Son zamanlarda aldığımız maillerde, ülkemizin her tarafından engelli gençlerin veya yakınlarının hep aynı serzenişleri ile karşılaşıyoruz. ‘Spor yapmak istiyoruz, ancak bulunduğumuz kentte, bizimle ilgilenen yok.’
Bu biraz onların nereye başvuracaklarını bilmemelerinden, biraz da birçok ildeki İl Spor Müdürleri’nin bu konuyla ilgilenmediklerinden ya da bilgileri olmadığından.
Geçtiğimiz haftalarda, Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğitim Vakfı’nın (TESYEV) burs verdiği 500 engelli lise ve üniversite öğrencimizden 400’ü ile beraber olduk. İçlerinde spor yapan, milli takıma kadar yükselen, Avrupa ve Dünya’da derece yapan sporcularımız da vardı. Ancak onların dışındaki çoğunluk, hep aynı şeyden şikayet etti. ‘Spor yapmak istiyoruz.’ Engelliler sporu, artık bildiğimiz gibi, rehabilitasyon ve performans sporu olarak ikiye ayrılıyor. Özellikle, özel sporcularımızda, daha zor durumda olan belli bir grup, rehabilitasyon amacıyla Özel Olimpiyatlar’da yarışıyor. Durumları daha elverişli olan özel sporcularımız da Uluslararası Zihinsel Engelliler Spor Federasyonu’na bağlı olarak, Avrupa, Dünya Şampiyonaları’nda ve eğer dereceleri tutarsa paralimpiklerde yarışıyorlar.
Ülkemizde maalesef engelli gençlerimiz ve çocuklarımız konusunda rehabilitasyon sporu yok denecek kadar az. Veya bazı illerimizde olmasına rağmen gerekli tanıtımlar yapılmadığı için bilinemiyor.
Umudumuz, federasyonlarımızla birlikte yeni kurulacak hükümetin bu konuda daha ilgili ve yol gösterici olması.