Başta şunu söylemek lazım: Hakan ve Ferrari’den Bobo ve Ekrem’e hatta Serdar’a ve özellikle Fink’e... Bütün oyuncuların arzularına, verdikleri kişilik mücadelesine diyecek hiçbir şey yok. Gerçekten çok fazla enerji sarf ettiler. Bunun bir final olduğunu bilerek çabaladılar. Ellerinden gelenin hepsini koydular ortaya.
Bu yüzden haklarını vermek lazım. Sonuna kadar çalıştılar. Ama diğer açıdan baktığımızda, tam da bu yüzden durum içler acısı.
Çünkü yine Manchester United maçında olduğu gibi Beşiktaş maksimumdaydı. Ve yine rakip, standart oyunuyla maçı alıp götürdü.
Bu oyuncu potansiyellerinden, kadro yapısından, yetenek durumundan kaynaklanmıyor. Bu tamamen organizasyonla alakalı!
Artık kabul edelim: Beşiktaş tamamen doğaçlama oynuyor. Kimin nereye koşacağı belli değil. Topu ayağına alanın kafasında bir şablon, bir plan yok. Top rakipteyken arka 6’lı katı bir şekilde katı kalıp rakip için zorluk yaratıyor. Ancak topa sahip olunduğunda ne yapılacağına dair hiçbir plan yok. Oyunu kurmak tamamen oyuncuların inisiyatifine bırakılmış gibi. Bu yüzden ezbere, süratli, tempolu ve rakibi eksik bırakacak hiçbir şey yapılamıyor.
Aslında bu tanım doğaçlama kavramını da biraz aşağılamak gibi.
Doğaçlama gerçekten büyük sanatçıların yapabileceği bir iştir. Ve aslında doğaçlamada da belli şablonlar vardır. Beşiktaş’ta bu yok. Olan sadece kördövüşü. Ezbere tek organizasyon dahi yok. O yüzden atılan sayılı golün tamamı rastgele, benzemez. O yüzden Şampiyonlar Ligi başladığından bu yana toplam 3 pozisyona girildi. Bu yüzden olmuyor. Ya da olmayan bu!
Bu yüzden Beşiktaş’ın her başı sıkıştığında Lucescu’nun adı anılıyor zaten. Onun verdiği tek şey organizasyondu. Yani Beşiktaş’ta ve bu ülkede en az olan şey. Ve başka yerde olur da, Şampiyonlar Ligi’nde bu kadar plansız, programsız ve organizasyonsuz olunmaz. Son olarak bir not: Rüştü ilk maçta 2. goldekine benzer bir hata yapmış, ama Wolfsburg forvetleri golü atamamıştı. O da maçın kahramanı olmuştu. Bu kez aynı hatayı Hakan yaptı. Ancak bu kez attılar. Şimdi sorumlu o olacak.