Bir süre önce bazı engelli sivil toplum örgütlerinin bir toplantısında, konu benim ismime gelince, içlerinden bir tanesi şöyle diyor: “Ben Yavuz Kocaömer’in engelli bir ağabeyi olduğuna inanmıyorum.”
Orada beni tanıyanlardan biri, eksik olmasın, beni savunuyor.
Burası Türkiye, herkes diğerleri hakkında her şeyi söyleyebilir ve söylüyor da, ama bunu söyleyen gerçekten insan olamaz. Bu nasıl bir vicdandır? Bu nasıl bir insanlık onurudur? Yıllarca büyük ıstıraplar çeken bir insanın arkasından nasıl bunları söyleyebilir? Nasıl benim bu konuda yalan söylediğimi düşünebilir? Herhalde bir kuyruk acısı vardır. Ya bir sahtekârlığını önlemişizdir, ya kural dışı bir isteğini yerine getirmemişizdir. Bu nasıl bir düşmanlıktır?
Bu yazı muhakkak birçok insan tarafından okunacak. Kendisine buradan sesleniyorum, “Medeni cesaretin varsa, yüreğin varsa, benim e-mail adresim ve telefonum her yerde var. Ara, gel bunları yüzüme söyle, ondan sonra konuşalım.”
Öte yandan Görme Engelliler Spor Federasyonu’ndaki olaylar dolayısıyla, yazdıklarımız ve belgeleri bizde olan konular konusunda Federasyon Başkanı Hasan Sayyıdan’dan henüz bir cevap yok. Bekliyoruz, cevap versin ki bizde elimizdeki belgeleri kamuoyu ile paylaşalım.
Bu kadar ortaya çıkan olaydan sonra hâlâ başkanlık da ısrar etmesi de oldukça enteresan. Örneğin; bir goalball erkek milli sporcusunun yazılı ifadesindeki iddialardan haberiniz vardır herhalde Bay Sayyıdan!