Güvenç Kurtar’ın birkaç senedir peşine takıldığı oyun modeli, uzun toplarla ileri gidip, oyunu bir an önce rakip kale çevresine yıkmak üzerine kurulu. Özellikle Denizli’de bu konuda göstermiş olduğu başarı da onu cesaretlendirmiş olmalı. Bu oyun tarzının üzerine bir de ‘Yeşil Bursa’ tanımıyla bağdaşmayacak korkunç zemini ekleyince, Beşiktaş için doğru dürüst bir oyun oturtmak çok zordu.
Buna rağmen ilk yarıda zaman zaman rakip yarı alana yerleşip Bursa’yı sıkıntıya sokacak bir baskı oluşturabildiler. Eksikliklerin yol açtığı kısmi taktik değişikliğinin siyah-beyazlılara olumlu etki yaptığını söylemek lazım. Burada sanırım eksik olan, pivot olarak kullanılan Nobre’nin yanında oynayacak bir direkt golcüydü. Geriden gelen oyuncuların bu tip bir zeminde etkili olması zordu. Nitekim kazandıkları en fazla korner oldu. Nobre’yle yakın oynayabilecek misal Bobo tek vuruşlardaki becerisi nedeniyle belki de çok daha etkili olabilirdi. Denizli ilk 10 dakikada anlaşılabilecek bu duruma rağmen ikinci yarıya kadar bekledi ve üstüne Bobo’yu, Nobre’nin yerine oyunda aldı.
Değişiklikler fayda sağlamadı
Bu değişiklik sanırım Denizli’nin hanesine bir eksi olarak yazılacak. Bobo’yu, Nobre’siz ve hatta Delgado’suz kullanabilmek zor.
Denizli’nin artısı ise, savunmada adam adama savunmadan vazgeçmesiydi. Gökhan’ın Zapo’ya, Toraman’dan daha iyi uyum sağlaması Güvenç Kurtar’ın ‘şişirme’ planında erozyona yol açtı. Toraman da, Sivok’tan daha etkili bir orta saha savunmacısı olunca Yusuf’un etkinliği azaldı.
Ancak her iki takımın da değişikliklerden olumlu bir katkı çıkarmak bir yana, gerileme yaşamaları oyunun en çarpıcı yönüydü.