Bu sezon Fenerbahçe' de ilginç ve açıklanması güç bir fenomen yaşanıyor. Gaziantepspor karşılaşması Fenerbahçe adına bu sezon ligde 1-0 yenik duruma düşülen 12. maç oldu. İşin ilginç tarafı, hemen hemen bu maçların tamamında Fenerbahçe ilk yarıları çok kötü bir futbol ile kapattı. İkinci yarılarda ise toparlanan, oyunu daha ciddiye alan ve maçı çevirmeye çalışan bir takım izliyoruz. Bazı karşılaşmalarda maçı çevirmek mümkün olurken, bazı karşılaşmalarda puan almak dahi mümkün olmuyor. Önceki yazılarımda bu fenomeni açıklamaya çalışmış ve bu durumun en büyük nedeninin Aykut Kocaman' ın hatalı sistem ve futbolcu tercihleri olduğunu öne sürmüştüm.
Şimdi tespitleri bir adım öteye götürelim. Bir önceki kupa karşılaşmasında Gaziantepspor' dan çok daha güçlü bir Bursaspor' a karşı takımı maçın büyük kısmında 4-4-2 ile oynatan, formda Semih ile genç yetenekler Salih ve Beykan' a forma veren Aykut Kocaman' ın futbol adına doğruyu bulduğunu ve bu doğruyu sürdüreceğini düşünmüştük. Ancak beklenenin tam tersi oldu ve Kocaman, bir sürü eksiği olan Gaziantepspor' a karşı, o artık alıştığımız defansif 4-2-3-1 sistemi ve formsuz Kuyt, Cristian ve Mehmet Topal tercihleri ile sahaya çıktı. Buna ne futbol yorumcusu olarak bizler, ne de tribünlerdeki taraftarlar hiç bir anlam veremedi. Aykut Kocaman' ın kafasındaki bu sistem ve oyuncu tercihleri, kesinlikle çağdaş futbolun gerekleri ve realitesi ile örtüşmüyor.
Daha açık yazalım. Fenerbahçe' nin bu defansif 4-2-3-1 sistemi, mevcut oyuncu tercihleri ve istikrarsız futbol ile sezon sonunda şampiyon olması bir mucize olur. Elinizde Semih gibi 4-4-2' yi oynayabilecek ve Sow' u rahatlatacak bir santrafor varken kullanmıyorsanız, elinizde Salih gibi sahayı enine ve dikine görebilen, pas trafiğini rahatlatan bir yeteneği oynatmıyorsanız, pek çok formsuz futbolcuyu sırf "transfer ederken ilk 11 sözü verdiğiniz" için akıl almaz şekilde oynatıyorsanız, en zayıf rakiplere karşı dahi korkarak ve defansif taktikler ile sahaya çıkıyorsanız, sene sonunda şampiyon olma olasılığınız çok düşüktür.
Takımın istikrarlı olarak ilk yarıları bu kadar kötü oynaması, ikinci yarılarda ise daha gayretli olması artık patalojik bir vaka haline geldi. Bu durumu spor psikologlarının incelemesi ve araştırması gerekiyor. Fenerbahçe' nin bu kötü, gayretsiz ve istikrasız futbol ve taktik hatalara rağmen 3 puan alması gerçekten ilginç. Bu olumsuzluklara rağmen, yarışın içinde kalmak bir başarı. Ancak Fenerbahçe' nin futbolu asla güven vermiyor. Her hafta iyiye gitmesi beklenen takım, iki ileri bir geri gidiyor.
Başarı için deplasmanda defansif yönden daha sert ve agresif bir 4-4-2, iç sahada ise ofansif, baskılı ve yaratıcı oyuncuların görev aldığı bir 4-1-3-2 tercih edilmeli. Semih her zaman ileri ikilide Sow ile birlikte görev yapmalı, Salih her maç ilk 11' de yer almalıdır. Formsuz Kuyt yerine Mehmet Topuz tercih edilmelidir. Meireles, Mehmet Topal ve Cristian asla beraber forma giymemelidir.
Bunlar yapılmadığında, sayın Kocaman yine kendi doğrularını "futbolun doğruları sanarak" aynı yanlışlarda ısrar ettiğinde taraftar sahada hep aynı futbolu izleyecek ve istikrar bir türlü sağlanamayacaktır. Sonuç üç puan olsa da bu futbolun taraftarı tatmin etmediği ortadadır. Hele ki genç Salih' e ilk 11' de forma verilmemesi ve formsuz Meireles- Topal- Cristian üçlüsünün Salih' in hak ettiği formayı giyiyor olması, en fanatik Kocaman destekçilerini dahi rahatsız etmiştir.