Aslında gerek ilk maçtaki skor, gerekse de Galatasaray’ın oyun anlayışı ve Mustafa Denizli’nin inadı nedeniyle turdan pek de ümitli değildim. Bununla birlikte Galatasaray, ilk maça nispeten daha ofansif bir kadroyla sahaya çıkınca ve bir de skor 2-1 olduktan sonra biraz umutlandım. Gelgelelim umutlar kısa sürdü ve Galatasaray, Türkiye Ligi’nden sonra UEFA Avrupa Ligi’ne de veda etti.
Mustafa Denizli, rövanş maçına daha ofansif bir kadroyla çıktı çıkmasına ama o meşhur inadından da vaz geçmemişti. Verim alamadığını gördüğü halde yine Denayer’i sağ bekte, Podolski’yi de santraforda görevlendirmişti. Denayer, bu karşılaşmada en iyi maçlarından birini çıkardı, ama yine de yanlış bir tercihti. Çünkü Sabri’nin sağ kanada kattığı hareketliliği, o katamıyor. İşte bu nedenle sağ bekte Sabri, onun önünde Podolski, santraforda ise Umut’la başlamak kanımca daha doğru olurdu.
Nitekim Galatasaray ilk yarıdaki kontrollü oyunu ile rakibine pozisyon vermedi ama kendisi de pozisyon bulamadı. Sneijder’in şutu dışında rakip kaleyi tehdit edemedi. Zaten bu oyun tarzı Lazio’nun da işine geliyordu.
Fakat sarı- kırmızılılar ikinci yarıda biraz öne çıkıp atak oynamaya çalışınca kalelerinde arka arkaya iki gol gördüler.
Galatasaray’ın bu ataklarında başrolde hep Sabri vardı. Zaten Galatasaray’ın golünde de Yasin’e o mükemmel ara pası Sabri verdi.
İşte Galatasaray’ın Lazio’nun ikinci golünden sadece iki dakika sonra gol bulması ve hücumdaki etkili oyunu ilk paragrafta belirttiğim gibi beni ve eminim ki maçı izleyen herkesi umutlandırdı. Ancak Mustafa Denizli, yaptığı yanlış oyuncu değişikliğiyle sarı- kırmızılıların hızını kesti. Galatasaray’ın golünden hemen sonra Sabri’yi çıkartıp Umut’u oyuna aldı. Umut’un girmesine elbette bir şey demiyorum. Ama oyundan çıkması gereken Sabri miydi? Sabri çıktıktan sonra Galatasaray’ın bütün hücum gücü enteresan bir şekilde düştü. Esasen iyi oynayan futbolcu sayısı da az olunca takım oyundan da düştü ve kısa bir süre sonra üçüncü gol geldi.
Bundan ötürü Sabri’nin çıkması az da olsa işleyen çarkları durdurmuş oldu. Oysa Denayer’i çıkartıp Sabri’yi sağ beke, önüne de Podolski’yi çekse Galatasaray’ın sağ kanattaki ve oyundaki hareketliliği devam edecek ve belki de sarı- kırmızılılar bir gol daha bulup turu geçen taraf olacaklardı. Kaldı ki, yukarıda da belirttiğim gibi bence maça öyle başlamalılardı.
Mustafa Denizli’nin Donk’a 85 dakika tahammül etmesiyse ayrı bir skandal. Donk ıslandıysa bu kesinlikle terden değil, yağmurdan oldu. Ne geriye adam gibi yardımı oldu ne de ileriye. Lazio’nun ikinci golünü arkadan çok güzel izledi. İleriye gönderdiği pasların çoğu yerini bulmadı. Çünkü pasların şiddetini bile ayarlayabilmekten yoksundu. Öylece ortalıkta dolaşıyordu. Ve Mustafa Denizli, Donk’u çıkartıp Bilal’i oyuna almak için 85 dakika bekledi.
Mustafa Denizli’nin elinde kısıtlı bir kadro olduğu doğru. Üstelik bunun sorumlusu da o değil. Fakat Mustafa Denizli, elindeki bu kadroyu da doğru kullanmıyor.
Sarı- kırmızılıların ellerinde tek umut olarak Ziraat Türkiye Kupası kaldı. Fakat bu Galatasaray o cephede de güven vermiyor. Çeyrek Finali geçseler bile bu anlayışla nereye kadar gidebilirler, bilmiyorum!