Ortalama bir santrfor performansı, sezona harika bir başlangıç yapan Cim-Bom’da korkunç erken bir yıkım ortaya çıkarabilirdi
Senelerdir bir Mehmet Batdal efsanesi var Türkiye’de. Ben çok az canlı izleyebildim. Sanırım 3 yılda 4 ya da 5 kez. Çokça da televizyondan... 1.97 boyunda, İbrahimoviç’i andıran etkileyici bir fiziği var. Sahada görüldüğünde bile heyecan yaratıyor. Belki de sadece bu yüzden 18 yaşından bu yana gazetelerin transferde hep adını geçirdiği bir oyuncu. Ve her zaman da büyüklerle...
Öte yandan onu seyrettiğim hiçbir maçta ne olduğunu, nasıl olduğunu anlayabilmiş değilim. Dün maçı sadece onu analiz edebilmek için seyrettim diyebilirim. Çünkü bir yerde bir yanlışlık olmalı. Ve bu durumdaki bir oyuncu için dün cennet gibi bir maç vardı. Fenerbahçe maçından fiziksel ve ruhsal olarak çökmüş halde çıkan Galatasaray’ın sahada zaman zaman paralize olan eksik kadrosuna karşı oynayabileceği averaj bir oyun onun kariyerini bambaşka bir hale getirebilirdi. Ama Batdal’ı yine anlayamadık. Kaçırdığı penaltıdan bahsetmiyorum. Bahsettiğim Elano’nun kırmız kart gördüğü pozisyondaki uyuklama hali ve benzerleri. Bunlar dün maç boyunca 4-5 kez tekrarlanmasına rağmen Mehmet yine yoktu. Yani yine anlayamadım.
Onun bu performansının Galatasaray’ı büyük bir bunalımdan kurtardığını söylemeli. Şunu kabul edelim ki, Galatasaray dün belki de Fenerbahçe maçından daha çok başını ağrıtabilecek bir dönemeçte şarampole yuvarlanmaktan kılpayı kurtuldu. Ortalama bir santrfor performansı, sezona harika bir başlangıç yapan Galatasaray’da korkunç erken bir yıkım ortaya çıkarabilirdi.
Dünkü dağınık ve bulanık hal bir an önce dağıtılmazsa Galatasaray’ın önündeki zor fikstürü atlatması hiç kolay olmayacak. Dünkü performanslarını ‘kötü oyun’la açıklayamayız. Çünkü dün oynamadılar bile.