Temel olarak ilk maçtan önceki itirazımı yineliyorum. Bu kadar yorgun ve bu seviyede 90 dakikayı kaldırmayacak bir ekibi birlikte sahaya çıkarmak fazla cesur bir iş
Ä°lk yarının ortasında bulduÄŸumuz gol hayat kurtaran bir sayıydı. Arda’nın çok şık pası Tuncay’ın kendine özgü cansiperane ofansı ve Semih’in onca özelliÄŸinden biri olan golü koklayabilme yeteneÄŸi mükemmeldi (Ofsayt mıydı deÄŸil miydi? Önemli deÄŸil tabii) .Â
O dakikaya kadar can sıkıcı bir pas trafiği ve alan kapamayla zorlanmadan maçı bize dar eden İspanyolları biraz kopmaya, biraz organizasyonsuzluğa itebildik böylece.
Ve enerjimizi daha doğru kullanma imkânı bulduk.
Emre Aşık ve Hakan’ın ilk maçtakine yakın başarıyla oynaması böyle mümkün oldu. Burada iki savunma kanadımızın ilk maça oranla çok daha iyi bir iki yönlü oyun oynadıklarını ve bu yönleriyle övgüyü hak ettiklerini de söylemek lazım. Bu oyun orta sahanın yorgunlarının canlarının çıkmasını engelledi. Böylece Tuncay’ı ve özellikle Arda’yı seyretme olanağımız oldu.
Del Bosque’nin beraberliği haklı olarak tercih edilebilir bir skor olarak görmesinin de işimize yaradığını söylemek lazım. Hakan ve Emre her ne kadar çok iyi bir performans sergilese de daha kalabalık bir İspanya hücumunu, oyun merkezini ileri taşımış bir İspanya’yı idare edemezdik.
Olabildiğince iyi oynadık. Ama her şey istediğimiz gibi gitse bile:
Yani Volkan en kritik anlarda kritik pozisyonlarda başarılı olsa da,
Doğru anda öne geçsek de,
Del Bosque istediÄŸimiz gibi bir oyun oynatsa da,
Gücümüz yetmedi.
Yoksa beraberlik reddedilemez bir sonuç olmasına rağmen o ikinci gol, o şekilde yenmezdi.
Temel olarak ilk maçtan önceki itirazımı yineliyorum. Bu kadar yorgun ve bu seviyede 90 dakikayı kaldırmayacak bir ekibi birlikte sahaya çıkarmak fazla cesur bir iş.
Nihat, Emre B. ve Arda çok iyiler, ama çok yorgunlar.