2002 Dünya Kupası’nda FIFA tekrar görüntülerin stattaki ekranlardan gösterilmeyeceğini duyurmuştu. Gol ve diğer kritik pozisyonların tekrarında FIFA logosu ekrana geliyor ve tv’de gösterileni stattakiler göremiyordu. Ama birkaç maçta birkaç pozisyonda sansürü ıskaladılar. Yayın devam etti. İnfial oldu. Ve nihayetinde iş gevşedi.
Bugünse durum daha farklı. Ellerindeki telefonlardan tekrarı izleyebilecek seyircilere stat ekranlarında sansür uygulamanın mantıksızlığı iyice ortaya çıktı. O yüzden artık sansür iyice gevşedi.
Ancak FIFA, biraz Çin misali, kapitalist ama değil; tutucu ama işine gelince yaklaşımını hakemlerini feda etme pahasına sürdürüyor. Bugün FIFA’da şu sakat anlayış var: Hakemler de konuşulsun, kurban da olsun, futbol konuşulsun da ne olursa olsun...
FIFA, futbolun şahaneliğinin farkında olmayanlarca yönetiliyor bugün. Hakem tartışmalarının futbolun en önemli unsuru olduğunu düşünenlerce. Dün bu durumun muhtemelen yıkıldığı tarih olarak kayıtlara geçecek.
Dün akşam muhtemelen Stefano Ayroldi, Tevez’in açık ofsayttan golü attığını ekrandan gördü. Rosetti’yle iptali tartıştı. Arjantinliler ‘ekrandan gördün iptal edemezsin’ diye bastırdı. Meksikalılar ‘gördün işte ofsayt!’ diye haykırdı...
Ve Rosetti yol ayrımında FIFA’yı günlük olarak kurtaran ama orta vadede her şeyi değiştirecek kararı temel prensibe göre verdi: Görüntülere göre karar değişmez... Dünkü bu karar insanın tutuculuğunun kendi teknolojisine yenildiğini de haykırdı bize.
Futbol dünden sonra aynı kalamaz.
Sadece tek bir durum, işin oyun tarafı kurtarıyor FIFA’yı. Kabul edelim ki, dünkü iki kritik karara rağmen ne İngiltere, ne Meksika kazanabilirdi. Her şeye rağmen rakipleri hak etti.