Galatasaray savunma sorunlarını halletmiş gibi. Antep’ten sonra Karabük maçında da pozisyon vermeden 90 dakikayı kapattılar.
Ancak ne pahasına! Yine rakibi hataya zorlayacak bir baskı ya da yaratıcılık sergileyemiyorlar. Hiçbir hücum şablonları yok sanki. Topu ayağına alan oyuncu ilk kez bu ekiple birlikteymiş ‘şaşkın’ izlenimi veriyor.
Bugün futbolda böyle bir durumdan bir şey çıkarmak mümkün değil. Çünkü mesela dün Galatasaray’ı nihayet beceriyorlar diye övdüğümüz savunmayı Karabük sezon başından bu yana kendi gücü ölçüsünde yapıyor. Dolayısıyla herkesin belli ölçüde savunma yapabildiği yerde, farkı yaratmak için hızla uygulayabildiğiniz hücum şablonlarınızın olması gerek. Bir yaratıcılık sergileyerek bunları ortaya koyabilmeniz lazım.
Daha çok hücumcu kullanarak ya da Servet’i de santrfor yaparak çözebileceğiniz bir şey değil bu!
Galatasaray, Hagi’yle bu yönünden kaybetti en çok. Geçen sene bu hafta Rijkaard, lider Bursa’nın 2 puan gerisinde 2. sıradaydı. Bugünkünden sadece 3 gol az yemişti. Ama averajı bugünkü gibi -3 değil, +22’ydi.
Hagi belki mesleki deformasyondan, yememeyi düşünen takımlar hayal ediyor. Kendisi gibi oyuncuları sevmiyor. Asıl önemlisi kafasındaki oyunu, kadro nasıl olursa olsun uygulatmaya çalışıyor. Bu konuda hiçbir esnekliği yok.
Halbuki çok basit bir hesapla... Elinizde Baros, Misimovic, Kewell varsa bu ileri üçlüyle bile yeterince zengin bir hücum yaratıcılığına ulaşabilirsiniz. Ama Rumen teknik adam bunları hep reddedip kafasındaki 4-5-1’i oynatmak istiyor kim olursa olsun.
Dizilişlere takılmayalım, oyun mantığından bir örnekle anlatmaya çalışalım.
Kendi evinde 2 savunma kanadını hücumun parçası yapamıyorsan büyük takım gibi oynayamazsın. Galatasaray bunu Hagi geldiğinden bu yana hiç yapmadı. Hiç de yapmak istemiyor.
Olmuyor,
hem de hiç.