Acı olan şampiyona başından bu yana oynadığımız en iyi, en çok pozisyonlu futbolu oynayarak kaybetmek oldu.
Sürekli son dakika golleriyle geri dönüşlerle buraya kadar gelen milliler bu kez yine bir geri dönüş yapmayı başardı ama bir son dakika golüyle şampiyonaya veda etti.
Başından beri Alman usulü galibiyetler alan bizdik. Bu kez bu hırs ve yılmazlığın yaratıcılarına teslim olduk.
Basit savunma anlaşmazlıkları, bırakılan basit boşluklar, çok iyi oyunumuzun skoru getirmesine engel oldu.
Mehmet Topal elinden geleni yaptı. Rüştü yine bir lider gibi ayakta durdu. Ancak özellikle bu iki oyuncunun anlaşmazlıkları, yer kayıpları ve hamle yanlışlıkları Almanya’yı galip kıldı. Yoksa Sabri’nin deliciliğinden, Uğur’un inisiyatif almaktan hiç çekinmemesine, Hamit’in oyunu organize edişinden, Semih’in rakip savunma ile boğuşmasına, Gökhan Zan’ın kesiciliğinden, Kazım’ın top tutuşuna kadar yarı finale yakışır bir futbol oynayabildik. 4-2-3-1’imiz sadece yüklenmeler sırasında sadece solunda hafif açıklar verdi. Onun dışında gurur duyabileceğimiz bir takım sahadaydı.
Emeği geçen herkese teşekkür ediyor, bu şampiyonadan kalanların hem olumlu hem de olumsuz yönlerini geleceğe ışık tutmasını diliyorum. İsviçre’den başımız dik ve futbolumaza güvenerek ayrılıyoruz.