektaş: Sağlam taş Pektay: Oldukça genç. Pektürk: Sağlam Türk, dayanıklı Türk, pek çok Türk, tam Türk Pekün: Sağlam san, sağlam ün Peküstün: Nitelikleriyle çoğu kişiden, üstün olan. Pele: Yer, mevki. Pelit: Meşe ağacının meyvesi. Penah: Sığınma. Pend: Öğüt, nasihat Perek: Uç kenar. Peren: Ülker yıldızı Pereng: Ateş. Perinçek: Özverili. Perk: Güçlü, sert Perkel: Güçlü el. Perkem: Güçlü kimse Perker: Güçlü ve yiğit kişi. Perkin: Gücü ve kuvveti çok üstün olan. Persin: Sonraki, en son. Pertav: Sıçrama. Pertev: Işık, parlaklık, yalım. Pesen: Kırağı, sis, çisenti. Pesın: Övgü. Peşk: Kıvılcım. Peşkari: Gayret, şevk, didinme. Peşki: Öncü, kılavuz. Peşweru: ilerici. Petal: Meşale. Peveman: Direnen, direngen. Peyam: Haber. 2. Başkasından alınan bilgi. Peyami: Haberle ilgili, haber veren Peyda: Hemen, acil Peyhev: Sürekli, kesintisiz. Peyivdar: Sözcü. Peykan: Başak. 2. Okun ucunda bulunan sivri demir. Peyman: Yemin etmek, Ant içmek Peymane: Büyük kadeh, bardak. Peyrev: Ardı sıra giden, arkasından giden. Pıroz: Kutlu, yasal. Pilewer: Kalaycı, tenekeci. Piling: Kaplan. Pir: İhtiyar, yaşlı. 2. Bir tarikat ya da sanatın kurucusu. 3. Tecrübe kazanmış kimse. Pirali: Yaşlı ve yüce insan. Pircan: Karşılık gözetmeyen dost. Pirhan: Yaşlı hükümdar Pirhane: Yaşlılara yakışır şekilde. Pirhasan: Yaşlı ve iyi insan. Piri: Yaşlılık, ihtiyarlık. 2. Her meslek ve işin kurucusu. Piribey: Saygın ve yaşlı kişi. Pirol: Kutlu, kutsal. Piroz: Kutsal yaşa. Pirsultan: Anadolu’da bir halk ozanının adı. Piruz: Kutlu, hayırlı, uğurlu. Pişe: Görev, vazife. Piştivan: Koruyucu, hami. Pivan: Ölçü, ölçülü, ölçme, kıyaslama Piyale: Kadeh şarap kadehi. Piyar: Nazik, merhametli. Pola: Çelik. Polat: Sertleştirilmiş, su verilmiş demir Polatalp: Çelik yiğit Polatbay: Çelik gibi güçlü ve saygın bir kişilik. Polathan: Çelik gibi sert han, çelik kağan Polatkan: Çelik kan, sağlam kan Poreş: Esmer. Porzer: Sarışın. Poyraz: Kuzeydoğu yönünden esen rüzgar Pozan: Üzüm bağı. Pusat: Zırh ve korunma araçlarının genel adı; silah Pütün: Olgun, deneyimli. Rabbani: Allah ile ilgili, kendini bütün varlığıyla Allah’a teslim eden. Allah’tan geleni kabul edendir. Rabes: Tutum. Rabi: Dördüncü. Rabih: Faydalı, karlı. Raci: Rica eden, dileyen Racih: Değerli, üstün. Radi: Kabullenen rıza gösteren. 2. Boyun eğen. Rafet: Çok acıma, merhamet etme Rafettin: Dinen acıma ve esirgeme hissi 2. Kollayan, gözeten. Rafi: Kaldıran, yücelten, yükselten. Allah’ın isimlerindendir. Rafih: Bolluk içinde, rahat yaşayan. 2. Huzurlu Ragıp: İçtenlikle isteyen, özleyen Rahi: Yol ile ilgili. Rahile: Sakin, rahat Rahim: Esirgeyen, acıyan / Allah’ın isimlerindendir Rahman: Acıması bol olan / Allah’ın isimlerindendir Rahmani: Tanrı ile ilgili, tanrısal. Rahmet: Birinin suçunu bağışlama, merhamet etme. 2. Yağmur. Rahmeti: Koruyan, esirgeyen. Rahmetullah: Tanrı’nın bağışlaması. Rahmi: Koruyan, esirgeyen Raif: Acıyan, esirgeyen Raik: Sade, saf, katıksız. Rakım: Yazan, çizen / Yükseklik Raki: Namaz kılarken ellerini dizlerine koyarak eğilen, Rakim: Yazan Rakip: Herhangi bir alanda üstünlük sağlamaya çalışanlardan her biri. 2. Koruyucu. 3. “Görüp gözeten” anlamında Tanrının adlarından biri. Ram: İtaat eden, boyun eğen, razı gelen. Raman: Fikir, düşünce. Ramazan: Kameri yılın 9. ayı Rami: Atıcı, ok/mermi atan kişi / Isırgangillerden bir bitki adı Ramin: Tropikal bir ağaç Ramis: Gerçekleri söylemeyen Ramiz: İşaretlerle, simgelerle gösteren / akıllı, zeki Raperin: Ayaklanmak, bir yerden kalkmak. Raser: Üstün. Rasid: Bekleyen, gözleyen Rasih: Sağlam, kökten güçlü. 2. Din bilimle, rinde çok bilgisi olan. Rasim: Resmeden, resim çizen Rasin: Sağlam, dayanıklı, güçlü Rasit: Dürüst, güvenilir Rasti: Doğruluk. Raş: Serpinti. Raşid: Doğruyola giden, ergin, akıllı kimse Raşid-Raşit: Doğru yola giden Raşit: Doğruyola giden Raşit – Raşid: Doğru yola giden Ratip: Tertipleyen, düzenleyen. Rauf: Çok acıyan, esirgeyen Raydan: Etkili. Rayet: Sancak, bayrak. Rayıhan: Han bayrağı, han sancağı. Razı: Rıza gösteren, Kabul eden, gönlü olan. Razi: Boyun eğen, kabul eden, rıza gösteren. – bk. Razı Reber: Rehber Rebi: Bahar. Rebii: Baharla ilgili. Reca: Umut, umma. 2. İstek dilek. Recai: Umma, dileme Recep: Ay takviminin yedinci ayı, üç ayların birincisi 2. Heybetli, azametli, saygı değer Refet: Çok acıma Refettin: Dinen acıma ve esirgeme hissi. Refi: Yüksek, yüce. Refig: Bolluk ve rahat içinde geçinen Refiğ: Rahatlık ve huzur içinde yaşayan kimse. Refih: Rahatlık ve huzur içinde yaşayan kişi. Refii: Yüce kişi. Refik: Arkadaş, yoldaş, ortak Regaib: Tutulan, beğenilen, rağbet olunan şeyler. Regaip: Çok istek gören, beğenilen. 2. Armağanlar. 3. İstekler, arzular. Reha: Kurtulma, kurtuluş Rehayeddin: Dinin kurtarıcısı, dini kurtaran. Rehber: Yol gösteren, kılavuz. Reis: Başkan. Rekin: Gururlu, ağırbaşlı. Remide: Ürkmüş, korkmuş Remiz: İşaret, sembol, simge. Remzi: İşaret ve gizliliğe ait Renan: Çok ses çıkaran, inleyen, çınlayan Renas: Yol bilen Resai: Süs, süsler. Resat: Kahraman, cesur, savaşçı Reset: Layık, değer, yakışır. Resit: Yiğit, cesur Resmî: Devletle ilgili olan. 2. Törenle yapılan. 3. Çok ciddi. Resul: Haber getiren Resulhan: Hükümdarın elçisi. Reşat: Aklın gerektirdiğini yapan Reşid: Akıllı, iyi davranan Reşid-Reşit: Akıllı, iyi davranan Reşid/Reşit: Doğru yolu tutan. 2. Olgun, yetkin. Reşididdin: Dinin olgunu, dürüst olanı, dini bütün. Reşik: Uzun boylu ve yakışıklı erkek. Reşit: Akıllı, iyi davranan Reşit – Reşid: Akıllı, iyi davranan Revan: Akan, yürüyen, giden. 2. Ruh, can. Rewşen: Aydın kişi. Rexman: Rahman kutsal. Reyyan: Suya kanmış, suya doymuş. 2. Cennet´te sadece oruç tutan kimselerin girebileceği kapı. Rezan: Ağırbaşlı. Rezber: Eylül, eylül ay’ı. Rezzak: Bütün canlıların rızkını veren Rıdvan: Cennetin kapıcısı olan melek Rıfat: Yükseklik, yüksek rütbe Rıfat / Rifat: Yücelik. 2. Yüksek rütbe. Rıfkı: Yumuşaklıkla, sükûnetle ilgili Rıza: Hoşnutluk, memnunluk Rızgar: Kurtulmuş. Rızkullah: Allah’ın verdiği nimet, rızk. Rızvan: Cennetin kapıcısı Rical: Rütbe ve makam bakımından en üst düzeyde olanlar. Rida: Razı olan erkek Rifat: Yükseklik, yücelik, büyüklük. Rihem: Yağmur yağdığında toprağın kokusu. Rikap: Büyük, saygın bir kimsenin huzuru, önü. 2. Binilecek yer, üzengi. Risalettin: Dinin elçisi, peygamber. Riva: Suya doymuşlar. Robar: Irmak, çay gibi akarsuların en büyüğü. Robin: Güneşi görmek Rodin: Işığın müjdecisi Rohat: Güneşin doğuşu Roj: Gün, güneş. Rojkan: Bitlis’te bir aşiret. Ronahi: Işık aydınlık. Ronak: Parlak. 2. Aydın, ilerici. Ronay: Ayın hallerinden biri Roni: Aydınlık, ışık Roza: Pembe renk Ruat: Bulut, gök gürültüsü. 2. Konuşkan. 3. Tehdit eden. Rubar: Nehir, ırmak. Ruhan: Güzel, kokan. Ruhani: Ruhla ilgili. 2. Gözle görülmeyen. 3. Din adamı. Ruhcan: Ruh ve can. Ruhi: Ruhla ilgili Ruhittin: Dinin ruhu, özü. Ruhsal: Ruhi, ruhla ilgili. Ruhşan: Yüce, üstün, şanlı ruh. Ruhullah: İsa Peygamber. Rusen: Sabah güneş doğarken ki zaman / Aydın, parlak Ruslan: Aslan gibi Rustu: Armağan, hediye Ruşen: Aydın, parlak Ruzan: Günler, gündüzler. Rücum: Akan, kayan yıldız. Rüknettin: Bir şeyin temeli / Dinin temeli Rükni: Saygıdeğer kişi. Rüknü: Bir şeyin en sağlam yanı. 2. Saygın, güçlü, önemli kimse. Rümet: Değerli, şerefli Rüstem: Ünlü Fars pehlivanının adı Rüsuhi: Sağlam, güçlü. 2. Becerikli, yetenekli. Rüştü: Ergin, olgun Rüveyha: Zariflik, incelik. Rüzgar: Yel, esinti, hava akımı. Saadettin: Dinin mutluluğu. Sabah: Günün ilk saatleri. Sabahattin: Güzellik, din güzelliği Sabar: Döven, vuran. 2. Bir Türk boyu. Sabih: Güzel, şirin Sabit: Yerinde duran kımıldamayan Sabri: Sabırla ilgili, sabırlı Sabur: Çok sabırlı. 2. Tanrı adlarındandır. Sabutay: (Subutay) Cengiz Han’ın ünlü Moğol generalinin adı. Sabutay/ Subutay: Moğol İmparatorluğu’nun zalim komutanlarından biri sabutay Sacid-Sacit: Secdeye varan, ibadet eden Sacit: Secdeye varan, ibadet eden Sacit -Sacid: Secdeye varan, ibadet eden Sacit (D): Secdeye varan, ibadet eden Sada: Yankı. Sadak: Sabah rüzgarı / Ok kılıfı Sadakat: Dostluk, içten bağlılık, doğruluk, vefalılık. Sadettin: Kutluluk, saadete erme, mübarek olma Sadık: Gerçek dost, yürekten bağlı Sadır/ Sadir: Kalp, gönül / Açığa çıkan, görünen Sadi: Baht açıklığı, mutlulukla ilgili olan Sadican: Bahtı açık, candan, iyi insan Sadir: Yürek. 2. Başkan. 3. Sadrazam sözünün kısaltılmışı Sadrettin: Dinin lideri. Sadri: Anaya göre çocuk / Göğüsle ilgili olan Sadullah: Tanrı kulu Sadun: Uğurlu, kutlu Safa: Gönül rahatlığı, rahatlık, kaygısız ve sakin olma Safa/Sefa: Saflık berraklık Safder: Saf yaran kimse. Safer: Temiz yürekli, dürüst kimse. Saffet: Saflık, temizlik Safi: Katıksız, ayırt edilmiş Safir: Mavi renkli, değerli bir taş. Safiyüddin: Dini temiz, dini pak olan kimse. Safter: Düşman saflarını yaran yiğit. Sağan: Hızlı uçan, uzun dar kanatlı küçük kuş. Sağanak: Şiddetli ve kısa süreli yağmur. Sağanalp: Herkese yararlı olan yiğit. Sağay: Yenisey Türklerine bağlı bir Türk boyunun adı Sağbilge: Hekim, doktor. Sağcan: Sağlıklı can, sağlıklı kimse Sağdıç: Düğünde gelin veya damada kılavuzluk eden. Sağhan: İyi kağan / Sağın saygıdeğer, kutsal kimse / Hekim, Doktor / Kazak hakanlarının ünlülerinden biri Sağın: Doğruluk kuralına uygun olan. Sağınç: Arzu, istek, düşünce. Sağlam: Dayanıklı, güçlü Sağlamer: Dayanıklı yiğit, yıkılmaz yiğit, güvenilir yiğit Sağlar: Sağ olan; bulan, buluşturan Sağlık: Hasta olmayan, esenlik. Sağman: Sağlıklı. Sağnak: Kısa süreli şiddetli yağmur Sağun: Ağıt söyleyen, ağıtçı Sahabe: Sahipler, sahip çıkanlar Sahabi: Hz. Muhammed’i görmüş, birlikte bulunmuş kimse Sahih: Gerçek, doğru, hakiki olan Sahil: Deniz ya da göl kıyısı. Sahip: Koruyan, arka çıkan, gözeten. Sahir: Gece uyumayan. Sahra: Çöl. Said: Kutlu, cennetlik Saim: Oruç tutan, oruçlu Saip: Doğru. Sair: Seyreden ve yürüyen. Sait: Kutlu, cennetlik Sait – Said: Kutlu, cennetlik Sakın: Tedbiri elden bırakma temennisi. Sakıp: Parlak, aydınlık, delip geçen Saki: Kadehlere içki dolduran, dağıtan. Sakin: Uslu, kendi halinde Sakman: Akıllı Salah: Barış. 2. Düzelme, iyileşme. Salahan: Cuma veya cenaze namazına çağrı için minareden salavat okuyan müezzin. Salahattin: Dine bağlı kişi. Salahi: İyilik ve barışla ilgili. Salar: Komutan, lider. Salat: Namaz. Salcan: Baş. Saldam: Ciddiyet. Salgır: Akarsu Salık: Bir olgu ile ilgili verilen bilgi, haber 2. İyi, uygun olduğunu söylemek. Salıkbey: Haberci. Salih: İyi, yararlı, elverişli uygun / Dinin buyruklarını yerine getiren / Yetkisi hakkı olan Salim: Eksiksiz, sağ, sağlam Salkın: Güneşsiz serin yer. Salman: Özgür, hür, salınmış olan Salman/ Selman: Özgür, hür Saltan: Yalnızlığı seven gezgin. Saltı: Gezgin, seyahat eden Saltık: Özgür, başıboş. Saltuk: Hiç bir koşul ve denetime bağlı olmayan, özgür, bağımsız, mutlak Saltukalp: Bağımsız yiğit. Saltukbey: Bağımsızlığına saygı duyulan. Salur: Oğuzların Üçok boyuna bağlı bir Türk kabilesi.10 Sam: Nuh’un üç oğlundan biri. Samed: Sonsuz, ebedi / Allah’ın zati sıfatlarındandır. Samet: Sonsuz, ebedi Samet-Samed: Sonsuz, ebedi Sami: İşiten, dinleyen / Yüksek, yüce Samih: Cömert. Samim: Bir şeyin merkezi, öz, asıl, iç, gönül Samin: Sekizinci. Samir: Meyve veren ağaç Samuray: Samur ve ay. San: Ün, şan, şöhret, 2. Bir şeyi neyse o yapan nitelik. Sanaç: Dağarcık. Sanak: Anlık zaman. Sanal: Adın duyulsun. Sanalp: Ünlü yiğit Sanay: Ay sanı. Sanbay: Saygınlığıyla tanınmış olan. Sanberk: Gücü ile anılan Sancak: Kutsal bayrak, çok değerli Sancaktar: Bayrak taşıyan kimse. Sancar: Eski Türk adlarından; kısa kama Sancarhan: Bayrak hükümdarı. Saner: Ünlü, meşhur er Sani: Yapan, işleyen, ortaya çıkaran, meydana getiren Sanih: Düşünmeden, kendiliğinden oluşan düşünce, fikir. Sanlı: Ünlü, meşhur Sanver: Ününü ver Sara: Dertsizlik, rahatlık. 2. Berraklık ve saflık. Saraç: At binim takımları yapan kişi Saral: Sararak al Saran: Kuşatan, örten, çevreleyen Sarbek: Sarışın. Sarfet: Saflık. temizlik. Sargan: Verimsiz arazide biten ot. Sargın: İçten yürekten. Sargut: Eski adlardan; açık saman rengi Sarıalp: Sarışın yiğit. Sarıbay: Sarışın, saygın. Sarıbey: Sarışın erkek. Sarıca: Sarıyı andıran, sarıya yakın. 2. Yaban arısı. Sarıcabay: Sarışını andıran. Sarıer: Sarışın yiğit. Sarıhan: Sarışın hükümdar. Sarıkan: Sarışın bir soydan gelen. Sarıkaya: Sarı renkli kaya. Sarıtaş: Sarı renkli taş. Sarim: Keskin. Sariye: Hz. Ömer’in İran’daki komutanı.Sariye(R.A) Sarkan: Bir işin üzerine çok düşen. Sarp: Çetin, dik, ulaşılması zor kayalık Sarper: Güçlü, dayanıklı kişi Sarphan: Çetin, ulaşılması zor, dik duruşlu hükümdar Sarpkan: Sert güçlü soydan gelen Saruhan: Eski bir Türk beyi Sarvan: Önde giden, deve süren Satı: Uzun ömürlü olması için doğumdan önce ölmüşlere adanan çocuk; kız erkek adı olarak kullanılır. Satılmış: Doğumundan önce ermişlere adanan çocuk. Satuk: Satı, satılmış Satvet: Atılma, hücum etme, saldırma. Sav: İddia, tez. 2. Haber, söz. 3. Atasözü. Sava: Haber, müjde Savacı: Haberci, müjdeci. 2. Peygamber. Savaş: Barışın olmadığı ortam, çatışma hali Savaşer: Savaşçı yiğit Savaşkan: İyi savaşan, iyi dövüşen Savat: Gümüş üzerine işlenen kara nakış. Saver: Sağlam, zinde. Savran: Deveci. Savtekin: Uğurlu olduğunu iddia eden. Savtunç: Sağlam tunç Savun: Tehlikelerden kendini koru temennisi. Sayan: Saygı gösteren, saymak eylemini yapan Sayar: Saygı gösterir, saygılı Saybey: Saygın bey, beyfendi. Saygı: Dikkatli, ölçülü, sevgi dolu davranma, hürmet Saygım: Saydığım kimse, benim saygım Saygın: Saygı gösterilen, güvenilir olan, saygı gören Saygıner: Hürmet edilen. Saygut: Sayılan ve uğurlu, kutlu sayılan Sayguter: Sayılan ve kutlu bilinen yiğit Sayhan: Saygı gösteren kağan Sayıl: Kendini saydır, saygı gör, önemli ol manasında Sayılgan: Saygı duyulan. Sayıner: Seçkin yiğit, değerli yiğit, saygı gösterilen yiğit Saykal: Gösterişli. Saykut: Sayılan ve kutsal kimse Saylan: Sayılan, seçkin. Sayman: Hesap uzmanı, muhasebeci. Saymaner: Zeki kimse. Sayraç: Cıvıldayan, şakıyan, güzel ötüşlü Saytekin: Sayılan ve biricik, sayılan şehzade Sayvan: Güneşten, yağmurdan korunmak için yapılan çardak. Sazak: Soğuk rüzgâr; sazlık; kaynak Sazan: Sazlık yerde yaşayan tatlı su balığı. Sebati: Sözünde duran. Sebih: Yüzücü, iyi yüzen. Sebil: Kutsal günlerde karşılık beklemeden, hayır için dağıtılan içme suyu. 2. Genellikle camilere bitişik Sebük: Hızlı, çabuk, hafif, ağırbaşlı olmayan 2. Aziz, sevgili Sebükalp: Hızlı, yiğit, çabuk yiğit, çevik yiğit Sebüktekin: Hızlı ve biricik; hızlı şehzade, hızlı prens Seccad: Secde eden Secem: Yağan ilk yağmur Seçim: Seçme işi; seçim günü doğmuş çocuğa verilen ad Seçkin: Özel, beğenilen kişi Seçkiner: Herkesçe beğenilen yiğit Seçmeer: Seçilerek alınmış yiğit Sedat: Doğruluk, haklılık Sefa: Saflık berraklık Sefa /Safa: Saflık berraklık Sefer: Yolculuk, savaş hali Seferi: Yolculukla ilgili olan. 2. Savaşla ilgili olan. 3. Yolculuk anında, oruç tutmak ve namaz kılmak zorunda olmayan. Seffah: Güzel söz söyleyen hatip / Cömert, eli açık Sefil: Sefalet çeken, yoksul kalan. Sefir: Elçi. 2. Zengin, soylu. Segman: Er, piyade eri. 2. Er kişi. Seha: Eli açık, cömert Sehat: Bir işi sonuna değin sürdürme, direşme. Sehhar: Büyüleyici, büyülü gibi. Sehran: Geceleri uyumayan, uykusuzluk çeken. Selah: “Selahattin”in kısaltılmışı, Selahaddin: Dinine bağlı kişi. Selahattin: Dinine bağlı kimse Selahattin – Selahhaddin: Dinine bağlı kimse. Selahattin Efe: Dinine bağlı efe yiğit kişi Selahi: Barış, huzur. Selam: Sonu iyi hayırlı çıkma. 2. Barış, huzur. 3. Ölümsüzlük. 4. Nezaket gösterisi yapmak. 5. Esenlenme. Selamet: Salim olma, esenlik. 2. Kurtulma. 3. İyi son. 4. Güvenme, emin olma. Selamettin: Dinin selamete ermesi. Selami: Huzurla, selametle ilgili Selatin: Sultanlar. Selcan: Yüreği çoşku dolu olan. Selçuk: Hatiplik yeteneği olan. Selçuker: Tezcanlı yiğit, hızlı yiğit, evecen yiğit Selef: Bir makamda, bir görevde kendisinden önce bulunmuş kimse, öncel Selek: Eli açık, cömert. Selekman: Cömert. Seler: Taşkın yiğit, sel gibi yiğit Selgüç: Gücünün çoşkunluğu dışarı taşan. Selhan: Haberci. Selışık: Işık seli. Selim: Yumuşak huylu, sağlam Selkan: Sel gibi coşkulu. Selman: Barış içinde bulunma huzur, erinç Selmi: Barış yanlısı, barışsever. Selok: Sel gibi çoşkun, ok gibi hızlı. Semai: Bir kurala bağlı olmayıp ancak işitmekle öğrenilen söz . 2. Türk müziğinde iki basit usülden biri. 3. Bir halk şiiri türü. Semavi: Sema ile ilgili anlamının yanında, semaya mensup diyede bilinir Semender: Ateşte yanmadığı halde ateşi söndürdüğü söylenen efsane hayvan. Semi: İşiten, işitme kuvveti olan Semih: Bol, cömert gönüllü Semin: Değeri çok olan Semir: Dost, arkadaş. 2. Nitelikli 3. Yamaç, dağ silsilesi Semiray: Ay gibi dost canlısı. Semuh: Cömert. Semyan: Haşmet. Sena: Övme, övgü. Senad: Övgü Senai: Övme ile ilgili. Senan: Parlak, ışıklı Sencan: Can kadar sevilen. Sencer: Kale manasındadır. Büyük Selçuklu Hükümdarının adıdır. Sener: Sen yiğitsin anlamındadır. Senger: Siper. 2. Korugan. Sengin: Ağırlığı olan. Senih: Eli açık cömert 2. Süs, bezek, inci Senol: “Her zaman değişmeden kal” anlamında kullanılan bir ad. Ser: Baş. 2. Başkan. 3. Tepe. 4. Uç, kenar, kıyı. 5. Son, nihayet. Serad: Adı lider olan. Seralp: Yiğitlerin lideri. Seratir: Üstün, yüksek. Serbay: Komutan, lider Serbaz: Subay. 2. Korkusuz cesur. Serbest: Özgür, bağımsız. Serbülent: Baş savaşçı, lider Sercan: Canların özü, canın başı Sercihan: Sevilen hükümdar. Serçin: Seçkin kişi Serdal: Önde olan, lider Serdar: Komutan, önde giden asker Serdarhan: Hükümdar. Serdengeçti: Fedai. Serdeste: Seçkin kimse, mümtaz. Serdinç: Sakin, rahat. Serener: Gönderi çeken kişi. Sereng: Üç renk. Serezad: Serbest, hür. 2. Derdi olmayan, rahat ve huzurlu. Serfiraz: Kazanan, galip. Sergen: 1.Raf, vitrin 2. Perişan, yorgun 3. Tepelerdeki düzlük yerler Sergüzeşt: İnsanın başından geçen olay. 2. Serüven, macera. Serhad: Sınır boyu Serhan: Hanların başı, baş hükümdar Serhas: Dikenli bitki. Serhat: Sınır boyu Serhat / Serhad: Sınır boyu Serhun: Asil kan, soylu kan. Seri: Çok hızlı, süratli Serian: Aceleci. Serim: Serme işi. 2. Sabırlı. 3. Genellikle öykülerde başlangıç bölümüne verilen ad. Serimer: Sabırlı kişi. Serin: Az soğuk Serkan: Asil bir soydan gelen kimse Serkeşi: Asilik, dik kafalı, iraatsiz. Serkut: Mutlu, şanslı insan Sermedi: Sonsuz. Sermest: Kendinden geçercesine sevmek. Sermet: Öncesiz ve sonrasız olan; sürekli ve sonsuz olma Sermiyan: Efendi, bey, reis. Sernerm: Uysal, yumuşak başlı. Serok: Başkan, şef, yönetici. Serol: “Önder ol! başa geç!” anlamında kullanılan bir isim Sert: Kesilmesi, kırılması, çizilmesi ya da çiğnenmesi güç olan, katı, berk, sarsıcı, dayanılması güç Sertaç: Baş tacı edilen kimse Sertan: Gecenin en karanlık en anında dünyaya gelen ilk ışıklar Sertel: Acımasız, katı. Serter: Sert + Er, sert erkek Sertuğ: Baştacı edilen. Servan: Lider, üstün Server: Bir topluluğun en ileri geleni, baş, şef, reis Servet: Varlık, zenginlik Settar: Günahları örtendir. Allah’ın isimlerindendir. Sevan: Her zaman sevilerek anılan. Sevban: Giyinen, kuşanan. Hz. Peygamber’in azatlısının adı Sevener: Seven yiğit. Sever: Herkesi içtenlikle seven. Sevgen: İçtenlikle seven. Sevgideğer: Sevilen, değer verilen kimse. Sevgün: “Aydınlığı, ışık saçmayı sev” anlamında kullanılan bir ad. Seviği: / Sevi Sevik: Dost, arkadaş. Sevindik: Oğlan çocuğu doğduunda konulan bir ad. Sevkal: Her zaman için sevil. Sevkan: Sıcakkanlı. Sevük: Sevilmiş, sevilen, sevgili; dost, arkadaş Sewgur: Şafak. Seyda: Elit. Seydi: Efendiye yakışır nitelikte olan Seyfeddin: Dini koruyan Seyfettin: Dinin kılıcı Seyfi: Kılıç şeklinde olan Seyfullah: Allah’ın kılıcı Seyhun: Bir akarsu Seyit: Hz. Muhammed’ in soyundan gelenlere verilen addır. Seyit/Seyyit: Efendi, ağa. 2. Hz. Muhammed soyundan gelen kimse. Seyithan: İleri gelen hükümdar Seyithan / Seyyithan: Ağaların ağası. Seylan: Akma, akıntı. Seymen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit Seyran: Gezinme. 2. Bakınıp seyretme. Seyyid: Lider, ileri gelen kişi Seza: Uygun olan, yakışır olan, münasip Sezai: Uygun, yaraşır Sezal: Sezgili. Sezek: Duygusal kişi. Sezgen: Sezgileri güçlü olan. Sezgin: Sezgileri güçlü olan. Sezginay: Sezgileri güçlü olan. Sezginer: Sezme yeteneği olan yiğit Sezi: Duyu, algılama Sezim: Sezgi. Seziş: Hisseden. Sezmen: Sezen, hisseden. Sıdal: Güç, kuvvet, dayanıklılık. 2. Olgunlaşmaya, erginleşmeye başlayan. 3. Öfkeli, sinirli. Sıdam: Natürel. Sıdar: Dayanıklı, güçlü Sıddık: Çok içten, sadık ve doğru kimse Sığanay: Alageyik ve Ay gibi güzel Sılamed: Selamet. Sılan: Keyfi, huzuru yerinde olan. Sıraç: Nur saçan, ışıklı. Sıral: Güvenilen kimse. Sırat: Yol.2. Cehennemin üzerinde kurulmuş olduğuna inanılan dar ve geçilmesi güç köprü. Sırrı: Gizemle, sırla ilgili olan Sıtkı: Yalan söylemeyen, dürüst Sıtkı / Sıdkı: Doğruluk, gerçeklik. 2. İçten bağlılık. Sidar: Ağaç gölgesi Simavi: Yüz, çehre. Simt: Doruk, tepe. Sina: Arap yarımadasının Mısır ile birleştiği yerde bir üçgen oluşturan yanmada. 2. Bu yarımadada bulunan dağ. 3. Hz. Musa’ya Allah’tan levhaların (sözlerin) geldiği dağ. Sinan: Mızrak, süngü, silahların sivri ucu Sipah: Asker. Sipahi: Tımar sahibi asker Sipan: Suphan Dağı. Sipkan: Ağrı’da Kürt aşireti. Sirac: Işık, meşale. Nur saçan Sirac / Siraç: Işık. Siracettin: Dinin ışığı. Siraç: Işık, lamba, fener, mum, kandil Sirer: Gözü gönlü tok olan. Siret: Bir kimsenin manevi durumu, hal ve hareketleri Siret / Siyret: Yaşam öyküsü. 2. Bir kimsenin iç dünyası. Sirmen: Gözü, gönlü tok olan. Sirt: Sert, haşin. Sitembar: Kurban, ezilmiş, mazlum. Sitemkar: Sitem edici, sitem eden. Siwar: Süvari. Siyasi: Politik. Siyavuş: Yağız atlı. Somel: Güçlü el. Somer: Katışıksız yiğit, tam yiğit Sona: Bir tür ördek, suna; artık ondan sonrası olmayan, sona gelen; (mecaz olarak) son çocuk Sonad: Son çocuk. Sonalp: Son yiğit Sonat: Bir ya da iki şarkı için yazılmış 3- 4 bölümden oluşan müzik yapıtı. Sondal: Artık ondan sonrası olmayan dal; (mecaz olarak) son çocuk Sonder: Son diyen; (mecaz olarak) son çocuk Sonel: Artık ondan sonrası olmayan el; (mecaz olarak)son erkek çocuk, Soner: Sonuncu yiğit Songun: Son olan. Songur: Şahin. Songuralp: Şahin gibi yırtıcı yiğit. Songurhan: Şahin gibi yırtıcı hükümdar. Songurkan: Yırtıcı bir soydan gelen. Songurtay: Şahin gibi yırtıcı genç. Songurtürk: Şahin gibi yırtıcı Türk. Sonsuz: Sonsuzluk Sonuç: Bir olayın doğurduğu başka bir olay veya durum, netice. 2. Bir gelişim veya girişimden elde Soral: Sorduktan sonra al Sorgun: Güzel saçlı. Sorkan: Derikte Kürt aşireti. Sorkun: Bir tür söğüt Soyak: Soyu temiz. Soyalp: Soyu yiğit, soylu yiğit Soydan: Soylu bir ailesi olan. Soydaner: Soylu yiğit, iyi soydan gelen yiğit Soydaş: Soyları bir olan, hemcins. Soydinç: Soyu dinç Soydinçer: Soyu dinç yiğit Soyer: Soyu er, soyu yiğit, soylu yiğit Soyhan: Soyu han olan, kağan soylu Soykal: Soyunu devam ettir. Soykan: Soylu kan Soykök: Köklügeçmişi olan bir soydan gelen. Soykurt: Soylu kurt, kurt gibi bir soydan gelen Soykut: Soyu uğurlu kimse, soyca kutlu Soylu: Öteden beri temiz tanınmış, bir aileden olan, soyu temiz olan Soylubey: Asil ve saygın kişi. Soyluer: Asil ve yiğit kişi. Soylukan: Asil bir geçmişi olan. Soylutay: Asil ve genç. Soylutürk: Asil Türk. Soysal: Uygar, medeni, soyla ilgili olan Soytekin: Soyu biricik, soylu ve tek olan kimse; soylu şehzade Soyuak: Soyu temiz. Soyualp: Yiğit soydan gelen. Soyudinç: Dinç bir soydan gelen. Soyudinçer: Dinç bir soydan gelen. Soyuer: Yiğit bir soydan gelen, yiğit soylu Soyugür: Çok kalabalık bir soydan gelen. Soyuhan: Hükümdar soyundan gelen. Soyukan: Soylu kandan gelen. Soyukök: Köklü geçmişi olan bir soydan gelen. Soyukurt: Kurt gibi güçlü ve zeki soydan gelen. Soyukut: Kutsal bir soydan gelen. Soyupak: Temiz ve dürüst bir soyu olan. Soyutay: Asil ve genç. Soyutekin: Uğurlu Soyutürk: Türk soyundan gelen. Sökmen: Yiğitlere verilen san Sökmener: Yiğit. Sönmez: Her zaman için var olacak olan. Sönmezalp: Hiç sönmeden yanar yiğit; (mecaz olarak) sonsuza değin yaşayacak yiğit Sönmezay: Güzelliğiyle anılacak olan. Sönmezer: Hiç sönmeden yanar yiğit; (mecaz olarak) sonsuza değin yaşayacak yiğit Sözal: Söz vermesini sağla. Sözen: Hatiplik yeteneği çok iyi olan. Sözer: İyi ve güzel konuşan yiğit; sözünün eri kimse Sözmen: İyi ve güzel konuşan kimse Suad: Mutlu, mutlulukla ilgili Sualp: Asker, yiğit. Suat: Mutlulukla ilgili. Suat / Suad: Mutlu, mutlulukla ilgili Suavi: Herkesin işine koşan yardım eden kişi Suay: Suya vuran ay ışığı gibi ışıltılı Subutay: Cengiz Han’ın ünlü Moğol generalinin adı Sudeysi: Kâbe imamlarından Abdurrahman Es Sudeysi ’nin soyadı Sudi: Kazanç, kar. Sufi: Tasavvuf erbabı Sulhi: Barışa özgü, barışçı. Sunal: Sunuş, sunma. Sunalp: Sunulan yiğit Sunar: Takdim eden. Sund: Ant içmek. 2. Yemin eden. Sunel: Sunulan el. Suner: Sunulan yiğit. Sungu: Sunulan şey, birine sunulan şey, bağış, armağan, sunu Sungun: Yetenek; eğilim; armağan edilebilecek nitelikte Sungur: Doğana benzeyen bir alıcı kuş, atmaca, şahin akdoğan Sunguralp: Atmaca gibi ve yiğit, şahin yiğit Sungurbey: Yırtıcı ve saygın. Sunullah: Allah’ın kudreti. Suphi: Sabahla, aydınlıkla ilgili Sururi: Sevinçli, neşeli, 8. yy. Osmanlı şairi. Suudi: Kutsal yıldızlar. 2. Yükselme. Suut: Yükseliş, yukarı doğru yükselme. Suvari: Su gibi. Süalp: Asker yiğit Süel: Asker eli. Süer: Yiğit asker Süerdem: Faziletli asker. Süerden: Dürüst asker. Süergin: Olgun asker. Süerkan: Yiğitçe bir geçmişe sahip asker. Süersan: Yiğitliğiyle nam salmış asker. Süha: Büyükayı takımyıldızının en küçük yıldızı Sühan: Söz, lakırdı, şiir Süheyl: Güney yarım kürede bulunan parlak yıldız, yıldırak Sükan: Yiğit, yürekli, asker kan Sükuti: Az konuşan. Süleyman: Hz. Davud peygamberin oğlu, Hz. Süleyman peygamberin adıdır. Huzur ve sükun demektir. Sülü: “Süleyman” isminin kısalarak söylenen bir biçimi. Sülüman: “Süleyman” isminin bir başka söyleniş biçimi. Sümbül: Zambakgillerden, salkım çiçekli, keskin kokulu, soğanlı otsu bitki Sümer: Mezopotamya’da eski zamanlarda yaşamış olan bir kavim adıdır. Sümerkan: Sümer soyundan gelen. Süner: Esneyebilir, esnek, uzayabilir, uzar Sünter: Kızıl renkli, çavdara benzer sert buğday Süphan: Sönmüş volkan. Sürel: Süreyle, zamanla ilgili, süreye değgin Süreyya: Ülker yıldız takımı Sürsoy: Soyu sürdür; süren soy Süruri: Sevinçli, sevinçle ilgili Süvari: Atlı. 2. Atlı asker. 3. Gemi kaptanı. Süzen: Topluca yapılan av. Şaban: Kameri yılın 8. Ayı. İslamiyet’te kutsal üç aylardan biridir. Şadan: Neşeli, keyfi yerinde. Şadıman: Neşe, sevinç. Şadi: Sevinç, neşe, mutluluk Şafak: Güneş doğmadan az önce, ufuktaki aydınlık Şafi: Şifa verici, iyileştirici. 2. Kandıran, inandıran. 3. Yeter görülen. 4. Şefaat eden, birinin bağışlanması için aracı olan. 5. Ahrette ceza gününün şefaatçisi Hz. Muhammet Şah: Hükümdar. 2. Satranç oyununda en önemli taş. 3. Benzerlerine oranla en üstün, en iyi, en güzel. 4. Taşkınlık göstermek, coşmak, kükremek. Şahab: Ateş, alev parçası Şahab / Şahap: Alev, ateş parçası. 2. Kayan yıldız, akan yıldız. 3. Cesur yürekli kimse. Şahabettin: Dinin yıldızı Şahadet: Tanıklık, şahitlik. 2. Yüksek bir ülkü uğruna ölme, şehit olma. Şahadettin: Dinin şahitliği. Şahalem: Evrenin hükümdarı. Şahan: Oldukça büyük boylu, yırtıcı bir kuş Şahap: Ateş, alev parçası Şahap / Şahab: Alev, ateş parçası. 2. Kayan yıldız, akan yıldız. 3. Cesur yürekli kimse. Şahat: Güçlü, güzel cins at, atların şahı. Şahbaz: iri ve beyaz bir doğan (kuş) türü. 2. Kahraman, yiğit. 3. Becerikli, çevik kimse. Şahbey: Saygın ve yüce kişi. Şahin: Bir tür yırtıcı kuş Şahinalp: Şahin gibi yiğit Şahinbay: Yırtıcı ve saygın kişi. Şahinbey: Yırtıcı ve saygın kişi. Şahiner: Şahin gibi yiğit Şahir: Şair, ozan. Şahsüvar: Ata çok iyi binen. Şahzade: Şah oğlu. Şaik: İstekli, arzulu. Şair: Ozan, şiir yazan kişi. Şakir: Şükreden, nankörlük etmeyen Şamil: Kapsayan, içine alan Şan: İyi tanınma, ün Şanal: Adın her yanda duyulsun, ünün yaygınlaşsın, iyi ün sahibi ol Şanalp: Ünlü yiğit Şanar: Namuslu, dürüst. 2. Ünlü. Şanazi: Gurur, kibir. Şaner: Şanlı, şöhretli kişi. Şanlı: Ünü yaygın, ünlü, iyi ün sahibi Şanlıbay: İyi ün sahibi ve varsıl kimse Şansal: Adını, şanını her yana duyur, şan ver Şansın: Yiğit Şanver: Ünün, şanın her yana yayılsın Şarez: Devrim, ihtilal. Şarık: Doğan, parlayan. Şaristani: Kentli. Şatır: Şen, neşeli. Şavlı: Bilgili, bilgisini iyi kullanan, bilim adamı, bilgin Şayan: Yakışır, yaraşır. uygun. Şayeste: Yaraşır. Şaylan: Kendini öven, övüngen; neşe saçan, sevinçli; ince, incelikli, nazik Şaylaner: Neşeli yiğit; incelikli erkek Şazi: Neşe, sevinç. 2. Gönül rahatlığı. Şebap: Gençlik, tazelik. Şecaattin: Yüreklilik, yiğitlik Şefik: Şefkatli Şehamet: Zeka ile aklı birleştiren. 2. Cesaret, yiğitlik. Şehim: Akıllı, ve zeki yiğit. Şehmuz: Şah soyundan gelen Şehriban: Şehrin büyüğü, ileri geleni Şehsuvar: İyi ata binen yiğit erkek. Şehvar: İri ve iyi cins inci. Şehzade: Hükümdar oğlu. Şekip: Sabır, tahammül. Şemaşi: Davranışlar, alışkanlıklar Şemdin: Dinin ışığı. Şemi: Güzel kokulu. Şems: Güneş Şemseddin: Dinin insanlara verdiği aydınlık, dinin güneşi Şemsettin: Dinin güneşi, aydınlığı. Şemsi: Güneşe ait, güneşle ilgili Şenalp: Neşeli yiğit, şen yiğit Şenaltan: Neşeli ve zengin kimse Şencan: Neşeli ve cana yakın Şendoğan: Neşeli doğmuş kimse Şenel: Neşelen, şen duruma gel Şener: Şen erkek Şenkal: Mutlu kal, mutlu yaşa. Şenkaya: Neşeli ve kaya gibi kimse Şenol: Neşeli ol anlamında Şensal: Etrafına neşe saç. Şensen: “Neşeli ve mutlu bir insansın” anlamında kullanılan bir ad. Şensoy: Soyu şen kimse, şen soydan Şentürk: Neşeli Türk Şenyaşar: Yaşamı şenlik, mutluluk içinde geçer, şen bir yaşam sürer Şenyurt: Neşeli, mutlu insanların yurdu. Şerafet: Şerefli, onurlu. 2. Soyluluk. 3. Hz. Muhammed soyundan gelme. Şerafettin: Dinin şereflisi, büyüğü Şeref: Onur. Manen yüksek ve erdemli olmak Şerefhan: Büyük, ulu, üstün hükümdar. Şeren: Hiperaktif, tezcanlı, çevik Şerif: Kutsal, mübarek Şerzan: Savaşı bilen Şeşen: Güzel konuşan, hatip. Şevket: Ululuk, yücelik, kudret ve kuvvetlilik Şevki: Şevk, keyif, istekle ilgili Şeyhmus: Peygamber soyundan gelen, düzgün, dürüst, hayırsever Şılgın: Fırtına ile yağan yağmur. Şıvan: Çoban. 2. Bekleyen, koruyan. Şide: Güneş ışığı. Şimal: Kuzey. Şimşek: Bir bulutun tabanı ile yer arasında, iki bulut arasında veya bir bulut içinde elektrik boşalırken oluşan kırık çizgi biçimindeki geçici ışık. 2. Canlı, hızlı, coşkulu, hareketli kimse. Şimşeker: Şimşek gibi yiğit Şinasi: Tanıyış, tanımakla ilgili Şinaver: Yüzen. 2. Yüzücü. Şipal: Kahraman. Şiraz: Türk müziğinde eski bir makam Şirin: Tatlı, sevimli, cana yakın. Şirjav: Değerli, layık. Şirvan: Aslan yuvası Şiyar: Duyarlı, hisleri güçlü olan, kabiliyeti, anlama düzeyi yüksek olan ve refleksleri güçlü olan insan Şorej: Devrim, ihtilal. Şuayip: Cemaat, topluluk Şükrettin: Dinin şükrü Şükrü: Şükretme, hoşnut olma Şükür: Minnettarlık. Şüriş: İsyan, ayaklanma, başkaldırı. Tabgaç: Ulu, saygıdeğer. Tacal: “Üstün ol, baş ol” anlamında kullanılan bir ad. Tacettin: Taca ait Taci: Taç ile ilgili Tacim: Noktalama. Tacir: Ticareti meslek edinmiş olan kimse. Tacver: Taç sahibi padişah. Taçkın: Gurur Tagay: Silah. 2. Annenin erkek kardeşi, dayı. Tağ: Dağ. Tağalp: Dağ gibi yiğit Tağar: Kap, çanak, küp, çömlek. Tağay: Silah. 2. Annenin erkek kardeşi, dayı. – bk. Tagay Tağman: Dağ gibi iri yarı, gösterişli kimse. Taha: Hz. Ömer’e müslüman olmadan önce okunan ilk sure; Kuran’ da 20. Sure ismidir. Sermek, yaymak, döşemek manasına gelen fiildir. Tahir: Pak, temiz Tahsin: Beğenip, alkışlanan, kale gibi sağlam Taip: Tövbe eden. Takdir: Beğenme, değer verme. Taki: Günahtan, haramdan kaçınan, dinine bağlı kimse. Takiyettin: Dindar, mümin. Talas: Rüzgârın kaldırdığı toz; fırtına; kasırga Talat: Yüz, surat, çehre Talay: Büyük deniz, büyük nehir Talayer: Çok yiğit, deniz eri denizci Talayhan: Dal gibi kağan Talaykan: Denizci bir soydan gelen kimse. Talaykoç: Denizci yiğit. Talaykurt: Denizci yiğit. Talaykut: Mutlu denizci. Talayman: Deniz adamı, denizci. Talaz: Dalga, kasırga Talha: Zamk ağacı / İslam dinini kabul eden ilk 10 kişiden biri, cennetle müjdelenmiştir. Tâlha/Talha: Zamk ağacı.2. İslâm dinini kabul eden ilk on kişiden biri. Tali: Talih Talih: Şans, baht. Talip: İstekli, isteyen, talep eden Talu: İyi, güzel, seçilmiş, seçkin Taluy: Deniz, büyük nehir. 2. Çok, fazla. Taluyhan: Denizlerin hükümdarı. – bk. Talayhan Tamal: “Bütünüyle ele geçir” anlamında kullanılan bir ad.. Tamar: Damar Tamay: Dolunay. Tamçelik: Çelik gibi güçlü kimse. Tamer: Her şeyi ile yiğit olan Tamerk: Tam güçlü, özerk Tamkan: Soylu kimse Tamkoç: Koç gibi güçlü kimse. Tamkurt: Kurt gibi güçlü kimse. Tamkut: Çok mutlu, talihli kimse. Tamtürk: Tümüyle Türk, herşeyi ile Türk Tan: Şafak, alaca karanlık Tanaçan: Şafak gibi açılan, aydınlatan Tanaçar: Şafak vaktinde açar Tanağar: Şafak vaktinin kızıllığı, şafak ağırtısı Tanal: Şafak vaktinin al rengi Tanalp: Şafak gibi aydınlık ve yiğit; şafak yiğidi Tanay: Şafaktaki ay Tanaydın: Şafak aydınlığı Tanberk: Şafak gibi aydınlık ve sağlam kimse Tanbey: Şafak beyi, şafak vaktinin beyi Tancan: Şafak vakti doğan can Tandoğan: Ağaran şafak; şafakta doğan Tandoğdu: Şafak vakti doğmuş olan Tandoruk: Doruktan yükselen şafak Tanel: Eli ile ışık getiren Taner: Şafak gibi parlayan er Tanercan: Şafak gibi güzel ve can yiğit Tanerk: Şafak gücü; güçlü şafak Tanfer: Tan vakti Tangüç: Şafak gücü Tanhan: Şafak kağan Tanıl: Herkesçe bilinme, tanınma Tanju: Türk hükümdarlarına Çinliler tarafından verilen san Tank: Sabah yıldızı, venüs. 2. Yol. Tankut: Şafak sevinci Tankutlu: Uğurlu şafak, kutlu şafak Tanrıöver: Güzelliği ve dürüstlüğüyle Tanrı övgüsüne kavuşmuş olan. 2. Tanrıcı. Tanrıverdi: Tanrı’nın sevgili kulu. Allah vergisi olan. Tansal: Güzelliğiyle nam salan. Tansan: Güzelliğiyle nam salmış olan. Tansel: Tan vaktinin güzelliğini kendinde yansıtan. Tansen: Gerçekten güzelsin. Tanser: Güzelliğin bilinsin. Tansev: Şafağı seven kimse Tansever: Güzeli sever. Tansı: Tan kadar güzel. Tansoy: Şafak gibi güzel soydan kimse Tansu: 1.Doğaüstü olay, mucize. 2. Doğaüstü ve hayran olunası güzellik. Tantürk: Şafak gibi Türk Tanuğur: Şafak vaktinin uğuru Tanver: Işık saç Tanyel: Güzelliğin rüzgar gibi etkili. Tanyer: Şafağın doğduğu yer Tanyeri: Güneş doğmak üzereyken aydınlanan yer. Tanyıldız: Göz kamaştıran bir güzelliğe sahip olan. 2. Çoban yıldızı. Tanyol: Şafak yolu. 2. Tan vakti. Tanyu: Hakan, kağan, hükümdar; Çinliler’in eskiden Türk hakanlarına verdiği unvan Tanyualp: Yiğit kağan Tanyutekin: Biricik kağan, yiğit şehzade Tanyücel: Şafak vakti yüce ol Tanyüz: Güzel yüzlü. Tanzer: Altın rengindeki şafak Taran: Tarla, geniş toprak, geniş yer Tarcan: Ayrıcalıklı dost Tardu: Armağan, hediye Targan: Ayrıcalıklı, saygın. Tarhan: Soylu kimse, bey varsıl kimse Tarık: Sabahyıldızı Tarım: Toprak üzerinde yapılan çalışma. Tarik: Terk eden, bırakan, vazgeçen. Tarkan: Ayrıcalıklı, saygın Taşad: Adı gibi kendisi de sert olan kişi. Taşan: Çoşkulu olan. Taşar: Kabına sığmaz, coşar, coşkun Taşcan: Taş gibi sağlıklı kimse Taşdemir: Taş ve demir gibi kimse Taşel: Sert elli Taşer: Taş gibi sert yiğit Taşhan: Sert hükümdar. Taşkan: Taş gibi sağlam bir kandan gelen Taşkent: Özbekistan’ın başkenti. 2. Şehrin zorlukları karşısında sert olabilen. Taşkın: Coşkun sular gibi hareketli kişi Taşkınad: Adı gibi kendisi de coşkulu olan. Taşkınalp: Coşkulu yiğit. Taşkınay: Ay gibi güzel ve coşkulu. Taşkınel: Coşkulu el. 2. Coşkun kişi. Taşkıner: Kabına sığmayan yiğit, coşkun yiğit Taşkınhan: Coşkulu hükümdar. Taşkınkan: Coşkulu bir soydan gelen. Taşkınsoy: Coşkulu bir soydan gelen. Taşkıntay: Coşkulu genç. Taşkıntürk: Coşkulu Türk. Taştan: Taş gibi, taştan yapılmış gibi sağlam, taştan yapılmış Taştekin: Taştan yapılmış ve biricik olan; taş gibi sağlam şehzade Tatar: Bir Türk kavmi Tatarhan: Tatar hükümdarı Tatarkan: Tatar soyundan gelen kimse. Tatarsoy: Tatar soyundan gelen kimse. Tav: Işık. Tavık: Güneşli havada yağan yağmur. Tavlan: Tavlanmak işi. Tavlı: Tavlanılmış. Tay Tayak: Sığınılacak şey, esirgeyen koruyan. Tayanç: Sırrını koruyan, sırdaş Tayaydın: Nur yüzlü çocuk. Taybars: Yavru pars Taybek: Genç ve güçlü. Tayberk: Bağımsız davranabilecek kadar güçlü ve şimşek kadar hızlı olan taya benzer kişi Tayboğa: Boğa kadar güçlü. Taycan: Genç ve güçlü kimse, tay canlı Taydaş: Gençler. Taydemir: Genç ve güçlü. Tayfun: Şiddetli rüzgâr Tayfur: Bir küçük kuş cinsi Taygan: Eşsiz, biricik Taygun: Çocuk, torun Tayguner: Yiğit çocuk Tayı: Bir işi kendi isteğiyle yapan. Tayip: İyi, hoş, güzel Taykut: Genç ve kutlu, uğurlu Taylan: İnce, kibar, uzun boylu güzel kimse Taylaner: Uzun boylu ve yakışıklı yiğit Tayman: Genç Taymaz: Dengeli kişi. Taypars: Pars gibi güçlü genç. Taytimur: Genç demir Tayyar: Uçan, uçucu Tayyib: İyi, hoş çok temiz Tayyip: İyi, güzel, hoş. Teber: Dervişlerin taşıdıkları yarım ay biçimindeki balta. Tecelli: Görünme, ortaya çıkma Tecer: Becerikli Tecik: Tutumlu, idareli. Tecimen: Ticaretle uğraşan. Tecimer: Ticaretle uğraşan. Tecir: Celepçilikle uğraşan. Teda: Esin. Tedü: Deneyimli, zeki. Tefik: Yalan söyleme, iftira atma. Tegin: Uğurlu Tekalp: Biricik yiğit, tek yiğit Tekant: Biricik yemin, tek yemin Tekay: Eşi benzeri görülmemiş, ay gibi güzel. Tekbay: Eşsiz bir saygınlığı olan Tekcan: Biricik sevgili Teker: Eşi benzeri bulunmayan yiğit Tekeş: Birbirine uyan. Tekil: Eşsiz. Tekin: Uslu, uğurlu, tek, şehzade, prens Tekin Alp: Şehzade, yiğit Tekinad: Uğurlu ad. Tekinalp: Biricik yiğit; yiğit, şehzade Tekinay: Uğurlu ay. Tekindağ: Uğurlu dağ, Tekinel: Uğurlu el. Tekiner: Er şehzade, yiğit şehzade Tekinhan: Uğurlu hükümdar. Tekinkan: Uğurlu soydan gelen. Tekinkılıç: Uğurlu kılıç. Tekinsoy: Biricik soydan, biricik soy Tekinsu: Temiz su. Tekintay: Uğurlutay. Tekintuğ: Uğurlu başlık. . Tekintürk: Uğurlu Türk. Tekiz: Bir tek iz; ikiden azız, biriz Tekmil: Olgunlaştırma. 2. Bitirme, tamamlama, bütünleme. Tekok: Bir ok Tekol: Biricik olasın Tekoşer: Bilinçli, şuurlu. Tekoşin: Kavga, mücadele. Teköz: Benzersiz bir dürüstlük karakteri taşıyan. Teközer: Benzersiz bir dürüstlük karakteri taşıyan yiğit kişi. Teksen: Yalnızca sen Teksoy: Biricik soy Tektaş: Çok değerli, kolay kolay bulunmayan. Tekün: Çok ünlü. Telim: Kibir, kibirli. Temel: Asıl olan, önemli Temen: Değer. Temir: Demir. Temirkut: Demir gibi güçlü. Temiz: Her anlamda temiz olan. Temizad: Adı gibi kendide dürüst oları. Temizalp: Dürüstlüğü ve yiğitliği konuşulan. Temizcan: Dürüst ve içten dost. Temizel: Dürüst insan. Temizer: Dürüst kişi. Temizhan: Dürüst hükümdar. Temizkal: Her anlamda dürüstlüğünü koru. Temizkan: Dürüst bir soydan gelen. Temizol: Her anlamda dürüstlüğünü koru. Temizöz: Dürüst karakterli. Temizsan: Dürüstlüğüyle anılan. Temizsoy: Dürüst bir soydan gelen. Temiztay: Dürüst genç Temiztürk: Dürüst Türk. Temren: İlkel silahların ucundaki sivri demir. Temuçin: “Timuçin” adının bir başka söyleniş biçimi. Temür: Demir. Tengiz: Deniz. Teoman: Duman/ Hun İmparatoru Mete’ nin babası Tercan: Delikanlı. Terim: Kavram Terşeref: Şerefli, namuslu, saygın. Teşrif: Şereflendirme, onurlandırma. Tetik: Çabuk davranan, çevik, dikkatli, uyanık. 2. Dikkat ve özen gerektiren nazik iş. 3. Ateşli silahları ateşlemek için çekilen küçük manivela. Tetikel: Becerikli el 2. El hüneri olan. Tetiker: Dikkatli, uyanık yiğit, Tevfik: Başarıya ulaştırma Tevhid/Tevhit: Birleştirme. 2. Tanrı’nın tek olduğuna inanmak. 3. Allah’ın birliği inancını işleyen Tevhit: Allah’ın birliğine inanma, bir sayma, bir olarak bakma Tevs: Sakinlik, durgunluk. Tevsen: İnatçı. Teyan: Botanda Kürt aşireti. Teyfik: Uygun duruma getirme, Tanrı’nın yardımına kavuşma Teymin: Uğurlu olsun. Teytik: “Tevfik” isminin bir başka biçimde söylenişi. Tez: Çabuk olan, süratli olan. Tezal: Hızlan. Tezalp: Aceleci yiğit, tez canlı yiğit Tezcan: Aceleci, işi hızlı yapan Tezel: Çabuk elli Tezer: Hızlı davranan yiğit Tezeren: Çabuk yetişen Tezkan: İçi içine sığmayan, kanıkaynayan. Tezkinsoy: Biricik soydan, biricik soy Tezok: Çabuk giden ok Tezol: Elini çabuk tut Tınaz: Ot, saman; savrulmaya hazır ekin Tıtan: Yunan mitolojisinde güçlü kişi. Tibet: Çin’in batısında özerk bir bölge Tilmaç: Çevirmen. Timuçin: Sağlam, demir gibi Timur: Demir. Türk- Moğol imparatoru Timurcan: Demir gibi sağlam can Timurhan: Demir han, sert kağan Timurkan: Demir gibi sağlam kan Timurlenk: Timurlar hanedanının kurucusu ve ilk hükümdar. Timuröz: Karakteri demir gibi olan. 2. Sağlam kişilik. Timurtaş: Demir taş Tin: Tepe, zirve, sağlam. Tinkut: Şanslı ve kutsal bir kişiliği olan. Tirmeh: Temmuz Tokalp: Gözü gönlü tok olan yiğit. Tokay: Dolunay, zengin, nehir kıvrımı. Tokcan: Doymuş kimse Tokdemir: Sağlam demir. Toker: Gözü gönlü tok yiğit Tokgöz: Gözü gönlü tok olan. Tokhan: Gözü gönlü tok hükümdar. Toktamış: Bir yerde yerleşik oturan Toktaş: Tok gözlü ve taş gibi Toktimur: Tok gözlü ve demir gibi; sağlam demir Tokyay: Tok gözlü ve yay gibi çevik Tolay: Topluluk cemiyet Tolga: Savaşçıların başlarına giydikleri demir başlık, miğfer Tolgahan: Güçlü lider Tolgan: Gezinen. Tolgay: Etraf, çevre Tolon: Ay’ın on dördü, dolunay. Tolonay: Dolunay, mehtap. Tolun: Dolgun, dolun, bedir Tolunay: Dolunay, tam ay Tolunbay: Dolgun ve zengin Tongal: Zengin, varlıklı. Tongar: Ulu, yüce, kudretli. Tonguç: İlk çocuk; çocuk Topaç: Vücutça toplu ve sağlıklı. 2. Koni biçiminde ucu sivri oyuncak. Topak: Avuç içinde yuvarlak bir biçim verilen hamur parçası. Topdemir: Top şeklinde yuvarlak demir. Toper: Güçlü, yiğit. Toperi: Güçlü, yiğit. Toprak: Toz durumuna gelmiş türlü kütle kırıntılarıyla çürümüş organik cisimler bütünü / İnsanın yaratıldığı ham madde / Yer küreyi kaplayan her şeyin ondan yeşerdiği ve ona döndüğü madde Topuz: Ucu top biçiminde eski bir silah. 2. Top biçiminde toplanmış saç. 3. Bir şeyin elle tutulabilen çıkıntısı. Tor: Toy, işe alışkın olmayan. 2. Olgunlaşmamış. 3. Çekingen, acemi, utangaç. Toralp: Eğitilmemiş, toy yiğit Toraman: Sonradan ortaya çıkan, sonradan türeyen; tombul, iri yapılı Toran: Genç irisi. Torban: Utangaç hükümdar. Torcan: Utangaç. Torel: Gururlu kimse. Torgay: Serçe, tarla kuşu. Torhan: Gururlu hükümdar. Toril: Mardin bölgesinde bir bölge. Torin: Soylu, asil. Torkal: Mütevazi Torkan: Mütevazi bir soydan gelen. Torlak: Çok yakışıklı. Toros: Güneydeki dağ sırası Torumtay: Deve yavrusu. Torun: Bir kimseye göre çocuğun çocuğu Tosun: Sağlıklı delikanlı. Tosunbey: Sağlıklı, tıknaz bey. Totuk: Eski Türklerde askerî vali. Toy: Gençliği nedeniyle deneyimsiz olan. 2. Ziyafet. Toyboğa: Genç boğa. Toycan: Deneyimsiz genç, toy kimse, genç insan Toydemir: Deneyimsiz Toydeniz: Deneyimsiz. Toyga: Kalın sopa. Toygar: Çayır kuşu, tarla serçesi Toygun: Genç delikanlı. Toyka: Kalın sopa. Tozan: Toz tanesi. 2. Tozu çok olan yer. Tozun: Çok gezinen. Tökel: Çok. Töreban: Görgülü hükümdar. Töregün: Gündemde. 2. Geleneğe uygun. Törehan: Görgülü er, mert, yiğit Törel: Töreyle ilgili. Törüm: Yaradılış. Töz: Kök, asıl, cevher. Tözüm: Mütevazi. Traje: Gökkuşağı. Truske: Işın. Tual: Resim yapmak için kullanılan çerçeveli bez zemin Tufan: Çok ağır yağmur Tugay: Bir askeri birlik Tugberk: Göklerin hâkimi Tuğ: Tepe tüyü Tuğal: Çalış, çabala, başar. Tuğalp: Tuğlu yiğit, sorguçlu yiğit Tuğbay: tugay idare eden general anlamında Tuğberk: Göklerin hâkimi Tuğcu: Tuğ taşıyan. Tuğer: Tuğlu yiğit Tuğfan: Nuh Peygamber zamanında yağan ve bütün dünyayı su altında bırakan şiddetli yağmur Tuğhan: Tuğu olan hükümdar Tuğkan: Türkçe kökenli bir erkek ismi olup, Soyu savaşçı olan kimse. manasına gelmektedir Tuğlan: Sorguç sahibi ol Tuğlu: Bayrak, sancak Tuğra: Osmanlı padişahlarının imza yerine kullandıkları özel biçimi olan simge. Mühür. Tuğrab: Topraktan gelen kişi Tuğrahan: Bir ve tek olan Tuğrul: Yırtıcı bir kuş Tuğrultekin: Uğurlu kişi. Tuğsan: Tuğuyla ünlü olmuş kimse Tuğsel: Başarıları dilden dile dolaşan. Tuğser: Başarılarının karşısında alçak gönüllü olan. Tuğşat: Allah tarafından tuğ ile ödüllendirilmiş kimse. (Tuğ Tuğtaş: Başarılı ve sert kişi. Tuğtay: Başarılı genç. Tuğtekin: Tuğlu şehzade Tuhfe: Armağan. Tulga: “Tolga'” adının bir başka söyleniş biçimi. Tulgar: Güçlü karakter. Tuli: Doğma, doğuşla ilgili. Tulun: Dolun. Tuman Tun: Gizli yer. Tuna: Bir nehir adı Tunacan: Havasından geçilmeyen. Tunaer: Çok yakışıklı yiğit kişi. Tunahan: Tuna nehri kenarında yaşayan son Osmanlı hükümdarına verilen son ad Tunak: Işıklı, mehtaplı gece. Tunakan: Kendine güvenen bir soydan gelen. Tunca: Bir nehir adı Tuncal: Al renkli tunç Tuncalp: Tunç gibi yiğit, tunç yiğit Tuncay: Tunç renkli ay Tuncel: Tunç gibi el Tuncer: Tunç gibi er Tunç: Bir metal karışımı Tunçad: Adı gibi kendi de güçlü Olan. Tunçalp: Tunç gibi güçlü kuvvetli yiğit. Tunçaslan: Tunçtan yapılmış aslan; (mecaz olarak) tunç gibi sağlam, Aslan gibi güçlü Tunçay: Tunç renkli ay Tunçbay: Tunç gibi sağlam ve zengin kimse Tunçbilek: Tunçtan yapılmış bilek Tunçdağ: Güçlü ve azametli. Tunçdemir: Altedilmesi imkansız olan. Tunçel: Tunç gibi güçlü el, Tunçer: “Tuncer” isminin bir başka söyleniş biçimi. Tunçhan: Hakanlar hakanı. Tunçkan: Çok güçlü bir soydan gelen. Tunçkol: Güçlü, kuvvetli. Tunçkurt: Güçlü ve kurnaz kişi. Tunçok: Tunçtan yapılmış ok Tunçsoy: Sağlam soy, güçlü soy, tunç gibi soy Tunçtan: Altedilmesi imkansız olan. Tunçtürk: Tunç gibi Türk Tunga: Güçlü, yiğit, rütbe Tunguç: “Tonguç” isminin bir başka söyleniş biçimi. Tunguz: Sibirya’da yaşayan göçebe bir topluluk. Tura: Tuğra, Kalkan, siper Turab: Hz Ali'nin lakaplarından biri Turab/ Turap: Toprağın babası anlamına gelen Arapça tamlama, Hz. Ali’nin lakaplarından biridir Turabi: Topraktan gelen, toprak ile ilgili olan Turaç: Keklik türünden, eti yenen bir av kuşu Tural: Yaşamak Turalp: Genç yiğit. Turan: Turancıların dünyadaki bütün Türkleri birleştirerek kurmayı amaçladıkları ülkenin adı.2. Türklerin Orta Asya’daki en eski yurtları. Turatekin: Koruyucu yiğit. Turay: Tur ay Turcan: Samimi genç. Turfa: Az bulunur. Turgay: Tarla kuşu, serçe Turgut: Konut, oturulacak yer Turhan: Onurlu kişi Turkan: Fedai. Turna: Göçmen bir kuş Tuti: Konuşmayı seven. 2. Papağan türünden taklitli sesler çıkaran kuş, dudu kuşu. Tutun: Ev, aile. Tutunç: Tutunulacak şey Tuyan: Zengin, gururlu, besili, şişman, semiz Tuygan: Duyumsayan, duygulu, duyan Tuygun: Duyumsayan, duygulu Tuyuğ: Şarkı, türkü. Tuz: Sevimlilik. Tuzer: Sevimli delikanlı. Tüblek: Asalet akan. Tükel: Bütün Tülek: Delikanlı. 2. Zengin ve saygın kişi. Tümcan: Uğruna feda olsun canım. Tümel: “Temel” isminin bir başka söyleniş biçimi. Tümen: Büyük küme, yığın. 2. On binlerden oluşan birlik. 3. On bin, pek çok. Tümer: Her şeyi ile yiğit kişi Tümerdem: Faziletli. Tümerk: Güçlü, kuvvetli. Tümerkan: Yiğit soydan gelen. Tümerkin: Olgun. Tümhan: Tam bir kağan gibi olan kimse Tümkan: Soylu kan, tam kan Tümkurt: Güçlü ve kurnaz. Tümkut: Güçlü ve aziz kişi. Tümtürk: Her şeyiyle Türk, tam Türk Tüner: Delikanlı kişi. Türabi: Toprakla ilgili. Türe: Adalet. Türegün: Adaletli gün. Türehan: Adaletli hükümdar. Türel: Hukuksal. Türeli: Haktan yana olan. Türemen: Hukukçu. Türev: Ortaya çıkan. Türk: Türk soyundan gelen halk. Türkad: Adıyla ve Türklüğüyle gurur duyan. Türkalp: Yiğit Türk Türkaslan: Aslan Türk Türkay: Ay gibi parlayan Türk Türkbay: Saygın Türk. Türkbey: Saygın Türk. Türkcan: Can türk, sevgili Türk Türkdoğan: Türk doğmuş olan Türkdoğdu: Türk olarak doğmuş olan Türker: Yiğit Türk, Türk erkeği Türkeş: Orhun yazıtlarında söz konusu edilen bir kahraman adı Türkiz: Peşinden gidilmesi gereken Türk. Türkkan: Türk soylu Türkmen: Oğuz Türklerinin bir kolu ve bu koldan olan kimse Türknoyan: Türk başkomutanı Türkol: Türk gibi ol. Türköz: Özü Türk olan Türksan: Sanı Türk olan, Türk sanlı Türksay: Saygın Türk. Türksel: Çoşkulu Türk. Türksev: Sevilen Türk. Türkseven: Sevilen Türk. Türkşen: Neşeli Türk. Türkyılmaz: Hiçbir şeyden yılmayan Türk. Türünk: Çalışkan. Tüvan: Güç, kuvvet. Tüzeer: Hukuktan yana olan. Tüzel: Hukuki. Tüzemen: Adaletli. Tüzmen: Adaletli. Tüzünalp: Düzgün yiğit, doğru yiğit Tüzüner: Sakin yaradılışta olan. Tüzünkan: Soylu kandan gelen. Tüzünsoy: Soyluların soylusu. Tüzüntürk: Soylu Türk, asil Türk. Ubeydullah: Allah’ın kulu, kölesi Ubeyt: Köle, kölecik, kulcuk. Uca: Ulu, yüce, yüksek, erişilmez Ucaer: Yüce, yiğit, erişilmez yiğit Ucatekin: Erişilmez ve tek olan, yüce ve tek; yüce şehzade Uç: Son, nihayet. 2. Kıyı, kenar. 3. Sınır, hudut. 4. Neden, sebep. Uça: Sırt, arka. 2. Yüksek, yüce. – bk. Uca Uçan: Kanatlarını açarak yükselen, havada yol alan Uçanay: Gökte uçan Ay gibi olan kimse Uçanok: Uçarak giden ok Uçantekin: Kanatlı şehzade Uçantürk: Havada yükselen Türk Uçar: 1.Uçucu, uçan. 2. Özgür. Uçarer: Kanatlarını açarak havada yol alan yiğit, uçar gibi giden yiğit Uçarı: Ele avuca sığmayan. Uçarlı: Gerçekçi olmayan, hayaller peşinde koşan kimse. Uçay: Son ay. Uçbay: Sınır beyi. Uçbey: Sınır beyi. Uçbeyi: Uçların sivil ve askerî yönetiminden sorumlu olan görevli. Uçhan: Uç ilde hüküm süren han Uçkan: İçinde uçmak özlemi yanan. Uçkara: Bir kuş. Uçkun: Uçmaya düşkün, uçmayı çok seven; anasınca uçmaya alıştırılan yavru kuş Uçma: Uçmak işi. Uçmak: Aşırılmak. 2. Çok sevinmek. 3. Yok olmak, ortadan kaybolmak. 4. Uçar gibi dalgalanmak. Uçman: Uçucu, yerinde duramayan Uçuk: Uçmuş, soluk renkli. 2. Hafif belirsiz. Uçur: Doğumuyla herkesi sevince boğan. Uflaz: Oflaz Ufuk: Yerle göğün birleştiği nokta Ufukay: Ufuktaki ay Ufukdeniz: Denizin gökle birleştiği görüntü. Ufuktan: Ufuk çizgisini saran sabah aydınlığı. Ugan: Yüce, güçlü, kuvvetli Uguz: bk. Oğuz Uğraş: Kötülük ve güçlükle mücadele. Uğur: İyilik, şans getiren Uğurad: Uğurlu adı olan Uğural: Uğur sahibi ol Uğuralp: Uğurlu yiğit Uğurata: Uğurlu baba, uğur getiren ata Uğuray: Uğurlu, kutlu ay Uğurbay: Uğurlu ve saygın kişi. Uğurbey: Uğurlu ve saygın kişi. Uğurcan: Uğur getiren, uğurlu kimse Uğurel: Uğurlu el, uğurlu kimse Uğurhan: Uğurlu hükümdar. Uğurkan: Uğurlu bir soydan gelen. Uğurlu: İyilik getirdiğine inanılan, kutlu, kademli. Uğurluad: Adı gibi kendisi de uğurlu olan Uğurlubay: Uğurlu- kimse. Uğurlubey: Uğurlu bey. Uğurlucan: Uğurlu ve candan kimse. Uğurluel: Eli uğurlu kimse. Uğurluhan: Halkına uğur getiren hükümdar. Uğurlukan: Uğurlu bir soydan gelen. Uğurlusan: Uğurluluğuyla tanınmış olan . Uğurlutay: Uğurlu genç. Uğurlutürk: Uğurlu Türk. Uğurol: Kut getir, uğurlu ol Uğursal: Uğurlu. Uğursan: Uğuruyla tanınmış. Uğursay: Uğurlu ve saygın kişi. Uğursel: Coşkulu ve uğurlu. Uğursev: Uğurlu, sevilen. Uğurseven: Uğruna inanan. Uğursoy: Uğurlu soydan gelen. Uğurtan: Uğur getiren şafak vakti Uğurtay: Uğur getiren, uğurlu genç Uğurtürk: Uğurlu Türk. Uğut: Baygın, kuru, solgun; bol buğday Uğuz: Kutsal, mübarek. Uhuvvet: Kardeşlik, arkadaşlık, dostluk. Ukuş: Anlayış, zekâ. 2. Benzeyiş. 3. Soy sop, kabile, soy. Ulaç: Bağlayan, bağlayıcı, sınır Ulaçhan: Hükümdarlığın sınırı. Ulaçkan: İnsanları birbirine kaynaştıran bir soydan gelen kimse. Ulak: Haber götüren, postacı. Ulakbey: Haberci. Ulam: Sürekli, kesintisiz Ulaş: Amacına, hedefin erişme Ulcan: Oğul can. Ulcay: “Olcay” isminin bir başka söyleniş biçimi. Ulu: Yüce, büyük Uluad: İsmi gibi kendiside yüce olan. Ulualp: Yüce yiğit, ulu yiğit Uluant: Kutsal ant, büyük yemin Uluata: Geçmişi yüce olan. Ulubaş: Başı göğe ermiş kişi. Ulubay: Yüce ve zengin kimse Ulubek: Saygınlığı olan yiğit. Uluberk: Sağlam, kuvvetli ve yüce kişi Ulubey: Saygın, değerli Uluca: Yüce kişi. Ulucan: İçtenliğiyle yüce kişi. Uluç: Büyük Türk denizcisi Uluçhan: Altınordu Devleti hanlarından biri Uluçkan: Saygın bir geçmişi olan. Uludağ: Azametine ve yüceliğine saygı duyulan. Uludoğan: Yüceliği doğuştan gelen. Uludoğmuş: Yüceliği doğuştan gelen. Uluer: Yüce yiğit, seçkin yiğit Uluergin: Olgunluğu yüceliğinden gelen. Uluerkan: Yüce, kuvvetli bir soydan gelen. Uluğ: Büyük, yüksek, gururlu Uluğbey: Ulubey Uluğtekin: Yüce şehzade Uluhan: Yüce kağan Ulukaan: Yüce savaşçı. Ulukan: Yüce bir soydan gelen. Ulukut: Büyük ve kutsal kimse Ulum: Büyük, gösterişli Uluman: Değerli, yüce ve saygın kişi. Ulun: Ulu. Ulunay: Yüce ay, büyük ay Uluöz: Yüce kimse, seçkin kimse Ulus: Millet Ulusal: Ulusla ilgili, ulusun malı, ulusa değgin Ulusan: Yüceliğiyle tanınan kişi. Ulusay: Yüce ve saygın kişi. Ulusev: Yüce olanı sev. Uluseven: Yüce olanı seven. Ulusoy: Yüce bir soydan gelen kimse, yüce soylu ya da soy Ulusu: Kudreti bilinen su. Uluşahin: Seçkin, erişilmez yücelikte ve şahin gibi kişi Uluşan: Yüce, seçkin ad; yüce ün Ulutan: Yüce tan Ulutaş: Değerli taş. Ulutay: Gençliğine rağmen yüceliği, ululuğu özünde barındıran. Ulutekin: Yüce ve tek; yüce şehzade Ulutürk: Seçkin Türk, yüce Türk Ulvi: Yüce, yüksek Uma: Armağan, hediye. 2. Konuk, misafir. Umaç: Amaç, umut Uman: Olması istenilen bir şeyin olmasını dileyen, bekleyen Umar: Çare, deva, çıkar yol. Umay: Devlet Kuşu Umde: İlke, prensip. Umdu: Çıkar yol. Umman: Engin deniz, okyanus Umur: Görgü, tecrübe Umurad: Adı gibi kendi de deneyimli olan. Umural: Görgü, bilgi ve deneyim kazan. Umuralp: Görgülü, bilgili yiğit Umurbay: Deneyimli ve saygın kişi. Umurbey: Deneyimli, saygın kişi. Umurtaş: Deneyimleri sayesinde taş gibi sağlam olan. Umut: Beklenti, ümit etme Umutlu: Umudu olan kimse Unan: Bağlılık. Unat: Akıllı, ergin. Ungan: Doğru yolda olan Unsur: Öğe. Urağan: Beraberinde yağmur getirmeyen güçlü fırtına. Ural: Asya'da bir sıra dağ Uralp: Yiğit. Uraltan: Kızıllık. Uraltay: Gençlik. Uram: Büyük cadde, mahalle Uran: Maharetli kişi. 2. Teknik. Urandu: Seçkin, seçilmiş, tekniğiyle beğenilmiş. Urangu: Yetenekli savaşçı. Uras: Saadet, mutluluk Uras-Uraz: Talih, şans Uraytay: Yükseklik. Uraz: Şans, talih. Uraza: Hediye, armağan. 2. Misafir yemeği. Urazlı: Talihli, şanslı. Urgun: Vurulan, aşık olan. Urhan: Yüksek rütbeli hükümdar. Urkan: Şehirli bir soydan gelen kimse Urluk: Tohum, aile. Uruç: Yukarı çıkma, yükselme. Uruk: Soy, sülale. Urun: “Orun” isminin bir başka söyleniş biçimi. Urungu: Cengaver. Uruz: Amaç, gaye. Us: Akıl. Usal: Akıllı ol. Usalan: Akıllı. Usalp: Akıllı yiğit. Usame: Bir arslan cinsinin adı, sahabe ismi Usbay: Akıllı, saygın kişi. Usberk: Gücünü zekasıyla birleştiren. Usbey: Akıllı ve saygın. Usçu: Akılcılık yanlısı olan kişi. User: Akıllı kişi. Ushan: Akıllı hükümdar. Uskan: Akıllı soydan gelen. Usluer: Akıllı yiğit Usman: Uslu, akıllı kişi Ussal: Akla uygun olan, akla yatan Usta: Becerikli olan. Utkan: Zafer kazanmış, muzaffer. 2. Şerefli, onurlu soydan gelen. Utku: Zafer, başarı, mutlu son Utman: Şerefli. Uyanış: Uykunun bitmesi, yeni bir hayat Uyar: Uysal Uyaralp: İsteğe göre davranan yiğit, uysal yiğit Uyarer: Başarılarının ardında olan. Uygan: Uyumlu. Uygar: Çağdaş, ileri Uygaralp: Uygar yiğit. Uygu: Uyum Uygun: Yakışır, yaraşır. 2. Elverişli. 3. Orantılı. Uyguner: Yakışır, yaraşır, yiğit; yararlı, işe yarar kimse Uygur: 1.Tarihi mirası çok zengin bir Türk ulusu. 2. Uygar, medeni. Uyguralp: Uygur yiğidi Uytun: Kutlu, kutsal Uz: Usta, işe yatkın, becerikli Uzalp: Becerikli yiğit Uzay: Bütün canlı ve cansız varlıkların içinde bulunduğu sonsuz boşluk, evren. Uzbay: Becerikli ve zengin Uzbey: Güzel ve saygın kişi. Uzcan: Becerikli kimse Uzel: Usta el, becerikli el, işe yatkın el Uzer: Becerikli yiğit Uzgör: Geleceği görme, uzağı görme Uzgören: Uzağı gören, geleceği gören Uzhan: Becerikli kağan, Oğuzhan Uzkan: İyi ve güzel bir soydan gelen. Uzma: En büyük. Uzman: Belli bir işte veya konuda beceri, görüş ve bilgisi olan kimse Uzmen: Usta kişi, becerikli kişi Uzra: Hedef, amaç Uzsan: Becerileriyle tanınan Uzsoy: Yetenekli ve bilgili bir soydan gelen. Uztan: Bilgiyi ve güzelliği kendinde barındıran. Uztay: Bilgili, akıllı genç. Uztekin: Becerikli ve tek; becerikli şehzade Uztürk: Becerikli Türk Übeyd: Übeyt Übeydullah: Tanrı’nın sevgili kulu. Übeyt: Kölecik, kulcuk. Üçe: Yüce, yüksek. 2. Arka. Üçel: Ulu el Üçer: Üç yiğit Üçışık: Her yönüyle ulu olan kişi. Üçkök: Üç kök. Üçok: Yüce ve hızlı kişi. Üçük: Köşe. 2. Kaymış arazi. 3. Sönmüş. 4. Soluk. Üge: Şanlı, şöhretli, namlı. Ügü: Baykuş. 2. Boş, ıssız. Üke: Karakteri dürüst kişi. Ükkaşe: Ökkeş (Kahramanmaraş-Osmaniye dolaylarında yaşamış Evliya zat Ukkaşe Hazretleri) Üksüm: Güzel bahçe. Üleş: Bölüşme, paylaşma. 2. Pay. Ülez: Güneşin batışı. Ülfer: Büyük su, ırmak. Ülgenad: Adı gibi kendisi de ulu olan. Ülgenalp: Ulu ve yiğit kişi. Ülgener: Yüce, yiğit, sağlam yiğit Ülgü: Amaç edinilen, şey. Ülgün: Ulaşılmak istenen. Ülhan: Davranışı iyi olan hükümdar. Ülken: “Senin yurdun, senin vatanın” anlamında kullanılan bir ad. Ülker: Boğa burcunda yedi yıldızdan oluşan takım Ülkü: Amaç edinilen, ulaşılmak istenen şey. Ülkücü: Bir ülküye bağlı olan. Ülkülü: Ülküsü olan kimse. Ülkümen: Amaç sahibi kişi, ülkücü Ülküsel: Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde olan. Ülkütan: Ülküsü tan vakti gibi aydın olan. Ülmen: Denizci. Ümek: Köle. Ümit: Umut, umma, bekleme Ümital: Şansını değerlendir. Ümitalp: Umutlu yiğit Ümitay: Umutlu ay Ümitbay: Umutlu ve saygın kişi. Ümitbey: Umutlu ve saygın kişi. Ümitcan: Umutlu, hayırlı dost Ümithan: Umut bekleyen hükümdar Ümitkan: Umut bağlanan Ümitli: İyilik getirdiğine inanılan, kutlu, kademli. Ümitol: Bereket getir Ümitsal: Umut veren. Ümitsan: Umudunu kaybetmemesiyle tanınan. Ümitsay: Umutlu ve saygın kişi. Ümitsel: Coşkulu ve umutlu. Ümitsev: Umutla, sevilen. Ümitseven: Umutla seven. Ümitsoy: Umut bağlanan. Ümittan: Tan vaktinin uğuruna inanan. Ümittürk: Umutlu Türk. Ümmet: Toplum, topluluk Ümran: Bayındırlık, mamurluk. 2. Uygarlık, ilerleme, refah ve mutluluk. Ün: Yüksek ses, ses. 2. Şöhret, şan. Ünad: Adı gibi kendide ünlü olan. Ünal: Ün almakla ilgili Ünalan: Ünlenmiş kişi, iyi ad sahibi Ünaldı: şöhretlendi Ünalmış: Şöhretlenmiş. Ünalp: Ünlü yiğit Ünay: Ünlü ay, ün ve ay Ündoğan: Ünlü doğmuş kimse Ünek: Kahraman, yiğit. 2. Ünlü, tanınmış. Üner: Ünlü yiğit Üngördü: Sonradan ünlenen kişi. Üngören: Ünlenmiş kişi. Üngörmüş: Başarılarından sonra ünlenmiş kişi. Üngün: Şöhretli gün. Üngür: Şöhreti her tarafı sarmış olan. Ünhan: Ün salmış hükümdar. Ünkan: Tanınmış soydan gelen. Ünkaya: Tanınmış ve kaya gibi kimse Ünlem: Ses, seda. 2. Çağrı. Ünlen: Herkesçe tanınma dileği Ünler: Yüksek sesle bağıran Ünlübay: Ünlü ve saygın kişi. Ünlübey: Ünlü ve saygın kişi. Ünlüer: Tanınmış, ünlü Ünlüol: Ün kazan Ünlüsoy: Şöhreti olan bir soydan gelmiş. Ünlütürk: Şöhretli Türk. Ünol: Ünlü olma Ünsaç: Her yana ününü duyurma Ünsal: Her yana adını duyurma Ünsan: Ünlü ve sanlı Ünsay: Tanınıp sayılma Ünsev: Adını sev. Ünseven: Şan, şöhret peşinde olan. Ünsever: Ünlü olmayı seven Ünsevin: Şanın, şöhretin peşinde olun. Ünsi: Alışmış, sokulgan. 2. Arkadaş, dost. Ünsoy: Tanınmış soy, ünlü soy Üntürk: Tanınmış Türk, ünlü Türk Ünübol: Şöhretinden Ünüçok: Şöhretinden yanına yanaşılmayan. Ünüdeğer: Hakkederek kazanılmış, ün sahibi. Ünügör: Çok tanınmış, ünlenmiş, ünü yaygın ve çok Ünügür: Çok ünlü olan. Ünüvar: Herkesçe tanınır, ünlü Ünver: Herkesçe tanınma, ünlü olma Ünverdi: Şan, şöhret sahibi yapan. Ünveren: Şan, şöhret sahibi yapan. Ünvermiş: Şan, şöhret sahibi yapmış. Ürek: Ürkek, tedirgin olan. Üren: Soyun sürsün. Üresin: Soyu çoğalsın. Ürkmez: Korkmaz Ürkün: Benden korkun anlamında. Üscan: Gerçek, yürekten dost. Üsgen: Gelişmiş, yüksek. Üstat / Üstad: Üstün bilgisi ve yeteneği olan kimse. Üstay: Yüksek ay. Üstel: Üstün el. Üster: Baş olan yiğit Üstol: Üstün olma Üstün: Benzerlerine göre üst düzeyde olan. 2. Nitelik bakımından daha yüksek, daha elverişli olan. Üstünbay: Seçkin, başarılı. Üstündağ: Karakteriyle ve azametiyle üstün olan. Üstünel: Güçlü el, iyi nitelikli el Üstüner: Güçlü yiğit, iyi nitelikli yiğit Üstünsoy: Yüksek bir soydan gelen. Ütügen: Üşüyen, çok üşüyen. Üveys: Arzu eden, isteyen Üzek: “Özek” isminin bir başka söyleniş biçimi. Üzer: “Özer” isminin bir başka söyleniş biçimi. Üzeyir: Kuran-ı Kerim’de geçen bir isim. Vacip: Yapılması gerekli olan. 2. İslam dininde farzdan sonra gelen emir. Vacit: Yaratan, ortaya çıkaran. Vafi: Sözünde duran, sözünün eri. Vafir: Çok, bol. Vafit: Elçi, temsilci. Vaha: Çöl ortasında sulak ve yeşillik yer Vahan: Kalkan, siper Vahap: Çok bağışlayan, ihsan edici Vahdet: Bir ve tek olma Vahdettin: Dinin tekliği Vahdi: Bir ve tek olmayla ilgili Vahid: Yalnız, tek Vahid / T: Tek, bir Vahim: Korkulu, çok tehlikeli. Vahip: Tek, yalnızca bir tane olan. Vahit: Tek, bir Vahit / D: Tek, bir Vahittin: Dinin tekliği. Vaiz: Dini öğütler veren kimse. Vakar: Ağırbaşlı olan. Vakıf: Bilen. 2. Bir şeyi vakıf durumuna getiren. Vâkıf: Bir şeyi elde eden, bir işten haberli olan. 2. Duran, ayakta duran. Vakkas: Okçu, savaşçı Vakur: Ağırbaşlı, onurlu. Vala: Şanı, adı sanı yüce olan. Vâlâşan: Şanı yüce, şanlı. Vali: Yeter, tam. 2. Sözünün eri, sözünde duran. Vamık: Seven, âşık. Varal: Var olanı al. 2. Yetiş al. Varan: Giden, varan Varaş: Anlayış, akıl, zekâ. Vardar: Balkanlarda bir ova ve ırmak. Vargın: Giden, varan Varış: Çabuk kavrayan, anlayış, güçlü seziş, 2. Bir yarışın son bulduğu yer, finiş. 3. Varmak durumu veya biçimi. Varlık: Zenginlik Varol: Varlığını sürdürme Vasfi: Nitelikli. Vasıf: Ayırıcı özellik / Vasfeden, bildiren, öven Vasıl: Ulaşan, varan. Vassaf: Nitelendiren, tanımlayan. Vatan: Yurt, ülke. Vataner: Vatanını seven. Vatansever: Vatanını seven. Vatir: Fazlasıyla çok olan. Vatit: Elçi. Vecahet: Güzellik, güzel yüz. 2. Saygınlık, onur, haysiyet. Vecahettin: Dinin yüceliği, onuru. Vecaip: Vecibeler, ödevler. Vecdet: Zenginlik, çoşku Vecdi: Coşkunlukla ilgili Vechi: Taraf, yan, yüz. Vecid: Coşkulanmak, sevinç. Vecih: Yol; tarz. 2.Yüz, çehre. Vecihi: Soylu, asil Vecit: Çoşkunluk. 2. Kendinden geçme. Veciz: Kısa ve anlatımı etkili söz. Vedat: Sevgi, dostluk Vedayi: Emanet olarak bırakılan. Vedi: Başkasının malını saklamakla görevli kimse. Vedid: Sevgisi çok olan, dost. Vedit: Dost, arkadaş. Vefa: Sözünde durma Vefai: Vefalı, sözünde duran. Vefakar: Sevgisi geçici olmayan, vefalı. Vefi: Vefalı kişi. Vefik: Arkadaş, yoldaş Vefki: Uygun. Vehbi: Allah vergisi, doğuştan olan Vehip: Bağışlama. Vejın: Yaşamak. Vekil: Başkasının yerine hareket eden, konuşan. Vel: Sığ. Vela: Yakınlık, sahiplik Velet: Oğul, çocuk. Veli: Sahip, sorumlu, dost, arkadaş Velican: Candan dost. Velit: Yeni doğmuş çocuk. Veliyullah: Ermiş kimse, Allah´ın sevgili kulu. Veliyüddin: Dindar, dinine sımsıkı bağlı kimse. Ven: Amaç, erek. Vera: Günah ve haramdan kaçmak için şüpheli şeylerden uzaklaşma, takva. Veral: “Ver ve al” anlamında kullanılan bir ad. Verdi: Güle ait. Verdî: Güle ait, gül ile ilgili. Vergi: Bir kimsenin doğuştan sahip olduğu iyi nitelik. Vergili: Eli açık, cömert. Vergin: Verici, özverili, sevgi dolu Verim: Ortaya çıkan, istenilen, beklenilen sonuç. Verka: Güvercin, açık boz. Verşan: Şan, şöhret saç. Vesamet: Güzellik. Vesik: Çok sağlam, güçlü. Vesim: Yüz güzelliğine sahip olan. Veyis: Yoksul, muhtaç Veysel: Garibanlık Veysi: Fakir, muhtaç Vezdan: Kutsal, tanrısal. Vezir: Bakan. Vicdani: Duygu ile, vicdan ile ilgili. 2. Vicdanlı. Virni: Mevsiminde olmayan. Visali: Ulaşma, kavuşma. Visam: Damga, nişan, işaret. Viyan: İstek, arzu. Volkan: Yanardağ Vural: Vurup almakla ilgili Vurcan: Tutkun dost Vurgun: Tutkun, âşık; dip sarhoşluğu Vuska: Çok sağlam kuvvetli. Yabalak: Yabancı. 2. Issız kır, ova. 3. Dışarı, başka ülke, gurbet. 4. Ekin tarlası. Yaban: İnsan yaşamayan ıssız yer. 2. Yabancı, el. Yabar: Güzel koku, misk. Yabgu: Yol gösterici, kılavuz. Yabız: Yavuz Yadacı: Büyücü, sihirbaz. 2. Hekim. Yadigar: Bir kimseyi veya bir olayı hatırlatan nesne. Yafes: Hz. Nuh’un üçüncü oğludur Yağan: Yağmur, kar. 2. Yağış. Yağar: Yağacak olan. 2. Parlayacak olan, parıldayan. Yağın: Yağmur. Yağınalp: Hareketli yiğit. Yağısıyan: Düşmanı yenen, zafer kazanan. Yağız: Yiğit; esmer Yağızad: Adı gibi kendide yağız olan. Yağızalp: Esmer yiğit, karayağız yiğit, delikanlı manasındadır. Yağızbay: Esmer ve saygın kişi. Yağızboğa: Güçlü, esmer kimse. Yağızcan: Esmer, güçlü yiğit kişi. Yağızer: Esmer, yiğit, kara yağız er kişi Yağızhan: Esmer, yiğit hükümdar. Yağızkan: Esmer bir soydan gelen. Yağızkurt: Esmer, yiğit ve kurt gibi de kurnaz. Yağıztay: Esmer, yiğit genç Yağıztekin: Esmer ve biricik şehzade Yağıztürk: Esmer Türk. Yağmur: Havadaki su buğusu-nun yoğunlaşmasıyla oluşan ve yeryüzüne düşen yağışın sıvı durumunda olanı. Yağmurca: Bir tür geyik. 2. Dağ keçisi. Yahşibay: İyi tanınan, saygın kimse. Yahşibey: İyi tanınan, saygın kimse. Yahşiboğa: İyi, güzel, güçlü kimse. Yahşihan: İyi, güzel hükümdar. Yahşikan: İyi, soylu bir sülaleden gelen kimse. Yahşitay: İyi, güzel kimse. Yahya: ‘Allah lütufkârdır” anlamındadır. Bir peygamber ismidir. Yakın: Uzak olmayan Yakub: Bir Peygamber adı Yakup: Bir Peygamber adı Yakut: Aliminyum oksit, yapısında parlak kırmızı renkli değerli taş Yalabuk: Güzel, yakışıklı, sevimli. 2. Parlak, ışıltılı. 3. Şimşek. 4. Çevik, atik, işgüzar. 5. Kavgada üstün gelen. Yalap: Parıltı. 2. İvedi, hızlı, çabuk. 3. Sarı renkli bir kuş. Yalav: Alev, ateş. Yalavaç: Peygamber, elçi. Yalaz: Alev, ateş, bayrak. Yalaza: Alev. Yalazabay: Alevli, coşkun kimse. Yalazahan: Alevli, coşkulu hükümdar. Yalazakan: Alevli, coşkulu bir soydan gelen kimse. Yalazalp: Yalım gibi yiğit Yalazan: Berk, şimşek. Yalazay: Alev ve ay gibi olan. Yalazbay: Ateşli ve saygın kişi. Yalazhan: Ateş gibi hükümdar. Yalazkan: Ateş gibi bir soydan gelen. Yalçın: Sarp, sert, düz olmayan Yalçıner: Sarp yiğit Yalçınkaya: Çıkılması güç, dik, büyük ve kaygan kaya Yalçuk: Parlayan, parlak, elçi. Yaldırak: Ak, parlak, ışıklı. Yaldıran: Parlayan, ışıldayan, bezdiren. Yaldırım: Yıldırım Yalgı: Büyü, sihir; yalnız Yalgın: Serap; aşı kalemi almaya ve aşılamaya elverişli ağaç, çiçek Yalgınay: Alev gibi parlayan kimse. Yalım: Alev, ateş Yalımbay: Alev gibi olan. Yalımhan: Kılıcının keskinliğiyle bilinen hükümdar. Yalımkan: Alev gibi bir soydan gelen. Yalımsoy: Alev gibi bir soydan gelen. Yalımtay: Alev gibi genç. Yalımtürk: Alev gibi Türk. Yalın: Sade, çıplak, katışıksız Yalınad: Mütevazi ad, yalın ad. Yalınalp: Gösterişsiz kahraman Yalınay: Bulutsuz gecedeki ay Yalınbay: Mütevazi ve saygın kişi Yalınbey: Mütevazi ve saygın kişi. Yalınç: İçine başka bir şey karıştırılmamış, saf Yalınhan: Mütevazi hükümdar. Yalınkan: Mütevazi bir soydan gelen. Yalınsoy: Mütevazi bir soydan gelen. Yalıntay: Mütevazi ve genç. Yalıntürk: Mütevazi Türk. Yalkı: Yalın. Yalkın: Yalnız, tek başına; ince, zayıf Yalkın/Yalgın: Serap, ılgın / alev Yalmaç: Karışık olmayan, sade, yalın, yapılması ve anlaşılması kolay olan. Yalman: Dik, sert, eğik; kesici alet ucu Yalt: Yalçın, sert. Yaltar: Parlak, ışıldayan. Yaltaray: Parıldayan ay. Yaltır: Parlak, parlayan. Yaltırak: ışıldayan, parıldayan. Yaltıray: Parlak ışık saçan ay Yalvaç: Peygamber gibi Yalvaç/Yalavaç: Peygamber¸elçi. Yamaç: Dağın veya tepenin herhangi bir yanı. 2. Karşı. 3. Yan, yakın. Yaman: Şiddetli, öfkeli, cesur, korkutan, becerikli Yamanad: Adı gibi kendisi de yaman olan. Yamanalp: Korku salan yiğit. Yamanbay: Cesur ve saygın kişi. Yamanbey: Cesur ve saygın kişi. Yamancan: Candan dost, koruyucu. Yamaner: İşbilir yiğit, becerikli yiğit Yamanöz: Becerikli kimse, işbilir kimse, yaman kimse Yamansoy: İşbilir bir soydan gelen Yamantay: Korkusuz genç. Yamantürk: Korkusuz Türk. Yamanyiğit: Yiğitler yiğidi. Yamçı: Sürücü. Yanaç: Yön. Yanal: Yanda olan, yana düşen. 2. Alaca, iki renkli. Yanar: Yanan. Yanbey: Karşı tarafın zengini. Yanık: Yanmış olan. 2. Rengi koyulaşmış. 3. Duygulu, dokunaklı, etkili, acılı. 4. Bıkkın, üzüntülü, dertli. Yankı: Sesin bir yere çarpıp geri dönmesiyle duyulan ikinci ses, ses yansıması Yarar: Yarayan, elverişli, uygun. Yaren: Arkadaş, yakın dost. Yargı: Hüküm, muhakeme. 2. Birini ya da bir nesneyi eleştirici bir biçimde değerlendirme. Yarıgar: En içten dost. Yarka: Büyük piliç. Yarkan: Yüksek mahkeme. Yarkaya: Sarp, uçurumdaki kaya. Yarkın: Güneş aydınlığı, düneş ışığı, şimşek. Yarkurul: Komisyon, encümen. Yarlık: Hükümdar buyruğu ferman. Yarluk: “Yarlık” isminin bir başka söyleniş biçimi. Yasa: Değişmezlik ve mecburiyet göstermeyen kural. 2. Kanun. 3. Toplumsal hayat içinde kendiliğinden oluşan ve uyulması yaşamın bir mecburiyeti olan toplum alışkılarının bütünü. 4. Düşüncenin mantıksal bir değeri olması için uyulması şart olan temel. Yasan: Belirlenmiş kuralların içinde bulunan. 2. Yönelim. Yasef: “Yafes” isminin bir başka söyleniş biçimi. Yaser: Varlık, zenginlik Yasin: Kuran-ı Kerimde bir surenin adıdır. İnsan demektir. Yasir: Sol tarafa giden Yasun: Toplumsal edinim. Yaşa: Rahat ve huzurlu bir ömrün olsun. Yaşar: Uzun ömürlü olsun dileğiyle koyulan isim Yaşartürk: Yaşayan Türk Yaşdaş: Aynı yaşta olanlar. Yaşıl: Erkek ördem. Yaşın: Işık, şimşek, güneş parçası. Yaşlak: İhtiyar. Yatkın: Bir yana eğilmiş, yatık. 2. Benimsemiş, alışmış, eğilimli. 3. Yetenekli becerikli. Yatman: Mütevazi kişilik. Yatuk: Kanun benzeri sazların ortak adı. Yavaş: Hızlı olmayan. 2. Yumuşak huylu, yumuşak başlı. Yaver: Emir subayı Yavuz: İyi, güzel, iyi huylu, becerikli, hamarat, mert Yavuzad: İsmi gibi kendi de güçlü olan. Yavuzalp: Korkusuz yiğit, yaman yiğit Yavuzay: Cesur, güçlü kimse. Yavuzbey: Güçlü ve saygın kişi. Yavuzcan: Yürekli, korkusuz kimse Yavuzer: Korkusuz yiğit, yaman yiğit Yavuzhan: Güçlü, kuvvetli, cesur hükümdar Yavuzkan: Güçlü bir oydan gelen. Yavuzsoy: Korkusuz soydan gelen kimse Yavuztay: Genç ve güçlü. Yavuztürk: Güçlü Türk. Yayak: Yürüyerek yol kateden. Yaygır: Gökkuşağı. Yazan: Yazar. Yazar: Yazarak yapıt üreten kişi. Yazgan: Yazar, yazan Yazgı: Karder. Yazı: Yazılan şey. Yazır: Bir Türkmen boyunun adı. Yedier: Büyük ayı takım yıldızı. Yeğen: Birine göre kardeşin çocuğu. 2. Birine göre amca, hala, dayı, teyzenin çocuğu. Yeğin: Zorlu katı, şiddetli. 2. Baskın, üstün. Yeğinalp: Üstün yiğit. Yeğiner: Üstün yiğit. Yekbun: Tek olmak, birleşmek Yekemin: İlk, birinci. Yekiti: Birlik, bütünlük. Yekman: Başkan. Yekta: Tek, eşsiz, benzersiz. Yelbey: Rüzgar gibi esen ve saygın kişi. Yelden: Rüzgardan gelmiş, rüzgar çocuğu. Yelen: Arzu, istek, fırtına. Yeler: Rüzgar gibi yiğit Yelesen: Fırtınalı, çabuk kimse. Yelmen: İstekler, arzular. Yeltekin: Rüzgâr gibi ve tek olan Yeman: Gözü pek olan. Yemen: Mutluluk. Yenal: Galip gelme Yenay: . Yeni ay, hilal, ayça. Yenel: Kazanan el, kazanma. Yener: Zorlukların üstesinden gelen Yenerol: Üstün ol. Yengi: Üstün gelme, yenme, utku, zafer Yenin: Her anlarında üstün olun. Yenisey: Doğu Sibirya’da 3354 km.’lik ırmağın adı. Yenisu: Temiz, berrak su. Yerel: Belirli bir yer ile ilgili olan. 2. Gözlem yerine veya gözlemcinin yerine ilişkin. Yergin: Üzüntülü, tasalı, kaygılı. Yersel: Yerle ilgili. Yesari: Sol ile ilgili. 2. Bir düzlem içinde bulunmayan şekiL. Yeşne: Şimşek, yıldırım. Yeten: Her şeyin üstesinden gelebilen. Yetener: Her türlü zorluğun üstesinden rahatlıkla gelebilen. Yeter: Yeterli, kâfi Yetik: Bilgi ve becerisiyle gereken olgunluğa ermiş kişi. Yetim: Babası ölmüş çocuk. Yetiş: Zor zamanların insanı Yetişal: Kurtar anlamında. Yetişen: Kurtaran, kurtarıcı. Yetkin: Becerili, olgun Yetkiner: Yetişkin yiğit, olgunlaşmış yiğit Yezgut: Sezani hanedanlarından bir kral. Yezidi: Yezidi dininden olanlar. Yılbay: Her zaman için saygı duyulan. Yıldır: Işıklı, parlak Yıldırak: Süheyl. Yıldıralp: Korkutan yiğit, yıldıran yiğit Yıldıran: Parlayan, ışıldayan. 2. Bezdiren. Yıldıray: Parlayan ay Yıldırer: Korkutan yiğit, yıldıran yiğit Yıldırım: Işıklı ve sesli bir doğa olayı Yılhan: İyi hükümdar. Yılkan: Temiz kan. Yılma: Hiçbir işten korkup, yılma anlamında. Yılmayan: Korkmayan, vazgeçmeyen. Yılmaz: Vazgeçmeyen kişi, kararlı Yılmazer: Azimli yiğit. Yiğit: Cesur, savaşçı Yiğitalp: Yiğitler yiğidi, erler eri Yiğitcan: Güçlü ve yürekli kimse Yiğitefe: Cesur, yürekli Yiğitel: Güçlü el, Yiğiter: Güçlü ve yürekli erkek Yiğithan: Yiğit, cesur hakan Yiğitkan: Yiğit bir soydan gelen. Yoğun: Koyu, ağır, kalın. 2. Artmış, çoğalmış durumda olan. Yolaç: Çığır açma Yolak: Patika. Yolbul: Kılavuz, önder, ider. Yoldaş: Aynı yoldan giden, arkadaş Yoldaşcan: Can arkadaş, can dost. Yoldaşer: Kahraman yiğit, arkadaş. Yoma: Balıkçılıkla kullanılan bir tür halat. Yomut: Her anlamda üstün olan. Yordam: Çeviklik, çabukluk. 2. Çalım. 3. Yatkınlık, alışkanlık. 4. Kılavuz, yardımcı. Yordamla: Her işe yatkın olan. Yosun: Çoğu sularda, ağaç veya taşların üzerinde yetişen tallı bitkiler. Yön: Taraf, yan, istikamet. 2. Tutulacak, izlenecek yol. Yönal: Yönünü, cepheni aL. Yönder: Yön gösteren, önder Yöner: Yönelmiş olan. Yönet: Bir işin üstesinden gelebilecek kişi. Yönetmen: Yöneten, uygun ve doğruyu söyleyen. Yöntem: İzlenen, tutulan yol, usul, sistem. Yörük: Göçebe bir Türkmen oymağı ve bu oymaktan olan kimse Yula: Meşale, ışık Yumlu: Uğurlu. Yunus: Bir peygamber adı; bir memeli canlı Yurdacan: Yurda canlılık veren. Yurdaer: Yurtsever, kahraman Yurdahan: Yurda kağan olan kimse Yurdaışık: Yurda ışık olan kimse Yurdakul: Yurduna karşı fedakâr olan Yurdal: Kendine yurt edinme Yurdaşen: Yurdu şenlendiren. Yurday: Yurdu aydınlatan. Yurdun: Yurda ait olan Yurt: Vatan. 2. Kalacak, barınacak yer. Yurtal: Yurtsever. Yurtbay: Memleketinin adamı. Yurtcan: Vatanının dostu. Yurter: Yurdunun yiğidi. Yurtkan: Yurdu için kanını verebilecek niteliklere sahip olan. Yurtkul: Yurdunun kulu kölesi olan. Yurtkur: Yurdunun kurucusu olan. Yurtkuran: Bir yurdun kurucusu olan. Yurtman: Yurdunu çok seven. Yurtsal: Yurtsever. Yurtsan: Yurduyla övünen. Yurtsev: Yurtsever. Yurtseven: Ülkesini, yurdunu seven, yurt sevgisi olan Yurtsever: Yurtseven. Yurtsuz: Gariban. Yurttaş: yurtları veya duyguları bir olanlardan her biri, vatandaş. Yusuf: Yakışıklı, güzel Yusuf Efdal: Yakışıklı, güzel, daha üstün, erdemli Yuşa: Bir peygamber adıdır. Hz. Musa’nın yeğenidir. Yüce: Büyük, erişilmez, ulu Yücealp: Büyük, ulaşılmaz ve ulu yiğit Yücedağ: Ulu dağ. Yüceer: Ulu yiğit, ulaşılmaz yiğit Yücel: Yükselme, ilerleme Yücelay: Ay gibi güzel ve yüce. Yücelen: Yüceleşen, yükselen Yücelt: Başarılı bir duruma gel. Yücelten: Yükselten, o duruma getiren. Yücesan: Ulaşılmaz soy, ulu isim Yücesoy: Ulaşılmaz soy, ulu soy Yücetay: Başarılı genç. Yücetekin: Ulu ve biricik, ulu şehzade Yücetürk: Yüce Türk. Yüksel: Özellikle manevi anlamda yücelme Yükselen: Yükseklere çıkan, ilerleyen Yümni: Uğurlu becerikli. 2. İşi sağ eliyle yapan. Yürük: “Yörük” isminin bir başka söyleniş biçimi. Yüşa: İstanbul’da bir türbe Yüzüak: Dürüst, namuslu. Zabit: Deniz subayı Zade: Evlat, oğul. 2. Doğmuş. Zadegani: Köklü aile. Zafer: Başarı, utku, galip Zafir: Zafer kazanan, üstün gelen. Zağnos: Bir tür doğan kuşu. Zahid: Dinen yasak olan şeylerden sakınan Zahir: Gözle görülür, parlak Zahit: Dini yasaklardan kaçan Zaho: Musul ve Cizre arasında Kürt kasabası. Zahor: Sarp kayalık. Zaid: Artam. Zaik: Tadıcı, tadan, tat alan. Zail: Yok olan, ortadan kalkan. Zaim: Kefil, prens, şef. Zait: Çoğalan. artıran. Zaki: Saf, katışıksız, temiz, pak. Zakir: Zikreden, dua eden Zal: Mitolojik bir savaşçı Zalal: Gölge veren. Zaman: Vakit, çağ. Zamir: İnsanın içyüzü. Zana: Bilgin, bilginç, alim. Zara: Sivas’a bağlı bir ilçe. Zarif: Yakışıklı, kibar tavırlı. Zati: Kişisel. Zaza: Bir Kürt lehçesi. 2. Bir Kürt kolu. Zekai: Zekâ ile ilgili Zekai/Zekayi: Zekâyla ilgili, zekâya ait. Zekeriya: Erkek Zeki: Akıllı, anlayışlı Zemin: Taban, döşeme, yer. 2. Temel, dayanak. 3. Yeryüzü, dünya. Zengin: Varlıklı. 2. Gösterişli. 3. Verimli. Zerage: Güneş’ten süzülen ışık. Zerak: Mavi, gök renkli Zerdeş: M. Ö. 850 yıllarında yaşamış Merusi dininin kurucusu. Zeren: Zeki. Zereng: Zeki, akıllı. Zerin: Altından ya da altın benzeri olan. Zerka: Gök gözlü. Zerver: Altın yaldızlı. Zevafir: Parlak yıldızlar. Zeval: Sona erme, yerinden ayrılıp gitme. Zevkan: Zevkli, zevk alınan. Zeycan: Candan, cana yakın. Zeyneddin: Dinin ziyneti, süsü. Zeynel: Süslü, dikkat çeken Zeynel/Zeynelabidin: İbadet edenlerin süsü Zeyni: Süslü Zeynullah: Tanrı’nın süsü. Zeynur: Aydınlık. Zeyrek: Akıllı, uyanık, anlayışlı Zeytun: Arapça zeytin Zeyyat: Zeytinyağcı. Zıhar: Ejder, canavar. Zılan: Sert rüzgar. Zıryan: Kar fırtınası. Zihni: Akılla ilgili Zikir: Anma, anılma. 2. Bildirme. 3. Kur´an-ı Kerim. Zikra: Öğüt. Zikri: Zikirle ilgili, zikreden Zikrullah: Tanrı’nın anılması. Zinar: Kaya Zinnur-Zeynur: Nurlu, ışıklı, aydınlık. Ziren: Dinç. Zirve: Doruk, en yüksek nokta, tepe. Zişan: Şanlı, şöhretli, şerefli. Ziver: Süs. Ziverbey: Süs, bezek. Ziya: Işık, aydınlık Ziyaeddin: Ziyaettin Ziyaettin: Dinin ışığı, aydınlığı. Ziyat: Fazlalık. Ziyeddin: Dinin ışığı, aydınlığı Ziynetullah: Allah´ın süsü, bezeği Zobu: İriyarı, delikanlı, hovarda Zoloy: Kafkas Türklerine verilen ad Zoral: Zorlanarak elde edilme. Zorbey: Zorlu ve saygın kişi. Zorlu: Dayanıklı, yenilmez Zozan: Yayla, dağ tepesi. 2. Yüksekte bulunan. Zuhur: Görünme, baş gösterme. Zuhuri: Orta oyununda bir karakter Zübeyir: Yazılı küçük şey Zübeyr: Yazılı küçük kitap Zübeyr-Zübeyir: Yazılı küçük şey. Zübeyryazılı: Küçük Kitap Zühdi: Her türlü zevke karşı koyarak kendini ibadete veren. Züheyr: Çiçeklik. 2. Küçük çiçek. Zühtü: Her türlü dünyevi zevke ara verip kendini ibadete veren. Zülfekar: Hz. Muhammet’in Hz. Ali’ye armağan ettiği kılıç. Zülfi: Kılıcın kabzasına iliştirilen süs. Zülfikar: Hz. Alinin kılıcı Zülfü: Perçemli, yüzünün iki yanından saç lülesi sarkan Zülfükar: Hz. Alinin kılıcı Zülkarneyn: İki boynuzlu 2. Büyük İskender. Zülkif: Yüce, makam sahibi. Zülküf: Makam sahibi Zümer: Kuran-ı Kerim'in 39. suresi Zürap: Toprağa atılan tohumun yeşermesi Zürriyet: Soy, bir soydan gelenler. Acar: Çevik Acun: Dünya Arda: Asa Aykan: Kanı parlak olan Aytekin: Kıymetli Baha: Kıymet, paha Barın: Kuvvet Barış: Uzlaşma Berkan: Parıldayan Berkin: Güçlü Candaş: Dost Caner: Çok içten, sevilen kişi Cankut: Kişinin şansı, uğuru Cezmi: Kararlı Çağan: Bayram Çağdaş: Aynı çağda yaşayan Çağın: Yıldırım Çelikel: Güçlü kuvvetli kişi Dağ: Toprak ya da kaya yükseltisi Dağhan: Eski Türklerde dağ tanrısı Deha: Dahi Demirkan: En kuvvetli nesilden gelen kişi Doğan: Yırtıcı bir kuş türü Edis: Ulu, yüce Efe: Batı Anadolu köy yiğidi Ekin: Tahılın filiz vermiş hali Elvan: Rengarenk Erkin: Çalışan kişi Faris: Anlayışlı Ferhan: Sevinçli Ferruh: Uğurlu Feza: Uzay Gediz: Su birikintisi Gençer: Genç erkek Gökbay: Mavi gözlü kişi Haldun: Ebedi Haluk: Güzel huylu Hazar: Güven İhsan: İyilik İlkay: Yeni ay İlker: İlk doğan erkek çocuğa verilen isim İlter: Yurtsever Kaan: Hükümdar Kayahan: Kaya gibi güçlü yönetici Kayran: İnce kumlu toprak Kerem: Cömertlik Kuzey: Güneyin karşıtı yön Latif: Nazik, yumuşak Levent: Denizci, yakışıklı kişi Mengü: Ölümsüz Mert: Özü sözü doğru olan Mir: Komutan Mutlu: Mesut Nazım: Düzenleyen Nejat: Nesil Nezih: Temiz, masum Nusret: Yardım Olcayto: Şanslı Önay: Ocak ayında doğan Önder: Kılavuzluk eden kişi Övünç: Övünülecek şey Pamir: Orta Asya’da bulunan bir sıradağ Peker: Güçlü erkek Poyraz: Bir rüzgar türü Raşit: Akıllı Reha: Kurtuluş Rüçhan: Üstünlük Sadun: Mübarek Sertaç: Baş tacı, çok sevilen Sezgin: Anlayışlı, sezgili Soner: Son doğan erkek çocuk Şahsüvar: Yiğit kişi Şevki: Neşeli Tankan: Temiz soydan gelen kişi Taner: Güçlü kişi Tanju: Türk hükümdarlarına Çinliler tarafından verilen unvan Turgay: Bir tür serçe Ulaç: Sınır Ulaş: İsteğine kavuşmuş kişi Ümit: Umut Ünalp: Tanınmış Ünsal: “Ünlen” anlamında kullanılan isim Vedat: Dostluk Vural: Vur ve al anlamında kullanılan isim Yalım: Alev Yalvaç: Peygamber Yekta: Eşsiz Yüksel: İlerle anlamında kullanılan isim Zafer: Amaca ulaşma Zamir: Vicdan Zeynel: İbadet edenlerin süsü

Erkek İsimleri 2024: Keşfedilmemiş, Yeni Nesil, Popüler, Değişik Erkek Bebek İsim Önerileri

İlginizi Çekebilecek Haberler