4 Nisan 2015 tarihinde, Rizespor deplasmanından dönen Fenerbahçe kafilesi, silahlı saldırıya uğradı. Otobüse pompalı tüfek ile saldırılmış, otobüs şoförü yaralanmıştı.
Planlı, bilinçli ve kasıtlı bir saldırı olduğu ortadaydı.
Saldırının şoförün olduğu bölüme yoğunlaşmış olması, amacın viyadükten geçerken otobüsün kontrolden çıkması ve otobüsün denize uçması olduğu açıkça anlaşılıyordu.
Yani bilinçli ve planlı.
Bu olay ne basında, ne de Türkiye gündeminde ciddi boyutta yer etmedi. Bu olay bir veya birkaç meczubun şahsi girişimi olarak görülmüş olacak ki, unutuldu gitti.
Ya da unutulması istendi.
Oysa bu olay, vicdanlarda ve hafızalarda asla unutulmaması gereken bir olaydı. Vicdanları rahatsız etmeliydi. Sadece sarı lacivertli renklere gönül verenleri değil, diğer tüm renkleri taşıyan camiaları rahatsız etmeliydi.
Fenerbahçe o sene şampiyon olamadı. Bu saldırıdan sonra açıkça düşüşe geçti. Teknik direktör hataları da bunda çok etkili oldu elbette. Ancak bu saldırı da oldukça önemli bir motivasyon kaybına yol açtı.
Bir senenin emeğinin heba olmasını bir tarafa koyun, insanlar ölebilirdi. Gencecik, hayatının baharında gençler.
Bu bir vahşet idi. Bu canavar/canavarların tasmasını kim tutuyordu asla bulunamadı.
Spor dostluk, barış, kardeşlik olmalı oysa. Renkler farklılıklarımızdır. Renkler olmadan, Türkiye olamaz. Türk futbolu olamaz.
O gece hainler amaçlarına ulaşsalardı, belki de birkaç sene Fenerbahçe olmayacaktı. Futbolumuzun o 500 milyon Dolar değeri de olmayacaktı. Barış ve kardeşlik tehlikeye girecekti. Futbolumuz olmayacaktı belki.
Fenerbahçe, Galatasaray, Beşiktaş, Trabzonspor... Hepsi kıymetli, hepsi bizim. Hepsi biziz!
4 Nisan saldırısı "bize" yani "hepimize" yapıldı. Asla unutmayın. Bu gemide hepimiz birlikte gidiyoruz. Bir kulüp yara alırsa, gemide delik açılır ve gemi batar. Herkes birlikte batar. O yüzden hiç bir kulübümüzün bir daha asla 3 Temmuz ya da 4 Nisan gibi alçakça saldırılara uğramaması toplumsal vicdan ve barış açısından önemlidir.
O yüzden o hain saldırıyı yapanların tasmalarını tutan eller bulunmalıdır. Bu "bize" verilen değeri gösteren en önemli adım olacaktır.