Bugün futbol komünisttir

Bir teknik direktörlük mesleğinin hakkını verenler vardır...
Bir de dükkân bekleyen... Dükkânı bulunca da dükkânı bekleyen şark kurnazları...
Bir teknik direktörle şark kurnazını ayırt etmek kolaydır. Konu Türkiye’yse 3 noktaya dikkat ederek hocanızın hangi sınıfta olduğunu anlayabilirsiniz.
Hocanız:
1- Savunmaya iki çevik kasap
2- Bir 10 numara
3- Bir de Hakan Şükür tipi forvet arıyorsa,
o dükkânı bekliyordur. Günü kurtarmak peşindedir. Oyunun ruhunu, doğasını anlamamıştır ya da umursamamaktadır.
Bir hoca, bunların peşinde koşmak yerine bir takım dizayn etmek ve sistem oturmak için uğraşıyorsa başka.
1- Oyunu herkesin kurduğu,
2- Savunmayı yetenekleri kıstas almadan herkesin yaptığı,
3- Kimsenin ayrıcalığının olmadığı bir takım peşindeyse işte o adam da teknik direktördür.
Bugünün teknik direktörü, bu oyunun artık, hakların ve görevlerin eşit paylaşıldığı bir oyun haline geldiğini bilir. Doğanın ekstra yetenekler bahşettiği oyuncuların saha içinde bir ayrıcalığı olamaz. Onlara verilecek en ufak ayrıcalık, diğerlerinin üzerine ekstra yük binmesi demektir. Daha yetenekli olan da daha az yetenekli olan kadar çalışmak ve iki yönlü oynamak zorundadır. Aksi takdirde daha az yetenekli olanın az da olsa yeteneklerini kullanma hakkını elinden almış olursunuz. Bu dengesizlik orta vadede bu komünü yıkar.
Çünkü oyunun doğası bunu gerektirir.
Çünkü futbolda en yetenekli olan, hatta tarihinin en yeteneklisi olan dahi tek başına sürekli bir fark, bir başarı sağlayamaz.

Hayalci olmayın
Teknik direktörlük mesleği bunun için önemli bir meslektir. Katkısı yüzde yüzdür. Bunu sağlayabilen, Henry’ye diğerlerinden farklı olmadığını anlatabilen, Messi’yi korkunç yeteneklerine rağmen oyunun her anının içinde tutabilen adama teknik direktör denir. Çünkü bugünün futbolu, sponsorlar ne kadar zorlarsa zorlasın misal Ronaldinho’yu dışarı atar, Gudjonsen’i ise tutar. ‘Bir’in parçası olamayan tek başına kalır.
Teknik direktör doğanın bahşettiği yeteneklere tapmaz, onun peşinde koşmaz, onu işler ve takımın ayrıcalıksız bir parçası yapar. Bunu yapabilene teknik direktör denir.
Bunu yetenek düşmanlığı olarak algılayanlar olacaktır. Değildir...
Aksine... Herkesin ama herkesin az ya da çok yeteneğine gösterilen saygıdır.
Saha dışında kapitalizmin zirvesi olan futbol, bugün artık saha içinde fena halde komünisttir.
Bunu anlamadan sürdürülebilir başarı hayaldir.
Hayalci olmayın!
Not: Komünist kelimesine genlerinden gelen bir nefret duyanlar, yazıyı bu kelime yerine ‘toplumcu’yu koyarak okuyabilirler.

Semih neden oynamaz?
Bugün bu -istisnalar hariç - soruyu soranların bu soruyu sormaya ne kadar hakları var? 5 yıldır, “Fenerbahçe’nin topçusu değil” ortak fikri hâkimken, bu kadar çabuk diğer tarafa kayanların fikirlerini değiştiren sonuçtur. Semih’in attığı goller. Yine fikirleri değiştiren skor yani.
Semih’e bugün evet diyenlerin, Semih’in dün bundan çok farklı olmadığını bilmemeleri mümkün mü? Mümkünse oyuncudan anlama konusunda bu ülkede gerçekten bir sorun olduğu anlamı çıkmaz mı?
Öte yandan hemen herkes bir görüş birliğine varmışken, nasıl oluyor da Aragones Semih’i bugün direkt sahaya sürmüyor?
Antrenmanlarda dökülüyor mu? Yoksa Semih bir maç oyuncusu mu? Hayır bunu Zico ve Alex’in demeçlerinden biliyoruz. O zaman Semih’e ikna olmak uzun süren bir iş midir? Satışı mı iyi değil.
Hayır. Aragones takımının topu ileride tuttuğunda arkasında açık vereceğini, orta sahasının savunma yönünün yeterli olmadığını düşünüyor. Bu yüzden geriye yaslanıp bir şekilde bir sayı bulduktan ve rakibin dengesini bozduktan sonra oyuna hâkim olmak istiyor. Bu yüzden Semih’dense açık alanda daha başarılı olabilecek bir oyuncu olarak düşündüğü Güiza’ya şans veriyor. Bunun başka bir açıklaması olamaz.

Kadronun kurbanı!
Vatandaşı olduğu için onun oynatıyor fikri sağlam değil. Öyleyse sadece 1 antrenmana çıkmış Selçuk, Josico’ya tercih ediliyor?
Yani Aragones elindeki kadroyu, kendi matematiği içinde kendince iyi kullanmaya çalışıyor. Semih ise bu kadronun kurbanı oluyor.

Futbolcu karşılama
Alanzinho’nun kendine gelebilmesi için psikolog gerekli. Çünkü şirazesi, kaydı. Toparlamak zor çaba gerekecek.
Çünkü askerden döndüğünde ailesi öyle karşılamamıştır onu. Omuzlarda. Avrupa şampiyonu olmuş da gelmiş gibi. Piyangodan 10 milyon dolar kazanmış da memlekete dönmüş gibi. Savaşta bir birliğin hayatını kurtarmış bir asker gibi. Motorları patlamış, tek kanadı düşmüş bir uçağı piste indirmiş gibi...
Avrupa ve Dünya 3.’sü olmuş bir ülkenin, Hami, Fatih Tekke ve Gökdeniz gibi oyuncular yetiştirmiş, 6 kez şampiyon olmuş bir takımın, bir futbol şehrinin sevdalıları Norveç’ten gelen, adını muhtemelen ilk kez duydukları bir futbolcuyu böyle karşılamalarını ben kendime yediremiyorum. Yakışmıyor. Bunu yapmayan yok memlekette. Neden böyle oluyor anlamak da mümkün değil! Ben utanıyorum şahsen...
Ama madem bu iş böyle oluyor. Oyuncuların psikolojisini korumak adına yöneticilerin yapması gereken şeyler var. Bu oyuncuları gizlice getirin. Kimseye haber vermeyin. Yoksa bu adamları toparlamak mümkün olmayacak.