Trabzonspor’un ilk yarıda savunmanın arasına ve arkasına attığı toplar bir şey gösteriyor: Meira’nın öne, orta sahaya çekilmesi ve Emre’nin Servet’in yanına montajı savunma yönünde çok fazla etkili olmamış. Trabzonspor bu olanaklardan - hamlıkları, heyecanları - her neyse yararlanamadılarsa, sebep tamamen kendileriydi. Gökhan, Umut, Isaac, Serkan organizasyon olarak vasat, bireysel olarak zayıf kaldılar.
Buna karşılık Galatasaray’ın farkı bu organizasyonu iyi yapması oldu. Meira’nın orta sahada oluşu hücum yönünde Galatasaray’ı çok olumlu etkiledi. Hem Lincoln’ün tembellik yapma hakkını kuvvetlendirdi, hem de çok iyi top taşıyarak belki de Mehmet Topal’ın iyi zamanlarındandan bile daha faydalı bir oyun oynadı. Ancak tekrar edelim, bunların savunma yönünde 2-0’a kadar çok önemli bir artısı olmadı.
Sanctis yine iyiydi
Portekizli’nin varlığıyla Galatasaray daha rahat ve kolay ileri çıkabildi. Arda’nın golünün orta ya da şut, hangi niyetle vurulmuş bir toptan geldiğini tahmin etmek güç, ama o gol öncesinde de gol bölgesine rahat geldikleri açık. Servet’in eline vurup giren top da tartışmalı, ama ancak Arda’nın oradan içeri vuramaması kadar. Bu gollerin şekli de Trabzon’u demoralize etti.
İkinci yarıda Yattara’nın oyuna girmesi sonrası Trabzonspor iki kanatta da hareketlilik sağladı, ama Galatasaray, Trabzon’un ilk yarıdaki denemelerinin tersine hızlı kalabalık ve organize çıkmayı başardı. Üçüncü gol ve Lincoln’ün atılışı sonrasıysa bu kez Galatasaray çok daha iyi yığılmaya başladı. Trabzonspor’un artık tek çaresi uzak şutlardı. Bunun dışında çok az şans buldular ve De Sanctis sadece açı kapatarak bile çok iyiydi.
Dün eksik oldukları dakikalarda bile daha kalabalık olan ve daha çok gole yaklaşan ev sahibiydi.
Şahsen Trabzonspor’un bu kadar organizasyonsuz, Galatasaray’ın da bu kadar organize olmasını beklemiyordum. Bu bir dönüm noktası mı yoksa tekil bir örnek mi? Zamanla göreceğiz...