Ben bir spor yazarı değilim. Bundan yaklaşık 13 -14 sene evvel Milliyet ve Posta Gazeteleri’ nde, engelli sporları ve bazen de Türk sporu ile ilgili görüşlerimi okuyucularım ile paylaştım. Mesleğim de gazetecilik değil. Sadece engelliler sporu konusunda gördüklerimi, bildiklerimi yazarım. Çünkü bu ülkede engelliler sporuna en büyük emeği veren insanlardan biriyim.
Zaman zaman spor yazarı ağabey ve kardeşlerimi eleştirdiğim olmuştur. Bu yüzden de Onur Belge, TSYD Başkanı iken, her türlü formalite hazır olmasına rağmen, bana AIPS kartını vermeyi engellemiş, daha sonra Alman Spor Yazarları Derneği yazılarımı inceleyerek, beni hem Spor Yazarları Derneği Üyeliği hem de Alman Basın Kartı ile onore etmişlerdir. Şimdi engelliler ile ilgili gittiğim Avrupa ve Dünya şampiyonaları’ nda, akreditasyonda “Yavuz Kocaömer- Germany’’ yazmaktadır. Bunun ayıbı da Onur Belge ve o zaman yönetimdeki TSYD üyelerinindir.
12 Nisan tarihli Türkiye Gazetesi’nde çıkan Öcal Uluç’ un “TMOK ayrımcılık yapamaz!” başlıklı yazısını mümkünse internetten okumanızı isterim. Sayın Uluç’u hayatımda hiç görmedim. Ama, yazısı ile bir spor yazarının olayları nasıl takip etmesi gerektiğini ve sebep ile sonuçlarını mükemmel şekilde dile getirmiştir. O yazı “spor yazarı’’ diye geçinen bazı insanlara örnek olur mu? Hiç zannetmiyorum. Bir örnek vermek gerekirse, Öcal Uluç’un yazdığı Türkiye Gazetesi’nin Spor Müdürü ve TSYD Başkanı olan Naci Arkan’ın, engelli sporları konusunda yalnız negatif ayrımcılık değil, aynı zamanda terbiye ve saygı sınırlarını zorlayan konuşmalar yaptığı tarafımızca bilinmektedir.
Öcal Uluç’ a tarafsızlığı ve olayları yakından incelemesi dolayısıyla şükranlarımı sunuyorum.