Premier Lig’de aldıkları Tottenham beraberliği ve Stoke City yenilgisi ardından Manchester United maçı öncesinde Arsenal'in ve Wenger'in taraftarına kendisini affettirmenin tek yolu bir Fenerbahçe zaferi. Bilinen sıkıntıların yanı sıra bu durum ekibimizin en büyük dezavantajı.
Arsenal’in uzun süredir kullanamadığı Rosicky, Eduardo gibi kilit hücum silahlarının yanı sıra Adebayor ve Walcott’u kaybetmiş olması kadro değerlerini düşürüyor. Kuzey Londralıların asıl büyük yapısal sıkıntıları ise orta sahadan mı yoksa direkt savunma hattından mı olduğu tartışılan savunma sorunu.
4-2’den son dakikalarda Tottenham’la berabere kalınan derbi sonrası da bu tartışma yeniden gün yüzüne çıktı. Tottenham gibi rakip kaleye az gidebilen bir rakibe karşı 2 dakika oyunu oyalayamamış olmaları Arsenal’in orta sahada özellikle defansif yönde çektiği sıkıntıyı ortaya koyuyor.
En büyük başarı olur
Denilson, Fabregas gibi genç ama etkin orta saha oyuncuları olmasına rağmen kontrol oyununu bu seviyede yapamıyorlar. Kadıköy’deki maçta da aynı sıkıntı göze çarptı. O maçı kazandıran son vuruş başarılarıydı. Ancak Fenerbahçe de Arsenal kadar pozisyon bulmuştu. Şampiyonlar Ligi seviyesinde bir İngiliz takımının deplasmanda bu kadar kontrolsüz oynadığı herhalde görülmemiştir.
Bu durumdaki Arsenal’le geçen seneki Fenerbahçe karşılaşmış olsaydı, 2 maçta 4 puan çıkarabileceğini tahmin ediyorum. Ancak bu yılkı sarı-lacivertli takımın, Arsenal’le aynı sıkıntıları çektiğini hepimiz biliyoruz.
Geçen seneki topa sahip olabilen ekipten eser yok. Ve üstüne savunma yapısı Adebayor, Walcott gibi oyuncular olmasa da Bendtner’e, Van Persie’ye dayanabilecek sertlikte değil. Fenerbahçe hem de Alex’siz, Arsenal’den puan alabilirse şartlar bağlamında tarihin en büyük başarısına imza atar.