Fenerbahçe büyük puan farkı ile şampiyon oldu. Yeni sezonda Avrupa kulvarında yer almayacak. Yeni yabancı kontenjanı kuralı da kulüplerin elini kolunu bağladı. Bu kural nedeni ile transferde kaliteli yerli futbolculara bir yöneliş var. Bu da transfer maliyetlerini uçurdu. Yerliler çok pahalı.
Tüm bu koşullar göz önüne alındığında Fenerbahçe bu sezon nasıl bir transfer stratejisi izlemeli?
Yönetim açıkladı, Diego ile görüşmeler devam ediyor. Bazı kaynaklara göre transfer bitti ancak açıklanmıyor. Yine yönetimden önemli isimler, sezona 1 ya da 2 yeni transfer ile girileceğini, mevcut kadronun yeterli olduğunu açıkladılar.
Peki gerçekten de Fenerbahçe az ama öz transfer ile mi sezona başlamalı? Yoksa ciddi bir transfer hamlesi mi yapmalı? Avrupa kulvarında yer almayan bir kulüp, transfere para harcamalı mı?
Öncelikle bu sezonun diğer sezonlardan sembolik bir farklılığı var. Ezeli rakip Galatasaray ile 20. şampiyonluk, yani 4. yıldızı takma mücadelesinin olacağı bir yıl olacak. Galatasaray ve Aysal bu konuda son derece bilinçli, istekli. 4 yıldız için çilekler konusunda müjdeler başladı. Bu sezon Mancini' nin otoritesini gösterme ve kendi istediği transfer ile sezona sıfırdan başlama senesi olacak. O sebeple, puan farkı ile şampiyon olunmuş olması koşulunu, gelecek sezon için transfer hesabına katmamak lazım. Her sezon kendi içinde değerlendirilmeli. Bu konuda lig tarihimizden pek çok örnek gösterilebilir. Yani sezonu puan farkı ile tamamlamış olmak, bunun seneye de gerçekleşeceği anlamına gelmiyor. Rakipler eski rakipler olmayacak.
Şampiyonluk yarışının yine Fenerbahçe ve Galatasaray arasında geçmesi muhtemel. Beşiktaş sağlam bir defans hattı oluşturmadan ve forvete takviye yapmadan yarışta olamayabilir. Bu sezon daha az hata yapan, iç sahada anlamsız puan kayıplarını azaltan, deplasmanlardan en az %60 galibiyet yüzdesi ile çıkan ipi göğüsleyecek. Yani iç sahada en az 15 maç ile dış sahada en az 9 maçtan üç puan ile dönmek önemli. Şampiyon adayının, bu sezon olduğu gibi 73-75 puan seviyelerini yakalaması gerekecek, ancak bu da oldukça zor olacak. İlk 3' ün diğerleri ile arayı açma ihtimali çok yüksek. Zira yabancı kontenjanı, yerli mücadelesini getiriyor ve yerli kalitesinde lig genelinde dört büyükler haricinde diğer takımlar arasında büyük farklar yok. Dolayısı ile orta sıralar ve alt sıralar için kıran kırana bir mücadele olacaktır. Deplasmanlar bu sezon da üç büyükler için tam bir kabus olacak.
Böylesi bir sezonda şampiyon olmak için üç kritik başarı faktörü var:
1)Kadro. Geniş ve derin bir kadro. Yani hem her pozisyon için birden çok alternatif olması, hem de farklı mevkilerde oynayabilecek becerilerde en az 5-6 futbolcunuz olması. Hiç bir pozisyon alternatifsiz olmamalı.
2) Oyun Anlayışı. Ne olursa olsun hücuma dönük, hızlı hücuma çıkma ve hızlı geri dönmeye odaklı, alan daraltan ve mücadele dozu yüksek bir futbol anlayışı sergilemek. Kısa ve çok pas ile değil, hızlı, uzun ve direkt paslar ile oynamak ve presi kırmak. Tercihen bekleri sıklıkla ileri çıkartmak ve orta sahada dengeyi bozmak önemli olacak. Becerikli ve yaratıcı bir orta saha ile forvetleri defans dengesinin bozulduğu anlarda sık topla buluşturmak büyük bir farklılık olacak. Uzaktan şutlar ile gol aramak da önemli gözüküyor. (Dikkat ederseniz, taktik diziliş değil, oyun anlayışı üzerinde duruyorum. Bizim ligimizde taktik dizilişler çok anlam ifade etmiyor. Nedenleri ayrı bir yazının konusu olabilir).
3) Motivasyon ve Destek. Taraftarından, yönetiminden devamlı destek almak, kaybederken de kazanırken de omuz omuza yürümek ve kenetlenmek. Belki de diğerlerinden çok daha önemli bir faktör olarak karşımıza çıkıyor.
2 ve 3 numaralı kritik başarı faktörleri konusunda Fenerbahçe şanslı. Çünkü hem camia kenetlenmiş durumda hem de Türk futbolunu iyi analiz eden, gerçekleri bilen, yukarıdaki anlayışı uygulamaya çalışan (bazı hatalara rağmen) bir teknik direktörü var.
Bence kadro, pek çok kişinin iddia ettiği gibi mevcut hali ile yeterli değil. Geniş ancak derin olmayan bir kadro var. Ön libero ve orta sahada fazla futbolcu var. Forvette fazla ancak tek tip futbolcular var. Sow, Emenike ve Kuyt' ın birbirlerine yakın saha görüşleri, futbol anlayışları ve özellikleri var. Aralarında farklı özellikte bir tek Webo var (sırtı kaleye dönük oynayabiliyor). Ancak o da yaşı ve fiziksel düşüşü nedeni ile soru işareti. Sol ve sağ açık ya da sol/sağ forvette Sow ve Kuyt' ın alternatifleri yok. Hatta bence Sow, o bölgenin futbolcusu da değil. Orada verim alındığı kanaatinde değilim. Defansif tarafta Caner üzerine çok yük binmesine neden oluyor. Caner bu sezon insan üstü bir gayret ile bu açıkları kapattı ama ya bu sezon kapatamaz ise? Forvet hattında, mutlaka en az 2 yerli (biri genç ve gelecek vaat edecek şekilde) alternatif oluşturmak lazım. Yine Kuyt' a da bir alternatif çıkartmak (hızlı, dikine gidebilen, adam geçebilen bir kanat oyuncusu) lazım.
Fenerbahçe' de sağ bek Gökhan' ın sıkı bir alternatifi yok. Bu sebeple, Gökhan' ın sezon içi performansı da dalgalanma gösteriyor. Forma rekabeti olmaması, rahat hareket etmesine neden oluyor. Egemen- Alves ikilisinin tek alternatifi Bekir. İkinci ve gelecek vaat eden bir alternatif daha olması gerekiyor.
Tüm bu takviyeler için takımda katkısı sınırlı olan Baroni, Kadlec, Holmen, Krasic, Stoch, Yobo, Selçuk, Serdar ve talipleri olur ise (belki Katar ligi) Emenike ve Sow ikilisinden bir tanesi ile yollar ayrılmalı. Bu isimler takaslarda kullanılmalı. Bu isimlerin maliyetlerinden kurtulmak önemli.
Mehmet Topal, Meireles, Emre, Selçuk, Salih, Diego (alınır ise), Alper Potuk, Mehmet Topuz ile orta saha derinliği ve genişliği oluşturulmuş olacak. Burada sorun gözükmüyor.
Forvet (2), sağ ve sol kanat, sağ bek ve stopere yapılacak toplam 6 yerli ve iddialı takviye ile Fenerbahçe, bu sezon da büyük başarı sağlayabilir. Yukarıdaki isimler takasta kullanılır ise, bu altı takviye (tamamı yerli) yaklaşık 12-15 milyon Euro düzeyinde ek bir maliyet gerektirecektir. Ancak bu maliyet 4. yıldız için çok yüksek bir maliyet değildir.