Son birkaç yıldır hem ABD hem de İngiltere'deki kurumlar, sanat dünyasının sahtekarlık problemini çözmek için DNA'nın nasıl kullanılacağını anlamaya çalışıyorlar. Amaç:
Sanatçıların stüdyodan çıkmadan önce eserlerine uygulayabilecekleri benzersiz bir DNA imzalı, kurcalamaya dayanıklı etiketi veya etiketi geliştirmek.
Londra merkezli Startups Tagmar'ın piyasaya çıkardığı ilk ürünü oldu. Mark Darbyshire ve yazılım geliştiricisi Steve Cooke arasındaki ortak girişim, tuval için ilk sentetik DNA etiketini piyasaya sundu. (Şirket daha önce kağıt ve alüminyum için etiketler başlatmıştı ancak boyama hem pahalı hem de sahtesi yapılabildiğinden, yeni ürünü imza haline getirdiler.)
32-38 mm boyutlarında olan etiketler bir dijital veri tabanı ve orijinallik doğrulama üreticisi sertifikası ile yedekleniyor. Etiketin birincil amacı bir resmin adli olarak kimliğini doğrulamak olsa da küçük çıkartma aynı zamanda hırsızlıktan korunmak için dijital olarak erişilebilir bir provenaj kaydı da içeriyor.
https://nazlisenol.wordpress.com/2017/10/11/sentetik-dna-ile-sanat-sahteciligini-nasil-durdurabilirim/